Mabilis ang pagpapatakbo niya ng kanyang sasakyan. Nakumpirma na niya na naroon nga sila Sharon at Maxine sa Planet Hotel and Casino. Alam na rin niya ang room number ng mga ito kaya sobra ang pagmamadali niya para mapuntahan at makausap ang babae. Sasabihin na niya ang lahat dito. Buong nilalaman ng puso niya. Kabadong kabado siya na para bang lalabas na ang puso niya sa matinding pagkabog.Kinapa niya ang kahon na may laman na singsing sa kanyang bulsa. Hindi niya mapigilang mangiti. This is really it is. Gaya ng sabi ng kanyang ina, hanapin niya ang babaeng karapat-dapat sa singsing na iyon. Nahanap na niya. Kailangan lamang niya itong kumbinsihin. Alam niyang maghihirapan siya sa bagay na iyon. Mahirap na niya muling buoin ang nawalang tiwala...Natawa siya sa sarili. Tiwala? Kailan pa ba nagtiwala sa kanya si Maxine? Sa tingin niya, never itong nagtiwala pagdating sa damdamin niya. Sabagay, napaglaruan niya ang damdamin nito. Maging damdamin niya. Ang hirap dahil sa hindi s
"That's your happiness in there, Max..."Bantulot na humakbang si Maxine para puntahan ang pinto upang buksan iyon. Lalo na at ipinagtulakan na siya ni Sharon. Tapos ay sunod-sunod talaga ang katok na ginagawa ng kung sinong naroon. Gusto na yatang gibain ang pinto. Nagmamadali ang bawat katok nito na parang nasusunugan."Sino–"Natigilan siya bigla nang pagbukas niya ay bumungad sa kanya ang isang lalakeng nakauniporme. "Miss Maxine Salvador?" Kunot noong napatitig si Maxine sa tila pulis na naroon. Si Sharon naman ay napahakbang ng malalaki palapit sa kaibigan. Nakahanda na ang kanyang telepono to capture those precious moments dahil inaasahan niyang si Craig iyon pero nagulat siya nang mabosesan ang nagsalita. Hindi si Craig iyon na ipinagtaka niya. "Sandali....nasaan si—"Lalong nanlaki ang mga mata ni Sharon nang makitang pulis ang nasa harapan ni Maxine. Sa pagkakataong iyon ay hindi niya mapigilang manggalaiti sa galit. Minura niya sa isip si Craig ng ilang beses. The heĺl,
He didn't go. He respected Maxine's wishes. Mas ipinakita niya ang pagmamahal niya sa babae sa pamamagitan ng hindi pagpunta para daluhan sa hospital si Althea. He wants to be a better partner for her. Dahil alam niya, kailangan niya pa rin ng effort to make her believe him one hundred percent. Kung iyon ang kahilingan nito, then it will be.He just sent someone to assist Althea. Pero hindi niya maiwasan na hindi ito kaawaan. Like Aivan said, kaibigan na lang ang meron ito. Sila. Because she has no one beside her. Kaya hindi niya rin lubos maisip kung paano ito nakasurvived ng ilang taon sa ibang bansa. Hindi pa rin siya mapakali at may pag-aalala dito."Kung nag-aalala ka, puwede mo siyang puntahan..." malumanay na saad ni Maxine.Umiling siya. Niyakap nito mula sa likuran. Nakatanaw itong muli sa may bintana. Ayaw siya nitong harapin pero alam niyang malungkot ang mga mata nito."It's late. Do you want to go home or sleep here?" tanong niyang bumaba ang mga palad niya pasapo sa ti
