Chapter 1: Nerve-wracking News

"SIT DOWN, YOUNG LADY!" Malakas na utos ng ama ni Tori ng tumayo siya. "You don't disrespect me like that."

Mas tumalim ang ipinukol niyang tingin dito. "Hinding-hindi ako magpapakasal sa taong hindi ko naman mahal!" Sigaw niya. "You told me to study Business Management, I did it just to make you proud. I even graduated as Magna Cum Laude because you want me to be like Ate Veronica. Sinunod ko lahat ng gusto mo pero hinding-hindi ako papayag na ipakasal mo ako sa taong kahit kailan ay hindi ko pa nakilala. Disown me if you want but I will never obey you this time!"

Nakatingin lang sa kanya ang kapatid at ina dahil wala naman silang magawa para tulungan siya. Pareho lang silang hindi kayang kontrahin ang haligi ng kanilang tahanan.

"I'm not asking for your opinion. You don't have a choice but to obey me."

"Ano ba sa mga sinabi ko ang hindi mo maintindihan?" Kulang na lang ay magpapadyak ito dahil sa frustration. "Ayaw ko ngang magpakasal ngayon!"

Pinagising siya kanina dahil may sasabihing importante ang ama. Galing siya sa isang bar kasama ang mga kaibigan niya kagabi kaya may hungover pa siya hanggang ngayon. Mas lalong sumakit ang ulo niya ng sabihin ng amang magpapakasal na siya sa susunod na linggo. Kulang na lang ay mahulog sa sahig ang panga niya at lumuwa ang mga mata niya.

Hindi na bago sa pandinig niya ang arranged marriage sa pamilya nila. Ilan na sa mga kamag-anak niya ang naging ebidensya. Sa katunayan, isa rin ang Ate Veronica niya na ikinasal last year. Ito ang isang dahilan kung bakit kontra siya sa desisyon ng ama. Hindi masaya ang buhay ng kanyang kapatid sa piling ng kanyang asawa.

Tori was a fan of fairy tales. Gusto niya ng happy ending. She wants her prince and live happily ever after. Pa'no niya makakamit iyon kung ipapakasal niya sa taong hindi naman niya mahal? At ang malala pa, hindi pa niya nakita kahit isang beses ang pakakasalan niya.

Ayaw niyang suwayin ang kanyang ama pero hindi niya masikmurang sundin ang gusto nito. Alam niyang dahil na naman sa negosyo kaya nangyayari ito. Hindi naman naghihirap ang kumpanya nila kaya hindi niya maintindihan kung bakit kailangan pang may maganap na kasalan. Hindi pa ba ito natuto sa kalagayan ng kanyang kapatid? Isasakripisyo na naman ba nito ang kaligayan ng anak?

"Sa susunod na linggo ka pa magpapakasal, Victoria."

Napamaang siya dahil sa sagot ng ama. "Are you being sarcastic right now?" Pagak siyang natawa. "Biro lang ba sa'yo ang lahat ng ito, Dad? Gusto mo bang matulad ako kay Ate?" She glances at her sister who's looking at her crying. She gave her a smile before looking back to her father. "Look how miserable your daughter right now. Hindi pa ba sapat na makita siyang nagdurusa kaya gusto mong ipakasal pa ako? Gusto mo bang dalawa kaming nahihirapan?"

"Gan'yan ba ang itinuturo ng mga kaibigan mo? Ang suwayin ang mga utos ko, Victoria?"

Mas lalong kumulo ang dugo niya. "Let my friends out of this topic. Wala silang ginagawang masama."

Sa mga kaibigan niya lang naramdaman ang pagpapakatotoo. Nagagawa niya ang mga bagay na gusto niya kapag kasama niya ang mga ito kaya walang karapatan ang ama niyang pagbintangan ang mga ito. Mas nagpakapamilya pa ang mga ito sa kanya kaysa sa sarili niyang ama.

Noong mga panahon na kailangan niya ng masasandalan dahil iiwan na siya ng kanyang kapatid, ang mga kaibigan niya ang nanatili sa tabi niya. Sila ang umalalay sa kanya dahil busy ang mga magulang niya. Kaya masakit para sa kanya na sila ang sinisisi ng ama kung bakit sinusuway niya ito.

"Buo na ang desisyon ko, Victoria." Tumayo ang kanyang ama. "Pipirma ka lang. Hindi na kailangan ang enggrandeng kasal dahil tulad ng sinabi mo, hindi mo naman mahal ang pakakasalan mo." Bumaling ito sa kanyang ina. "Samahan mo ako. Pupuntahan natin ang magiging asawa niya," aniya at nauna ng lumabas ng library.

Hindi alam ng kanyang ina kung susundan ba ang kanyang ama o lalapitan siya. Malungkot na ngumiti ito bago sinundan ang asawa. Pagak siyang natawa dahil hindi man lang siya nito nilapitan. Kailangan niya ng ina ngayon pero dahil takot itong kontrahin ang asawa, binalewala siya.

"Tori..."

Napatingin siya sa kapatid na naglakad palapit sa kanya. Umiling siya. "Don't come near me. I don't need your pity right now." Pinunasan niya ang kanyang luha. "Bumalik ka na sa asawa mo. Hindi ko kakayanin kung saktan ka na naman niya."

"I don't want to leave you."

"Sasaktan ka niya kapag hindi ka pa bumalik. Mas hindi ko kakayanin 'yon, ate. Ako na ang bahalang umisip ng paraan para makawala sa sitwasyon ko. Just promise me na magiging safe ka."

Tumango ang kapatid. "I don't have the power to help you but always remember that I'm always here for you. Pasensya na kung kailangan mong maranasan ang mga naranasan ko."

She gave her a small smile. "It's not our fault that he loves his business more than us."

