Nagsalubong ang mga kilay niya. Mas lalong nagulo ang kanyang isipan dahil sa sinabi ng kanyang lolo."What?" "Pa," nagsusumamo ang ina niya sa matandang Samaniego. "Please, don't do this..." pakiusap nitong lumapit sa matanda "Gusto niyang malaman ang lahat. Bakit hindi natin sabihin!"Biglang natawa si Craig mg pagak. Hanggang sa mauwi iyon sa halakhak. Humalakhak siya nang humalakhak. Pinagtawanan ang nalaman."Nonsense!""It's the truth!" pahayag ng matanda.Alam ng matanda ang damdamin ni Maxine sa kanyang apo. He did his very best to match them. Akala niya ay nagtatagumpay siya. Nakikita niya kasi na nakokontrol din ni Maxine ang apo sa paraang hindi magawa ng iba. Pero matigas ang puso ng kanyang apo pagdating sa pag-ibig. He's still longing for that love from his past. Pagmamahal na sana lang ay nakalimutan na lang nito ng tuluyan. Iyon ang lagi niyang idinadalangin sa Diyos. Habang humahalakhak ay napaupong muli si Craig. Then there's a sudden ringing to his ears. Nagsasa
Dala ang prutas ay sumugod sila ni Sharon sa kuwartong sinabi ni Mrs. Samaniego."Lo..." Halos sabay sila ni Sharon nang tawagin ang matanda. Sa totoo lang ay pareho silang nag-aalala ni Sharon. Pero ang pag-aalala na iyon ay napalitan ng gulat nang makitang hindi ang matandang Samaniego ang nakaratay sa kama ng hospital.Nagkatagpo ang mga mata nila Craig at Maxine. Gising na si Craig mula sa pagkakatulog at kasalukuyang tinitingnan ito ng doctor. Naantala lamang iyon dahil sa bigla nilang pagdating.Una siyang nagbaba ng tingin kasabay ng muling pag-atake ng matinding kaba sa dibdib. Humigpit ang pagkakahawak niya sa basket ng mga prutas. Tuloy ay lumalabas na para dito ang mga iyon. Siya pa naman ang nakahawak.Nagkatinginan sila ni Sharon pagkatapos. Sila Don Felipe naman at Mrs.Samaniego ay nasa gilid malapit kay Craig. Naghihintay ng sasabihin ng doctor."He's okay. His condition is normal, especially since his memory is coming back. But I still suggest a rest for him," sabi ng
Tila naitulos si Maxine sa kinaroroonan. Hindi makakilos. Lalo na noong wala na ang sila Sharon. "Max..." Maging noong tawagin ni Craig ang pangalan niya ay hindi niya maangat ang mukha para tingnan ito. Parang gusto na lang niyang maglaho o bumuka ang inaapakan niyang sahig upang kainin siya. "I'll...explain—" "No need!" malakas ang boses na putol ni Maxine sa sasabihin ni Craig. Ayaw na niyang marinig ang dahilan. Ayaw na niyang ipahiya ang sarili sa sasabihin nito. Obviously, siya ang lasing kaya siguro may nangyari sa kanila. Nagsalubong ang mga kilay ni Craig sa inasal ni Maxine. Hindi pa nga siya nakakapagpaliwanag. Gusto lang naman niyang humingi ng tawad. "Just forget it, Craig. Sofia will not know about it. Kilala mo ako, hindi ako ako magsasalita. Kaya don't worry, hindi malalaman ni Sofia. Prom..." "Sofia and I are done!" si Craig naman ang pumutol sa sinasabi ni Maxine. Sa pagkakataong iyon ay mabilis na napalingon si Maxine kay Craig. Nalukot ang mukha niya sa mag
