"Ay ang ganda," saad ng baklang tumulong kay Maxine i-fit ang gown na gagamitin niya sa party. Alam niyang maaga pa iyon pero pinatawag siya dahil may binago sa napili niyang design. Napatingin siya sa body mirror. Oo nga, naitago pa ng gown na iyon ang maliit na umbok niya sa tiyan. Lalaki pa ang tiyan niya kaya okay na okay ang paglalagay ng mga ito ng ribbon para maitago ang umbok niya. Though hindi naman na kailangan dapat itago iyon dahil balak nga ng matandang Samaniego na sa party siya ipakikilala.'Bilang ano?' Piping tanong niya sa sarili."Ready to show, Mr. Handsome?"tanong ng baklang nag-assist sa kanya. Dahilan upang magising siya sa malalim na pag-iisip. Sa tuwina kasi, nahuhulog na lamang siya sa kawalan. She really needs assurance from Craig. Pero paano? Paano niya tatanungin iyo kung mahal na ba siya nito ngayon?"Let's go Mrs. Samaniego..." nakangising untag nito sa kanya. Tipid na lamang na napangiti siya.Muli niyang sinipat ang kanyang sarili. Satisfied naman s
Inalalayan siya ni Craig papunta sa loob ng jewelry shop. Agad silang sinalubong ng isa sa mga sales person na babae. Mukhang inaasahan na sila dahil agad silang iginiya sa isang mesa kung saan ay may nakahanda ng mga alahas. Kahon-kahon ang nga iyon at nagkikinangan.Ipinaghila siya ni Craig ng mauupuan bago ito maupo sa kanyang tabi. Ang kaninang galak na naramdaman ay unti-unting napawi. Kay gaganda at kay kikinang at mukhang mamahalin ang mga alahas na nasa mesa, pero wala doon ang kaisa-isang hinahanap niya. Singsing. "Mrs. Samaniego...""Miss Salvador, Miss," pagko-correct niya agad sa tawag ng sales lady sa kanya. "Oh...sorry Miss...Salvador," aniya ng sales lady na napabaling pa kay Craig. Nahihiya. "Ahmmm, ipinahanda pala ni Mr. Samaniego ang mga alahas na ito para sa inyo...""I don't need any of those," tanggi niya agad. She pushes away those in front of her. Tuluyan siyang nawalan ng mood. Kahit gaano pa kaganda ang mga iyon. Hindi niya nakikita ang worth niya sa mga iy
Is it because of hormones that's why she's emotional? Kung ano-ano ang mga negatibong pumapasok sa isipan niya. Simula noong makita niya si Althea, hindi na siya natahimik. Hindi na niya naramdaman ang saya. Pinipilit na lamang niyang maging masaya sa harap ng ibang mga tao. But she never felt happy. May mga pagkakataong matutulala na lamang siya. It's not hormones anymore. It's fear of being hurt once again. Fear of being lonely and alone. Paano pa nga ba niya haharapin si Craig at ang lahat kung ganoon ang tumatakbo sa isipan niya. Kung lagi siyang duda sa mga kilos nito?"Noong dumating itong baby natin, natakot ako, Craig. Hindi ako ready dahil natakot akong bubuhayin ko siyang mag-isa. Natakot lang ako pero naging ilaw siya sa buhay ko. Kaya nagdesisyon akong itago siya sa iyo at lumayo na lang na hindi mo alam..." humihikbing saad niya. Mas maganda na nga sanang lumayo na lang siya agad.Nagtagis naman ang mga bagang ni Craig. Hindi niya matatanggap na itatago sa kanya ni Maxi
