Chapter 5

Chapter 5

Humuhupa naman ang issue ko. Pero wala naman akong pakialam doon, naging totoo lang naman ako sa sarili ko. Tuluyan narin akong lumipat sa condo. Wala naman silang reaksyon sa paglipat ko.

Condo at shop lang ata ang laging pinupuntahan ko at paulit-ulit lang. Wala nabang mas bago?

Naalala ko bigla ang kaibigan ko kaya tinawagan ko ito pero nakailang tawag na ako ay hindi parin nito sinasagot ang telepono.

‘Baka busy’. Pinagpatuloy ko nalang ang ginagawa ko. Hanggang sa hapon na kaya napagdesisyunan kung puntahan at sopresahin nalang ang kaibigan. Nag take out order muna ako bago nag drive papunta sa Condo nito.

Pero nakakapagtaka dahil pagdating ko sa condo niya ay bukas ang pinto. Agad akong pumasok sa loob at tinawag siya ngunit walang sumasagot. Nilagay ko muna sa kusina ang binili ko bago ko tinungo ang kwarto niya at kumatok roon.

“Lykia! Papasok ako ha.” Pagpihit ko ay agad ko itong binuksan.

Nilibot ko ang tingin sa loob ng kwarto niya pero wala naman siya. Agad akong pumunta sa banyo baka sakaling naligo or nag CR lang siya ngunit wala siya roon.

Nasaan naba ang gagang 'yon?. Pagkalabas ko sa banyo ay halos manlaki ang mata ko ng makita ang walang malay na si Lykia sa ilalim ng kama niya.

Muntik na akong atakihin sa puso dahil akala ko multo. Ngunit agad akong tumawag ng ambulance bago hinila si Lykia paalis roon sa ilalim ng kama nito. Doon ko napansin nagkalat na mga gamot at bumubulang bibig ng kaibigan ko.

Dahil sa taranta ko ay agad ko itong kinarga at isinakay sa likuran ko bago ako tumakbo palabas sa condo niya. Pinagtitinginan ako ng iba, wala man lang tumulong!

Isinakay ko siya sa kotse ko bago ako nag drive papunta sa hospital dahil an'tagal dumating ng ambulance baka bago pa ito dumating nahimatay na ako sa kaba at pag alala.

God! Lykia! Ano bang nasa isip mo at ginawa mo 'yon?!

Agad siyang dinala sa Emergency Room kaya naghintay ako rito sa labas habang nagdadasal sa kaligtasan ng kaibigan ko.

Matalino at matapang si Lykia. Kung sino mang tao ang dahilan kung bakit nito ginawa ng kaibigan or nagtulak rito na gawin ang bagay na iyon.

I swear! Gaganti ako!

NAGHINTAY NALANG ako na magising siya. Lumabas muna ako saglit para bumili ng prutas saktong pagkabalik ko ay gising na siya.

Nakatulala lang ito sa may kisame. Walang pakialam kung sino ang taong pumasok.

Parang may kumirot sa puso ko habang pinagmamasdan ang kaibigan kung nawawalan na ng pag asa. Para itong pinagkaitan ng mundo sa itsura nito ngayon.

“Lykia.” Napatingin ito bigla sa'kin bago pumilit na ngumiti.

“Cara,” paos nitong tawag, “you're here.”

“Of course, I'm here. Ako ang nagdala sa‘yo rito. Alam mo bang pinag alala mo ako? Ano bang pumasok sa kukuti mo at nagawa mo ang bahay na iyon?”

“I'm tired. Gusto ko lang matulog.”

“Matulog habang buhay?! Lykia naman!” Hindi ko na mapigilan ang mapahagulgul niyakap naman niya ako at hinaplos ang likod ko.

“I'm sorry. Nawala sa isip ko, ikaw. Ang gusto ko lang no'n ay matulog. Hindi ako makatulog kakaisip kaya kinuha ko ang sleeping pills ko. Bigla nalang pumasok sa isip ko ang bagay na iyon kaya ininom ko lahat ng sleeping pills. I'm sorry. Hindi ko naisip ang possibleng mangyayari sa'kin pag ginawa ko 'yun.”

“Anong bang nag udlot sa 'yo para gawin ang bagay na 'yun?” galit kung tanong rito, “or let me correct. Sino ang nag udlot sa 'yo na gawin ang bagay na 'yun. Lykia! Muntik kanang mawala! Sabihin mo sa 'kin kung ano ang problema? Baka makatulong ako. Sabihin mo sa'kin, pakiusap lang. Lykia naman, alam mong ikaw lang ang meron sa'kin 'wag mo naman akong iwan na parang walang kwenta sa buhay mo.”

“Shh! I'm okay now. No need to worry.” malumanay nitong sabi.

Hindi ka okay. Magsabi ka sa'kin pakiusap.”

“Next time. Kapag handa na akong mag open up okay? I'm sorry.”

Hindi nalang ako nangulit rito at tumango nalang. Hinayaan ko nalang si Lykia na mag isip muna. Pero simula ng makalabas siya sa hospital ay hindi na ako umalis sa tabi niya. Nag-alala lang ako na baka gawin na naman niya ang bagay na iyon.

“Cara naman! Hindi ako lumpo!” Pagmamaktol nito sa 'kin.

Hindi ko siya iiwan hangga't hindi ko nalalaman ang dahilan kung bakit niya ito ginawa. Dahil baka uulitin na naman niya iyon.

“Tumahimik ka! Dito ako matutulog mamayang gabi!” Singhal ko rin sa kaniya.