"Oh!""F*ck! You really taste good, Maxine. Your scent too, it makes me mad...so mad..." "Craig, I want you now! Please, I want you inside," she begged. Hinila na niya ang lalaki mula sa pagkakayuko nito sa kanyang gitna. She felt the urge to unite with him. Sooner...Hindi naman siya pinaghintay ng matagal ni Craig. Binuka nito ang kanyang mga hita at pumuwesto. Claiming her body.Crying out of pleasure. Moaning, panting, both naked. Nasa ibabaw pa rin ni Maxine si Craig habang walang humpay siya nitong inaangkin. Nagpapakasasa sa tawag ng kanilang mga laman. Kanina pa sila roon. Ni hindi na nga nila natapos ang dinner na inihanda ni Maxine dahil mas naging malakas ang hatak ng kanilang mga katawan. Lùst and pleasure consumed them. They both want to release the heat of their bodies. "F*ck Max! I can't get enough of you! Masyado mo akong na-diet sa loob ng isang linggo!" napapaos na bulong ni Craig. Nanggigigil na hinalikan sa mga labi
Nasa elevator pa lamang si Maxine papuntang twentieth floor ay nahihimigan na niya ang mga usap-usapan tungkol sa bagong hired na employee. Hindi yata siya napansin na naroon o mas ninais na huwag talagang pansinin habang nagtsi-tsismisan ang tatlong babaeng kasama nila sa elevator. Halos siksikan na sila roon at minabuti niyang sa gilid pumuwesto. Para na rin makalayo sa mapanuring mga mata ng mga katrabaho. "Really? Si Boss talaga ang personal na nag-interview?" "Oo. At huwag ka, bata at sexy daw. Ayon sa mga nakakita, sobra daw sa ganda. Parang artista. Kaya siguro agad na natawag ang pansin ni Boss Craig. Kabigha-bighani naman talaga siguro." Nataas ni Maxine ang salamin na suot habang kunwari ay hindi binibigyang halaga ang mga naririnig. Pero ang totoo, nakuha na ng mga pinag-uusapan ng mga ito ang kuryosidad niya. Wala kasi siyang kaalam-alam tungkol doon. Ni hindi nabanggit ni Craig. Kaya ba ito nagmamadali kanina dahil doon? "Naku, siguradong magiging asset siya sa kom
Tumunog ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na siya. Sa pinakamataas na floor ang opisina ni Craig. Exclusive iyon para rito kasama siya at isang sekretarya. Hindi nga lamang iyon basta-basta opisina. Nagising siya sa malalim na pag-iisip nang bumukas ang elevator. Hindi naman siya nagugulat ngunit sa pagkakataong iyon ay mismong si Craig ang nakatayo sa harap ng elevator. Dahilan iyon ng biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. Bakit bigla-bigla na lamang siyang nagkakaganoon? Ngunit hindi lamang si Craig ang nasa harapan niya ngayon. Napansin niya na amy kasama ito. Medyo nasa likuran nito iyon. Maingat na hinila ang magandang babae sa tabi nito. Hindi na niya kailangan pang magtanong dahil kilala na niya ito mula dokumentong hawak na agad niyang itinago sa kanyang bag. Simple niyang isiniksik doon kahit na magusot pa. "You just came?" tanong ni Craig. Kunot-noong sinipat nito ang relong nagsusumigaw ng karangyaan. It was the latest model, a gift from her. Mahilig kasi
Wala siya sa mood i-train si Sofia kaya naman sinabihan niya si Craig na bukas na lamang niya gagawin iyon. Hindinniya rin talaga kayang harapin ang babae ngayon dahil sa nangyari kanina lang. Binigyan na lamang niya ng task ang babae para kahit papaano ay may pakinabang naman itong naroon.She instructed her to get the phone when it rings. Sinigurado pa niyang alam nito ang gagawin. Binilinan niya na huwag lang istorbohin si Craig lalo kung hindi naman importante ang tawag. Mula sa desk niya ay hindi naman mapigilan ni Sofia na maghimutok ang kalooban. Hindi niya gusto ang ipinapagawa sa kanya. Naiinis siya kasi gusto niyang makasama si Craig. Naroon na siya. Nagbunga na ang matagal niyang plano na mapansin ng lalaki at makatungtong doon para mapalapit dito. Hindi niya lamang inaasahan na may pangit na babaeng magiging sagabal pa yata sa pakikipaglapit niya sa lalaki. Though halata niyang nahulog sa kamandag niya si Craig ay hindi pa rin niya maiwasang magdalawang isip.Pumasok na m