Iniwan niya ang kapatid sa library. Tinawagan niya ang mga kaibigan at inayang uminom kahit na tanghali pa lang. Busy ang mga ito sa kanilang mga trabaho pero piniling samahan siya ng malaman ang problema niya. Iyan ang rason kung bakit mahalaga ang mga ito sa kanya. Isasantabi ang ginagawa para samahan ang kaibigan.

"SINO RAW ANG PAKAKASALAN MO?" Tanong ni Kate. Ito ang nagsabing may alam daw itong bar na bukas kahit tanghali pa lang.

Tinanggao niya ang tagay mula kay Lea at inisang lagok. "I don't know and I don't care. He can fvck himself all he wants!"

Nakakailang tagay na siya kaya umeepekto na ang alak sa kanya. Hindi naman mababa ang alcohol tolerance niya. Sadyang may hungover pa siya kaya sumasakit na ang ulo niya. Idagdag mo pa ang problema niya ngayon.

"Hindi mo man lang ba tinanong ang tatay mo?" Gulat na tanong ni Lea. "Pa'no na lang kung matanda na pala?"

"Edi maganda para mabilis mamatay."

Halos malaglag sa sahil ang panga ng kanyang mga kaibigan. Hindi nila inasahan ang sagot niya.

"Magiging malaya na ako kapag nangyari iyon."

"Akala ko ba ayaw mong magpakasal?"

"May choice ba ako?" Inagaw niya ang tagay na para sana kay Kate. "Kilala ko ang tatay ko, Kate. Gagawin niya ang lahat para masunod ang gusto niya. Baka kung suwayin ko siya, kapatid ko ang pagbalingan niya." Inisang lagok niya ang alak bago sumandal sa sofa.

"Papayag ka na talagang magpakasal? Hindi ka na gagawa ng paraan para makawala?" Paninigurado pa ni Kate.

Huminga siya ng malalim. "Kung iyon lang ang paraan para hindi masaktan ang kapatid ko, isasakripisyo ko ang kalayaan ko."

"Ano'ng plano mo ngayon?" Lea asked. "Are you going to ask your father to let your sister go?"

Walang alinlangan siyang tumango. "She suffered enough, Lea. Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang mugto ang mga mata sa tuwing bibisita siya sa bahay."

Kate clapped her hands. "Ikaw na talaga ang dakilang kapatid."

Natawa sila. Uminom sila at hindi pinansin ang oras. Tinawagan ni Kate ang kapatid para sunduin sila ng alas dyes dahil walang magmamaneho para sa kanila. Hindi na mabilang kung nakailang tagay na sila kaya naman para na naman silang mga baliw. Nang dumaminna ang mga tao, nag-ayang sumayaw si Lea pero si Kate lang ang sumama dahil nahihilo na siya.

Habang nakasandal sa sofa at nakapikit ang mga mata, may isang taong naupo sa harapan niya kung saan nakaupo kanina ang mga kaibigan niya. Naramdaman niyang parang may nakatitig sa kanya kaya nagmulat siya ng mata. Nanlaki ang mga mata niya ng makitang may nakatitig sa kanyang lalaki. He's looking at her intently like she'd done a big mistake.

Pinupukol siya nito ng masamang tingin at umiigting ang mga panga. Napaayos siya ng upo dahil nakaramdam siya ng hiya.

"W-Who are you?" Hindi niya maaninag ang itsura nito dahil medyo madilim ang kinaroroonan nila. "Do I know you?"

Imbes na sumagot, napunta ang tingin ng lalaki sa lamesa na may mga alak. Mas lalong umigting ang mga panga nito. At ng muli itong tumingin sa kanya, nanlilisik na ang mga mata.

Kinilabutan si Tori at agad na tumingin sa dancefloor para hanapin ang mga kaibigan. Dumagundong sa kaba ang dibdib niya ng hindi niya makita ang mga ito.

Where the hell are they? Bakit ba kasi siya nagpaiwan? Sana sumama na lang siya kahit na nahihilo pa siya.

"They told me that you're decent."

Kunot-noong napabaling siya sa lalaki. "W-What?"

"But they're wrong." Inabot nito ang shot glass na ginagamit nila kanina at inamoy ang laman habang nakatingin sa kanya. "How many bottles of Martini did you have?"

Napatingin siya sa lamesa at binilang kung ilan. "Just two," aniya. "Kakabukas lang ng isa."

Inilapag nito ang baso. "I don't want an alcoholic wife."

"What? W-Wife?"

Kahit medyo madilim sa kinaroroonan nila, hindi nakatakas sa paningin ni Tori kung pa'no ngumisi ang lalaki.

"You heard me. I don't want repeating myself."

Napalunok siya. Parang bulang naglaho ang kalasingan niya ng maproseso ng kanyang utak ang nangyayari. Pinakatitigan niya ang lalaki. Halos takasan siya ng kaluluwa ng mapagtanto kung sino ang kaharap niya.

Umiling siya. "N-No. This is just a dream. No." Nagmamadaling pinulot niya ang mga gamit at halos tumakbo na palabas. Nawala na sa kanyang isip ang mga kaibigan. Ang gusto na lang niya ay makalayo sa lugar.

Kumakabog ang dibdib niya habang binubuksan ang sasakyan. Nanginginig ang kanyang kamay kaya nahirapan siyang gamitin ang susi.

Imahinasyon niya lamang ang nakita niya kanina. Hindi totoo ang lahat. Lasing lang siya kaya kung ano-ano na lang ang nakikita niya.

Hinding-hindi siya kakausapin ng isang Devroux Fuentabela. Lalong-lalong hindi ito basta-basta papayag na magpakasal sa kanya.

Devroux Fuentabela is planning something and she's in big trouble if he's really going to be her husband.