"Did you find it?"Natigil si Yvonne nang bumungad ang tanong na iyon sa kanya ni Samuel. Kada uwi niya ay iyon lagi ang tanong sa kanya. Naririndi na siya sa paulit-ulit na tanong niyo kaya binalewala niya ito. Hindi niya ito sinagot pero mabilis siya nitong nahila sa kamay. Kahit na nakaratay ito sa wheelchair ay kayang kaya pa rin nitong kontrolin siya. Gawin ang gusto kahit imbalido na."No," sagot niya. At alam niyang magiging dahilan na naman iyon ng galit nito. Hinila niya ang kamay na hawak ng lalaki at inihanda ang sarili sa pagputok ng galit nito."Bullshìt! Ilang buwan na ang ibinigay ko sa iyo, Yvonne pero hindi mo pa rin mahanap? Ginagawa mo ba talaga ang pinapagawa ko sa iyo? Or are you just flirting with that guy again? Ginagàgo mo ba ako?" Hinarap ni Yvonne si Samuel. Mariing tinitigan ito. "Huwag mong idamay dito si Aivan, Samuel. He was helping me pero ginagamit ko lang siya para magawa ang gusto mo..." aniya. Humalakhak ito nang nakakaloko. "Are you protecting
"Max! Max! Oh my God!" mangiyak-ngiyak na nagkukumahog na tumakbo palapit si Sharon sa kaibigan. Yumakap ito agad at umiyak na ng tuluyan. Kahit kailan ay iyakin talaga ito.Nang marinig ang nangyari kay Maxine ay agad siyang sumugod doon. Siya dapat ang kasama ni Craig sa hospital pero talagang iniwanan niya ang lalaki para puntahan ang kaibigan."Are you okay?" Sisinghot-singhot na sinipat ni Sharon si Maxine. Napahaplos ito sa sugat niyang may benda na. "You are not!" bulalas na muli nitong napahagulhol. "She's okay. Kaunting galos lang."Napatigil si Sharon sa pag-iyak nang may magsalita. Npalingon siya dito. Agad na sumeryoso ang kanyang mukha nang mapagsino iyon. Si Yvonne."Bakit nandito siya?" pabulong lang ang tanong na iyon ni Sharon pero nakarating pa rin sa pandinig ni Yvonne. Ngumiti lamang ito. Hindi niya kailanman masisisi ang babae na pagdudahan siya. Nahihiya naman na tumingala si Maxine kay Yvonne. "Sorry," aniyang mababasa lang mula sa pagbuka ng kanyang bibig.
"She's coming with me..."Silang lahat ay napalingon sa nagsalita. "Sergio?" bulalas ni Maxine. Hindi makapaniwalang naroon ang lalaki ngayon. Akala niya ay nasa business trip ito ngayon. At anong ginagawa nito doon?Nakangiting lumapit si Sergio sa kanila after getting permission to get in. Alam niyang nagiging maingat lamang ang mga pulis sa lagay na iyon."Mr. Dela Paz," ika ni Alfred at nakipagkamay sa lalaki. Nakamata naman sina Sharon at Yvonne sa lalaking bagong dating. Naisip ni Sharon, maraming nakapaligid kay Maxine na malalaking tao. May koneksiyon ito sa dalawang lalaking nag-uumpugang parang bato pagdating sa kalakaran ng negosyo."I heard there's a commotion in here. Kaya napababa ako," sabi nito kapagdaka.Napakunot noo si Maxine. Nagtataka naman si Sharon maging ang ibang naroon. May katanungan sa kanilang mga mukha.Natawa si Sergio saka itinuro ang taas. "I'm residing on the top floor. I own the building," paliwanag nito. Nagkatinginan sila Sharon at Maxine. N
Parehong bumuka ang mga bibig ni Maxine at Sharon nang makita si Craig sa pintuan. At hindi lang si Craig ang naroon, kasama pa nito si Don Felipe na akay nito ngayon. "Kumuha ng kakampi..." bulong ni Sharon.kay Maxine. Ewan niya kung matutuwa ba siya o maiinis sa pinsan. Really? Sumugod ba talaga roon si Craig na may resbak? At ang lakas ng radar nito. Batay lang sa narinig mula sa pag-uusap nila ni Alfred ay nabuo na nito ang nangyari. At heto nga ngayon ito, sumugod na may resbak.Hindi man nagustuhan ni Sergio ang biglang pagsulpot ni Craig ay hindi niya ipinahalata. Bumati siya sa matandang Samaniego bilang paggalang. Tinapik naman siya nito sa balikat at natutuwang makita siya."Nice to see you, Sergio. Dito pa talaga tayo magkikita ngayon. Kumusta ang lolo mo?""He's okay, Mr. Samaniego. He's enjoying his retirement touring around the world," sagot ni Sergio. Natutuwa din siyang muling makaharap ang matanda lalo na at ilang taon na rin ang nakalipas nang makaharap niya ito. B
