Share
Kabanata 137
“Hindi pumasok?” Nakapamaywang si Euckleen nang tanawin niya ang entrance ng shop. Basa pa ang buhok at kasusuklay lamang nito. Naka-ternong jersey at sukbit na ang itim na backpack na ginagamit sa mga lakad niya. Ang tinutukoy yata niya ay si Blythe.
“Hindi, eh. Sinundo ni Alodia kahapon,” sagot ko.“Sinong Alodia?”Napatingin na rin ako sa entrance nang may sasakyang pumasok doon. Ngunit tila nahawa ako sa pagkadismaya ni Kleen nang malamang hindi si Blythe ang dumating. Nito ko lang napagtanto na inihahatid ng kotse si Blythe sa tuwing pumapasok. Kung relative niya si Alodia, malamang nga'y may kaya sila sa buhay. Marahil ay may sarili siyang driver. Ngunit ang tanong, bakit siya nagtatrabaho rito?“Tinawag niyang ate si Alodia. Maybe her sister?” walang kasiguraduhang tugon ko.Nangunot ang mga kilay ni Kleen habang animo'y nag-iisip nang malalim. Ang tingin niya'y hindi matanggal-tanggal sa bukana na para bang tinatalunton ang daan patungo sRelated chapters
Beyond The Lines Kabanata 138
I am drying my hair using the cotton towel when my phone suddenly beeped. Isang mensahe ang pumasok na hindi ko kaagad pinagtuunan ng pansin. Nagpatuloy ako sa pagpupunas ng aking buhok. Tinalunton ko ang mga tumutulong tubig sa balikat ko. Muling tumunog ang cellphone at nagpasya na akong damputin iyon. Kasabay ng gulat ay nasapo ko ang aking noo. It's a message from my client! Dahil sa dalas ng pagkakaabala ko ay nakalimutan ko nang nag-set nga pala ako ng araw ng meeting namin! I sighed as I composed my reply:I'm sorry for the late response and delayed appointment, Mr. Ellion. Please do proceed to our meeting place. I'll be coming right now.Bago ako umalis ay hinanap ko si Alias. I found him in the front yard, playing with Ruan. Talaga ngang napapadalas ang pagpunta ni Ruan dito. Saglit kong binuhat si Alias. Pinunasan ko ang pawis sa kaniyang noo.“Aalis ako, Ruan. Pasabi na lang kay Nanay na may tatagpuin akong client.” He
Beyond The Lines Kabanata 139
Ang kaangasan ni Theo ay tila nabawasan nang mag-insist si Russel na maupo na kami. Animo'y nagpipigil ito ng inis at idinaan na lang sa pagbuntong-hininga. Naupo kaming tatlo. Magkatabi kami ni Russel at si Theo naman ay nasa harap namin. He formally sat with his rugged face while Russel beside me is cooly sitting with his crossed legs. Kulang na lang ay idikit ni Russel ang upuan ko sa kaniya sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Ang braso niya'y nakaakbay sa sandalan ng aking upuan na tila may gustong patunayan sa lalaking kaharap namin.Palihim kong pinagmasdan si Theo. Mukhang nalilito siya sa kung anong dapat sabihin. Hindi niya lubos inasahang makikita niya si Russel sa sandaling ito. Ngayong tuluyan ko na siyang nakita'y pansin ko ang pagkakahawig niya kay Denise. Mula sa kilay hanggang sa hugis ng mukha ay hindi niya maitatago ang dugong nananalaytay sa kaniya. Walang duda, isa nga siyang Lewisham.If he's really Denise' brother, I think it's so lame to
Beyond The Lines Kabanata 140
An awkward silence stretched between me and Olive. We're alone together here in the garden. Nagdidilig siya ng mga halaman samantalang pinaaarawan ko muna si Alias bago ako magtungo sa Art Gallery ni Eiser. I know that my son's old enough for this but I can't just get over with the things I used to do. Baby pa rin naman si Alias sa paningin ko at mananatili siyang baby ko kahit unti-unti na siyang lumalaki. Kanina ko pa napapansin ang pananahimik ni Olive mula pa sa hapag-kainan. Ang lahat ay tahimik na nag-almusal at alam kong hindi lang ako ang nakapansin nito. “Mama's going outside. You wanna come, hmm?” I brushed my son's hair. Olive remained silent. Nakatutok siya sa pagdidilig ngunit mababanaag ang lumbay sa kaniyang mga mata. It's probably because of Ruan.“Butterfly!” Alias exclaimed while his little hand is in the air.I chuckled. Nilapitan namin ang paru-paro at gaya ng usual reaction ay agad itong lumipad palayo.My son clapped
Beyond The Lines Kabanata 141
I stopped from coloring the art when I heard a series of knock on my door. Tumayo ako upang lumapit doon. Pagbukas ko'y bumungad sa akin ang hindi maipintang mukha ni Olive. My brows furrowed while looking at her. Magulo ang kaniyang buhok na para bang sinadyang guluhin.. Suot pa rin niya ang ternong pantulog. Nang magkatinginan kami'y halatang-halata ang pagod sa kaniyang mukha.“Anong nangyari sa 'yo? Para kang nakatakas mula sa gyera,” nakangiwing saad ko. “Are you busy?” sa halip ay tanong niya.“Hindi naman...” Lumingon ako sa pinanggalingan ko at itinuro yung painting. “Eighty percent done. Bukas ko tatapusin. Nagreretouch lang ako ngayon. Bakit?”Dumungaw siya sa loob ng kwarto na parang may hinahanap. Nilakihan ko ang siwang ng pinto para hindi siya mahirapan bagama't hindi ko alam kung ano bang sinisipat niya sa loob.“Si Usher?”Oh. Si Alias pala ang hinahanap niya.“Wala rito, nasa baba. Pinabantayan ko muna
Beyond The Lines Kabanata 142
I am resting on Russel's chest while he's playing some strands of my hair using his fingers. Nilalaro-laro niya iyon na nagdudulot ng antok sa akin. Kanina pa ako nakapikit at pinipigilan ko lang makatulog nang tuluyan. Ang isang braso niya'y nakapulupot sa baywang ko.“When do you wanna move?” he asked.“Tomorrow...” I murmured. I just missed being trapped in his arms. Kanina pa nga kami rito at nagpapaalam siyang may gagawin saglit pero ayaw ko siyang paalisin. Hindi rin naman siya nagrereklamo kaya ayos lang. “Are you sure?” I nodded.Napag-usapan na namin ang paglipat ng bahay. Ako ang nagdesisyon nito dahil hindi naman niya ugaling mamilit. Nagtaka pa nga siya nang bigla kong buksan ang usapan tungkol sa paglipat namin. Ika ko'y hindi ko na hihintayin ang kasal namin. Bukod sa excited akong lumipat kami, malapit lang doon ang planta kung saan siya nagtatrabaho. Ang ilan naman sa properties na nakuha niya sa mga Lewisham ay maayos a
Beyond The Lines Kabanata 143
Maluha-luha ako habang pinasasadahan ang loob ng bahay. Maayos kaming nakalipat dahil mga damit lang naman ang dinala namin. May sarili nang furniture at appliances ang bahay na ito kaya hindi na namin kailangang bumili.I still feel overwhelmed looking round even though it isn't my first time to see this. Hindi pa rin ako makapaniwalang si Russel ang nagdisenyo ng napakagandang bahay na ito. At gaya pa rin ng una kong impresyon, masyadong malaki ito para sa amin. Pero sino ba naman ako para magreklamo pa? I don't think Russel would choose an average type of house. He's the first Clausen heir. Malamang ay maraming nag-aabang sa ganitong punto ng buhay niya kung kailan desidido na siyang magkaroon ng sariling pamilya.Hindi nawala si Nanay sa tabi ni Alias. Kung saan-saan na sila nakarating dahil sa kakulitan ng anak ko. Sa laki at lawak nga nito'y alingawngaw na lang ng mga boses nila ang umaabot sa gawing ito. Kami naman ni Russel ay nagsimula nang mag-akyat ng m
Beyond The Lines Kabanata 144
Kabado akong pumasok sa planta matapos akong paunlakan ng dalawang guard. I still have this awkward feeling whenever I encounter guard because of my past. I have met so many of them in Britain and no one had treated me bad there. Ito lamang isang partikular na karanasan ko sa CMC ang nagpapaalala sa akin ng masasamang alaala. I was treated bad in my own country and that's what I couldn't accept not until the guards in plantation welcomed me so warm - hindi dahil sa kinakasama ako ni Russel kundi dahil ganoon talaga sila kabait. In fact, they have asked my name and some information so they could let me enter. I don't know if they're still the same guards here after all those years. I can barely remember that.Nagpakawala ako ng malalim na paghinga. Kung maghurumentado ang puso ko'y parang ito ang unang beses na makikilala ko si Russel. The same old familiar and notable puppy feeling still consumes me whenever I feel excited and anxious at the same time. We'll, I'm excited to
Beyond The Lines Kabanata 145
I feel alive because of the fresh air. I've been jogging in our front yard for almost an hour now. Pawisan na rin ako pero nakatutulong ang preskong hangin upang 'di ako mairita. Paikot-ikot ako sa kalawakan ng front yard na nagmistulang parang sa paningin ko. The grasses are swaying in harmony and the birds are chirping. This is such a breathtaking view. Sa hindi kalayuan naman ay natatanaw ang kalahati ng planta at ang mahabang kalsada. Hinihingal akong tumigil sa tapat ng malaking puno. Ang mayayabong nitong sanga'y sapat na upang mabigyan ako ng lilim. Naupo ako sa paanan nito, sa malaking ugat na nakausli at nagpunas ng mukha.Kumaway ako kina Nanay at Alias na ngayon ay nasa terasa ng bahay. Kanina pa gustong lumapit sa akin ni Alias pero hindi ko pinapayagan. Hindi ko naman siya puwedeng isama sa pagtakbo at mas lalong hindi siya pwedeng isabay.Siguro'y nasa alas otso na nang umaga ngayon. Alas sais umalis si Russel. Sabay-sabay kaming nag-almusal
Latest chapter
