"Saan ang bahay niyo?" Tanong ni Liam. Nilingon ko siya. Nakatingin siya sa akin. "Hindi ako uuwi sa amin." Sagot ko. Kumunot ang noo niya bago ibinalik sa daan ang paningin. "Saan ka pala pupunta kung hindi ka uuwi sa inyo?" "Pupuntahan ko si Nanay Belinda." Bigla niyang binagalan ang pagmamaneho. Nagulat ako nang bigla niyang ipinarada ang sasakyan sa gilid ng kalsada. "Sa ganitong oras bibisitahin mo siya?" Tanong niya. Tumango ako. "Gabi na at hindi mo na siya pwedeng bisitahin sa ganitong oras." "Alam ko naman 'yan, Liam. Gusto kong makita si Nanay dahil marami akong itatanong sa kaniya. Kung hindi ko siya makausap ngayon, sa hotel ako matutulog at maaga ko siyang pupuntahan bukas sa police station." "Kung gano'n naman pala ay ihahatid na lang kita sa inyo." Sabi niya at muling binuhay ang makina ng kaniyang sasakyan. "Hindi nga ako uuwi sa amin. Pupuntahan ko si Nanay. Wala akong pakialam kung saan ako magpapalipas ng gabi ngayon. Pwede mo naman akong ibaba kung nagdadal
Nagmamadali akong lumabas at ni-lock ang sasakyan para sundan si Francine. Patungo siya sa malapit na convenience store dito sa police station kung saan nakakulong ang Nanay niya. "Hey, wait for me." Sabi ko at tumakbo para maabotan siya. Dire-diretso siyang pumasok sa loob ng convenience store at hindi man lang ako tiningnan kahit ilang segundo. Kumuha siya ng basket at nagsimulang maglibot para mamili ng kakainin namin. Pinasadahan ko ng tingin ang loob ng convenience store. Tanging cup noodles lang ang nakita ko na ready to eat. Kumuha ako ng limang klase ng cup noodles at inilagay ito sa basket na dala ni Francine. Nag-angat siya ng tingin sa akin at tiningnan ang mga napili ko. "Mauubos mo lahat 'to?" Tanong niya at isa-isang binasa ang mga flavor ng cup noodles. "Shrimp? Hindi ka ba allergic sa sea foods? I forgot, si Lucas pala ang allergic sa shrimp." Hindi ako makapagsalita. Mas naaalala niya pa ang kaibigan ko kesa sa akin. Allergic din naman ako sa shrimp. Kinuha ko an
Naisipan namin kumain na lang sa isang fast food restaurant nang napagtantong sira pala ang water dispenser sa loob ng convenience store. Hindi ko makakain ang cup noodles dahil walang mainit na tubig. Hinayaan ko lang si Francine na pagtawanan ako habang kumakain kami rito sa loob ng fast food restaurant. Hindi pa rin siya maka-move on sa aking tanong. "Ang galing mong magbiro. Bentang-benta sa akin." Sabi niya bago kumain ng kanin. "I wasn't joking. I was seriously asking you, and you just laughed at me," I said irritably before taking a sip of water."Why did it suddenly cross your mind that I would be interested in Lucas? We're just friends, and that's where it ends. He already has a girlfriend, and I'm happy for him.""Are you happy for me too?" I suddenly asked her, causing her to stop laughing and look at me. "I mean, are you happy because I'm getting married?" Hindi siya agad nakasagot sa tanong ko. Inilagay niya ang mga kubyertos sa kaniyang plato at uminom ng tubig. Ngum
Francine's POV Sinubokan kong maging kaswal kasama si Liam. Ngunit habang tumatagal ang usapan namin ay mas lalo akong nasasaktan. Para akong sinampal sa katotohanan na hindi talaga kami para sa isa't-isa. Suminghap ako pagkatapos kong narinig ang sagot ni Liam sa aking tanong. Hindi ko sinasadyang marinig ang pinag-uusapan nilang dalawa ni Mr. Coper. Ang buong akala ko ay napipilitan lang siya. Pero ngayon kinumpirma niya na gusto niya rin palang pakasalan si Celine. Para akong tanga na nagbabasakali na sana hindi totoo ang mga sinasabi ni Liam sa huling pagkakataon. "It was my choice, Francine. Hindi ko alam kung papaano ko ipapaliwanag sa 'yo. I know ito ang pinapangarap niya. Kaya tutuparin ko na." Nanatili akong nakatitig sa kaniya at pinipigilan ang sarili na maging emosiyonal. Ngumiti ako bago nagsalita. "Mabuti naman kung gano'n. Abot langit ang sayang mararamdaman ni Celine pagkatapos ng kasal ninyo." Tumango si Liam at tumikhim. Nakangiti siya. It was a genuine smile. Af
Isang mapupusok na halik ang ibinibigay sa akin ni Liam. Hindi ko mapigilan ang aking sarili na sabayan ang bawat paggalaw ng kaniyang labi. Para siyang uhaw na uhaw sa halik at ngayon ay pinainom ng halik ay ayaw niya ng tumigil. Hinubad niya ang suot kong coat at itinapon ito sa sahig. Napadilat ako ng mata nang bigla niya akong buhatin at pinaupo sa malambot na kama. Nakapikit siya at abala sa paghalik sa akin. "I miss you so much..." He whispered in the midst of our kiss.He gently traced his fingers along my thighs, up my stomach, and then to my ribs, eventually reaching my chest. I closed my eyes as I felt a peculiar warmth despite the numbness. When his finger reached the sensitive area on my right breast, I shivered. He delicately massaged it with just one finger. "Do you like it?" He asked me, his voice deep and pleasing to the ears.With one smooth motion, he freed my breast from my bra and dress. I opened my eyes, feeling a strange warmth spreading through me as he saw t
"I won't choose you, Liam," I said, causing him to fall silent, his lips slightly parted. Bumaba ako sa kama at pinulot ang aking mga gamit sa sahig. Nagmadali akong suotin ito. Ngumiti ako at pinipigilan ang sarili na huwag maging emosiyonal. Kahit anong gawin namin, kung hindi talaga kami para sa isa't-isa, sinasaktan lang namin ang aming mga sarili. Panahon na para tanggapin ang katotohanan. "No. Huwag mo sabihin 'yan, Francine. Hindi totoo ang sinasabi mo." Sabi niya sabay ngiti at hindi makapaniwala. "Mahal mo ako 'di ba? Bakit ayaw mo sa akin? Ikaw ang gusto kong makasama. I'll protect you." I took a deep breath before speaking. "How will you protect me? Through your connections? You can't even protect your own family, and you want to protect me?" Umiling-iling siya. "Hindi ko sila kayang protekhanan dahil ikaw ang una kong pinoprotektahan noon!" Nanlaki ang aking mga mata sa gulat. Napatitig ako sa kaniya nang napansin ang pangingilid ng kaniyang mga luha sa mata. Sumingha
Bumangon ako sa pagkakahiga nang napansing wala si Liam sa aking tabi. Luminga-linga ako sa paligid ng kuwarto. Nasa sahig pa rin ang aming mga damit. I found myself clutching my stomach. We had just finished our second fuck of the day. I felt so sore. I had a feeling it wasn't just his size that caused it, but also the repeated release. It made me hypersensitive and sore. "Good morning, honey! Nagpa-deliver ako ng pagkain natin." Sabi ni Liam na kalalabas lang galing banyo. Agad kong tinakpan ang aking mga mata nang napansin na nakahubad pa rin siya at hindi man lang gumamit ng tuwalya o bath robe pagkatapos maligo. "Wala ka bang towel o bath robe man lang? Magdamit ka nga, Liam!" Asik ko. Hindi ko pa rin inaalis ang aking mga kamay sa aking mata. "Ayaw mo ba makita ang alaga ko? Pagmamay-ari mo naman 'to at baka namimiss mo rin dahil ilang taon din -" "Magdamit ka na, Liam!" Pagputol ko sa sasabihin niya. Ang aga-aga at nangibabaw ang kapilyohan niya. "Yes, honey. Magbibihis
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Nanatili akong nakatitig kay Nanay. Hindi pa rin ako makapaniwala. Nagkita na kami noon ni Liam sa mismong araw pa nang naaksidente sila ni Vanessa. "Nagugulohan po ako, Nay. Bakit hindi ko po maalala na si Liam ang tinulongan ko dati?" Sabi ko sabay iling-iling ng aking ulo. "Hindi ko rin alam kung papaano ipapaliwanag sa 'yo ng mabuti ang nangyari, Anak. Masyadong mabilis ang mga nangyari noon. Basta naisalba mo ang mga buhay nila bago sumabog ang sasakyan." Sagot ni Nanay. Humigpit ang paghawak niya sa aking kamay. "Tumilapon ka rin sa kalsada pagkatapos mo silang iligtas dahil sa lakas ng pagsabog. Akala ko noon ay mawawala ka na sa akin. Mabuti na lang at kaunti lang ang natamo mong sugat." "Ang ibig ba sabihin nito, ikaw ang babaeng nakita ko bago ako nawalan ng malay noon?" Bumaling ako kay Liam. Palipat-lipat ang paningin niya sa