Bago sila umalis ay nakatanggap muna sila ng instruction mula kay Alfred. Ang sabi nito ay huwag muna siyang bumalik sa kanyang condo habang wala pang go signal galing sa kanya. Iniisip lamang daw nito ang safety niya. May dala na rin itong ilang mga gamit niya na nasa bag. "If somebody is tailing you around, don't worry, it's my men," sabi pa nito. "They will not approach you if there's no danger around. This is for your safety, Maxine," bilin nito. "I'm glad that you are taking her with you, Mr. Samaniego," dagdag nito. Para kay Sergio mas makabubuti na iyon na sa mansiyon tutuloy si Maxine kaysa kay Sharon. Kung totoong target si Maxine ay manganganib din si Sharon. Ang hirap pa naman protektahan ng babaeng iyon dahil ang tigas ng ulo at laging nakikipag-away sa kanya kapag nakahalatang may aaligid-aligid na tauhan niya. May security ang mansiyon at hindi agad makakapasok ang kung sino. And he's still providing some security para protektahan na rin ang mga Samaniego. Nakasimang
Is it because of hormones that's why she's emotional? Kung ano-ano ang mga negatibong pumapasok sa isipan niya. Simula noong makita niya si Althea, hindi na siya natahimik. Hindi na niya naramdaman ang saya. Pinipilit na lamang niyang maging masaya sa harap ng ibang mga tao. But she never felt happy. May mga pagkakataong matutulala na lamang siya. It's not hormones anymore. It's fear of being hurt once again. Fear of being lonely and alone. Paano pa nga ba niya haharapin si Craig at ang lahat kung ganoon ang tumatakbo sa isipan niya. Kung lagi siyang duda sa mga kilos nito?"Noong dumating itong baby natin, natakot ako, Craig. Hindi ako ready dahil natakot akong bubuhayin ko siyang mag-isa. Natakot lang ako pero naging ilaw siya sa buhay ko. Kaya nagdesisyon akong itago siya sa iyo at lumayo na lang na hindi mo alam..." humihikbing saad niya. Mas maganda na nga sanang lumayo na lang siya agad.Nagtagis naman ang mga bagang ni Craig. Hindi niya matatanggap na itatago sa kanya ni Maxi
Inalalayan siya ni Craig papunta sa loob ng jewelry shop. Agad silang sinalubong ng isa sa mga sales person na babae. Mukhang inaasahan na sila dahil agad silang iginiya sa isang mesa kung saan ay may nakahanda ng mga alahas. Kahon-kahon ang nga iyon at nagkikinangan.Ipinaghila siya ni Craig ng mauupuan bago ito maupo sa kanyang tabi. Ang kaninang galak na naramdaman ay unti-unting napawi. Kay gaganda at kay kikinang at mukhang mamahalin ang mga alahas na nasa mesa, pero wala doon ang kaisa-isang hinahanap niya. Singsing. "Mrs. Samaniego...""Miss Salvador, Miss," pagko-correct niya agad sa tawag ng sales lady sa kanya. "Oh...sorry Miss...Salvador," aniya ng sales lady na napabaling pa kay Craig. Nahihiya. "Ahmmm, ipinahanda pala ni Mr. Samaniego ang mga alahas na ito para sa inyo...""I don't need any of those," tanggi niya agad. She pushes away those in front of her. Tuluyan siyang nawalan ng mood. Kahit gaano pa kaganda ang mga iyon. Hindi niya nakikita ang worth niya sa mga iy