"I'm in love with her already. .." amin niya sa kaibigan. Muling tumungga sa kanyang iniinom. "And it really hurts here!" Tinapik niya ang dibdib, sa bandang puso. "Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang nasasaktan nang dahil sa akin..." pumiyok ang boses niya. Ang beer na mapakla sa kanyang panlasa ay lalong naging bitter sa kanyang bibig hanggang sa kanyang lalamunan. Muling bumalik sa balintataw niya ang eksena kanina. Ang pag-iyak ni Maxine at ang pakiusap nito na putulin na nila kung anong meron sila. Hindi niya kaya. Magwawala siya sakaling mawala ito. Ayaw na niyang muling maiwanan. Lalo na at dinadala nito ang magiging anak nila. Ayaw niyang mawalan ng karapatan sa magiging anak nila. Hindi naman nakapagsalita si Aivan. Napakuyom ang kamao niya na napalingon sa pintong nakauwang ng kaunti. Alam niyang naroon si Althea. Nakikinig sa usapan nila ni Craig ngayon. Hindi naman mapigilan ni Althea ang lumuha dahil sa narinig. Dumating na nga ang kinakatakutan niya. Hindi na siya
"Althea..." Nilapitan ni Aivan si Althea habang umiiyak. Lumuhod siya para pantayan ito. Hinawakan niya ang kamay ng babae. Naawang tinitigan.Mula sa pagkakadukdok sa kamay ay umangat ang tingin ni Althea sa lalake. Patuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha niya. "Mahal pa niya ako, hindi ba? Alam ko mahal pa niya ako..." pilit niyang kinukumbinsi ang sarili maging si Aivan. Hindi basta-basta nawawala ang pagmamahal. Kaya naniniwala siyang mahal pa siya ni Craig.Tumango si Aivan. Gusto niya rin maniwala na mahal pa rin ni Craig si Althea. Kilala niya ang mga ito simula noong nagkarelasyon ang mga ito. Halos buhay na ni Craig ang babae. Mahal na mahal nito si Althea.Hinayaan niya ang kaibigan sa mga ginagawang pambababae noon dahil sigurado siyang ginagawa lamang nito iyon para itago ang sakit sa pagkawala ni Althea. Kaya noong dumating si Maxine ay naalarma siya kaya lantaran niyang sinasabi at ipinapakitang hindi niya gusto ang babae. Be auae for him, Althea is the one. Pero sin
"Do you know him?" Kasalukuyang nasa interrogation room sila Alfred at Althea. May nilapag ang lalake na larawan sa mesa. Pjnagmasdan naman mabuti iyon ni Althea."No," sabi niya. "It's my first time seeing him," ika nitong hindi man lamang kumurap nang tumitig sa mga mata ni Alfred.Napatango naman si Alfred. Ang larawan na ipinakita niya ay larawan ni Samuel. At batay sa reaksyon ng babae, mukhang nagsasabi naman ito ng totoo."May naaalala ka ba sa nangyaring aksidente six years ago?" muling tanong ni Alfred. Hinarap na niya ang kanyang laptop at nagtipa.Tahimik naman si Althea. Pilit inaalala ang nakaraan. Alaalang naging bangungot sa kanya ng maraming taon.Muli, may nilapag na mga litrato si Alfred. Kuha naman iyon sa aksidente from the SD card.Nanginginig ang mga kamay na kinuha iyon ni Althea. Inisa-isa. Ang tanging rekoleksyon niya sa pangyayari ay bago at pagkatapos ng aksidenteng iyon. Pero patuloy siyang hina-hunting ng mga alaalang iyon."A-anong kinalaman ng aksident
Nakatutok ang mga mata ni Sharon sa banda ng isang gusali. Nakalagay ang kanyang telepono sa kanyang teynga. Napaismid siya nang hindi man lamang sagutin ng taong tinatawagan niya ang tawag niyang iyon."Dahil ba kaharap mo na ang babaeng matagal mong hinintay, Craig!" inis sa saad niya. Buti na lang at hindi niya isinama si Maxine. Kung hindi, lubos itong masasaktan ngayon. Siya na nga lang, nagpupuyos na ng galit sa nasaksihan. Si Maxine pa kaya na nagpapakatanga sa pinsan niya.Padabog siyang pumasok sa kanyang sasakyan. Hindi niya sinasadyang magawi roon. Siguro nga, way iyon para mailigtas niya ang kaibigan sa anumang sakit na puwedeng maging hatid ni Craig. Muli siyang pumindot sa kanyang telepono."Max, where are you. Bihis ka, sunduin kita now," aniya. "Hindi ka puwedeng tumanggi. Mag-empake ka ng ilang damit mo. Magpa-party tayo sa hotel. Gaya ng ginagawa natin dati," dagdag pa niya. Pinatayan din agad ito ng telepno para hindi na makatanggi o kaya'y makatanong pa ng kung
