Kabanata 3

Kabanata 3: The One-Night Stand

Hindi mapakali si Heaven sa kinauupuan niya. Out of place talaga siya sa lugar na ‘to. Kanina niya pa rin hinahanap ang mga kaibigan. Magkakasama naman sila kanina pero sa isang iglap, parang bulang nagkawatak-watak sila. Hindi niya pa rin maintindihan kung bakit siya hinatak ni Grace sa lugar na ‘to. Puro mayayaman ang nandito, bagay na hindi siya kabilang, mga hindi niya kauri. This wasn’t her world— the luxury, extravagance— it all felt suffocating.

Bakit nga ba ulit siya pumayag na sumama? Malilintikan talaga si Grace sa kaniya kapag nakita niya ito.

At parang nagdilang anghel naman ata ang kinaiinasan ni Heaven dahil nakita niya kaagad ang kaniyang kaibigan na tila ba may hinahanap.

“Grace!” mahina niyang sigaw at nang nakita siya nito ay dali-dali naman itong pumunta sa pwesto niya na nanlalaki ang mga mata. “Kanina ko kayo hinahanap! Nasaan na sina Mira, Angel at Heart?!” bulalas niya nito sa kaniya, napakamot naman ang kaniyang kaibigan sa batok nito.

“Ayon nga, hinahanap ko nga kayo ‘di ba kasi bigla kayong nagsiwalaan? Hindi ko na sila mahanap! Buti nga nahanap mo ako. But don’t worry, panigurado naman nandiyan lang sila sa tabi-tabi!” nakangisi pa nitong saad kaya naman mahina niyang kinurot tagiliran nito, aba ang babae, tumawa lang.

“Chill, Heaven! It’s just a party. Malay mo naman makita mo na dito ang the one mo.”

“Siraulo ka ba?” mahina niyang sigaw. May dumaan na waiter na may dala-dalang champagne, kumuha siya no’n. “Bwiset ka talagang babae ka!” pabiro niya itong inirapan.

Maya-maya pa ay bigla na lang nanlaki ang mata nito. Parang may nakita itong multo sa likuran niya naman nagtaka siya.

“Bakit? Anyare sa’yo, Grace?”

“Ante, maiwan muna kita sandali ah? I love you, Heaven!” at bago pa siya makaangal ay nawala nanaman si Grace na parang isang bula.

Napabuga na lang siya ng hininga. Naloloka na siya sa mga kaibigan niya!

But now that Heaven was surrounded by wealthy and influential people, she felt more isolated than ever. She was only a student, a young woman with a ton of duties at home and a part-time job. Surrounded by people who had undoubtedly spent more money on their shoes than she did in a month, what was she doing here?

Her gaze settled on him as she examined the crowd. Alessandro Villareal. Not because of his amazing looks—though she couldn’t deny how gorgeous he was—but rather because of the way he gazed at her, her heart skipped a beat. His concentrated stare gave off the impression that he was trying to solve a conundrum and hadn’t quite figured her out.

Mabilis niyang inalis ang paningin niya sa lalaki. Ang bilis nanaman ng tibok ng puso niya, ayaw niya makita siya nito. Pero napapikit siya sa inis ng naramdaman niyang papalapit ito sa kaniya at ramdam niya ang titig nito.

“Hm. Kanina mo pa ako tinitignan?”

Natulos si Heaven sa kinakatayuan niya. Napalunok siya nang maraming laway bago humarap ulit dito. Nakakapanindig ang boses nito, masyadong malalim at lalaking-lalaki. Napayuko siya ng nakita niya ang mala agila nitong titig sa kaniya.

“Hindi po ako tumitingin sir,” saad niya na lamang, pilit na pinapakalma ang sarili, kahit na parang namumulupot na ang kaba sa kaniyang puso. Pati ang tiyan ko ay parang umiikot.

‘Piste! Pinagpapawisan pa ang likod mo, Heaven! Kalma lang!’ bulong niya sa kaniyang sarili.

Bigla itong ngumisi sa kaniya at mahina siyang napasinghap ng humakbang ito papalapit, lalo sa pwesto niya. Ngayon ay nakatingala na siya dito dahil sa sobrang tangkad nito. Amoy na amoy ang panglalaking amoy at mararamdaman mo talaga ang kakaibang presensya niya.

