Chapter 4

Kinabukasan ay pinili kong umalis muna dahil hindi ko talaga makayanan ang mga nangyayari sa akin doon. Nagpaalam ako na dadalaw sa Tatay ko; in fact, sa bahay ni Bonie ang destinasyon ko. Dumaan ako sa mall para magpalit ng damit. I am now wearing a brown high waist cut out pants paired with white sleeveless crop tank top and white sneaker shoes. Binura ko ang ginamit kong pampaitim ng balat. Hinubad ko rin ang wig at contacts. I put on light makeup and fixed my hair before I left to visit Bonie. Nang dumating ako sa bahay nito ay hindi ko siya naabutan kaya naiinis akong pumunta sa pag-aari nitong boutique, kung saan ay natitiyak kong nandoon siya.

“Baks!” she exclaimed the moment she saw me entering her boutique. She was wearing a bllack pencil cut dress above the knee paired with her skin-tone two inches platform heels, kaya medyo nagmukha siyang matangkad.

“Galing ako sa bahay mo,” I frowned.

“Awe, I forgot to tell you. Kinailangan ko kasi pumunta rito. Nag-leave ang isa kong staff.”

Tumango naman ako.

“Oh, ano namang masamang hangin ang nagpapunta sa ’yo rito? Pinalayas ka na agad? You even told me na magpapasa ka ng message. Isang linggo akong naghintay, Baks!”

I massaged my temples. “Right! I forgot. Sorry, Baks.”

She eyed me suspiciously. “You forgot? Bakit, super busy mo ba sa bahay na ’yon?”

“Masyado siyang magaling magtago ng sekreto niya. I can’t still find anything or maybe, it was just too early for me to know?”

“Kahit clue ba, wala kang nakuha?” Naupo siya sa harapan ko. Siya ang nakaupo sa visitor’s chair, imbes na ako. I leaned my body closer to the desk.

“May kaunti, pero masyadong malabo pa rin. I am not even sure if it’s literal or if he just used it as an idiomatic expression or whatever.”

Nilapit niya rin ang mukha niya at tila mas naintriga sa tinutukoy ko. “What is it, Baks?”

“Yesterday, while I was serving for him, may kausap siya sa phone. Ilang beses niyang inutusan ’yong kausap niya to kill a certain person. It crept me out!”

Namilog ang mga mata ni Bonie sa sinabi ko. “My God, seryoso? Naku, Baks! Baka ikaw na isunod niya!”

Mabilis ko siyang sinapak sa braso dahil sa sinabi niya. Siraulong ito!

“Seryoso nga kasi, Baks! Come to think of it. Siguro, may dirty business siyang ginagawa, ’no? Hindi kaya, sindikato siya? Or he’s doing something illegal?” hula niya.

I gasped as I pointed her out. “Baks! Sa tingin mo, isa siya roon sa nangongolekta ng mga babae para i-trade sa ibang bansa kaya siya yumaman?” I exaggerated. Malay mo, that’s what he’s really doing!

“Baks, kumalma ka nga. He’s a businessman. Usually, they are competitive. Maybe, he uses that term to, you know, burn down someone’s business.”

I calmed down. Yeah, may point naman siya. But wasn’t it quite suspicious? He said that bluntly! Hindi man lang nag-sugarcoat.

“Hay, naku! Huwag ka muna mag-overthink, okay? Just continue observing and searching for the right answer. Hindi naman tama na basta ka na lang mag-conclude. Isipin mo, unfair pa rin for him ang ginagawa mo. You ditched him.”

I sighed. Nahinto kami sa pag-uusap nang dumating ang isang staff niya na inutusan niyang bumili ng milk tea sa shop na katabi nitong boutique. I shook the milk tea a little before I put the straw in and sip on it. I gulped the liquid and chewed the pearl.

“He seems calmer than I imagined,” napalakas kong sabi kaya napatingin sa akin si Bonie. Mukhang naabala ko siya sa malalim niya ring iniisip.

