Share
Kabanata 146
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 147
Tahimik kaming umuwi sa bahay. Wala akong kaimik-imik sa loob ng sasakyan. Nagmadali pa akong bumaba nang ipasok niya iyon sa garahe. Hinubad ko ang jacket ko pagkapasok na pagkapasok sa loob at isinampay iyon sa balikat ko. Hinanap ko si Nanay at ang aking anak pero wala sila sa kusina. Pihadong tapos na silang kumain. Dumapo rin ang tingin ko sa mga pagkaing natatakpan sa mesa. Sa isang iglap ay nawalan ako ng ganang kumain.I went upstairs. Pinuntahan ko si Nanay sa kwarto niya't nadatnan ko silang tulog na. I got it. Sa tabi niya'y naroon si Alias, mahimbing na rin. I kissed my son's forehead before the storming out of the room.Pagdating ko sa kwarto namin ni Russel ay naroon na siya. Inilapag ko ang sweater sa bed side table at pabagsak na dumapa sa kama. I feel physically tired. My legs hurt and my body aches. Bukod kasi sa pagjojogging ay nagpupush-up din ako at iba pang exercise. I shut my eyes and felt the moment. Hinihila ako ng antok na idinudulot ng malamb
Beyond The Lines Kabanata 148
“And?” Naniningkit na ang mga mata ni Venus habang nakikinig sa mga sinasabi ko.Panay ang pagsalubong ng hangin sa aking mukha dahil nakaharap ako sa kanluran kung saan ito nanggagaling. We are here, sitting and talking under the mahogany trees. Kung ang lupain ni Russel ay napalilibutan ng iba't ibang punungkahoy, ang kay Daimler naman ay naglalaman ng mahogany trees.Bukod sa kagustuhan kong dalawin si Venus, nangangailangan din ako ng kausap ngayon. Ayaw ko namang pumunta kina Olive dahil maraming makakarinig doon kung sakali. Nagpasya akong puntahan si Venus ngayong araw at isinama ko si Alias. Ang anak ko naman ay tuwang-tuwa nang muli silang magkita ng kaniyang Tito Daimler. Mahigit dalawang linggo na rin buhat nang huli silang magkita. Oo nga't madalas nang nagagawi si Daimler kina Kleen, wala naman na kami roon kaya hindi pa rin kami nagkakakita-kita.“Pumayag ka? Oh my gosh!” Dinunggol niya ako sa braso habang gulat na nakatingin sa akin. Mayro
Beyond The Lines Kabanata 149
Taas-noo akong naglalakad sa production ng planta, sa mahabang pathway na naghahati sa kalawakan nito. I am looking for Alodia. Hindi pumasok si Russel ngayon dahil sa sugat niya. Kailangan niyang ipahinga ang kamay niya. Gusto nga sanang magpumilit pero hindi ko pinayagan. Nasa bahay siya ngayon at siyang kasama ng anak namin. He can still work through his laptop, though. Iba pa rin kasi ang impact kapag pisikal na trabaho. I can't let him work without a wounded hand. Namataan ko si Alodia sa entrance ng stock room. Wala na akong sinayang na sandali. Umayos siya sa pagkakatayo nang makita ang paglapit ko. Hinintay niya akong makalapit. “Let's talk,” I directly said. I guess my face is blank right now. I can feel the gush of my nerves but I stayed calm. Well, at least, in her sight. “Sure,” seryoso ang pagkakasabi niya. Pinauna ko siyang maglakad. I followed her to her office. Mayroon siyang sariling opisina pero mas gusto niya yata
Beyond The Lines Kabanata 150
“What about tinola?” baling ko kay Russel na kapapasok lang sa kusina.“Yeah, I want that. I kinda missed soup.” Lumapit siya sa likuran ko at nakidungaw sa hinahalo kong adobo. Request ito ni Nanay. Kailan pa nung huling natikman niya ang adobo ko. Noong nakatira pa kami kina Tiya Marga, palaging silang dalawa ang nagluluto. They never let me and Olive cook even once. Hanggang sa paghuhugas lang ako ng plato. Ngayong nasa sariling bahay na kami, ako na madalas ang magluluto. My mother deserve rest from everything. Sapat nang laruin niya si Alias, tutal gustong-gusto naman siya nito. Naroon nga ang dalawa sa sala, iniwan ko.Si Russel naman ay nanggaling sa taas, bagong linggo. Amoy na amoy ko ang sabong gamit niya. Naitanong niya kaagad kung anong niluluto ko. “Wala ba niyan sa planta?”“I don't know.”“Why? Ang tagal mo na ro'n, ah.”“Naiiba ang menu kada linggo. Employees can request for dishes. Sinusunod lang ang k
Beyond The Lines Kabanata 151
“Sigurado ka na talaga d'yan?” Venus crossed her arms while narrowing a brow. “Oo nga. Paulit-ulit ka naman, Venus. Sasapukin na kita.”“Aba! Alam mo kasi, kapag may nangyaring hindi inaasahan, apektado ka tapos magiging apektado rin ako, 'no! I'm your best friend, come on! I don't really like your decision. Masyado kang selfless!”Tumigil muna ako sa treadmill at nagpunas ng pawis. Tagaktak iyon mula sa noo ko hanggang sa dibdib. Si Venus naman ngayon ang bumisita rito sa bahay. Nagpresinta akong susunduin siya pero kasasabi ko lang, nasa byahe na raw sila ni Daimler. And since Daimler knows about this house, walang palya at madali silang nakapasok. Nagjojogging ako nang dumating sila. Hindi naman nagtagal si Daimler, umalis din kaagad at heto, kami ni Venus ang naiwan. Wala si Russel, nagpunta sa Lolo niya para alamin ang detalye ng pag-alis nila. Nagpatuloy ako sa pag-eehersisyo pero niyaya ko na rin si Venus. Ngayon lang ulit siya nakapag-eh
Beyond The Lines Kabanata 152
I wake up feeling better. Nabawasan na ang bigat ng katawan ko. I kissed my son's forehead when I saw him sleeping beside me. I feel guilty, ni hindi ko na namalayan ang pag-uwi nila ni Nanay kahapon. Nakatulog ako sa kalagitnaan ng pagmasahe sa akin ni Russel. Hindi niya rin naman ako ginising kaya naman bukod sa hindi ko alam kung anong oras nya sinundo sina Nanay ay wala rin akong kain. Iyon ang sagot kung bakit kumakalam ang sikmura ko ngayon. Tumayo ako't agad nakita ang repleksyon ko sa malaking salamin. I'm now wearing a robe. Naiintindihan ko na kung bakit pinasuot ako ni Russel nito. Less hassle nga sa pagkilos. I didn't had to reclasp my bra since I'm wearing nothing.Kakaiba ang gaan ng ulo ko ngayon dahil sa haba ng tulog ko. Nawala na ang hilo at pagkirot nito. I was physically exhausted. Ngayon alam ko nang hindi maganda sa akin ang sobrang pagpapagod. Sure, I won't do that again.Kukunin ko pa lang ang suklay ay naunahan na ako ng lalaking
Beyond The Lines Kabanata 153
Akala ko, ayos lang kapag umalis na si Russel. Pero nang magising akong wala na siya sa tabi ko, pinamugaran kaagad ng tusok ang aking dibdib. Tanging si Alias na lamang ang nasa tabi ko. I feel like half of me is gone. Half of me has been taken away by my man. Bumangon ako't umupo sa kama. Binasa ko ang sunod-sunod na mensahe ni Russel. He included even the smallest details.Nagbuntong-hininga ako at nagpasya nang mag-ayos. Isang linggo lang iyon, ikan nga ni Nanay. Madaling lumipas ang panahon. Mamamalayan ko na lang, narito na ulit siya, tapos na ang problema.“You sure about that?” tanong ko kay Eiser.“Of course. I can introduce you to them.”We're talking about this certain organisation. They're handling art related businesses like art galleries. Nitong mga nakaraang araw ay sinamantala ko ang pagkakataong hindi pa umaalis si Russel. Wala akong ibang inasikaso kundi siya at ang aming anak.Ngayon lang ulit ako nakalabas bi
Beyond The Lines Kabanata 154
A day without him is such a hard thing to feel. Para aliwin ang sarili'y pinuno ko ng pagkakaabalahan ang sumunod na araw. Bumisita kami ni Nanay sa shops kasama syempre si Alias at pagkatapos ay tumambay kina Tiya Marga. Wala pang ilang segundo'y nakawala kaagad sa akin ang anak ko nang makita ang Tito Kleen niya.“Let's play basketball!” he exclaimed.Kleen grinned at my son. “Sure. Let me finish this first.” Abala siya sa kaniyang laptop. I know for sure, mayroon na siyang tasks mula kay Daimler.And speaking of Daimler, siya namang pagdating nito nang akmang hahakbang na ako para hanapin si Olive.“Good morning, hijo! Pasok ka!” magiliw na bungad ni Tiya Marga.Kakaiba yata ang bihis niya ngayon. Mukhang sasaglit lang siya rito at pagkatapos ay didiretso sa opisina. O kung hindi man, baka may meeting siyang pupuntahan. Hindi ko maiwasang makita si Russel sa kaniya. Dalawang araw pa lang naman ang nakalilipas pero inip na inip na ako. I also fee
Latest chapter
