I'm looking at the screen of my television while playing the sharp edge of the knife i had. I am trying to calm myself even Mrs. Montezur is testing my patience, I do respect her. She is the mother of the man na mahal na mahal ko, but this past few days is like a hell for me.Habang lumipliaps ang araw, para akong tanga. Walang direskyon ang buhay at hindi ko alam saan at papaano nga ba ako mag-uumpisa.It's crucifying, wala pa kami nauumpisahan ni Dave sa mga plano namin tapos wala na sya, hindi ko na alam kung saan ko pa hahanapin ang sarili ko, he is my home.Binaling ko ang atensyon ko sa malaking screen ng TV at pinapanood kung papaano magsalita at sumagot ang nanay ni Dave sa harap ng mga reporters.Napatawa at hindi ko maiwasan makaramdam ng inis at galit sa napapanood ko. It's Dave's mother, crying in front of national TV. Blaming my family, especially me na pinaka puno at dulo ng lahat. I can see pain in her eyes, but it doesn't mean that she can do what she want just because
Pinapanood ko ang mga tao na lumalakad palabas sa arena. Ang pustahan ngayong araw aya maganda, lahat ng tao ay busy para sa malaking labanan na magaganap. Malaking premyo ang mapapalanunan.“Ms. Nazi, naka handa na po ang gym sa kabila.” Tumungo ito at binalingan ko ito ng tingin.“Pupunta na ako, salamat.” Tinapik ko ang balikat nito at nawala na ito sa paningin ko. My troops is still the same. Pwera kay Aurora na kasama ni Dave na nawala. Her body found in the basement. Wala din naman nakuha ng katawan nya doon, and i decide to bury her remains on the cemetery na pag-aari ng mga Avignon at ng mga kinikilalang makasaysayan sa mundo ng underground world.“Umalis ka nga dyan, ang laki mong harang!” I look at the arena once more, bago ako humarap sa tatlong babae at apat na lalaki na nasa bukana ng entrance papasok sa arena.“Bingi ka ba? Hindi mo ba kami kilala?” she said and look at my body, i tilt my head and smile sweetly.“I am not deaf my dear, maybe you are. Why? Ang lawak lawak
My heart start beating wildly, while my hands are shaking, tangina. Ang sakit ng batok ko, pati narin ang pulsuhan ko.“Wake up Nazi, you have to wake up before it’s too late,” a soft voice make me move an inch and I slowly open my eyes. Bumungad ang puting kisame at ang liwanag na sobrang nakakasilaw.“Dave is waiting for you. Ililibing na sya,” she added and I start moving slowly. Nang-hihina naman ang mga kamay ko at ramdam ko ang karayom na nakatusok sa akin, dextrose.“Where is he?” I asked and she look surprised when she see my eyes open. Laurice start crying and hug me tight. Si Barbara naman ay nasa gilid, pinapanood kami ni Laurice and Fiero burst his tears and hug me too.“Ate, akala ko mawawala kana. When i see you drowning on that tub. Takot na takot ako, hindi ko kaya kung ano man ang mangyare syao na masama, so please. Don’t do that again.” Her hug went tight, habang ramdam ko ang panginginig ng katawan ni Laurice, she is crying hard on my shoulder now.Bumaling ang pani
“Your mission before leaving this island, dalawang misyon bago matapos ang lahat.” Nilabas ni Mr. Garson ang mapa ng buong isla. Nilabas din ng mga tauhan nya ang mga baril, bala at patalim na nasa taguan kanina lang.“I will group all of you into five groups.” Bumaba ito sa platform na tinatayuan nya at lumapit saamin lalo.“May mga bandido kami na pinakawalan sa buong sila na ito, and all you need to do is to eliminate them. Survive for one week, at tandaan nyo ito.” Umupo ito att nag-sindi ng sigarilyo sa harapan ko. I gulp and my handsa re shaking.It’s been a long six months after Dave finally found. Nailibing ito at sinundo ako ni Stevan sa sementeryo, Kuya summon me and he just give the info. Kailangan ko daw mag-punta dito sa devil’s island ng familia. To prove my worth and for the formality.Alam ko, aware ako na ang laking issue sa mga nasa higher ups na hindi ako nadala sa isla at tumalon ako sa posisyon na ito, but they cannot stop me before. Dahil sa kagustuhan ni Papa na
