AUDREY LANE "Teka, saan mo ako dadalhin? Hindi ito ang daan papunta sa bahay ko," kinakabahan na sabi ko sa driver na kasama ko sa loob ng kotseng itim na gamit naming at agad naman akong sinalakay ng takot at kaba, humawak na ako sa pagbubuksan ng pinto. "Kalma ka lang, Miss dadalhin kita sa safe house ni bossing," tipid nitong sabi sa akin kaya nanlalaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya."Ano?!" gulat kong tanong sa kaniya. "Dadalhin mo ako sa lugar na hindi pamilyar sa akin?" tanong ko ulit sa kaniya pero patuloy pa rin siya sa pagmamaneho. Humugot siya ng malalim na buntong hininga, “magtataka na ako kung alam mo ang safe house ni boss,” naiirita nitong pambabara sa akin kaya sumimangot ako kahit kailan talaga ang mga tauhan ni bossing mainipin kagaya niya. “At saka hindi ako nababaliw para i-salvage ka dahil una at huli, anong makukuha ko sa iyo bukod sa kasalanan? Wala naman,” sabi niya kaya nagderetso ang dalawang kilay ko. “Porket mahir
Ten fifty-five in the evening at Hearfell Hotel.HARRISAfter I sent my sister away I run inside the hotel immediately to help my men dumaan ako sa exit ng hotel para hindi ako mapansin ng ibang grupo, I carefully walk inside with the gun in my hand and multiplying my instinct so I can cheat death and at the same time I can give him some people to escort going into hell. I look at my leather wrist watch and it’s ten in the evening, Daddy called me awhile ago to eliminate the Almanzo group here so I turn on my bluetooth earpiece. Napangiwi ako nung bumungad sa akin ang mga tawanan ng mga tauhan ko na tila nagsasaya pa sila. We are in the middle of mafia war, this is not our war but we’ll join them because I have my own agenda. "Boss, where are you?" "Boss, malapit na kami sa floor kung saan nag-sstay ang anak ni Mr. Alamanzo,""All right where are the others? I'm walking here in exit," sabi ko sa kanila from here in my spot, I clearly hear the people
AUDREYWhy does he have so many bruises in his face and body? They are all looking at me and bossing is just staring at me blankly. “Get us medical kits,” utos ni bossing sa isa sa mga kasambahay na nandidito at doon lang naalimpungatan ang lahat kaya gumalaw ang mga inutusan niya. Hindi naalis ang tingin ko sa kaniya habang naglalakad ako palapit dito. "What...What happened?" tanong ko sa kanila kaya napalingon sila ng sabay-sabay sa akin. Hindi ko alam kung anong sumanib na spiritu sa katawan ko at tumakbo papalapit kay Sir Harris. "A-Anong nangyari sayo? Kanina lang when I left y-you there you were fine," mahina kong sabi sa kaniya pero hindi siya umimik bagkus ay tinignan lang niya ako ng malamig. Sinubukan kong hawakan ang sugat niya sa pisngi ngunit hinuli niya ang aking kamay at ibinaba niya ito. "Why are you still awake?" paos na tanong niya sa akin at hindi pinansin ang tanong ko. "I've waited for you," mahina kong sabi. The atmosphere here is
AUDREY Walong araw na simula nung dalhin ako ni bossing sa kaniyang safe house sa Tagaytay, kaya pala ganon ang kapaligiran, nalaman ko na lang kinaumagahan at hindi kami gumamit ng kotse pauwi dito bagkus ay helicopter na pinalipad mismo ni bossing. Ultimate crush ko na si bossing! Habang nagpapalipad siya ng helicopter hindi ko maiwasan na mamangha sa kaniya lalo dahil bukod sa magaling siya sa pamamalakad ng kompanya nila ay magaling din siya magpalipad!"Secretary Lane," tawag sa akin ni Sir Harris through telephone na magkakabit sa kaniyang opisina sa area ko. Enebe, sher! Tumikhim muna ako at huminga ng malalim bago ko siya sinagot. "Yes, Sir?""May appointed meeting ba ako ngayong hapon?” tanong niya sa akin kaya dal-dali kong tinignan ang schedule niya for today sa aking monitor. "Meron, Sir. Its Cassandra Laneur," sabi ko sa kaniya na ikinatahimik niya at narinig ko ang malalim na buntong hininga niya."Wh
AUDREY Ano kaya ang sasabihin ni bossing sa akin mamaya? Imbes na deretso na ako nang uwi eh may pasegway pa siyang nalalaman! Kainis naman! What a tiring day! saad ko sa aking sarili, gusto ko nang humilata sa aking kama ko para makapagpahinga na rin sana. Tumingin ako sa wall clock na nasa harapan ko at saktong alas-singko na ng hapon kaya niligpit ko na ang mga gamit na nagkalat sa aking lamesa, mga basura na kailangan ilagay sa trash bin para kukunin na lang ng janitor mamaya na siyang maglilinis. I shut down the computer and unplug it from the socket. "Santos, are you finish?" tanong ni Sir Harris sa akin kaya napa-tigil ako saka siya liningon, tumango ako sa kaniya. “Kababae mong tao, ang kalat ng lamesa mo,” sabi niya sa akin at sinamaan ko siya ng tingin. “Naglilinis pa lang ako, kamahalan,” sarkastiko kong sabi sa kaniya at inilagay ang mga basurang naipon ko ulit sa trash can. "Sandali lang, bossing. Magaayos lang ako ng sarili ko sa com
AUDREY Isang araw na lang ang bibilangin at sa wakas ay darating na ang magaling kong boss sa wakas! Masyadong madugo ang iniwan niya sa akin na trabaho, minsan iniisip ko parang nanadya ang tadhana eh, kung kailan wala si bossing saka naman nag-datingan ang mga sunud-sunod na problema kaya minsan dito na ako sa kompanya natutulog. May gabi pa na halos mangiyak-ngiyak na ako dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at halos isumpa ko na lang si bossing kung nasaan man siya."Audrey, kaya pa?" tanong sa akin ni Sir Louis habang naka-tayo sa harapan ko na may dala-dalang folder para i-rereview ko ang proposal ng Lanser Shipping Line. Isa rin ito, siya ang bise-presidente ng kompanya kaya dinadamay ko siya sa stress na aking nararamdaman ngayon. Hindi pwedeng ako lang at saka isa lamang akong secretary ng kaibigan niya.Ngumiti ako sa kaniya ng hilaw. "Oo naman I am not Audrey Santos for nothing," sabi ko sa kaniya saka hinawi pa ang buhok ko a
AUDREY Nakangiti ako ng buong-buo habang hinihintay si bossing na lumabas mula sa eroplanong sinakyan niya. Ngayon kasi ang dating niya at ako ang naisipan niyang sumundo sa kaniya dito sa airport, nakita ko na siya at naka-suot lang siya ng simpleng white t-shirt and dark blue jeans with white sneakers. He is just wearing a casual outfit but why do I feel like he is the most handsome man in my eyes whatever he wears?Para siyang naglalakad sa isang runway fashion show, pati ang mga kasabay niyang pasahero na lumalakad ay napapatitig sa kaniya lalo na ang mga babae kung makatingin sa kaniya ay napakalagkit, pati ang mga staffs dito sa airport sinusundan siya ng mga tingin. Umismid naman ako sa mga babaeng iyon.Girls!Huwagkayongumagaw,kaloka!Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na siya. "Hey, ayos ka lang?" bigla niyang tanong sa akin na nakapagpabalik sa akin sa reyalidad
AUDREYNasa loob ako ng opisina ni Sir Harris habang ako ay nakaupo sa sofa niya at nakayuko ayokong makita nila ang mga namumulang gilid ng mga mata ko, mas lalong hindi pwedeng makita ni bossing na napaiyak niya ako saka si Ms. Cassandra edi pupurihin niya ang sarili na napaiyak niya ang isang Audrey? No way! At alam kong napaka-immature ng ugali kong ito, wala naman ako sa tamang lugar para makaramdam ng pagkainis o selos sa kaniya.Dahil una at huli, sino ba ako? Bukod sa dakilang alalay at utusan ni bossing ay wala nang iba, nagsumbong na nga ng tuluyan si Ms. Cassandra kay bossing, aminado naman ako na umatake ang pagiging ma-attitude kong ugali pero sa mga nagdaan na araw ay stress ako sa buhay at nandidilim ang tingin ko sa lahat ng tao. Kaya pati siya nadamay kasi nagpapakita araw-araw eh wala naman dito sa bossing, ilang beses ko na iyon sinabi sa kaniya."Can you please be nice to her?! I never thought na ganyan pala ang paguugali mo,