"Oh!""F*ck! You really taste good, Maxine. Your scent too, it makes me mad...so mad..." "Craig, I want you now! Please, I want you inside," she begged. Hinila na niya ang lalaki mula sa pagkakayuko nito sa kanyang gitna. She felt the urge to unite with him. Sooner...Hindi naman siya pinaghintay ng matagal ni Craig. Binuka nito ang kanyang mga hita at pumuwesto. Claiming her body.Crying out of pleasure. Moaning, panting, both naked. Nasa ibabaw pa rin ni Maxine si Craig habang walang humpay siya nitong inaangkin. Nagpapakasasa sa tawag ng kanilang mga laman. Kanina pa sila roon. Ni hindi na nga nila natapos ang dinner na inihanda ni Maxine dahil mas naging malakas ang hatak ng kanilang mga katawan. Lùst and pleasure consumed them. They both want to release the heat of their bodies. "F*ck Max! I can't get enough of you! Masyado mo akong na-diet sa loob ng isang linggo!" napapaos na bulong ni Craig. Nanggigigil na hinalikan sa mga labi
Nakatutok ang mga mata ni Sharon sa banda ng isang gusali. Nakalagay ang kanyang telepono sa kanyang teynga. Napaismid siya nang hindi man lamang sagutin ng taong tinatawagan niya ang tawag niyang iyon."Dahil ba kaharap mo na ang babaeng matagal mong hinintay, Craig!" inis sa saad niya. Buti na lang at hindi niya isinama si Maxine. Kung hindi, lubos itong masasaktan ngayon. Siya na nga lang, nagpupuyos na ng galit sa nasaksihan. Si Maxine pa kaya na nagpapakatanga sa pinsan niya.Padabog siyang pumasok sa kanyang sasakyan. Hindi niya sinasadyang magawi roon. Siguro nga, way iyon para mailigtas niya ang kaibigan sa anumang sakit na puwedeng maging hatid ni Craig. Muli siyang pumindot sa kanyang telepono."Max, where are you. Bihis ka, sunduin kita now," aniya. "Hindi ka puwedeng tumanggi. Mag-empake ka ng ilang damit mo. Magpa-party tayo sa hotel. Gaya ng ginagawa natin dati," dagdag pa niya. Pinatayan din agad ito ng telepno para hindi na makatanggi o kaya'y makatanong pa ng kung
"Do you know him?" Kasalukuyang nasa interrogation room sila Alfred at Althea. May nilapag ang lalake na larawan sa mesa. Pjnagmasdan naman mabuti iyon ni Althea."No," sabi niya. "It's my first time seeing him," ika nitong hindi man lamang kumurap nang tumitig sa mga mata ni Alfred.Napatango naman si Alfred. Ang larawan na ipinakita niya ay larawan ni Samuel. At batay sa reaksyon ng babae, mukhang nagsasabi naman ito ng totoo."May naaalala ka ba sa nangyaring aksidente six years ago?" muling tanong ni Alfred. Hinarap na niya ang kanyang laptop at nagtipa.Tahimik naman si Althea. Pilit inaalala ang nakaraan. Alaalang naging bangungot sa kanya ng maraming taon.Muli, may nilapag na mga litrato si Alfred. Kuha naman iyon sa aksidente from the SD card.Nanginginig ang mga kamay na kinuha iyon ni Althea. Inisa-isa. Ang tanging rekoleksyon niya sa pangyayari ay bago at pagkatapos ng aksidenteng iyon. Pero patuloy siyang hina-hunting ng mga alaalang iyon."A-anong kinalaman ng aksident