Napanguso ito at hindi na nag reklamo. 'Yon lang ang ginagawa naming dalawa. Sa Condo niya ako natutulog kada gabi at kada umaga naman nasa shop ko siya tinutulungan niya ako. Hindi siya dapat umalis sa tabi ko or mawala sa paningin ko dahil nag-aalala ako bigla at hahanapin siya kung saan-saan.

Katulad nalang ngayon. Nawala siya bigla. Naghanap lang naman ako ng magandang key chain na bibilhin dahil fiesta ngayon at maraming tao at mga paninda dito sa may parke. Kaya mahirap siyang hanapin.

Hanggang sa nakita ko ang isang bulto ng tao sa ‘di kalayuan. Nasa may madilim na bahagi ito nakatingala ito sa kalangitan. Tindig palang niya alam kuna kung sino ito.

Agad akong naglakad palapit sa kaniya at inakbayan siya. Hindi na ito nagulat ng makita ako sa harapan niya. Mukhang inaasahan na ng gaga.

Umupo ako at sumandal sa may puno kaya umupo rin siya at humiga sa may damuhan bago inunan ang hita ko. Sinuklay ko ang buhok niya habang pareho kaming nakatingala sa kalangitan habang pinagmamasdan ang mga bituin.

Matiwasay sa bahaging ito dahil doon kanina ay magulo at maingay pero dito ay parang tagong bahagi ng parke.

“Ang ganda ng buwan ngayon, ‘no?”

Ngumiti ako dahil sang-ayon ako sa sinabi niya. Bago tumingin sa kaniya ng mapagtantong sa'kin pala siya nakatingin.

“Panget ba ako Cara?”

“Huh?” nalilito kung tanong.

Eh, halos sa mga manliligaw nga ni Lykia ay kunti nalang lumuhod para makuha ang dalaga. Tapos magtatanong ito sa'kin kung panget ba siya? Seryoso?

“Bakit hindi niya ako kayang piliin? Hindi naman ako panget diba? Bakit hindi siya mag stay sa tabi ko? Masarap at sexy naman ako.” Too much information. “Nang dahil sa kaniya, napagtanto ko na may kulang sa'kin. Nang dahil sa kaniya nalaman kung hindi lahat ng gusto ko ay nakukuha ko ito agad-agad.”

“Sino ba ang 'siya' na iyan?” Inis na ani ko.

“Kyro.” Malambing nitong tinawag ang pangalan ng bilyonaryo.

Napalunok ako at pakiramdam ko lahat ng inis at galit ko ay umakyat sa ulo ko.

Dahil ba sa kaniya kaya 'yun ginawa ni Lykia? Dahil ba sa kaniya kaya muntik ng mawala si Lykia sa'kin? Nang dahil sa Bilyonaryong iyon muntik ng mawala ang kaibigan ko?

“I love him, Cara. I hoped he love me, too. Pero no’ng umamin ako sa kaniya ay nalaman ko nalang na hindi pala niya ako kilala.”

Hindi ko alam kung matatawa ba ako or maaawa sa kaibigan ko. Pero pinili ko nalang ang huli. Napakagat ako sa ibabang labi ko bago tumingin sa kaniya.

“Nagbayad ako ng mga iba't ibang babae para akitin si Kyro ngunit hindi nito nagawa ang pinapagawa ko. Oo, pinatulan sila ni Kyro. Pero hindi nila nakuha ang loob ng Bilyonaryo. Nawawalan na ako ng pag asa. Hanggang sa gabing 'yun, malalim ang iniisip ko. Puno ng isip ko ng mga tanong na walang kasiguraduhang sagot.

“Para makatulog ako ay yun nga ang ginawa ko. Alam kung mababaw lang ang dahilan ko pero mahal ko siya at sobra ang sakit na naramdaman ko sa puso ko ng araw na iyon kaya hindi na ako nakapag isip ng tama at nagawa ko iyon sa sarili ko. Patawarin mo sana ako kung napag-alala kita.”

“Anong gusto mong mangyari sa kaniya?”

“G-gusto kung makaganti sa kaniya. G-gusto ko maramdaman niya ang nararamdaman kung sakit ngayon. At sigurado akong hindi lang ako ang mag isa ang nakaramdam ng ganitong sakit kun‘di pati narin mga babaeng ka fling niya at nagkakagusto sa kaniya. Gusto kung ibalik lahat ng sakit. Gusto kong maranasan niya.”

“Your wish is my command.”

“W-what do you mean?”

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa bago ni record ang sasabihin ko.

“Simula sa araw na 'to. May pagkakasunduan tayong dalawa. Igaganti kita at ang mga babaeng nasaktan ng babaeng bilyonaryo na iyon. Gagawin ko lahat magustuhan niya lang ako at mahulog siya sa'kin at sisiguraduhin kong sobrang lalim ng pagkahulog niya at hinding hindi na niya kaya pang bumangon. Ipaparamdam ko sa kaniya ang sakit na naramdaman mo ngayon. Pangako itaga mo sa pakpak sa may noo ni Darna... Paparusahan ko ang Bilyonaryong iyon. At makakabangga na niya ang karma niya.”

“Hear me out, Cara. Alam ko ang tumatakbo sa isipan mo ngayon. But always remember about the two types of point of View.”

“Yeah, Whatever. The partial and holistic point of view. Alam ko na yan. Don't worry kilala mo ako. Open-minded akong tao.”

Tumawa si Lykia bago siya tumayo at niyakap ako.

“Thank you. Warning ko lang Cara. Don't fall into him.”

“I won't fall, remember that.”

And now, Kyro Martinez. Let the game begin.