Pinilit na inubos ni Sofia ang pagkaing nasa harap niya kahit pa nga masuka-suka na siya. Iyon ay para lamang maging maganda ang impression sa kanya ni Craig. Ngunit nang dumating na ang hapon, tatlong oras lang ang nakalipas mula noong nagtanghalian sila ay hindi na kinaya ng tiyan niya. Humihilab iyon kaya pabalik-balik siya sa washroom. Nag-react nang matindi ang tiyan niya sa maanghang na kinain. "Are you okay, Sofia?" tanong ni Maxine nang madaan ito sa kanya. "You look pale," aniya pa nito. Tila concern naman sa kanya lalo at talagang pinagpapawisan na siya ng malapot at talagang namumutla na siya sa sama ng pakiramdam. "Sorry, Miss Maxine. I think I need to go," sabi niyang hindi na nagkunwari. Ayaw niyang magkalat doon kaya mas mabuting umuwi na lamang siya. Ayaw niyang ipahiya ang sarili kay Maxine at lalong lalo na kay Craig. Napatingin naman si Maxine sa kanyang relo. "Sige. Almost time na rin naman kaya maari ka ng umuwi," pagpayag agad nito. Walang inaksayang oras a
He didn't go. He respected Maxine's wishes. Mas ipinakita niya ang pagmamahal niya sa babae sa pamamagitan ng hindi pagpunta para daluhan sa hospital si Althea. He wants to be a better partner for her. Dahil alam niya, kailangan niya pa rin ng effort to make her believe him one hundred percent. Kung iyon ang kahilingan nito, then it will be.He just sent someone to assist Althea. Pero hindi niya maiwasan na hindi ito kaawaan. Like Aivan said, kaibigan na lang ang meron ito. Sila. Because she has no one beside her. Kaya hindi niya rin lubos maisip kung paano ito nakasurvived ng ilang taon sa ibang bansa. Hindi pa rin siya mapakali at may pag-aalala dito."Kung nag-aalala ka, puwede mo siyang puntahan..." malumanay na saad ni Maxine.Umiling siya. Niyakap nito mula sa likuran. Nakatanaw itong muli sa may bintana. Ayaw siya nitong harapin pero alam niyang malungkot ang mga mata nito."It's late. Do you want to go home or sleep here?" tanong niyang bumaba ang mga palad niya pasapo sa ti
"That's your happiness in there, Max..."Bantulot na humakbang si Maxine para puntahan ang pinto upang buksan iyon. Lalo na at ipinagtulakan na siya ni Sharon. Tapos ay sunod-sunod talaga ang katok na ginagawa ng kung sinong naroon. Gusto na yatang gibain ang pinto. Nagmamadali ang bawat katok nito na parang nasusunugan."Sino–"Natigilan siya bigla nang pagbukas niya ay bumungad sa kanya ang isang lalakeng nakauniporme. "Miss Maxine Salvador?" Kunot noong napatitig si Maxine sa tila pulis na naroon. Si Sharon naman ay napahakbang ng malalaki palapit sa kaibigan. Nakahanda na ang kanyang telepono to capture those precious moments dahil inaasahan niyang si Craig iyon pero nagulat siya nang mabosesan ang nagsalita. Hindi si Craig iyon na ipinagtaka niya. "Sandali....nasaan si—"Lalong nanlaki ang mga mata ni Sharon nang makitang pulis ang nasa harapan ni Maxine. Sa pagkakataong iyon ay hindi niya mapigilang manggalaiti sa galit. Minura niya sa isip si Craig ng ilang beses. The heĺl,