“What do you mean?” she asked.

“I just find him calm based on his reactions. Akala ko, mahihirapan ako na pakisamahan siya, pero hindi naman. Minsan, nakakatakot siya. Mahirap kasi siyang basahin, but I can feel na hindi naman siya gano’n kasama. I don’t know, or maybe, he’s just mischievous. I should be careful.”

“Right! I’m with the latter. Hindi mo pa siya gano’n kakilala. Hindi mo pa alam kung totoo ba ang nakikita mo sa kaniya. Indeed, you should be careful when he is around,” she responded while chewing the pearl soundly. Tumango ako. Maybe, that’s really the best thing to do.

We were interrupted when we heard the sound of Bonie’s chime—tanda na may pumasok. Sakto naman na malapit lang ang pinto rito sa personal desk ni Bonie kaya kaagad na bumaling ang tingin namin doon to see kung sino ang pumasok. Halos mahigit naming pareho ang hininga nang pumasok ang isang pamilyar na babae kasunod ang isang pamilyar na lalaki. The guy was wearing black button-down sleeve tucked in his black pants habang nakatupi hanggang siko ang kaniyang sleeve while the girl was wearing a mini denim skirt paired with a red strapless crop top na pinatungan niya ng mini denim jacket, pinaresan niya iyon ng high top lace ankle boots na kulay black.

Shit! I badly want to get out of here, pero hindi na ako makakilos! Magtataka naman siya kapag bigla na lang akong tumayo at magmadaling umalis. 

Bumaling ang attention nila sa direksiyon namin, at hindi ako nakaligtas sa paningin ni Damon. His eyes narrowed on me. I pretended to be calm as if I didn’t know him.

Hindi naman niya ako mamumukhaan, ’di ba? Shit! What if he knew me? What if, nakita na niya si Katherine Reiss noon? I am doomed! Calm down, Kath. Calm the fuck down and pretend. Ano ba kasing gagawin ni Anaconda rito?

“I want a long dress, ’yong sosyal na sosyal talaga ang dating, huh. Ipanglalakad ko sa red carpet,” mataray na sabi ni Anaconda kay Bonie.

Fuck! I could feel Damon’s eyes. He’s staring at me. Simula pa kanina! Dala ng kaba ay binaling ko ang tingin sa labas ng boutique at pasimpleng humigop sa milktea ko. Deep down on me, I could feel my nervousness and fear that he might recognize me, and it was too early for that.

I still need to prove to my family that this man is just good for nothing—that he doesn’t deserve me!

“Babe, how about you? Mayroon din sila ritong clothes for men. Gusto ko, pair tayo,” sabi ni Anaconda. Kulang na lang ay masuka ako sa landi ng boses nito. I didn’t hear Damon’s response, though. Busy si Bonie sa paghahanap ng design for Anaconda when her phone started ringing.

“Bonie, your phone!” sigaw ko para makuha ang attention niya, ngunit ibang attention yata ang nakuha ko. Damn! Gusto ko na lang lumubog sa upuan ko.

“Sagutin mo muna for me, Baks, please!”

I heard her voice, so I took her phone and answered it without looking at who the caller was.

“Hello?”

“Hey, li’l sis. Uuwi na ako next week.”

Agad na nanlaki ang mata ko sa narinig. Napatayo ako sa gulat. Napansin ko ang mga mata ni Anaconda na napatingin sa direksiyon ko. Nakaupo ito sa kabilang couch. I could see from the side of my eyes how she looked at me from head to toe. Mas mataas ako sa kaniya kahit naka-heels pa siya. She’s a petite woman who’s trying to be tall by wearing high heels. I walked beside her, where I could see the outside clearly. I folded one of my arms on my chest. May isa pang tingin na tumutusok sa akin but I remained calm, pretending they were not there.

“Chrome,” pagtawag ko sa pangalan nito. Narinig ko pang tila may bagay siyang nahulog kasabay ang sunod-sunod niyang pagmumura.

“Kath? Is that you?” he nervously asked.

“Yeah. Ano’ng narinig ko kanina? Uuwi ka na? Bakit hindi mo sinabi sa akin ’yan? How dare you!” pagmamaktol ko. Naiinis ako sa kaniya.

“K-Kath, ano kasi . . . surprise sana, e.”

“Seriously? I am really surprised! S***a ka! Ilang buwan kang hindi nagparamdam sa akin, tapos uuwi ka na pala?”

“Sorry na. I just really want to surprise you.”

“Who is it, Baks?” tanong ni Bonie.

“A damn parasite!” I answered after I hung up. Huli ko nang namalayan na nakatingin pa rin pala sa akin sina Damon at Anaconda. Nakaupo pa rin sila roon sa sulok habang naglalakad naman si Bonie palapit sa kanilang dalawa.

“Parasite? Hulaan ko. Si Kuya, ’no?”

“Your damn brother is a freaking liar, Bonie! I swear, hihiwalayan ko talaga siya!”

She chuckled. Inabot niya ang damit kay Anaconda na mataray naman nitong tinanggap bago tumungo sa fitting room. What made me uncomfortable was Damon’s glare. Wait—he’s glaring at me? Lumipat ang tingin ko sa kaniya at matapang na sinalubong ang mga mata niya. That’s when I confirmed that he was really glaring at me. What’s the fucking reason?

“What?” naiiritang tanong ko kay Damon na kinasinghap ni Bonie. I almost forgot na dapat ay hindi ko na ito pinansin.

“Naku, Sir! Pasensiya na p-po sa kaibigan ko. Stress lang po siya sa love life,” paliwanag ni Bonie.

Hindi siya pinansin ni Damon at nanatili itong nakatingin sa akin.

“You’re familiar.”

Bigla akong kinabahan nang magsalita si Damon. Pakiramdam ko, maiihi ako sa kaba. Hindi na ako mapakali sa upuan.

“Lahat ng nakakasalamuha ko, sinasabi ’yan,” I answered back.

Magsasalita pa sana siya nang lumabas na si Anaconda at rumampa sa harap niya na kinaikot ng mga mata ko. Damn! She really has high confidence. Siguro no’ng nagpasabog ng confidence, sinalo niya lahat. Nag-uumapaw na, e.

“That’s enough. I still have things to do.” Damon took out his wallet at inabot ang isang gold card kay Bonie to pay for it. Wow! Grabe, ang galante. Si Anaconda naman, nagningning ang mga mata. I get it. Kumakapit siya kay Damon. Now, I’m interested. Who the hell is she? Is she rich? Or nag-feeling lang. Ganito ba ang tipo ni Damon? My God.

“Thank you, Babe! I am so lucky!”

I couldn’t help but to roll my eyes once again. Nang makaalis sila ay saka lang ako nakahinga nang maluwag.

“That fucking Damon with his social climber and gold digger bitch!”

“Kalma, si Kuya Chrome muna ang unahin mo,” natatawang sabi ni Bonie kaya mas lalo akong nainis.

We’re not really in a serious relationship. I just needed to be his girlfriend para makapunta siya sa Cambodia. His parents wouldn’t let him if it wasn’t for me. Since I was bored, I just let it happen. Hindi ko naman alam na tatagal kami ng almost six years sa gano’ng set-up. We don’t love each other—that’s the truth. Malinaw na magkaibigan ang turingan naming dalawa inside our relationship, and that’s very convenient for me. Hindi ko rin alam kung bakit walang nakikipaghiwalay sa aming dalawa gayo’ng wala naman kaming balak na mahalin ang isa’t isa.

“Hayaan mo nga ’yon. Once talaga na magkita kami, makikipaghiwalay na ako.”

“As if, Baks! Halos anim na taon na kayo. Hindi man lang kayo na-develop?”

