Naisipan namin kumain na lang sa isang fast food restaurant nang napagtantong sira pala ang water dispenser sa loob ng convenience store. Hindi ko makakain ang cup noodles dahil walang mainit na tubig. Hinayaan ko lang si Francine na pagtawanan ako habang kumakain kami rito sa loob ng fast food restaurant. Hindi pa rin siya maka-move on sa aking tanong. "Ang galing mong magbiro. Bentang-benta sa akin." Sabi niya bago kumain ng kanin. "I wasn't joking. I was seriously asking you, and you just laughed at me," I said irritably before taking a sip of water."Why did it suddenly cross your mind that I would be interested in Lucas? We're just friends, and that's where it ends. He already has a girlfriend, and I'm happy for him.""Are you happy for me too?" I suddenly asked her, causing her to stop laughing and look at me. "I mean, are you happy because I'm getting married?" Hindi siya agad nakasagot sa tanong ko. Inilagay niya ang mga kubyertos sa kaniyang plato at uminom ng tubig. Ngum
Francine's POV Sinubokan kong maging kaswal kasama si Liam. Ngunit habang tumatagal ang usapan namin ay mas lalo akong nasasaktan. Para akong sinampal sa katotohanan na hindi talaga kami para sa isa't-isa. Suminghap ako pagkatapos kong narinig ang sagot ni Liam sa aking tanong. Hindi ko sinasadyang marinig ang pinag-uusapan nilang dalawa ni Mr. Coper. Ang buong akala ko ay napipilitan lang siya. Pero ngayon kinumpirma niya na gusto niya rin palang pakasalan si Celine. Para akong tanga na nagbabasakali na sana hindi totoo ang mga sinasabi ni Liam sa huling pagkakataon. "It was my choice, Francine. Hindi ko alam kung papaano ko ipapaliwanag sa 'yo. I know ito ang pinapangarap niya. Kaya tutuparin ko na." Nanatili akong nakatitig sa kaniya at pinipigilan ang sarili na maging emosiyonal. Ngumiti ako bago nagsalita. "Mabuti naman kung gano'n. Abot langit ang sayang mararamdaman ni Celine pagkatapos ng kasal ninyo." Tumango si Liam at tumikhim. Nakangiti siya. It was a genuine smile. Af
Isang mapupusok na halik ang ibinibigay sa akin ni Liam. Hindi ko mapigilan ang aking sarili na sabayan ang bawat paggalaw ng kaniyang labi. Para siyang uhaw na uhaw sa halik at ngayon ay pinainom ng halik ay ayaw niya ng tumigil. Hinubad niya ang suot kong coat at itinapon ito sa sahig. Napadilat ako ng mata nang bigla niya akong buhatin at pinaupo sa malambot na kama. Nakapikit siya at abala sa paghalik sa akin. "I miss you so much..." He whispered in the midst of our kiss.He gently traced his fingers along my thighs, up my stomach, and then to my ribs, eventually reaching my chest. I closed my eyes as I felt a peculiar warmth despite the numbness. When his finger reached the sensitive area on my right breast, I shivered. He delicately massaged it with just one finger. "Do you like it?" He asked me, his voice deep and pleasing to the ears.With one smooth motion, he freed my breast from my bra and dress. I opened my eyes, feeling a strange warmth spreading through me as he saw t
"I won't choose you, Liam," I said, causing him to fall silent, his lips slightly parted. Bumaba ako sa kama at pinulot ang aking mga gamit sa sahig. Nagmadali akong suotin ito. Ngumiti ako at pinipigilan ang sarili na huwag maging emosiyonal. Kahit anong gawin namin, kung hindi talaga kami para sa isa't-isa, sinasaktan lang namin ang aming mga sarili. Panahon na para tanggapin ang katotohanan. "No. Huwag mo sabihin 'yan, Francine. Hindi totoo ang sinasabi mo." Sabi niya sabay ngiti at hindi makapaniwala. "Mahal mo ako 'di ba? Bakit ayaw mo sa akin? Ikaw ang gusto kong makasama. I'll protect you." I took a deep breath before speaking. "How will you protect me? Through your connections? You can't even protect your own family, and you want to protect me?" Umiling-iling siya. "Hindi ko sila kayang protekhanan dahil ikaw ang una kong pinoprotektahan noon!" Nanlaki ang aking mga mata sa gulat. Napatitig ako sa kaniya nang napansin ang pangingilid ng kaniyang mga luha sa mata. Sumingha