“Are you sure? Because from where I was standing, it looked like you couldn’t keep your eyes off, Miss Jacinto,” natigilan siya ng binanggit nito ang apelyido niya.

Kilala siya nito? Kilala siya ng isang Villareal? Impossible!

Sinamaan niya ito ng tingin at napangisi naman ang lalaki inasal niya. Heaven’s cheeks flushed with annoyance. “Hindi ko alam kung bakit mo ako kilala sir pero pwede po ba? Kung wala po kayong magawa, iba na lang po guluhin niyo. Excuse me po.”

He stopped her when she was about to leave. “Na-ah. Dito ka lang, little girl.”

Mas lalong sumama ang tingin niya sa lalaki. “You’ve quite the ego, Mr. Villareal. Please leave me alone sir.”

“Only when it’s justified,” he replied smoothly, taking a step closer, again. “And no, I won’t leave you alone, Miss Jacinto. Now, tell me, anong ginagawa ng isang katulad mo sa lugar na ‘to? You seem out of place.”

Nag-igting ang bagang niya. So ano ang ibig niyang sabihin? “Eh ano naman kung nandito ako, Mr. Villareal? Kayo, bakit kayo nandito?”

Tinaasan siya ng kilay ni Alessandro na siyang kinainis niya. Ang yabang!

Natutuwa at namamangha naman si Alessandro sa kaniya. Halos lahat ng babaeng na-encounter niya ay takot sa kaniya, pero si Heaven, hindi siya takot dito. Ramdam ni Alessandro na nai-intimidate ang babae sa presensya niya pero matapang siya nitong hinarap. There was something about her that intrigued him, something he couldn’t quite put his finger on.

Binalewala niya muna ‘yon, gusto niyang kausap ang babae.

“I belong here,” he said, his voice cool. “You, on the other hand…”

Pinagkrus ni Heaven ang braso niya at tinaasan niya ng kilay ang lalaki. “Wala ho kayong pake sir kung nandito man ako. Hindi niyo naman po ako lubusang kilala.”

Alessandro was amused by her answer. “I know enough, Miss Jacinto,” he replied nonchalantly, his eyes scanning her from head to toe. “You’re a student, maraming part time jobs, you’re clearly…” pinutol niya ang huli niya dapat na sasabihin.

Her eyes flashed with anger. “You think because you have money and power, you know everything about everyone? Newsflash, Mr. Villareal—you don’t.”

Alessandro’s smirk faltered for a moment. Her defiance was… refreshing. Annoying, but refreshing.

“I could crush you,” he said quietly, his voice laced with warning.

Heaven didn’t flinch. “Go ahead and try.”

Nagkatitigan sila ng sandalian lamang, parehas nakatayo ay hindi inalis ang mata ng isa’t-isa. The tension between them thick enough to cut through. Alessandro couldn’t remember the last time someone had spoken to him like that, especially not a woman. It should have infuriated him, but instead, he found himself intrigued.

Naiinis naman si Heaven sa lalaking ito. Sino ba siya sa akala niya? Porket ba mayaman ito?

Pero hindi mapagkakailang may nararamdamang kakaiba si Heaven sa lalaki. Siya ang unang nagtanggal ng titig kay Alessandro at basta-basta na lang umalis sa harapan nito ng walang paalam.

Bahala siya diyan! Uuwi na lang siya. Hahanapin niya na lang si Grace!

———

Heaven Jacinto couldn’t breathe.

Her heart raced as she left Alessandro’s side, her fingers trembling around the stem of the champagne flute she clutched. The party had only grown livelier, but she couldn’t focus on any of it. Her brief but heated exchange with Alessandro had thrown her off completely. She had expected arrogance and condescension, but what she hadn’t anticipated was the strange intensity in his gaze.

Ano ba ang akala nito sa sarili niya? Napakayabang! Akala mo kung sino porket mayaman!

Nanggigil siya habang iniisip lahat ng pangyayari. Napainom siya ng wala sa oras kahit na hindi naman siya umiinom. Bigla naman ulit sumulpot si Grace sa tabi niya na may hawak na wine, nag-aalala siya nitong pinakatitigan. “Langit, ayos ka lang? May umaway ba sa’yo?”