"Althea..." Nilapitan ni Aivan si Althea habang umiiyak. Lumuhod siya para pantayan ito. Hinawakan niya ang kamay ng babae. Naawang tinitigan.Mula sa pagkakadukdok sa kamay ay umangat ang tingin ni Althea sa lalake. Patuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha niya. "Mahal pa niya ako, hindi ba? Alam ko mahal pa niya ako..." pilit niyang kinukumbinsi ang sarili maging si Aivan. Hindi basta-basta nawawala ang pagmamahal. Kaya naniniwala siyang mahal pa siya ni Craig.Tumango si Aivan. Gusto niya rin maniwala na mahal pa rin ni Craig si Althea. Kilala niya ang mga ito simula noong nagkarelasyon ang mga ito. Halos buhay na ni Craig ang babae. Mahal na mahal nito si Althea.Hinayaan niya ang kaibigan sa mga ginagawang pambababae noon dahil sigurado siyang ginagawa lamang nito iyon para itago ang sakit sa pagkawala ni Althea. Kaya noong dumating si Maxine ay naalarma siya kaya lantaran niyang sinasabi at ipinapakitang hindi niya gusto ang babae. Be auae for him, Althea is the one. Pero sin
"I'm in love with her already. .." amin niya sa kaibigan. Muling tumungga sa kanyang iniinom. "And it really hurts here!" Tinapik niya ang dibdib, sa bandang puso. "Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang nasasaktan nang dahil sa akin..." pumiyok ang boses niya. Ang beer na mapakla sa kanyang panlasa ay lalong naging bitter sa kanyang bibig hanggang sa kanyang lalamunan. Muling bumalik sa balintataw niya ang eksena kanina. Ang pag-iyak ni Maxine at ang pakiusap nito na putulin na nila kung anong meron sila. Hindi niya kaya. Magwawala siya sakaling mawala ito. Ayaw na niyang muling maiwanan. Lalo na at dinadala nito ang magiging anak nila. Ayaw niyang mawalan ng karapatan sa magiging anak nila. Hindi naman nakapagsalita si Aivan. Napakuyom ang kamao niya na napalingon sa pintong nakauwang ng kaunti. Alam niyang naroon si Althea. Nakikinig sa usapan nila ni Craig ngayon. Hindi naman mapigilan ni Althea ang lumuha dahil sa narinig. Dumating na nga ang kinakatakutan niya. Hindi na siya
Is it because of hormones that's why she's emotional? Kung ano-ano ang mga negatibong pumapasok sa isipan niya. Simula noong makita niya si Althea, hindi na siya natahimik. Hindi na niya naramdaman ang saya. Pinipilit na lamang niyang maging masaya sa harap ng ibang mga tao. But she never felt happy. May mga pagkakataong matutulala na lamang siya. It's not hormones anymore. It's fear of being hurt once again. Fear of being lonely and alone. Paano pa nga ba niya haharapin si Craig at ang lahat kung ganoon ang tumatakbo sa isipan niya. Kung lagi siyang duda sa mga kilos nito?"Noong dumating itong baby natin, natakot ako, Craig. Hindi ako ready dahil natakot akong bubuhayin ko siyang mag-isa. Natakot lang ako pero naging ilaw siya sa buhay ko. Kaya nagdesisyon akong itago siya sa iyo at lumayo na lang na hindi mo alam..." humihikbing saad niya. Mas maganda na nga sanang lumayo na lang siya agad.Nagtagis naman ang mga bagang ni Craig. Hindi niya matatanggap na itatago sa kanya ni Maxi
Inalalayan siya ni Craig papunta sa loob ng jewelry shop. Agad silang sinalubong ng isa sa mga sales person na babae. Mukhang inaasahan na sila dahil agad silang iginiya sa isang mesa kung saan ay may nakahanda ng mga alahas. Kahon-kahon ang nga iyon at nagkikinangan.Ipinaghila siya ni Craig ng mauupuan bago ito maupo sa kanyang tabi. Ang kaninang galak na naramdaman ay unti-unting napawi. Kay gaganda at kay kikinang at mukhang mamahalin ang mga alahas na nasa mesa, pero wala doon ang kaisa-isang hinahanap niya. Singsing. "Mrs. Samaniego...""Miss Salvador, Miss," pagko-correct niya agad sa tawag ng sales lady sa kanya. "Oh...sorry Miss...Salvador," aniya ng sales lady na napabaling pa kay Craig. Nahihiya. "Ahmmm, ipinahanda pala ni Mr. Samaniego ang mga alahas na ito para sa inyo...""I don't need any of those," tanggi niya agad. She pushes away those in front of her. Tuluyan siyang nawalan ng mood. Kahit gaano pa kaganda ang mga iyon. Hindi niya nakikita ang worth niya sa mga iy