Mabilis ang pagpapatakbo niya ng kanyang sasakyan. Nakumpirma na niya na naroon nga sila Sharon at Maxine sa Planet Hotel and Casino. Alam na rin niya ang room number ng mga ito kaya sobra ang pagmamadali niya para mapuntahan at makausap ang babae. Sasabihin na niya ang lahat dito. Buong nilalaman ng puso niya. Kabadong kabado siya na para bang lalabas na ang puso niya sa matinding pagkabog.Kinapa niya ang kahon na may laman na singsing sa kanyang bulsa. Hindi niya mapigilang mangiti. This is really it is. Gaya ng sabi ng kanyang ina, hanapin niya ang babaeng karapat-dapat sa singsing na iyon. Nahanap na niya. Kailangan lamang niya itong kumbinsihin. Alam niyang maghihirapan siya sa bagay na iyon. Mahirap na niya muling buoin ang nawalang tiwala...Natawa siya sa sarili. Tiwala? Kailan pa ba nagtiwala sa kanya si Maxine? Sa tingin niya, never itong nagtiwala pagdating sa damdamin niya. Sabagay, napaglaruan niya ang damdamin nito. Maging damdamin niya. Ang hirap dahil sa hindi s
Nakatutok ang mga mata ni Sharon sa banda ng isang gusali. Nakalagay ang kanyang telepono sa kanyang teynga. Napaismid siya nang hindi man lamang sagutin ng taong tinatawagan niya ang tawag niyang iyon."Dahil ba kaharap mo na ang babaeng matagal mong hinintay, Craig!" inis sa saad niya. Buti na lang at hindi niya isinama si Maxine. Kung hindi, lubos itong masasaktan ngayon. Siya na nga lang, nagpupuyos na ng galit sa nasaksihan. Si Maxine pa kaya na nagpapakatanga sa pinsan niya.Padabog siyang pumasok sa kanyang sasakyan. Hindi niya sinasadyang magawi roon. Siguro nga, way iyon para mailigtas niya ang kaibigan sa anumang sakit na puwedeng maging hatid ni Craig. Muli siyang pumindot sa kanyang telepono."Max, where are you. Bihis ka, sunduin kita now," aniya. "Hindi ka puwedeng tumanggi. Mag-empake ka ng ilang damit mo. Magpa-party tayo sa hotel. Gaya ng ginagawa natin dati," dagdag pa niya. Pinatayan din agad ito ng telepno para hindi na makatanggi o kaya'y makatanong pa ng kung
"Do you know him?" Kasalukuyang nasa interrogation room sila Alfred at Althea. May nilapag ang lalake na larawan sa mesa. Pjnagmasdan naman mabuti iyon ni Althea."No," sabi niya. "It's my first time seeing him," ika nitong hindi man lamang kumurap nang tumitig sa mga mata ni Alfred.Napatango naman si Alfred. Ang larawan na ipinakita niya ay larawan ni Samuel. At batay sa reaksyon ng babae, mukhang nagsasabi naman ito ng totoo."May naaalala ka ba sa nangyaring aksidente six years ago?" muling tanong ni Alfred. Hinarap na niya ang kanyang laptop at nagtipa.Tahimik naman si Althea. Pilit inaalala ang nakaraan. Alaalang naging bangungot sa kanya ng maraming taon.Muli, may nilapag na mga litrato si Alfred. Kuha naman iyon sa aksidente from the SD card.Nanginginig ang mga kamay na kinuha iyon ni Althea. Inisa-isa. Ang tanging rekoleksyon niya sa pangyayari ay bago at pagkatapos ng aksidenteng iyon. Pero patuloy siyang hina-hunting ng mga alaalang iyon."A-anong kinalaman ng aksident
"Althea..." Nilapitan ni Aivan si Althea habang umiiyak. Lumuhod siya para pantayan ito. Hinawakan niya ang kamay ng babae. Naawang tinitigan.Mula sa pagkakadukdok sa kamay ay umangat ang tingin ni Althea sa lalake. Patuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha niya. "Mahal pa niya ako, hindi ba? Alam ko mahal pa niya ako..." pilit niyang kinukumbinsi ang sarili maging si Aivan. Hindi basta-basta nawawala ang pagmamahal. Kaya naniniwala siyang mahal pa siya ni Craig.Tumango si Aivan. Gusto niya rin maniwala na mahal pa rin ni Craig si Althea. Kilala niya ang mga ito simula noong nagkarelasyon ang mga ito. Halos buhay na ni Craig ang babae. Mahal na mahal nito si Althea.Hinayaan niya ang kaibigan sa mga ginagawang pambababae noon dahil sigurado siyang ginagawa lamang nito iyon para itago ang sakit sa pagkawala ni Althea. Kaya noong dumating si Maxine ay naalarma siya kaya lantaran niyang sinasabi at ipinapakitang hindi niya gusto ang babae. Be auae for him, Althea is the one. Pero sin