Heaven forced a smile. “Don’t worry, Grace. Ayos lang ako. Gusto ko lang umuwi. P’wede na ba?” umaasang tanong niya, napa-pout naman si Grace kaya inirapan niya ito ng pabiro.

“Uuwi ka na?! Mamaya na, bff!”

“Naiinis lang ako, Grace. Tapos nagsiwalaan pa kayo. Nasaan na ba sila?”

“Hindi ko mahanap pero nag-chat sa group chat natin. Nasa may swimming pool area si Heart, may kinakausap daw. Si Miracle naman, nasa gazebo, hindi ko alam kung ano ginagawa. At si Angeline naman, kumakain!” bulalas nito sa kaniya, napamaang naman siya kasi hindi niya alam nag sarili na pala ang lahat, siya na lang ang clueless. “Usong mag check ng cellphone, langit! Sabi ko naman sa'yo mag-enjoy! Relax lang ba? Huwag mag overthink!” dagdag pa nito. “Ay wait alis ulit ako, lumalayo kasi ako kay daddy! Kung kani-kanino ako nirereto. Bye sandali! Enjoy, Heaven!”

“Grac—” napapikit na lang si Heaven sa inis ng iwan nanaman siya nito.

Great! Siya nanaman mag-isa! Mag solo flight na lang. Mag relax daw.

Pero ang pagre-relax ang huling iniintindi ni Heaven, lalo na ngayon na ramdam niya pa rin ang presensya at titig ni Alessandro. Kapag tumitingin siya sa crowded na mga tao at kapag naglalandas ang paningin niya sa lalaki ay nahuhuli niya itong nakatingin sa kaniya.

Every time she glanced around, he seemed to be there, lingering at the edges of the crowd, his cold, unreadable expression trained on her. The way he looked at her made her feel vulnerable, like he was stripping away her defenses, layer by layer, just with his eyes.

Nakakakilabot pero hindi niya mawari kung bakit nakikiliti ang kaibuturan niya.

Idagdag pa na nakakarami na siya ng wine, mababa pa naman alcohol tolerance niya. Nanghihina na siya, she wasn’t used to drink any alcohol beverages. Ang alcohol ay pumupunta nasa ulo niya, nananakit na tuloy, parang pinipitik ito. She placed the empty glass on a nearby table and tried to focus. She needed air, distance—anything to clear her mind.

Kailangan niyang lumabas, kailangan niya ng hangin.

Kaya naman dali-dali siyang lumabas, nasusuka lang siya dahil sa dami ng tao sa loob, puro pa mayayaman ang nandoon. Hindi pa steady ang paglalakad niya. Bahala na!

It was dark outside and so fresh with the cool air of the night, and all around the city lay in the laps of the sky like the jewels. Heaven leaned against the railing, shut her eyes and breathed in and out deeply. But even when she was out here, was alone, she could not rid Alessandro from her mind.

Maya-maya pa ay may narinig siyang yapak mula sa kaniyang likuran. Hindi niya alam kung bakit alam niya kung sino ito. Dahil ba sa amoy nito? Hindi. Baka dahil alam niya na kahit lumabas na siya ay sinusundan pa rin siya ng mga mata ni Alessandro.

“You always run away when things get uncomfortable?” Alessandro’s voice was calm, almost teasing, but there was a sharpness to it that made her heart race all over again.

Heaven turned around slowly, her eyes meeting his in the moonlight. “Ano po ba ang kailangan ni sa akin, sir? Kung gusto niyo mantrip, wala po akong time para sa kalokohan niyo.”

“Silly girl,” he smirked then stepping closer. “Gusto lang naman kita makasama, Miss Jacinto. And I’m just concerned, I just wanted to see if you were okay. Oh well, you seemed not.”

Napatawa na lang ng mapait si Heaven, dinadama ang sariwang hangin habang lumulipad ang baby hair niya. “Bakit nga po kaya? Hindi ko rin mawari kung bakit hindi ako okay at wala ako sa mood,” sarkastiko niyang sagot sa lalaki.

