Chapter 3

"Are you alright?" tanong sa akin ni Saint nang makaalis kami sa dance floor.

Nakabalik na kami ngayon sa table namin at nakita kong naroon na rin si Marcus at Caroline kasama ang iba pa naming mga kaibigan.

"Hey! Where have you been?" tanong naman kaagad sa akin ni Caroline nang makita niya kaming naroon na.

Humugot naman ako ng malalim na hininga bago siya sagutin.

"Sa dance floor," sagot ko pagkatapos ay kay Saint naman ako bumaling.

"I'm alright, Saint. Thank you. Ikaw ayos ka lang ba?" sagot at tanong ko naman sa kaniya.

"Yeah of course. Sa'yo ako nag-aalala. Nasaktan ka ba?" muling pagtatanong niya sa akin.

Napahugot akong muli ng hininga at napatango sa kaniya. Naupo sa bakanteng upuan doon habang ang mga kaibigan ko ay abala sa kani-kanilang ginagawa roon. Sumunod naman sa akin si Saint.

"Yeah don't worry about me, Saint. Ayos na ako. Lasing lang si Mike kaya gano'n ang naging reaksyon," sabi ko pagkatapos ay itinawa na lang ang inis na nararamdaman dahil sa nangyari.

"Halatang lasing na nga talaga siya. Baka puntahan ka pa niya rito at guluhin," sabi ni Saint at kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala kaya naman napailing ako.

"No. Hindi niya alam kung saan ang table namin. Isa pa nandito na rin naman ang mga kaibigan ko," sagot ko pagkatapos ay nagkibit ako ng balikat.

Hindi ko naman masisisi si Saint kung bakit siya ganoon na lang mag-alala para sa akin. Alam niya kasi ang past ko dahil sobrang gaan ng pakiramdam ko sa kaniya. Sa lahat ng mga naging kaibigan kong lalaki rito sa ibang bansa ay sa kaniya lang ako nag-open up about sa past ko.

Hindi naman na rin nagtagal si Saint doon dahil kinailangan na niyang bumalik sa mga kaibigan niya. Nang makaalis naman siya ay agad akong nilapitan ni Caroline.

"Ang sweet niyo ha! Umamin ka nga. Kayo na ni Saint 'no?" mapaghinalang tanong sa akin ni Caroline.

Napatitig naman ako sandali sa kaniya at napaikot na lang ang dalawa kong mata dahil nagsisimula na naman siya. Nagsalin ako ng alak sa baso ko at padabog na naupo sa tabi ni Marcus.

"That guy is really getting into my nerves! How dare him to touch me like that?!" inis na sabi ko roon at wala ng pakialam pa sa mga titig sa akin ng mga kaibigan.

"Huh? Sino? Si Saint?" sunod-sunod namang tanong sa akin ni Caroline.

"It's probably Mike, right?" sabi naman ni Marcus kaya agad akong napalingon sa kaniya.

"You saw that?" tanong ko sa kaniya.

Napangisi naman si Marcus at napatango bilang sagot sa akin kaya naman napailing ako sa inis bago ko tuluyang ininom ang alak ko.

"Wait, what? Si Mike? What did he do?" tanong ni Caroline at agad na naupo sa tabi ko para malaman ang nangyari.

"He just grab my waist and kissed my neck!" pagrereklamo ko pagkatapos ay agad kong pinunasan ang leeg ko kung saan ako hinalikan ni Mike.

"He did that?! Baka naman namimiss ka na. Hindi ba kayo-"

"Of course not!" sagot ko kaagad dahil alam ko na kaagad ang tanong niya.

Never akong nakipagtalik sa mga lalaking dine-date ko. My first and my last is was husband at ilang taon na ang lumipas simula nang maranasan ko iyon. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nagra-rants sa kanila roon at hindi naman sila nagsawang makinig sa akin hanggang sa manahimik na lang ako dahil nakakaramdam na ako ng antok.

"Where's Stella na?" tanong ko nang ma-realize ko na wala pa sa table namin si Stella.

Sa pagiging abala ko sa pagra-rants ay muntikan ko nang makalimutan ang isang 'yon lalo na at ang iba naming mga kasama ay umuwi na rin. Napatingin ako kay Caroline at sa tatlo ko pang kasama na babae pero wasted na rin sila kaya naman halos mapasapo na lang ako sa noo ko.

"Do you guys bring your car?" tanong ko sa kanila.

"Nope. Sinabi sa amin ni Stella na 'wag na kaming magdala," sagot sa akin ni Kim pagkatapos ay nagkibit ng balikat.