Nakadapa kami sa damuhan na masukal habang kaming tatlo at inaabangan ang mga bandido na mag-ikot sa isla.Nakakatatlong araw na kami sa gubat, at matapos ang gabi na inatake kami at muntk mapaano ang kambal, hindi na ako makatulog sa kaba at sa tuwing sasapit ang gabi ay binabantayan ko sila.The traitor, alam ko na kumikilos ito at maaking uportunidad para sa kanya na patayin ang mga kasamahan namin at maubos kami ngayong walang ibang tao na makakasama namin kundi ang mga partner namin.Alam ko, hindi traydor ang kambal, dahil una ay nakilala nila si Kuya Khalil at hindi pwedeng mag-kamali si Kuya sa pag-pili ng tao na pag-kakatiwalaan nya, at kung may pinag-hihinalaan ako, hindi namin sila nakikita o nakaksalubong dito sa gubat.Mahirap na makipag-laban sa traydor, hanggang ang mga bandido ay marami pa at malayang nakakagala sa loob ng gubat, kaya ang unang misyon na unahin ay ang pag-patay sa mga bandido.“Let’s eat for a while.” Tumayo ako at umakyat sa puno na di ganoong kataasa
"We are doom, tangina. Ang dami nila!" Asik ni Alenna at si Araman naman ay kapit kapit ang baril na nasa taguan kanina. Nag-hiwalay silang apat at nasa gilid ko ang kambal, nakasunod ang paningin ko kay Carla.Base on her actions now. Nasa likod sya ng isang kasamahan namin, she is holding her gun tightly. Pasimple padin ako naka manman sa kanya.But in my surprise, mukang may plano sya ngayon, at kung balak nya man kami patayin ngayon, hindi ako papayag na magawa nya ang plano nya.They start locating my team mates, at hindi nila pinapatamaan si Carla. But the traitor are still waiting for a perfect timing na hindi mahahalata ng lahat ang kilos nya."Arman, Alenna. Nahin natin ang mga bandido. Para hindi tayo mahirapan sa pag-huli kay Carla." Tumayo ako at kinasa ang baril, I didn't wait for their answer, kusang kumilos ang katawan ko. Papunta sa mga bandido at nasa kabiloang kamay ko ang hunting knife na hinugot ko na boots ko.My movement are a bit sloppy, pero alam ko sa sarili k
“Thank you for your dedication, welcome to familia!” Tinaas ni kuya ang baso at nag-sigayahan ang lahat ng tao sa arena. Masiglang bati nya sa mga binigyan ng medal at ako ay ansa lamesa kung nasaan kasama ko sila Barbara at Fiero, nilalaro ko ang wine sa baso at nakatulala sa stage.Hindi ako sumama sa awarding, ayoko na ng formality. Mas okay na saakin na ganito, sandali ako lumagok sa alak at nilingon ang presensya sa likod ko. Si Stevan na may ahwak na bulaklak at nakatingin sa sugat sa braso ko.“I missed you so bad,” nasiglang bati nito saakin pero umiwas ako ng tingin, naiilang ako sa tingin ng mga tao saamin ngayo. Si Kuya na papalapit sa direksyon ko at nakangisi kay Stevan.“Nazi! Ay Ms. Nazi, picture taking sa batch na ito!” Si Arman at Alenna na nakangiti saakin, hinatak ako sa pwesto nila, i heard a few gasp. Alam siguro nila ang ugali at trato ko sa iba, but i can’t deny that they are a pure hearted kind of person.“Okay, and after this you will join my team.” Kinindatan
Hawak ko an bote ng vodka habang nakatanaw sa mga tao na nasa ulwagan, they are all enjoying and having a good time, sana kaya ko din na sumaya katulad nila.After that day na umalis ako sa bahay, iniwan lahat ng mga obligasyon ko sa Familia ay andito na ako, malayo sa lugar kung saan alam kong di ko makikita ang mga alaala namin ni Dave. Malayo sa buhay na nakasanayan ko sa loob ng maikling panahon.Ang bilis lumipas ng panahon, nakalimutan ko nang malapit na ang kaarawan ko, all i think is escaping the reality that i used to be, nakakapagod. Paulit ulit lang ang ikot ng buhay ko, walang pag-babago. Iisa lang ang bagsak ko at tapos ng araw.“Miss, sabi nung lalaki doon sa table number eleven. Ibigay ko itong tequila sunrise sa babaeng nakaupo at nag-iisa.” Nilapag nito sa lamesa ko ang baso at ngumisi saakin, umalis na ito saka naman ako lumingon sa mga lalaki na nakatingin saakin ngayon.a nag-sisikuhan sila at parang kinakantyawan ang kaibigan nila doon.Binaling ko sa baso ang aten