Biglang tumabi sa kaniya si Alessandro, sumandal ito sa railing ng balcony. Hindi nito inalis ang tingin sa kaniya. “You don’t belong here, Miss Jacinto.”

“Because I’m not rich?” she snapped, the wine champagne fueling her boldness.

“Because you’re too real for this place,” he said, his voice lower now, almost thoughtful. “Everyone here is playing a role. You… you’re different. Maling mundo ang pinapasok mo.”

She blinked at him, caught off guard. Alessandro Villareal, the cold, untouchable CEO, was complimenting her? Or was he just playing a game? Either way, it was starting to mess with her head.

Nalalasing na ata siya.

“You don’t know anything about me,” she murmured, her voice softer now. Ayaw niya makipagtalo sa lalaki pero hindi niya mapigilan.

“I know enough,” Alessandro said, his eyes locking onto hers with an intensity that made her breath hitch.

They stood there, and the silence of the night was palpable with tension. Heaven’s head was spinning—not because of the bottle, which was admittedly all but empty by this time—Alessandro was causing it. She hated how much of an attraction she felt to him, how much his arrogance both enraged and fascinated her.

“No, you are wrong,” she said softly and walked away. However, before she could make her move, the hand of Alessandro suddenly grabbed her wrist, restraining her.

“I don’t think I am,” he replied, almost in a growl.

The tension between them was palpable – obvious and as intense as a storm brewing in the background. She felt the life force of Heaven rise with her attempt to pull free of him however, Alessandro simply leaned in closer his eyes seeming to darken further.

Napapalunok na lang si Heaven. Nailunok niya ata lahat ng laway niya dahil sa kaba, sumabay pa ang pag-ikot ng kaniyang paningin at ng paligid.

“Sir, bitiwan mo po ako,” saad niya, ang kaniyang tinig ay nanginginig dahil sa nerbyos.

Pero hindi siya binitawan ni Alessandro, bagkus mas lumapit pa ito sa kaniya, halos magdikit na ang kanilang katawan. Ramdam niya ang init na namumuo sa kaniyang katawan, at alam ni Heaven na ganoon din si Alessandro. Ang buga ng hininga nito ay parang kinikiliti ang kaibuturan niya. “You don’t want me to, little girl. Alam kong gusto mo ako. You’re just denying it. You can’t resist me,” he murmured in confidence.

Heaven swallowed hard, her heart hammering in her chest. Everything about this was wrong, but her body was betraying her, responding to his nearness in ways she didn’t understand. She hated how he made her feel—how his touch sent sparks through her, how his gaze seemed to burn straight through her defenses.

Before she knew what was happening, Alessandro’s lips were on hers.

Nagulat siya sa biglaang paglapat ng labi nila. Mainit at parang mas inaakit pa siya nito. Nag-iinit ang kaniyang katawan dahil sa tensyon. Napasinghap siya ng ng kagatin nito ang pang-ibabang labi niya. Nasasarapan si Heaven, hindi niya iyon mapagkakaila. Pilit niyang tinutulak si Alessandro sa dibdib niya pero parang wala lang ang pagtulak niya, nauubusan lang siya ng lakas, parang hinihigop ang lakas niya gamit ang labi nito. Ang apoy ay mas lalong lumalakas.

Hinalikan ni Heaven pabalik si Alessandro. Hindi niya alam kung bakit, her anger and frustration pouring into the kiss. Alessandro’s arms wrapped around her waist, pulling her closer, his grip firm and possessive. His mouth moved against hers with a hunger that took her breath away, and before she could even process what was happening, they were stumbling back inside, their bodies pressed together.

The world blurred around them as they moved through the crowd, unnoticed, and into one of the empty rooms in the hotel. It’s Alessandro’s hotel room. Heaven barely registered the door closing behind them before Alessandro’s lips were on hers again, his hands exploring her body with a desperation she hadn’t expected.

This was insane. She knew it. But the alcohol in her system, combined with Alessandro’s overwhelming presence, made it impossible to think clearly. All she could feel was the heat of his skin, the strength of his arms as they pulled her closer, the way he made her forget everything but him.

In the back of her mind, a voice screamed for her to stop, to push him away, to run. But that voice was drowned out by the pounding of her heart, the rush of adrenaline, and the burning need that she had never felt before.

Nababaliw na siya. Iyon ang tumatakbo sa isip ni Heaven, alam niyang mali pero ito siya ngayon, nilalabanan ang mainit na halik ni Alessandro. She’s never been kissed pero dahil sa halik ni Alessandro ay parang nagiging eksperto siya.

Wala silang pake, hinahalikan siya ni Alessandro habang naglalakad ito at siya naman ay paatras hanggang sa matapilok siya sa gilid ng kama at tuluyan ng mapaupo dito, tumalbog pa ang kaniyang katawan.

Namumungay na ang mata ni Heaven, gano’n din si Alessandro. Nalasahan niya ang alak sa dila ni Alessandro nang naghalikan sila. Ngayon ay nakatingala siya sa lalaki, napalunok siya ng malalaking laway sa kaniyang lalamunan nang inalis nito ang suit niya, pati ang necktie ay mabilis nitong natanggal, at sa isang iglap, bumungad na sa kaniya ang hubad na katawan ni Alessandro.

Six pack abs, moreno. Halatang alagang gym dahil sa naglalakihang biceps. Yes, para itong greek god, adonis o kung ano man dahil sa sobrang ganda ng katawan.

‘Lord… Tama ba ang ginagawa ko.’ kastigo niya.

Wala na sa pag-iisip si Heaven. Dumagan si Alessandro sa kaniya at hinayaan niya lang ito sa lahat. Ang puti niyang dress ay mabilis nitong naihubad, hindi niya alam kung bakit mabilis iyon mahubad ni Alessandro.

“Ah! S-Sir…” ungol niya ng biglang pinisil ang dibdib niya.

“Call my name, Heaven,” saad nito sa kaniyang tainga na siyang nagpainit pa lalo sa kaniyang katawan.

“Alessandro…”

Napangisi naman si Alessandro, ang kaninang pagpipigil niya para sa babae ay napigtas na. Líbog na líbog na siya dito. Gusto niya itong angkinin.

Si Heaven naman ay taas baba ang dibdib, ramdam niya ang pagkabasa ng kaniyang pagkababaé. Naka-bra na lang siya at panty pero dahil parang magician si Alessandro ay nawala na iyon sa kaniyang katawan, hubad-hubad na siya sa harap ng isang Villareal.

‘Virgin pa ako…’ sa isip-isip niya.

Suot pa rin ni Alessandro ang pants niya habang si Heaven ay hubad-hubad. Pinakatitigan ng lalaki ang kaniyang katawan. Mas lalo siyang nag-init ng ibinuka nito ang kaniyang hita.

Bigla siyang nahiya kaya naman isasarado niya dapat ‘yon ng pigilan siya ni Alessandro.

“Don’t. Ibuka mo ‘yan, Heaven. Huwag mong isasarado. Gusto kong tikman ang pinaka-iningatan mo,” malaswa nitong saad na siyang nagpagdadag ng líbog sa katawan ni Heaven.

At nang lumuhod si Alessandro at sumubsob sa harap ng pagkababaé ni Heaven ay bumuga siya sa doon. Napagitad si Heaven at napaliyad sa sensasyon.

“Oh!” napakapit siya bigla sa kumot dahil sa kiliting nadarama.

At mas lalong nagdagdagan ‘yon ng biglang lumapat ang dila ni Alessandro sa kaniyang tinggíl. Napauwang kaniyang labi at napatingala siya.

‘Ang sarap…’

Hindi mawari ni Heaven, pero nasasarapan siya.

Ngunit parang may isang bumubulong sa kaniya na mali ito kaya sinubukan niyang itulak ang ulo ni Alessandro sa harap ng kaniyang pagkababaé. “H-Huwag…” nauutal niyang pagpipigil.

Pero matigas ang ulo ni Alessandro, ayaw niya ng hindi siya sinusunod kaya naman bigla nitong pinalo ang kaniyang hita, mahina lamang iyon pero nagpaigtad iyon sa katawan ni Heaven. Namula iyon kaagad dahil maputi ang kaniyang katawan. “Don’t disturb me, Heaven. Gusto ko makain ‘to. I want to eat your pussy.” Magkasalubong kilay nito nang tinignan siya bago ulit sumisid sa kaniyang pagkababaé.