"Ay ang ganda," saad ng baklang tumulong kay Maxine i-fit ang gown na gagamitin niya sa party. Alam niyang maaga pa iyon pero pinatawag siya dahil may binago sa napili niyang design. Napatingin siya sa body mirror. Oo nga, naitago pa ng gown na iyon ang maliit na umbok niya sa tiyan. Lalaki pa ang tiyan niya kaya okay na okay ang paglalagay ng mga ito ng ribbon para maitago ang umbok niya. Though hindi naman na kailangan dapat itago iyon dahil balak nga ng matandang Samaniego na sa party siya ipakikilala.'Bilang ano?' Piping tanong niya sa sarili."Ready to show, Mr. Handsome?"tanong ng baklang nag-assist sa kanya. Dahilan upang magising siya sa malalim na pag-iisip. Sa tuwina kasi, nahuhulog na lamang siya sa kawalan. She really needs assurance from Craig. Pero paano? Paano niya tatanungin iyo kung mahal na ba siya nito ngayon?"Let's go Mrs. Samaniego..." nakangising untag nito sa kanya. Tipid na lamang na napangiti siya.Muli niyang sinipat ang kanyang sarili. Satisfied naman s
"Craig, are you good now?" tanong ni Sharon nang silipin ang lalaki sa opisina nito. Halos hindi sila makapag-usap dahil parehong busy. Siya sa pag-organize ng party sa susunod na dalawang buwan at si Craig na busy sa mga transactions at kabi-kabilaang meetings. "Yeah, I'm almost done. You go ahead..." sabi nito. Ni hindi siya magawang sulyapan man lamang."Kay, umuwi ka agad. Sabi mo i-remind kita dahil nangako ka kay Max na uuwi agad..."Pagkabanggit niya sa pangalan ni Max ay mabilis itong napalingon sa kanya. Ngumisi siya."Nakalimutan mo, noh?" tukso niya rito."No..."aniya. "I have it on my alarm," sabi ni Craig. Minsan, kapag kasi nakatutok na siya sa trabaho ay nakakalimutan na niya ang ibang mga bagay. So he had to use his alarm. "Thanks anyway.""Kumuha ka na kasi ng secretary mo, Craig. Magiging busy na ako at mahihirapan kayo ni Max kapag nagkataon..."Alam iyon ni Craig. Kaya nga kahit hindi na dumaan sa mabusising pagsusuri ay kukuhanin niya. Okay na rin kung mga person
Isinugod agad sa hospital si Maxine. Nilukuban naman nang matinding takot si Sharon nang tawagan niya si Craig. Hindi niya ito nakikita pero ramdam niya ang matinding galit nito nang sabihin niya ang nangyari kay Maxine.Pero iwinaglit ni Sharon ang takot para kay Craig. Mas lubos siyang nag-alala kay Maxine lalo na noong mamilipit ito sa sakit at mawalan ng malay. Buti na lang talaga at may tumulong sa kanila para agad itong madala sa hospital.Pumikit siya at piping nagdasal na sana ay okay si Maxine lalo na ang baby nito."What really happened!" Nagulat siya sa pumaimbabaw na boses ni Craig. Nagkukumahog itong lumapit sa kanya. Halata sa mukha ang sobrang pag-aalala. Nanginginig ang mga labi nitong nakapinid. Ramdam na ramdam ni Sharon ang emosyon ng pinsan. Galit na galit na may pag-aalala. Ngayon niya lamang ito nakita ng ganoon. "I told you to go home right away! Paanong nangyari iyon?" Hindi maiwasang bulyaw nito. Nasabi na niya dito ang dahilan at kung nasaan sila noong nan
Dahil hindi natuloy ang pagpunta nila sa designer ng damit noong nakaraan ay ngayon sila may panahon mapuntahan iyon. Kasama ni Maxine si Sharon dahil biglang may mahalagang meeting si Craig. 'I'm sorry, Max, promise, I'll be there later. Hahabol ako sa inyo' Bago siya umalis ay sabi ni Craig. Halatang gusto siya nitong samahan pero siyempre, mahalaga pa rin ang role nito sa kompanya.Pagkatapos nitong sabihin ang tungkol sa pagligtas ng ina niya sa lalaki ay matagal bago niya iyon naproseso sa kanyang isip. Pero mas naging proud siya sa kanyang ina. Dahil nagawa nitong iligtas ang lalaking minahal niya. Hanggang doon lamang ang sinabi ni Craig. Hindi pa siya handang aminin sa babae na ang dahilan kung bakit namatay ito ay dahil rin sa kanya. Natatakot siya sa magiging reaksyon ni Maxine. Ngayon pa lamang, nahirapan na siya dito. Sa mas malalim pa kayang katotohanan? Natatakot siyang kasuklaman siya ng babae. Kahit sabihin na hindi naman niya ginusto ang mga nangyari at nadamay lam