Napailing tuloy akong muli at napatingin kay Marcus. Alam kong may sasakyan siya at hindi ko pwedeng hayaan na lang ang mga lasing kong kaibigan.

"Ako na ang maghahatid kaya lang ay hindi tayo kasya lahat sa sasakyan ko," sabi kaagad sa akin ni Marcus.

Napatango naman ako.

"Yeah  it's okay. Hindi naman ako lasing at ako na ang bahala maghanap kay Stella. You can go home guys," sabi ko sa kanila.

"Are you sure? Saan kayo sasakay? Hintayin niyo na lang ako at babalikan ko kayo," sabi naman ni Marcus pero napailing lang ako.

"Ako na ang bahala, Marcus. I have a lot of friends here. Nakalimutan mo na?" natatawang sabi ko sa kaniya.

Napatango lang naman si Marcus at hindi na ipinilit pa ang gutso niya dahil alam naman niya na never siyang mananalo sa akin. Hinatid ko sila sa labas dahil hindi naman kayang alalayan ni Marcus lahat ang mga kaibigan namin at nagpaalam na lang ako bago sila tuluyang makaalis doon.

Pabalik na ako sa loob nang may natanaw akong lalaki na nakatayo hindi kalayuan sa akin. Medyo madilim doon pero kita ko naman ito. Naka-itim siya ng long sleeve at itim din na pantalon. Nang makita niyang nakatingin ako sa kaniya ay itinapon niya ang sigarilyo niya at inapakan ito bago muling nakipagtitigan sa akin.

Pamilyar siya sa akin at inalala ko pang mabuti kung saan ko ba siya nakita at nakilala. Halos manlaki naman ang mga mata ko nang ma-realize ko kung sino ang lalaking iyon.

"A-Andrew?" tawag ko sa kaniya.

Nakita ko ang pagngisi niya kaya naman halos kumalabog ang puso ko. Tumalikod ito at nagsimulang maglakad papasok sa loob ng bar kaya naman nagmadali akong sundan ito. What the hell is he doing here? Kasama niya ba ang asawa ko?!

"Andrew!" muling pagtawag ko sa kaniya habang patuloy akong sumusunod sa kaniya.

Si Andrew ay kanang kamay ng asawa ko at ang alam ko ay sobrang close nila sa isa't-isa. Mas mukha pa ngang siya ang itinuturing nitong kapatid kaysa sa mga tunay niyang kapatid. Hinding-hindi ako magkakamali dahil kung nasaan ang asawa ko ay naroon din siya kaya naman hindi malabong nandito rin ang isang 'yon.

Hindi pa ako handa na makaharap ang lalaking iyon pero kung ito na lamang ang pagkakataon para masabi ko sa kaniya ang tungkol sa pagpapa-annul ko ng kasal naming dalawa ay gagawin ko.

Wala na akong pakialam sa mga taong nababangga ko dahil sa kakasunod kay Andrew. Ayaw kong mawala siya sa paningin ko at nang maabutan ko siya sa isang VIP table ay nakita kong naroon si Stella.

"Stella?!" gulat na tanong ko at napatingin sa kaibigan na tulog na tulog doon.

Sinuyod ko ang buong table pero wala ng ibang tao pa ang naroon. Napatingin ako kay Andrew na tahimik lang na nakatayo roon. Sa kakahabol ko sa kaniya ay halos makalimutan ko na kailangan ko nga pa lang hanapin si Stella.

"She's already drunk when I saw her. Sumama siya sa akin dahil hindi niya raw kayo makita," paliwanag ni Andrew sa akin.

Napatango at gusto na lapitan si Stella kaya lang ay baka mawala sa paningin ko si Andrew kaya nanatili akong nakatayo roon at nag-isip kung ano ba ang dapat kong gawin.

"Don't worry, I'm not gonna leave you guys here. May susundo ba sa inyo? Boyfriend niya?" sabi ni Andrew pagkatapos ay nagkibit ng balikat.

Napailing naman ako dahil hindi ko kabisado ang sasakyan ni Stella. I can't drive her car well pero wala naman sigurong mangyayaring masama kung susubukan ko?

"Siya lang ang may dalang sasakyan but I can handle this," sagot ko kay Andrew pagkatapos ay humarap ako sa kaniya para masimulan ang pagtatanong ko sa kaniya.

"Alright then, ako na ang maghahatid sa place niyo. Nakainom ka na rin and I'm not gonna let you drive," sagot niya pagkatapos ay agad na lumapit kay Stella para buhatin ito.

