Share
Kabanata 142
I am resting on Russel's chest while he's playing some strands of my hair using his fingers. Nilalaro-laro niya iyon na nagdudulot ng antok sa akin. Kanina pa ako nakapikit at pinipigilan ko lang makatulog nang tuluyan. Ang isang braso niya'y nakapulupot sa baywang ko.
“When do you wanna move?” he asked.“Tomorrow...” I murmured. I just missed being trapped in his arms. Kanina pa nga kami rito at nagpapaalam siyang may gagawin saglit pero ayaw ko siyang paalisin. Hindi rin naman siya nagrereklamo kaya ayos lang.“Are you sure?”I nodded.Napag-usapan na namin ang paglipat ng bahay. Ako ang nagdesisyon nito dahil hindi naman niya ugaling mamilit. Nagtaka pa nga siya nang bigla kong buksan ang usapan tungkol sa paglipat namin. Ika ko'y hindi ko na hihintayin ang kasal namin. Bukod sa excited akong lumipat kami, malapit lang doon ang planta kung saan siya nagtatrabaho. Ang ilan naman sa properties na nakuha niya sa mga Lewisham ay maayos aRelated chapters
Beyond The Lines Kabanata 143
Maluha-luha ako habang pinasasadahan ang loob ng bahay. Maayos kaming nakalipat dahil mga damit lang naman ang dinala namin. May sarili nang furniture at appliances ang bahay na ito kaya hindi na namin kailangang bumili.I still feel overwhelmed looking round even though it isn't my first time to see this. Hindi pa rin ako makapaniwalang si Russel ang nagdisenyo ng napakagandang bahay na ito. At gaya pa rin ng una kong impresyon, masyadong malaki ito para sa amin. Pero sino ba naman ako para magreklamo pa? I don't think Russel would choose an average type of house. He's the first Clausen heir. Malamang ay maraming nag-aabang sa ganitong punto ng buhay niya kung kailan desidido na siyang magkaroon ng sariling pamilya.Hindi nawala si Nanay sa tabi ni Alias. Kung saan-saan na sila nakarating dahil sa kakulitan ng anak ko. Sa laki at lawak nga nito'y alingawngaw na lang ng mga boses nila ang umaabot sa gawing ito. Kami naman ni Russel ay nagsimula nang mag-akyat ng m
Beyond The Lines Kabanata 144
Kabado akong pumasok sa planta matapos akong paunlakan ng dalawang guard. I still have this awkward feeling whenever I encounter guard because of my past. I have met so many of them in Britain and no one had treated me bad there. Ito lamang isang partikular na karanasan ko sa CMC ang nagpapaalala sa akin ng masasamang alaala. I was treated bad in my own country and that's what I couldn't accept not until the guards in plantation welcomed me so warm - hindi dahil sa kinakasama ako ni Russel kundi dahil ganoon talaga sila kabait. In fact, they have asked my name and some information so they could let me enter. I don't know if they're still the same guards here after all those years. I can barely remember that.Nagpakawala ako ng malalim na paghinga. Kung maghurumentado ang puso ko'y parang ito ang unang beses na makikilala ko si Russel. The same old familiar and notable puppy feeling still consumes me whenever I feel excited and anxious at the same time. We'll, I'm excited to
Beyond The Lines Kabanata 145
I feel alive because of the fresh air. I've been jogging in our front yard for almost an hour now. Pawisan na rin ako pero nakatutulong ang preskong hangin upang 'di ako mairita. Paikot-ikot ako sa kalawakan ng front yard na nagmistulang parang sa paningin ko. The grasses are swaying in harmony and the birds are chirping. This is such a breathtaking view. Sa hindi kalayuan naman ay natatanaw ang kalahati ng planta at ang mahabang kalsada. Hinihingal akong tumigil sa tapat ng malaking puno. Ang mayayabong nitong sanga'y sapat na upang mabigyan ako ng lilim. Naupo ako sa paanan nito, sa malaking ugat na nakausli at nagpunas ng mukha.Kumaway ako kina Nanay at Alias na ngayon ay nasa terasa ng bahay. Kanina pa gustong lumapit sa akin ni Alias pero hindi ko pinapayagan. Hindi ko naman siya puwedeng isama sa pagtakbo at mas lalong hindi siya pwedeng isabay.Siguro'y nasa alas otso na nang umaga ngayon. Alas sais umalis si Russel. Sabay-sabay kaming nag-almusal
Beyond The Lines Kabanata 146