Bumangon ako sa pagkakahiga nang napansing wala si Liam sa aking tabi. Luminga-linga ako sa paligid ng kuwarto. Nasa sahig pa rin ang aming mga damit. I found myself clutching my stomach. We had just finished our second fuck of the day. I felt so sore. I had a feeling it wasn't just his size that caused it, but also the repeated release. It made me hypersensitive and sore. "Good morning, honey! Nagpa-deliver ako ng pagkain natin." Sabi ni Liam na kalalabas lang galing banyo. Agad kong tinakpan ang aking mga mata nang napansin na nakahubad pa rin siya at hindi man lang gumamit ng tuwalya o bath robe pagkatapos maligo. "Wala ka bang towel o bath robe man lang? Magdamit ka nga, Liam!" Asik ko. Hindi ko pa rin inaalis ang aking mga kamay sa aking mata. "Ayaw mo ba makita ang alaga ko? Pagmamay-ari mo naman 'to at baka namimiss mo rin dahil ilang taon din -" "Magdamit ka na, Liam!" Pagputol ko sa sasabihin niya. Ang aga-aga at nangibabaw ang kapilyohan niya. "Yes, honey. Magbibihis
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Nanatili akong nakatitig kay Nanay. Hindi pa rin ako makapaniwala. Nagkita na kami noon ni Liam sa mismong araw pa nang naaksidente sila ni Vanessa. "Nagugulohan po ako, Nay. Bakit hindi ko po maalala na si Liam ang tinulongan ko dati?" Sabi ko sabay iling-iling ng aking ulo. "Hindi ko rin alam kung papaano ipapaliwanag sa 'yo ng mabuti ang nangyari, Anak. Masyadong mabilis ang mga nangyari noon. Basta naisalba mo ang mga buhay nila bago sumabog ang sasakyan." Sagot ni Nanay. Humigpit ang paghawak niya sa aking kamay. "Tumilapon ka rin sa kalsada pagkatapos mo silang iligtas dahil sa lakas ng pagsabog. Akala ko noon ay mawawala ka na sa akin. Mabuti na lang at kaunti lang ang natamo mong sugat." "Ang ibig ba sabihin nito, ikaw ang babaeng nakita ko bago ako nawalan ng malay noon?" Bumaling ako kay Liam. Palipat-lipat ang paningin niya sa
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)"Will you marry me, Francine?"I blinked in surprise. Now, I was the one wondering if all of this was just a dream. I didn't know what was going through his mind when he proposed to me."Liam...""Just answer it, Francine. Is it yes or no?""What about Celine?" I asked, worried."I won't marry her." "But she's your fiancée." Umiling-iling si Liam. "Ikaw ang gusto kong pakasalan. Ikaw ang mahal ko. At ikaw ang gusto kong makasama for the rest of my life, Francine." Hinalikan niya ang singsing na nasa aking kamay. "I can't wait to build a family with you. To grow old together while watching our children grow. I will love you even when my hair turns white."I smiled and hugged Liam. "Thank you for your unconditional love. I will marry you, Liam," I whispered. Nangilid ang luha ko sa saya. Agad ko itong pinunasan bago kumalas sa yakap sa kani
Gabi na at wala pa rin akong natanggap na tawag galing kay Liam. Hindi rin siya nag-text man lang sa akin. Iniisip ko na lang na baka naging busy siya. Umupo ako sa kama ni Max. Pinagmasdan ko siya habang mahimbing nang natutulog. Hindi niya pa rin kami kinakausap. Hindi rin siya lumabas sa kuwarto niya para sabayan kaming kumain ng hapunan. Pinahatdan ko na lang siya ng pagkain kanina. Hinawakan ko ang singsing na ibinigay ni Liam sa akin. Kapag maayos na ang lahat, sasabihin ko kay Max ang totoo. Wala ako balak na ilihim ang lahat sa kaniya. Ginagawa ko lang ito para ma-protektahan siya. Inayos ko ang kumot ni Max at tinabihan siya sa pagtulog. Hinalikan ko ang kaniyang noo bago ko ipinikit ang aking mga mata. Tanghali na nang nagising ako kinabukasan. Masakit ang aking buong katawan. Agad akong bumangon nang wala na si Max sa aking tabi. Naglakad ako patungo sa aking kuwarto para gawin ang daily routine. Tahimik ang buong sala pagbaba ko. Hinahanap ng aking paningin sina Britne
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal