Kabanata 7

Kabanata 7: Missed Period I

It’s been three weeks.

Basta-basta ko na lang hinagas ang bag ko sa upuan at parang lantang humiga sa kama, siniksik ko ang mukha ko sa unan at nagmuni-muni. Pagod ang buong katawan ko dahil galing ako trabaho at sa isang klase ko pero kahit na nagpapahinga na ako ngayon, ay hindi pa rin tumitigil ang pagtakbo ng aking isipan.

Maaga ang simula ng second semester namin, imbes na January ay pinaaga ito ng December dahil maaga ang opening class ng University na pinapasukan namin. Kaya kahit katatapos lang ng first semester ay sumabak kaagad kami ng second semester. Puro activities, quizzes and discussion. Wala namang bago doon, pero last sem na, at pagkatapos nito ay mag fo-fourth year ako bilang isang Educ student.

Bale isang taon na lang…

Pero kahit gano’n ay hindi ko maiwasang hindi mapagod. Sino ba namang hindi? Part time jobs, responsibilities sa pamilya kahit na palihim na tumutulong ang mga kapatid ko, pero gumaan ang pakiramdam ko kahit papaano dahil gumagaling na ang tatay, at pati na rin si nanay.

Still, I barely had time to breathe.

Mula sa pagkasiksik sa aking unan ay tumihaya ako at tumingin sa kisame.

“Pagod ka lang, Heaven. Pagod ka lang, wala ng iba pa…”

Iyon palagi ang sinasabi ko sa aking sarili nitong mga nakaraang araw. At kahit lokohin ko ang sarili ko, mayroong bumubulong sa akin na iba na ito.

Something’s off.

Sitting up slowly, I reached for my phone on the bedside table, scrolling through the calendar. My period should have started days ago. Five days late, I thought, biting my lip.

Huminga muna ako ng malalim, pumikit at nag rason ulit. “Stress lang ito, delayed lang. Siguro nga! Don’t worry, Heaven. Stress ka lang, dadatnan ka rin,” bulong ko ng malakas sa aking sarili, na para bang kapag binigkas ko ‘yong ng malakas ay magiging totoo, na sana datnan na talaga ako.

Isang malakas na katok ang nagpabalik sa akin sa reyalidad, masyado na akong nag-iimagine.

“Pasok, bukas ‘yan,” malakas kong sigaw at wala pang dalawang segundo ay niluwa ng pinto si Grace, malaking ngiti ang binigay sa akin, I smiled at her.

“Langit! Nagdala ako ng snacks. Para sa’yo itong lahat!” dumiretso siya sa akin habang pumuputak-putak. Wala talagang filter ang bibig niya.

Plastic bag ‘yon na puro snacks nga. Nilapag niya ‘yon sa lamesa ko at tsaka tumabi sa akin sa kama.

“Maraming salamat, Grace,” mahina kong sambit sa kaniya at pilit na binibigyan siya ng same energy na binibigay niya sa’kin ngayon.

Kunot noong tinignan ako ni Grace habang binibigay sa akij ang isang bag ng chips. “Ayos ka lang ba? Napapansin ko pagiging mabagal mo, Heaven. Tapos parang pagod na pagod ka pa these past few days. Tell me, may sakit ka ba? Dahil siguro ‘yan sa part time job mo ‘no?!”

I opened the bag of chips and crunched on one, trying to distract myself from the nagging worry that had been eating at me. “Wala namang bago sa trabaho ko, Grace. Pagod lang talaga ako tsaka alam mo naman? It’s just school. Exams are piling up, and work is crazy as usual. Sadyang matamlay lang, need ko siguro ng vitamins. Bibili lang ako.”

“Sabagay! Pero sabihin mo sa akin kapag ayaw mo na, nandito lang ako!” Grace beamed at me as she leaned into my headboard. “Pero iba talaga ‘yong pananahimik at pagiging matamlay mo e. Hindi ka naman ganiyan! Or baka naman tinotopak ka? Hehe you know? Pero something’s off! I just can’t figure it out.”

I hesitated, biting my lip. Should I say something? No, Heaven. You’re overthinking. It’s nothing. I shoved another chip into my mouth, trying to act normal.

“Well, I’m here if you want to talk,” Grace added softly, noticing my hesitation.

“Thanks,” I said, forcing a smile. “I appreciate it.”

Nagtagal pa ng ilang oras si Grace. Nagkwentuhan lang kami at bumisita lang talaga siya sa akin dahil nag-alala siya. Wala naman kaming ibang ginawa kundi mag tsismisan about sa mga professor namin, lalo na sa minor subjects na dinaig pa ang major subjects kung makapagbigay ng mga activities. Pero sa buong pag-uusap namin ay lumilipad ang isipan ko. Hindi ako makapag focus. Isang lang ang tumatakbo sa aking isipa, at paulit-ulit ‘yon;

Five days na. Five days na talaga. Five days late.

Pagkaalis na Grace ay humiga na ulit ako sa aking kama. Nagbilin lang siya na kailangan kong kumain.

Tinatamad ako pero kinuha ko ang phone ko, mabigat sa aking dibdib na nag search ako sa goógle.

Search bar: What cause a late period?

Kinakabahan ako sa resulta.

Stress, fatigue, changes in routine, the search results explained, just as I expected. Hindi na bago sa’kin lahat ng ‘to.

But one word made my heart stop for a second.

Pregnancy.

Nalintékan na!

End of Chapter 7.