“Oh, bakit ang bilis mong nakabalik?”Pagpasok ko'y si Nanay kaagad ang namataan ko. Iginala ko ang aking paningin at nakita ang aking anak na naglalaro ng bricks. Gaya ng nakasanayan ay nakaupo siya sa carpet ng sahig.“Busy po kasi si Russel...” dahilan ko. Lumapit ako kay Alias at hinalikan ito sa pisngi. Ang mga bagay na nasa isip ko'y marapating sarilini na lang kaysa gumulo pa. Hindi naman na ako gaya ng dati na mabilis mawalan ng tiwala. Syempre, may tiwala pa rin ako kay Russel at hindi matutumbasan ng kahit ano iyon. It's just that... I don't think I have to meddle with their problems. Ang nasisiguro ko'y may problema si Alodia sa kaniyang ama. At base sa mga narinig ko, pinakiusapan ng tatay ni Alodia si Russel na kumbinsihin siya.Russel is her father's last resort... bagay na nagpatunay lamang na may mabuting relasyon sila noon. I know for sure that Alodia introduced him to his father that created a good interaction. Ang dahilan naman ng hiwalayan ng dal
Beyond The Lines Kabanata 147
Tahimik kaming umuwi sa bahay. Wala akong kaimik-imik sa loob ng sasakyan. Nagmadali pa akong bumaba nang ipasok niya iyon sa garahe. Hinubad ko ang jacket ko pagkapasok na pagkapasok sa loob at isinampay iyon sa balikat ko. Hinanap ko si Nanay at ang aking anak pero wala sila sa kusina. Pihadong tapos na silang kumain. Dumapo rin ang tingin ko sa mga pagkaing natatakpan sa mesa. Sa isang iglap ay nawalan ako ng ganang kumain.I went upstairs. Pinuntahan ko si Nanay sa kwarto niya't nadatnan ko silang tulog na. I got it. Sa tabi niya'y naroon si Alias, mahimbing na rin. I kissed my son's forehead before the storming out of the room.Pagdating ko sa kwarto namin ni Russel ay naroon na siya. Inilapag ko ang sweater sa bed side table at pabagsak na dumapa sa kama. I feel physically tired. My legs hurt and my body aches. Bukod kasi sa pagjojogging ay nagpupush-up din ako at iba pang exercise. I shut my eyes and felt the moment. Hinihila ako ng antok na idinudulot ng malamb
Beyond The Lines Kabanata 148
“And?” Naniningkit na ang mga mata ni Venus habang nakikinig sa mga sinasabi ko.Panay ang pagsalubong ng hangin sa aking mukha dahil nakaharap ako sa kanluran kung saan ito nanggagaling. We are here, sitting and talking under the mahogany trees. Kung ang lupain ni Russel ay napalilibutan ng iba't ibang punungkahoy, ang kay Daimler naman ay naglalaman ng mahogany trees.Bukod sa kagustuhan kong dalawin si Venus, nangangailangan din ako ng kausap ngayon. Ayaw ko namang pumunta kina Olive dahil maraming makakarinig doon kung sakali. Nagpasya akong puntahan si Venus ngayong araw at isinama ko si Alias. Ang anak ko naman ay tuwang-tuwa nang muli silang magkita ng kaniyang Tito Daimler. Mahigit dalawang linggo na rin buhat nang huli silang magkita. Oo nga't madalas nang nagagawi si Daimler kina Kleen, wala naman na kami roon kaya hindi pa rin kami nagkakakita-kita.“Pumayag ka? Oh my gosh!” Dinunggol niya ako sa braso habang gulat na nakatingin sa akin. Mayro
Beyond The Lines Kabanata 149
Taas-noo akong naglalakad sa production ng planta, sa mahabang pathway na naghahati sa kalawakan nito. I am looking for Alodia. Hindi pumasok si Russel ngayon dahil sa sugat niya. Kailangan niyang ipahinga ang kamay niya. Gusto nga sanang magpumilit pero hindi ko pinayagan. Nasa bahay siya ngayon at siyang kasama ng anak namin. He can still work through his laptop, though. Iba pa rin kasi ang impact kapag pisikal na trabaho. I can't let him work without a wounded hand. Namataan ko si Alodia sa entrance ng stock room. Wala na akong sinayang na sandali. Umayos siya sa pagkakatayo nang makita ang paglapit ko. Hinintay niya akong makalapit. “Let's talk,” I directly said. I guess my face is blank right now. I can feel the gush of my nerves but I stayed calm. Well, at least, in her sight. “Sure,” seryoso ang pagkakasabi niya. Pinauna ko siyang maglakad. I followed her to her office. Mayroon siyang sariling opisina pero mas gusto niya yata
Beyond The Lines Kabanata 150
“What about tinola?” baling ko kay Russel na kapapasok lang sa kusina.“Yeah, I want that. I kinda missed soup.” Lumapit siya sa likuran ko at nakidungaw sa hinahalo kong adobo. Request ito ni Nanay. Kailan pa nung huling natikman niya ang adobo ko. Noong nakatira pa kami kina Tiya Marga, palaging silang dalawa ang nagluluto. They never let me and Olive cook even once. Hanggang sa paghuhugas lang ako ng plato. Ngayong nasa sariling bahay na kami, ako na madalas ang magluluto. My mother deserve rest from everything. Sapat nang laruin niya si Alias, tutal gustong-gusto naman siya nito. Naroon nga ang dalawa sa sala, iniwan ko.Si Russel naman ay nanggaling sa taas, bagong linggo. Amoy na amoy ko ang sabong gamit niya. Naitanong niya kaagad kung anong niluluto ko. “Wala ba niyan sa planta?”“I don't know.”“Why? Ang tagal mo na ro'n, ah.”“Naiiba ang menu kada linggo. Employees can request for dishes. Sinusunod lang ang k
Latest chapter