Walang nagawa si Heaven kundi umungol. Malakas ang pagkain ni Alessandro sa kaniyang masikip na kweba samahan pa ng panay dura nito ng laway sa kaniyang pagkababaé. Nanginginig si Heaven at tinatanggap lang lahat ng ginagawa ni Alessandro.

“Alessandro… Ahh! Ohh!” ungol niya ng malakas ng biglang pinasok nito ang dila sa loob ng kaniyang pagkababaé. Lihim na napangisi ang lalaki.

Alessandro fuck her pússy with his tongue. Para siyang parusaan sa ginagawa nito. Bigla itong tumigil. Naghabol ng hininga si Heaven, hindi niya alam pero na disappoint siya.

‘Ang landi mo, Heaven!’ bulong niya sa kaniyang sarili.

Bigla siyang hinalikan ni Alessandro kaya naman nalasahan niya ang sarili niyang katas. Biglang may pumasok sa kaniyang pagkababaé at ang gitnang daliri ‘yon ng lalaki.

“Masarap ba?” bigla nitong tanong sa kaniya nang nagkahiwalay ang kanilang labi. Habol pa rin ang hininga ni Heaven, at napatingala siya ng sinagad ni Alessandro ang daliri nito sa loob ng pagkababaé niya, ang hinlalaki nito ay pinaglalaruan ang kaniyang tínggil.

“Tinatanong kita, Heaven. Masarap ba? Anong pakiramdam? Should I bring you to heaven just like your name? Hmm? What do you think, baby?”

“Yes!” napasigaw na lang si Heaven, gusto niyang salubungin ang daliri ni Alessandro. Nakikiliti siya, nasasarapan. This is her first time, at oo, ramdam na ramdan niya ang langit.

Tinanggal ni Alessandro ang daliri niya at mabilis na hinubad ang kaniyang slocks at boxer short. Napalunok si Heaven ng nakita niya ang malaking pagkalalaki nito. Mataba, mapula ang ulo at malaki.

‘Tangina, kaya niya ba ‘to?’

Parang gustong umatras ni Heaven pero hawak-hawak siya ni Alessandro. Tinapat ni Alessandro ang ulo ng kaniyang pagkalalaki sa hiwa ng pagkababaé ni Heaven. Napatingala muli si Heaven dahil sa sensasyon.

“I can’t wait to fúck you.”

At walang pasabing pinasok ni Alessandro ang kaniyang pagkalalaki sa kaniya. Napasinghap at napaungol si Heaven pero ramdam niya ang sakit at parang pagkapunit ng kaniyang baba.

“Fúck?! You’re a virgin?!” gulat nitong sigaw sa kaniya. Hindi muna ito gumalaw dahil siguro sa pagkabigla.

Tumango lamang si Heaven, may luhang lumandas sa kaniyang pisnge at nagulat siya ng pinunasan ‘yon ni Alessandro gamit ang hinlalaki nito.

Ilang minuto pa bago nakapag adjust si Heaven. “You can move now, Alessandro…”

At wala ng sinayang na oras si Alessandro. Kumadyot ang katawan nito sa maliit na kweba ni Heaven.

“Ohh! Ahh! Ahh!”

“Fúck! Ang sikip mo!”

Puro ungol ang lumalabas sa bibig nila.

Pinisil ni Alessandro ang kaniyang utóng na siyang kinahalinghing niya. “Ang ganda mo… Ang ganda mong wasakin.”

Puro bastos na salita na ang lumalabas sa bunganga ng lalaki pero nagpagdagdag pa ‘yon sa init ng katawan ni Heaven.

Umiindayog ang kanilang katawan. Wala na silang pake sa mga ungol na lumalabas sa mga bunganga nila.

“Ang s-sarap…” ungol ni Heaven na siyang kinangisi ng lalaki.

“Masarap? Masikip ka e. Masarap ka talaga.”

Napakapit sa bedsheet si Heaven ng sinagad ang pagkalalaki nito sa kaniya. “Yeah? Naglalawa ka na. Ang sarap mo sa ilalim ko, Heaven.”