Isang buwan pa ang nakalipas. Medyo may umbok na sa tiyan ni Maxine pero hindi pa naman gaanong kahalata. She's living the life she always wanted. Unti-unting nababago ni Craig ang pananaw niya dito. Pinapatunayan nito ang sarili sa kanya.Walang paltos si Craig sa pag-aalaga sa kanya. Maging sa mga check ups niya ay naroon ito. Sa paningin na nga niya ay nagiging husband material na ito. Pero siyempre, ayaw niyang pakasiguro. Ayaw niyang bigyan ang sarili ng isang daang porsyentong pag-asa. Ayaw niya pa rin masaktan.Waking up beside him was everything. Nagigising siya sa umagang laging nakayakap ito sa kanya. Maging ang amoy nito ay kabisado na niya. Kaya kahit nakatalikod siya at paparating ito ay alam na alam niya. Wala ng mahihiling pa si Maxine. Parang nananaginip pa rin siya dahil pangarap lamang niya noon si Craig. Lihim na minamahal. Pero heto ngayon. Kasama niya. It all started with a contract being his bed warmer. Ngayon, aabot nga kaya sila sa isa na namang kontrata? K
Madilim pa rin ang mukha ni Craig nang pumasok siya sa coffee shop kung saan niya nakita sila Maxine at ang Dela Paz na iyon.Hindi nawala sa isip niya ang nasaksihan kanina, kung paano ngumiti ang Dela Paz na iyon dahil sa presensiya ni Maxine. Maging ang nahihiyang itsura ng babae habang inabot nito ang isang kahon.Napasulyap siya sa kahon na nasa mesa. Mukhang iniwanan iyon ng Dela Paz na iyon. "Craig...magpapaliwanag ako..." Saad ni Maxine sabay kuha sa kahon na iyon. Tumayo si Maxine mula sa kinauupuan. Marahan naman niyang inabot ang kamay nito at hinila. Hindi pa rin siya nagsasalita. Kinokontrol niya ang sariling emosyon dahil baka sumabog siya. Ayaw niyang mangyari iyon dahil nasa matao silang lugar. 'Patience Craig. Patience!' Paalala niya iyon sa sarili. Iyon ang gusto niyang gawin kahit na halos bulkan ng gustong pumutok ang galit niya.Hinila niya si Maxine papunta sa kanyang sasakyan. Pilit niyang ikinubli ang damaged ng sasakyan sa mga mata ni Maxine. Buti na lamang
"Hindi pa ba dumadating si Craig, Max?" Dumungaw si Sharon sa kanyang opisina. Kanina pa nito tinatanong kung susunduin ba siya ni Craig. Ngumiti siya. "Sabi niya ay hintayin ko siya, Sharon. Kung may pupuntahan ka, go na. Baka mainip ang date mo," sabi niyang nagbibiro lang naman. Pero nang makitang namula ang kaibigan ay napatunayan niyang meron nga itong mahalagang pupuntahan kaya tanong nang tanong. Lumapit ito sa kanyang mesa. "Nag-aalala ako, baka hindi siya makabalik agad. Okay ka lang bang maghintay dito?"Tinaasan niya ito ng kilay. "Sha, buntis lang ako. Hindi may sakit. Huwag kang mag-alala sa akin. May ginagawa pa ako kaya hihintayin ko na si Craig."Napalabi ito. "Sure ka ha? Basta kapag hindi siya dumating tawagan mo ako. Lilipad ako para mapuntahan ka..."Mas lumawak ang pagkakangiti ni Maxine. Magagawa niya bang sirain ang date ng kaibigan? Pero siyempre kunwaring napatango na lamang siya para hindi ito ma-guilty na iwanan siya. Simula noong mabuntis siya at napagta