"I'm in love with her already. .." amin niya sa kaibigan. Muling tumungga sa kanyang iniinom. "And it really hurts here!" Tinapik niya ang dibdib, sa bandang puso. "Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang nasasaktan nang dahil sa akin..." pumiyok ang boses niya. Ang beer na mapakla sa kanyang panlasa ay lalong naging bitter sa kanyang bibig hanggang sa kanyang lalamunan. Muling bumalik sa balintataw niya ang eksena kanina. Ang pag-iyak ni Maxine at ang pakiusap nito na putulin na nila kung anong meron sila. Hindi niya kaya. Magwawala siya sakaling mawala ito. Ayaw na niyang muling maiwanan. Lalo na at dinadala nito ang magiging anak nila. Ayaw niyang mawalan ng karapatan sa magiging anak nila. Hindi naman nakapagsalita si Aivan. Napakuyom ang kamao niya na napalingon sa pintong nakauwang ng kaunti. Alam niyang naroon si Althea. Nakikinig sa usapan nila ni Craig ngayon. Hindi naman mapigilan ni Althea ang lumuha dahil sa narinig. Dumating na nga ang kinakatakutan niya. Hindi na siya
Is it because of hormones that's why she's emotional? Kung ano-ano ang mga negatibong pumapasok sa isipan niya. Simula noong makita niya si Althea, hindi na siya natahimik. Hindi na niya naramdaman ang saya. Pinipilit na lamang niyang maging masaya sa harap ng ibang mga tao. But she never felt happy. May mga pagkakataong matutulala na lamang siya. It's not hormones anymore. It's fear of being hurt once again. Fear of being lonely and alone. Paano pa nga ba niya haharapin si Craig at ang lahat kung ganoon ang tumatakbo sa isipan niya. Kung lagi siyang duda sa mga kilos nito?"Noong dumating itong baby natin, natakot ako, Craig. Hindi ako ready dahil natakot akong bubuhayin ko siyang mag-isa. Natakot lang ako pero naging ilaw siya sa buhay ko. Kaya nagdesisyon akong itago siya sa iyo at lumayo na lang na hindi mo alam..." humihikbing saad niya. Mas maganda na nga sanang lumayo na lang siya agad.Nagtagis naman ang mga bagang ni Craig. Hindi niya matatanggap na itatago sa kanya ni Maxi
Inalalayan siya ni Craig papunta sa loob ng jewelry shop. Agad silang sinalubong ng isa sa mga sales person na babae. Mukhang inaasahan na sila dahil agad silang iginiya sa isang mesa kung saan ay may nakahanda ng mga alahas. Kahon-kahon ang nga iyon at nagkikinangan.Ipinaghila siya ni Craig ng mauupuan bago ito maupo sa kanyang tabi. Ang kaninang galak na naramdaman ay unti-unting napawi. Kay gaganda at kay kikinang at mukhang mamahalin ang mga alahas na nasa mesa, pero wala doon ang kaisa-isang hinahanap niya. Singsing. "Mrs. Samaniego...""Miss Salvador, Miss," pagko-correct niya agad sa tawag ng sales lady sa kanya. "Oh...sorry Miss...Salvador," aniya ng sales lady na napabaling pa kay Craig. Nahihiya. "Ahmmm, ipinahanda pala ni Mr. Samaniego ang mga alahas na ito para sa inyo...""I don't need any of those," tanggi niya agad. She pushes away those in front of her. Tuluyan siyang nawalan ng mood. Kahit gaano pa kaganda ang mga iyon. Hindi niya nakikita ang worth niya sa mga iy