Gusto kong umapila pero hindi ko rin talaga kayang buhatin si Stella roon dahil tulog na siya.

"What are you doing here?" tanong ko kaagad kay Andrew.

Tinignan lang naman niya ako at sandaling napangisi bago tuluyang binuhat si Stella.

"Let's go," sabi niya pagkatapos ay nagsimula nang maglakad, hindi pinansin ang tanong ko.

Parehas na parehas nga talaga sila ng best friend niya! Hanggang ngayon ay mukhang wala pa ring pagbabago.

"Are you with Cristiano?" tanong ko sa kaniya nang makalabas kami sa club.

May kaba akong nararamdaman at mas lalong kumabog ang dibdib ko nang huminto si Andrew at humarap sa akin nang nakangiti kaya naman pinanliitan ko siya ng mga mata.

"Why? Do you miss your husband already?" mapaghinala at mapang-asar niyang tanong sa akin.

"Stop playing with me, Andrew. Kasama mo ba siya?" muling pagtatanong ko.

Bahagya lang naman siyang natawa at napailing bago muling sumagot sa akin.

"Sadly no. Katulad lang ng dati ay busy pa rin ang asawa mo," sagot niya sa akin pagkatapos ay nagkibit ng balikat at muli akong tinalikuran para ipagpatuloy ang paglalakad.

"I know he's always been busy but you can't lie to me. Alam kong magkasama kayong dalawa rito," sunod-sunod na sabi ko sa kaniya.

Hindi naman siya sumagot sa akin at nagpatuloy lang sa paglalakad kaya naman sinundan ko lang siya. Ilang sandali lang din ay huminto siya sa isang itim na sasakyan at nakita kong umilaw ito kaagad nang pindutin niya ang susi nito.

"Maniwala ka man o sa hindi, I'm not with Cristiano here. Naiwan siya sa Pilipinas, and why don't you come back and show yourself to him again? Nami-miss ka na ng boss ko," sunod-sunod niya ring sabi sa akin pagkatapos ay muling tumawa.

Agad akong nakaramdam ng inis dahil sa huling sinabi niya at kahit na gusto kong sumabog sa pagkainis ngayong gabi ay hindi ko magawa dahil siya ang maghahatid sa amin ni Stella.

"Can you give me your location? Para alam ko kung saan ko kayo ihahatid?" tanong niya nang makaalis na kami sa parking.

Tulog pa rin si Stella sa tabi ko at halos mapairap na lang ako kay Andrew dahil hindi naman niya ako nakikita. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kaniya ang address ko dahil baka sabihin niya pa iyon sa boss niya! Antagal kong nagtago tapos malalaman niya lang kung nasaan ako nang gano'n-gano'n lang?! Sa bahay kami ni Stella nagpahatid at gising pa ang kapatid niya nang dumating kami roon. 

"Thanks for driving us," sabi ko kay Andrew nang kaming dalawa na lang ang nasa sala ni Stella dahil dinala na siya ng kapatid niya sa kwarto niya.

"How about you? Ihahatid na rin kita sa place mo," sabi niya kaya naman agad akong napailing.

"No, thanks. Dito na ako magpapalipas ng gabi," sagot ko naman sa kaniya pagkatapos ay sarkastiko akong ngumiti sa kaniya.

"Let me pay you na lang so you can go na," dagdag na sabi ko pag pagkatapos ay agad kong hinanap ang wallet sa bag ko.

"No, no. It's okay. You're my obligation here dahil baka magalit pa si boss kapag nalaman niyang pinabayaan ko lang kayo roon," sabi niya kaagad sa akin kaya naman halos mapairap na naman ako.

"Correction, I'm not your obligation. Kaya ko ang sarili ko," sagot ko sa kaniya habang nakataas ang isa kong kilay.

Natawa lang naman siya at tumango-tango at hindi na nakipagtalo pa sa akin. Nagpaalam na rin siyang aalis na kaya naman hinatid ko siya hanggang sa makalabas sa pintuan.

"Sabihin mo sa boss mo humanda siya sa pagkikita naming muling dalawa!" mariin na sabi ko sa kaniya bago ko siya tuluyang pinagsaran ng pintuan.

Nagpaalam naman ako kay Mitzy na roon na lang ako magpapalipas ng gabi sa kanila dahil sigurado akong malalaman ng mga 'yon kung saan ako nakatira. Hindi nila pwedeng malaman iyon dahil sigurado akong guguluhin nila akong muli. Mas maganda na ako na lang ang manggulo sa kanila pagkabalik ko muli sa Pilipinas.