“Goodness! Parehong ayaw namin sa isa’t isa. Magkaibigan lang kami.”

“Oy, diyan nagsimula ang nanay at tatay namin, ’no!”

“Argh! Stop your teasing game. What bothers me right now is what that squid face told me!”

“Squid face?”

“Damon.”

She burst into laughter. “Grabe ka! Ang guwapo-guwapo no’n, tinatawag mo lang na mukhang pusit?”

“What? He really has a squid face! That’s better than shrimp though. Ano ba dapat? Jelly fish?”

“Stop! My God! You are really savage!”

Umiling ako at kinuha na ang purse ko. “I better go, Baks. May pupuntahan pa ako,” paalam ko sa kaniya. Hinatid naman niya ako sa labas hanggang sa makasakay ako ng cab. Nagpaderetso ako sa bahay ng isang kakilala.

***

Agad akong kumatok at nang bumukas ang pinto nito ay bumungad sa akin ang mukha ng matagal ko nang hindi nakikita.

“Kath?”

I gave him a wide grin before I immediately went in.

“Kailan ka pa bumalik?” he asked while following me.

“Last week.”

Pagkatapos ilibot ang paningin ay humarap ako sa kaniya. “May gusto akong ipagawa sa ’yo, Fern.”

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko. He’s a detective. It’s a good thing I had someone like him on my side. Alam kong maaasahan siya. Fern has well-groomed jet black hair, a sharp jawline, and alluring light brown eyes, patrician nose, two deep dimples that are visible whenever he speaks or smiles, and thick brows. He is 6 feet tall I guess and also has a well-built body. Unlike the other guys I knew, Fern exudes a friendly atmosphere that makes it easy to approach.

“Wait, alam ba nina Tita Felice at Tito Arthur na umuwi ka na?”

Umiling ako na mas lalo niyang kinagulat.

“Damn. I am sure, damay na naman ako sa kung ano mang kalokohan mo ngayon.” Napakamot ito sa ulo niya habang ako ay kampante na tinapon sa couch ang purse at naupo. I even crossed my legs.

“Don’t tell them. Ayoko maikasal, ’no!”

“Kasal? Ipapakasal ka nila?”

“Yes! Kaya nga ako nagtatago at may kinalaman doon ang gusto kong ipagawa sa ’yo.”

Napatango naman siya na tila naiintindihan na ang sitwasyon ko. Nakapamaywang siyang humarap sa akin. “Ano bang gusto mong ipagawa?”

“I want you to investigate Damon Dankworth and gather all the crucial information about him. It is not wrong to know my fiancé deeper, right?”

No’ng una ay wala pa siyang reaksyon, ngunit maya-maya lang ay bigla na lang siyang nanigas sa kinatatayuan at nanlalaki ang mga matang napatitig sa akin.

“No way, Kath. Ipagawa mo na sa akin lahat, huwag lang ’yon.”

Coward!

“Why? Ano’ng sense ng trabaho at lisensya mo?”

“You don’t understand. Bukod sa masyadong limitado ang maaari kong malaman tungkol sa kaniya ay ang katotohanan na mahal ko pa ang buhay ko.”

Duwag nga!

“Akala ko pa naman ay matutulungan mo ako. Naduduwag ka lang pala!” I grabbed my purse and was ready to leave when he chased after me.

“Kath, hindi naman kasi sa gano’n pero—”

Marahas ko siyang nilingon. “Pero ano?”

“Siya kasi ’yong tipo ng taong mas gugustuhin mo na lang huwag pansinin kaysa subukang pakialaman.” Bumakas ang takot sa mga mata niya kaya mas lalong lumakas ang kutob kong hindi nga basta isang sikat na mayamang tao lang si Damon. “Kath, be careful. He’s the kind of man you shouldn’t mess with. That man is dangerous; he’s heartless.”

“What do you know about him?”

“I can’t tell you the exact word, but I am warning you. He is . . . not good.”