“Oh god! Ohh! Uhm!”

Huminto si Alessandro, nagkataka naman si Heaven pero napatili siya ng bigla siya nitong pinatuwad at pinasok muli ang kaniyang kargo nito sa kweba niya. Rumapido ito sa pagkadyot, tinampal pa ang kaniyang pwetan na siyang kinalakas ng ungol niya.

“You’re so good, baby. Fúcking tight, fúcking mine!” gigil na saad ni Alessandro.

Wala na sa wisyo sa Heaven. “Yes! Yes! Ohh Uhmm! Ahh! Oh god! P-Please… naiihi a-ako… S-Stop!”

Napatawa naman si Alessandro dahil hindi alam kung ano ba talaga ang gusto ng babae, pero isa lang ang alam niya, lalabasan na ‘to. “Yeah? Cum! Ilabas mo ang katas mo sa’kin.”

At wala pang ilang segundo ay nanginig na ang katawan ni Heaven, may lumabas na katas sa kaniyang pagkababaé. Sumunod si Alessandro na nirarapido pa rin siya ng kadyot.

Habol ang kanilang hininga. Maayos na hiniga ni Alessandro si Heaven. Nakapikit na ang babae at ramdam niya ang paglalim ng paghinga nito hudyat na nakatulog dahil sa pagod, napailing na lang siya.

Nagpahinga muna siya ng ilang segundo bago tumayo. Inayos niya ang kanilang damit, uminom din siya ng tubig bago ulit humiga para tumabi sa babae. Kinumutan niya ito at lihim siyang napangiti ng bigla nitong siniksik ang katawan sa kaniyang bisig.

“You’re driving me crazy, Heaven.”

———

Nagising si Heaven dahil sa sikat ng araw na tumama sa kaniyang mukha. Parang biniak ang kaniyang ulo dahil sa sobrang sakit. Isama pa na parang may dumadagan sa kaniya at halos lumuwa ang kaniyang mata dahil nakapulupot ang braso ni Alessandro sa kaniyang beywang.

Her heart sank. Nalagutan na. Nawala na ang iniingatan niya. Dahil sa wine champagne!

She turned her head and saw Alessandro beside her, still asleep, his arm draped over her waist as if it belonged there.

Nagpapanic na siya.

“Pútangina, Heaven! Anong ginawa mo?” mahinang bulong sa kaniyang sarili.

She carefully slipped out of bed, gathering her clothes from the floor and trying to be as quiet as possible. Every step felt like a betrayal of herself, every piece of clothing a reminder of the night she could never take back.

She dressed quickly, her hands shaking as she slipped on her shoes. She couldn’t bear to look at Alessandro again. The weight of her regret was too much to bear.

“Aalis ka na?” napahinto siya sa pagbukas ng pinto ng biglang nagsalita si Alessandro.

Heaven froze, her hand on the doorknob. She turned to see Alessandro propped up on one elbow, his expression unreadable. His hair was tousled, his eyes half-lidded with sleep, but his voice was cold.

“A-Aalis na ako…” nauutal niyang saad, pabulong na ‘yon at hindi niya alam kung narinig ba ‘yon ng lalaki.

Hindi siya lumingon pero ramdam niya ang pagtayo ng lalaki. “Right! thank you for the last night, Heaven.”

Parang piniga ang puso niya dahil sa sinabi nito.

“Right,” she said, forcing a bitter smile. “Just another one of your conquests.”

Alessandro didn’t respond, and that hurt more than anything. She had expected him to be indifferent, to brush it off, but seeing it confirmed so coldly twisted the knife even deeper.

Without another word, Heaven opened the door and slipped out, leaving Alessandro behind in the bed they had shared.

When she closed the door behind her, Alessandro returned to the bed and laid down, looking at the ceiling. His mind was already preparing to drive the night away as he did to nearly everything in his life.

Nevertheless, he can never fully rid himself of the antsy sensation in his stomach, the sensation that told him, deep down, that there was something about Heaven Jacinto that set her apart from the others.

And that, no matter how hard he tried to pretend otherwise, scared him more than he cared to admit.

End of Chapter 3.