62

I feel empty while looking at the floor, tinitignan ang mga tauhan ng pamilya ni Dave para hanapin sya sa building kung saan sumabog at nangyare ang hindi ko inaasahan noong araw na iyon.

Nang malapitan ko ang building na iyon ay mas lalo ako nanlumo at paunti-unti na nawawalan ng pag-asa, papaano nga sya makikita at makakaligtas doon kung napaka tindi ng pag-sabog at ang mga sirang pader at mga bato ay nasa paligid.

The site blowed up, but I know. Deep inside my mind, makakaligtas si Dave dahil may tiwala ako dito at hindi ko sya pwede na sukuan. I am his fiance, ako dapat ang unang umaasa at nag-papalakas ng loob ng ka pamilya nya.

But I think that is impossible, ayaw saakin ng nanay ni Dave lalo na ngayon ay alam ko, mas mananaig ang galit nila saakin.

"Ma'am, delikado po dito. Wag po kayo papasok pa sa loob kasi baka po mapahamak kayo dyan," sabi ng isa sa mga tauhan na nag-huhukay sa site at nag-hahawan para makapasok sa loob mismo.

I smile and he offer his hand, pero umilin