Daimler is the most tensed among all of us. Hanggang sa makarating kami sa mansion ng Senior Clausen ay hindi siya natigil sa kakasalita. Venus is now unconscious.
Naghihintay na pala sa loob ang private doctor ng Senior. Ngayon ay alam ko na kung bakit dito kami pinapunta ni Daimler.Dinala kaagad si Venus sa isang pribadong silid. Si Daimler lang ang pinasama sa loob ng medyo striktang doktora kaya naiwan kami sa malawak na bulwagan. Tinawagan ko si Nanay at nagpasya nang ipaalam sa kanila ang nangyari. Nireplyan ko na rin ang messages ni Olive. Inihabilin ko lang si Alias sa kanila dahil hindi ko alam kung anong oras kami makakauwi. I don't think I can leave Venus here. Bagama't may kutob akong walang kinalaman si Tita Chime dito ay nakiusap ako kay Daimler na 'wag muna siyang kokontakin. Malalim ang pinaghuhugutan ni Venus at ang pinanggagalingan niya. She won't act that scared if she didn't see her mother's face. Ang tanong, sigurado ba sya?Lumabas m“Hindi ko 'yan magagawa sa anak ko!” Malakas na lumapat ang mga palad ni Tita Chime sa mesa nang hampasin niya iyon. Ang mga kamay niya'y nanginginig dala ng galit at ang mga mata'y namumula dulot ng nagbabadyang luha.“This is why we're asking you, Madame,” mahinahong anas ni Arcel. Hawak niya ang puting papel kung saan niya isinusulat ang statements ni Tita Chime.Sa babasaging mesang nasa gitna ay doon naman nakapatong ang mga dokumentong dala nila, kasama ang mga larawang mula sa CCTV ng hospital, kuha mula sa iba't ibang parte. Kalmado siyang pumasok sa silid ni Venus at kalalabas lang ng nars sa mga sandaling iyon. Halos kalahating oras ang lumipas bago siya lumabas. Sa mga larawan ay kita ang pagtakbo niya na mukhang nagmamadaling umalis. “How dare you accuse me!” nanggagalaiting sigaw ni Tita Chime.Arcel frustratingly shut his eyes. He's been composing himself for hours now. Nasasayang ang oras dahil hindi nila makausap nang maayos ang i
That night, someone emailed me. He wants to set a commission with me which I immediately replied to. Since any day will be fine with the client, ako na ang nag-ayos ng schedule. I'll be meeting him tomorrow in the morning before going back to Senior's house. And of course, kasama ko pa rin si Russel papunta roon. Heck, hindi ko yata kakayaning magtungo roon mag-isa sa sobrang sungit sa akin ng Senior. Baka nasa gate pa lang ako, bulyawan na ako no'n. “Who?” Russel asked after I told him about the email. Mula sa screen ng aking cellphone ay bumaling ako sa kanilang dalawa. Alias is sitting on his flat tummy while they're playing. Patawa-tawa ang anak ko sa mumunting galaw ng kaniyang ama. Russel would then act like he's trying to frighten Alias by playing dead. At ang aming anak, imbes na matakot ay natutuwa pa. Sapilitang bubuklatin ni Alias ang mga mata ni Russel sabay hahagalpak ng tawa. “A client,” I answered as I continued on my thing.Inilipat ko
Ito ang pangalawang beses na binisita ni Tita Chime si Venus. Nang makarating kami ni Russel sa mansion ay naroon na siya. Samantala, mukhang seryosong nakaantabay sa kaniya si Arcel dahil ilang segundo rin lamang ang pagitan ng pagdating namin. Hindi gaya kahapon na may dalawang lalaking nakatambay sa bakuran ay mag-isa lang si Arcel ngayon. Dala pa rin niya ang mga dokumentong nagpapatunay na si Tita Chime nga ang gumawa no'n kay Venus. Talaga ngang dedicated siya sa trabaho niya. Halatang aburido ang Senior nang sunod-sunod kaming dumating. Inaasahan na niya ang madalas na pagbisita namin ngunit mukhang masama pa rin ang loob niya sa mga apo base sa ipinakikitang ekspresyon. Ako man ay nahihiya na ring magpabalik-balik dito ngunit wala namang ibang mapupuntahan si Venus. Hindi naman puwede sa bahay namin dahil sentro iyon. Mahirap na, baka mamalayan na lang namin, tambak na ang media sa labas. Senior Clausen's mansion holds the tightest security that's why Venus is safe h
“What do you want?” kunot-noong tanong ko kay Alodia.Paalis na kami ngayon. Ililipat na si Venus sa ibang bahay at ayon sa narinig ko, she will be sent to Daimler's property; malayo sa karahasan at malayo sa kaniyang ina. Hangga't hindi nareresolba ang kaso at hangga't nagmamatigas si Tita Chime ay hindi siya puwedeng lumapit kay Venus. Ilang beses siyang nakiusap sa akin pero wala naman akong maitutulong sa kaniya. It's her daughter who decided. Ni ayaw siyang makasama ni Venus kahit ilang minuto lang. Her daughter is in legal age and she has the right to decide for her own. Sa bagay na iyan ay hindi puwedeng magpumilit si Tita Chime. Nakasakay na si Venus sa kotse ni Daimler. She's fine now. Wala na siyang ibang sakit na nararamdaman. May tapal pa rin ang kabilang pisngi niya pero hindi na raw ito humahapdi kapag natatamaan ng hangin. We are all gathered here at the mansion's front yard. Magkatabi lang ang sasakyan nina Daimler at Russel samantalang nasa bandang un