"Ay ang ganda," saad ng baklang tumulong kay Maxine i-fit ang gown na gagamitin niya sa party. Alam niyang maaga pa iyon pero pinatawag siya dahil may binago sa napili niyang design. Napatingin siya sa body mirror. Oo nga, naitago pa ng gown na iyon ang maliit na umbok niya sa tiyan. Lalaki pa ang tiyan niya kaya okay na okay ang paglalagay ng mga ito ng ribbon para maitago ang umbok niya. Though hindi naman na kailangan dapat itago iyon dahil balak nga ng matandang Samaniego na sa party siya ipakikilala.'Bilang ano?' Piping tanong niya sa sarili."Ready to show, Mr. Handsome?"tanong ng baklang nag-assist sa kanya. Dahilan upang magising siya sa malalim na pag-iisip. Sa tuwina kasi, nahuhulog na lamang siya sa kawalan. She really needs assurance from Craig. Pero paano? Paano niya tatanungin iyo kung mahal na ba siya nito ngayon?"Let's go Mrs. Samaniego..." nakangising untag nito sa kanya. Tipid na lamang na napangiti siya.Muli niyang sinipat ang kanyang sarili. Satisfied naman s
"Craig, are you good now?" tanong ni Sharon nang silipin ang lalaki sa opisina nito. Halos hindi sila makapag-usap dahil parehong busy. Siya sa pag-organize ng party sa susunod na dalawang buwan at si Craig na busy sa mga transactions at kabi-kabilaang meetings. "Yeah, I'm almost done. You go ahead..." sabi nito. Ni hindi siya magawang sulyapan man lamang."Kay, umuwi ka agad. Sabi mo i-remind kita dahil nangako ka kay Max na uuwi agad..."Pagkabanggit niya sa pangalan ni Max ay mabilis itong napalingon sa kanya. Ngumisi siya."Nakalimutan mo, noh?" tukso niya rito."No..."aniya. "I have it on my alarm," sabi ni Craig. Minsan, kapag kasi nakatutok na siya sa trabaho ay nakakalimutan na niya ang ibang mga bagay. So he had to use his alarm. "Thanks anyway.""Kumuha ka na kasi ng secretary mo, Craig. Magiging busy na ako at mahihirapan kayo ni Max kapag nagkataon..."Alam iyon ni Craig. Kaya nga kahit hindi na dumaan sa mabusising pagsusuri ay kukuhanin niya. Okay na rin kung mga person
Isinugod agad sa hospital si Maxine. Nilukuban naman nang matinding takot si Sharon nang tawagan niya si Craig. Hindi niya ito nakikita pero ramdam niya ang matinding galit nito nang sabihin niya ang nangyari kay Maxine.Pero iwinaglit ni Sharon ang takot para kay Craig. Mas lubos siyang nag-alala kay Maxine lalo na noong mamilipit ito sa sakit at mawalan ng malay. Buti na lang talaga at may tumulong sa kanila para agad itong madala sa hospital.Pumikit siya at piping nagdasal na sana ay okay si Maxine lalo na ang baby nito."What really happened!" Nagulat siya sa pumaimbabaw na boses ni Craig. Nagkukumahog itong lumapit sa kanya. Halata sa mukha ang sobrang pag-aalala. Nanginginig ang mga labi nitong nakapinid. Ramdam na ramdam ni Sharon ang emosyon ng pinsan. Galit na galit na may pag-aalala. Ngayon niya lamang ito nakita ng ganoon. "I told you to go home right away! Paanong nangyari iyon?" Hindi maiwasang bulyaw nito. Nasabi na niya dito ang dahilan at kung nasaan sila noong nan