The investigation went on and on. Walang balak si Venus na ipatigil ang imbestigasyon sa kaniyang ina kahit pa nitong mga nakaraang araw ay nabalitaan naming nagtangkang tumakas si Tita Chime dahilan para pwersahan na itong kunin ni Arcel. Dinala ito sa istasyon nila at doon ipagpapatuloy ang interrogation. Kung tutuusin ay masyadong maluwag si Tita Chime sa sitwasyon. Sa katiting na respeto sa kaniya ni Venus, kahit papaano'y hindi ito nagsasampa ng kaso laban sa kaniya.Subalit bagama't walang kaso ay nakiusap si Venus na paimbestigahan ang kaniyang ina upang malaman ang totoo. At kapag dumating ang araw na malinawan na kaming lahat, saka pa lamang magdedesisyon si Venus sa susunod na gagawin. Kung mapatunayan mang may kasalanan nga si Tita Chime, ani Venus ay hindi siya magdadalawang-isip na ipakulong ang sariling nina. At kung wala naman, babalik sa dati ang lahat, sa normal na takbo ng buhay nila. Inihatid ako ni Russel pabalik sa bahay pagkatapos kong dalawin si
“Hindi pumasok?” Nakapamaywang si Euckleen nang tanawin niya ang entrance ng shop. Basa pa ang buhok at kasusuklay lamang nito. Naka-ternong jersey at sukbit na ang itim na backpack na ginagamit sa mga lakad niya. Ang tinutukoy yata niya ay si Blythe.“Hindi, eh. Sinundo ni Alodia kahapon,” sagot ko.“Sinong Alodia?”Napatingin na rin ako sa entrance nang may sasakyang pumasok doon. Ngunit tila nahawa ako sa pagkadismaya ni Kleen nang malamang hindi si Blythe ang dumating. Nito ko lang napagtanto na inihahatid ng kotse si Blythe sa tuwing pumapasok. Kung relative niya si Alodia, malamang nga'y may kaya sila sa buhay. Marahil ay may sarili siyang driver. Ngunit ang tanong, bakit siya nagtatrabaho rito? “Tinawag niyang ate si Alodia. Maybe her sister?” walang kasiguraduhang tugon ko. Nangunot ang mga kilay ni Kleen habang animo'y nag-iisip nang malalim. Ang tingin niya'y hindi matanggal-tanggal sa bukana na para bang tinatalunton ang daan patungo s
I am drying my hair using the cotton towel when my phone suddenly beeped. Isang mensahe ang pumasok na hindi ko kaagad pinagtuunan ng pansin. Nagpatuloy ako sa pagpupunas ng aking buhok. Tinalunton ko ang mga tumutulong tubig sa balikat ko. Muling tumunog ang cellphone at nagpasya na akong damputin iyon. Kasabay ng gulat ay nasapo ko ang aking noo. It's a message from my client! Dahil sa dalas ng pagkakaabala ko ay nakalimutan ko nang nag-set nga pala ako ng araw ng meeting namin! I sighed as I composed my reply:I'm sorry for the late response and delayed appointment, Mr. Ellion. Please do proceed to our meeting place. I'll be coming right now.Bago ako umalis ay hinanap ko si Alias. I found him in the front yard, playing with Ruan. Talaga ngang napapadalas ang pagpunta ni Ruan dito. Saglit kong binuhat si Alias. Pinunasan ko ang pawis sa kaniyang noo.“Aalis ako, Ruan. Pasabi na lang kay Nanay na may tatagpuin akong client.” He
Ang kaangasan ni Theo ay tila nabawasan nang mag-insist si Russel na maupo na kami. Animo'y nagpipigil ito ng inis at idinaan na lang sa pagbuntong-hininga. Naupo kaming tatlo. Magkatabi kami ni Russel at si Theo naman ay nasa harap namin. He formally sat with his rugged face while Russel beside me is cooly sitting with his crossed legs. Kulang na lang ay idikit ni Russel ang upuan ko sa kaniya sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Ang braso niya'y nakaakbay sa sandalan ng aking upuan na tila may gustong patunayan sa lalaking kaharap namin.Palihim kong pinagmasdan si Theo. Mukhang nalilito siya sa kung anong dapat sabihin. Hindi niya lubos inasahang makikita niya si Russel sa sandaling ito. Ngayong tuluyan ko na siyang nakita'y pansin ko ang pagkakahawig niya kay Denise. Mula sa kilay hanggang sa hugis ng mukha ay hindi niya maitatago ang dugong nananalaytay sa kaniya. Walang duda, isa nga siyang Lewisham.If he's really Denise' brother, I think it's so lame to
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik