Chapter 1

"I am home."

Hila ang maleta ay matunog akong naglalakad palabas ng airport. I am talking to my best friend on the phone, and she really didn't expect to meet me today. Tumawag ako ng cab para magpahatid sa address ng kaibigan ko. Hindi naman ito gano'n kalayo at pagkarating doon ay naabutan ko na siyang naghihintay sa 'kin. I smirked at her the moment I stepped out of the cab. I removed my sunglasses and let the driver take my luggage out off the cab's trunk. Bonie—my best friend, screamed as she rushed towards me.

"My God! Akala ko nagbibiro ka lang baks! Anong naisipan mo at umuwi ka na lang bigla ha?!" halata talagang gulat siya dahil kahit no'ng humiwalay na siya sa pagkakayakap sa akin ay naroroon pa rin ang gulat na expression niya.

"I wasn't sure about this though, I didn't intend to go home here."

"Hmm, mukhang may something ha? Halika at pag-usapan natin 'yan," Tinulungan niya akong buhatin ang mga dala ko, she even called one of their helper to carry some of my bags. Dumeretso kami sa madalas kong kwarto rito noon, kapag naiisipan kong mag over night. I removed my scarf and long coat. Hinubad ko rin ang gloves na suot ko pati na rin ang boots bago pabagsak na naupo sa kama.

"So! Care to share? What happened? Bakit bigla ka na lang umuwi ng wala sa plano?" That made me sigh in disbelief before I closed my eyes.

"My brother called me last week," I started, and she remained silent, waiting patiently for the whole story.

"He told me to go home, mom's order. I thought they had just missed me. I've been living in Cambodia for almost six years. Of course, they will really miss me. So at first I was really excited. I even bought gifts for them, but not until Kael told me the real deal," Napaayos ng upo si Bonie sa narinig mula sa akin.

"I am getting married to someone I don't even know. Can you imagine that? The guy is a stranger to me. I don't even have an idea about him. What kind of person is he? What is the reason why he accepts that kind of shit? What is his motive? Is he after for what?"

"My God! Uso pa pala ang arrange marriage ngayon? I totally understand your point, baks. Pero anong plano mo? Alam ba nila na nakauwi ka na?" I shook my head.

"Of course I didn't tell them. Kael told me na nag set ang parents namin ng date to meet my fiancée parents. Sinabi ko sa kanila na ayoko umuwi," Nahiga ako at tumabi naman siya sa akin.

"At ano naman ang sagot sa 'yo ni Kuya Kael?" napansin ko ang pagkagat niya sa sariling labi pagbanggit sa pangalan ng kapatid ko. Crush niya kasi.

"Pinipilit niya ako, I don't know what's with his voice that time. Too desperate. Gusto talaga nilang mapauwi ako, pero dahil matigas ang ulo ko, hindi ko sa kanila sinabi na uuwi ako. Sinabi ko na ayoko at hindi ko rin ipapaalam na nandito ako. Hindi ako magpapakita sa kanila.

"Kilala mo ba kung sino ang fiancee mo?" napaisip ako. May nabanggit si Kael, hindi ko masyadong pinagtuunan ng pansin pero natatandaan ko naman.

"Damon? Damon Lucifer Dankworth. Oh 'di ba? Pangalan pa lang demonyo na," Bigla siyang napabangon nang banggitin ko ang pangalan ng fiancé ko, na sinabi sa akin ni Kael.

"S***a baks seryoso!?" Inosente akong tumango, habang na w-wirdohan sa inakto niya.

"Why?" Namimilog ang mga mata nitong tumitig sa akin. Even her lips formed an 'o', my brows furrowed.

"Goodness! Hindi mo siya kilala? He's one of the richest bachelors here in our country. He owned one of the biggest companies, and he graduated overseas like you," kumunot ang noo ko at napabangon.

"So, if he's damn rich, just like my family, If he has a name in this country, what the hell is his reason for accepting that shit?!" kahit si Bonie ay napaisip.

"Wala rin akong idea baks, kung tutuusin madali lang naman siyang makakuha ng mapapangasawa." Bumangon ako at pabalik-balik na naglakad sa harapan ni Bonie, habang malalim ang iniisip.

"Do you know where he lives?" Huminto ako sa harapan niya ng itanong iyon and she nodded.

"Paano mo nalaman?"

"Well, naging customer ko siya sa boutique maybe kuya Kael recommended my boutique to him, he ordered a dress hindi ko alam kung para kanino and he sent me his address, ako mismo nag-deliver, sakto naman na pinapapunta ako ni Auntie sa kanila, at coincidence pa na same village lang sila nakapasok ako at nalaman ko kung saan ang bahay niya, e neighbor lang sila e." tumango naman ako.

"Can you bring me to his house?"

"Oo nama—what?! Seryoso ka ba baks?" I smirked.

"Yeah, in order for me to hide from my family and to know Damon's motive, I need to be where he is. I need to stay in his house to find evidence, and a reason why I shouldn't marry him." Napangiwi siya sa sinabi ko.

"Parang hindi yata magandang idea 'yan baks," I said, cocking my head in response to what she said.

"Why? That's the only way."

"Makikilala ka niya, eh 'di ba nga tataguan mo sila?"

"And who says I will enter his house as the Katherine Reiss that everyone knows?" Tinaasan ko siya ng kilay. Agad na nanlaki ang mata niya at napasinghap dahil sa sinabi ko.

"D-Don't tell me—"

"Watch me, Bonie. I will unveil that guy," matapos kong sabihin iyon ay kaagad akong tumungo sa mall to buy the things I need to execute my plan. Pagkabalik ko'y pinanood ako ni Bonie na gawin ang plano ko.

I applied a lotion that would darken my skin. I have western facial features, even the color and texture of my skin. My hair color was natural frosti blond. I am tall for a woman and even qualified for the women's volleyball team. Siniguro ko na magiging morena ako, my face, my neck, my chest and arms. Pinusod ko ang medyo may kahabaan at wavy kong buhok bago sinuot ang binili kong itim na wig. May bangs iyon na parang korean at may kahabaan na medyo makapal at animo'y dry.

I made my lips pale and put on a nude lipstick. Pinakapalan ko ng konti ang kilay ko at nagsuot ng itim na contacts to hide my gray eyes. Sunod kong sinuot ang malaking t-shirt na binili ko at mahabang palda to hide the shape of my body. And lastly, ang mga mumurahing accessories sa kamay at ang tsinelas na binili ko.Habang inaayos ang sarili ay pinapanood lamang ako ni Bonie. Hinarap ko siya sa ayos na 'yon at agad na umarko ang kilay niya sa akin.

"Seryoso iyan na disguise mo?" I nodded my head.

"Maganda ka pa rin namang s***a ka! Nag disguise ka pa!" I rolled my eyes.

"Wala akong pakialam kung maganda pa rin ako o hindi! What's important to me is to hide my identity. Ano? Mukha pa rin ba akong si Katherine Reiss?" She pursed her lips and shook her head.

"Katherine Reiss has white skin, maraming malilit na nunal sa mukha at leeg. Gray na mga mata, mahaba at blond na buhok, elegante manamit at mataas ang confidence, she never look down, she kept her head high, she never concede and she's a very rich and intelligent woman, not a plain one just like the one who's in front of me now," unti-unting sumilay ang ngiti sa labi ko bago kinuha ang medyo malaking tote bag na binili ko.

"It's all set. All I need now is to get there."

"How?" she asked.

"I will be one of his people. Oh, kahit anong posisyon ko sa bahay niya, cook, dishwasher? Helper? Maid? Kahit ano."

"Are you really sure about this, Kath?"

"Yeah, I am. Ngayon na mismo," she sighed and nodded. Kinuha ko lang ang isang maliit na duffle bag, laman ang mga damit na binili ko rin kanina, which is the one that I will use inside Dankworth's house. Nag-cab na lang kami ni Bonie nang ihatid niya ako, at nang sandaling makababa sa harapan ng bahay ni Damon ay hindi ko maiwasang hindi mamangha. It wasn't just a big house. Isang mansion ang bumulaga sa amin. Napakalaki nito at masasabi kong kasing laki na ng mansion namin sa hacienda.

"Kinakabahan ako para sa 'yo baks," nanginginig ang boses niya ng ibulong iyon.

"Umuwi ka na," utos ko dahil baka makita pa siya ni Damon at maaga pa akong mabulilyaso.

"Sigurado ka?"

"Oo ako na bahala. I will send you a message tonight."

"Okay, ingat ka baks, at susko huwag na huwag kang papahuli kay Damon, or else we're dead!"

"Oo na kaya layas na!" kaagad siyang sumakay pabalik sa cab at agad nang sinabihan ang driver na umalis na sila.

I was left standing in front alone hanggang sa unti-unting bumukas ang gate at lumabas doon ang isang mamahaling kotse. Sinusubukan kong silipin ang nasa loob noon ngunit hindi ko masyadong makita. I was busy checking the people inside of it nang bigla na lang itong bumusena ng malakas na kinatalon ko sa kinatatayuan dahil sa gulat.

"Shit! What the hell?" I murmured, almost having a heart attack. Hindi ako natinag sa kinatatayuan kaya kaagad na bumukas ang pinto ng kotse at lumabas doon ang isang matipuno, matangkad at nakasuot ng tuxedo na lalaki. He removed the sunglasses he was wearing, dahilan para makita ko ang salubong niyang kilay, at matatalim na tingin. His whole facial expression screamed annoyance. His jaw moved harshly as he walked in front of me.

"Are you deaf?!" I flinch because of his sudden hiss.

"H-Hindi," Shit! Why am I so intimidated?!

"Then what the fuck are you still doing there? You're blocking the way!" napalunok ako dahil sa seryoso at galit na boses niya, even the way he speaks and the accent he use. Parang ano mang oras ay masasapak niya na ako. Napakasungit! Antipatiko! Walang modo

"Pasensya na po, gusto ko lang sana magtanong kung mayroon pa bang pwedeng trabaho rito?" mas lalong nagsalubong ang kilay niya at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.

"And you think I will let you work inside my house?" I gasped! So hindi ako nagkamali? This man in front of me is none other than Damon Dankworth?!

"Sige na ho, kailangan ko lang talaga ng trabaho at matutuluyan. Kahit ano po, kahit mababa ang sweldo okay lang! I can be your cook, magaling po ako magluto." Bumalik sa walang emosyon ang mukha nito at sinuot muli ang sunglasses niya. He even fixed his suit and turned his back on me. Mabilis itong nakasakay sa kotse niya na kinabahala ko.

Natatarantang napatakbo ako palapit at nang nagsisimula nang magmaneho ang driver niya ay mabilis akong humarang sa harapan nila, which is the reason why their car almost hit me. Pakiramdam ko, ilang segundong huminto ang tibok ng puso ko dahil sa ginawa kong katangahan. My breathing becomes rough. Nagsimula rin mamuo ang mga pawis ko at manginig ang mga kamay ko.

Tangina Kath, ang tanga mo sa part na 'to. Padabog na bumaba si Damon. I can even hear his curses. Mabibigat ang yabag na lumapit siya sa akin at mariin akong hinawakan sa balikat ko na kinangiwi ko naman.

"What the fuck is your problem, woman?! Are you stupid?!"

"G-Gusto ko lang naman po ng trabaho, Sir." He bit his lower lip and massaged the bridge of his nose in front of me, napatitig pa ako sa namumula niyang mga labi at paggalaw ng kaniyang panga. Bumaba muli ang tingin niya sa akin bago marahas na binitawan ang balikat ko. He took out his phone from his coat and called someone, without taking his eyes off of me.

"Get out and bring this woman inside, now," Mariin na utos niya bago itinagong muli ang kaniyang phone.Hindi nagtagal ay isang lalaking naka black suit ang lumabas at hinawakan ako sa braso.

"Get inside, Rommel, and tell her what to do. And you stupid, suicidal woman, we will talk later," he said in a grim and dangerous voice before he went back inside his car and told his driver to drive again. Habang papalayo ang sasakyan kung nasaan si Damon ay nanatili akong nakatanaw dito habang may mga naglalarong plano at mga salita sa isip ko.

"Let's go inside, Miss," nagpatianod na ako sa lalaki papasok sa mansion ni Damon hanggang sa tuluyan naming marating ang main chamber. Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa laki ng loob, at sa haba ng hagdan ng mansion. Ngunit kataka-taka na iilang katulong lang ang naroroon at ang isa sa kanila'y matanda pa. The old woman stares at me for a few seconds before she looks away in an instant. Ang isa naman ay curious na pinanood ang pagkilos na ginagawa ko hanggang sa huminto kami ng lalaki.

"Kaka-resign lang ng cook ni Master Damon, marunong ka bang magluto?"

"Opo! Dati na rin po akong nagtrabaho sa mayayamang pamilya, kaya lang kinailangan kong lumuwas dito sa siyudad para ipagamot ang tatay kong may sakit."

"Kung gano'n wala naman na pa lang problema. Makakasimula ka na ngayon, ihahatid na muna kita sa magiging kwarto mo, at pagkatapos hahayaan na kita kay Manang Josie." Kaagad akong tumango sa kaniya at sumunod. Dumaan kami sa isang hallway hanggang sa marating ang dulo nito, at huminto kami sa harap ng isang pintuan.

"Ito magiging kwarto mo, ito rin ang susi, malinis naman ang loob niyan dahil kasama iyan sa nililinis ng mga katulong dito."

"Salamat po!"

"Isa lang ang payo ko sa 'yo Miss, kung gusto mong tumagal sa trabaho mo rito," seryoso akong hinarap ng lalaki.

"Ano po 'yon?"

"Matuto kang manahimik sa lahat ng makikita at maririnig mo," kinabahan man sa sinabi niya ay mas nangibabaw sa pakiramdam ko ang pagkasabik na malaman ang lahat ng itinatago ni Damon. I am sure he has so many skeletons in his closet. I settled my things inside the room as Kuya Rommel lent me to Manang Josie. Noong una ay kinakabahan pa ako sa mga tingin ng matanda pero 'di kalauna'y nakuha ko na rin ang ugali nito. Ipinakilala rin niya ako sa dalawa pang katulong na sila Ate Tess at Ate Miray. They are both bubbly and talkative, habang si Manang Josie ay may pagka strict.

Gabi na ng tulong-tullong na kaming nagluto sa kusina. At habang nagaasikaso kami ay hindi maiwasang hindi sila mag-ingay.

"Alam mo, kahit morena ka at parang si Manang Josie manamit, ang ganda-ganda mo! Pwede ka siguro maging model 'no?"

"Pwede kamong maging babae ni Master," humagikhik si Ate Miray sa sinabi ni Ate Tess.

"Babae? Ni Master?"

"Oo bb! Jusko! Kung ako nga lang ay 'sing ganda mo! Ay naku! Ako na lalapit kay Master! Eh halos gabi-gabi kaya 'yon may babaeng dinadala rito, iba't-ibang lahi at beeeh! Sinasabi ko sa 'yo mga mukhang modelo! Matatangkad, magaganda, sexy! Eh halos gabi-gabi nga may naririnig kaming ungol do'n sa may office ni Master dito sa mansion," tumili sila pareho at tila nag i-imagine tungkol sa narinig nila na dahilan naman para ikataas ng balahibo ko. My God, gano'ng klaseng lalaki ang ipapakasal sa akin ng parents ko?!

"Alam mo ba? Minsan dalawa pa! Mukhang bet din ni Master ang threesome," napangiwi ako. Bumakas ang pagkadisgusto sa mukha ko at napailing. Ew! Ang dumi niyang lalaki.

"Sa gwapo ni Master, aba bulag na lang ang aayaw kapag inakit niya ng sex!" nagtilian nanaman sila at naiirita na ako. Nawala na ako sa mood at halos magngitngit ang ngipin ko sa inis. See?! Kayang-kaya niyang makakuha ng babae! So why do I have to marry him!?

"Okay ka lang Rene?" Rene ang pakilala ko sa kanila.

"Oo naman," tipid na sagot ko.

"Naku pasensya ka na ah! Mukhang ayaw mo ng gano'ng topic."

"A! okay lang ate, open-minded naman ako e."

"Pero nakita mo na si master?" tumango ako.

"Gwapo 'di ba?" natahimik ako saglit at nailing.

"Maraming gwapo sa mundo at sabihin nating isa lang siya sa mga 'yon." Natahimik silang pareho, dahil malamang ay wala na silang masabi kaya nagpatuloy ako sa pagluluto. Hanggang sa humarap ako sa kanila at ibang mukha ang bumulaga sa akin. Halos mamilog ang mga mata ko dahil sa lapit ng mukha namin sa isa't-isa. What the fuck?! Kailan pa siya sa likuran ko?! Bakit hindi sa akin sinabi no'ng dalawa na hindi ko alam kung saan na pumunta.

"M-Master..."

"Finish doing that and follow me to my office," I swallowed hard because of his stare. Umayos na siya ng tayo at walang emosyon na lumabas ng kusina. I bit my lip to stifle my scream. That was quite humiliating! Narinig niya 'yong sinabi ko! At naiinis ako! Matapos magluto ay kaagad akong tumungo sa office nito sa tulong ni Kuya Rommel. He opened the door for me and let me walk inside before he closed it and left. Naabutan ko si Damon na naninigarilyo sa harap ng bintana at kaagad na humarap sa direksyon ko nang sandaling marinig niya ang mga yabag ko. Kaagad niyang dinurog sa ashtray ang sigarilyo na hawak niya at tumungo sa harapan ng kaniyang table bago sumadal doon habang nakahalukipkip at nakatitig sa akin. I can't make eye contact, so I choose to bow my head a little.

"What's your name?"

"Rene po sir—master..."

"Look at me when I am talking to you," he demanded, using a firm and serious voice at automatiko akong napaangat ng tingin sa kaniya.

"Where did you come from? How old are you, and why did you choose to apply for a job here in my territory?" I swallowed hard when I felt too much tension and pressure. He's kind of intimidating. The coldness of his voice, the authority in his tone, even the gestures and his way of looking at me.

"Nanggaling po ako sa Bicol province, proud bicolana po ako sir, sa ngayon twenty five na po ako. Sa totoo lang ay hindi naman po ako namimili ng pag a-applayan ng trabaho. May kakilala po kasi akong katulong din sa kabila doon po ako naunang magtanong pero wala na silang space para sa isa pang kasambahay at dito nila ako itinuro."

"Educational background?"

"High school graduate lang po ako, sir—master."

"Okay, that's enough. Prepare my dinner now."

"Hindi niyo po ba ako hahapan ng copy ng birth certificate, ID o nang resume?" He stares at me intently.

"I don't need that; I can easily find and finish you when you do something bad behind my back," hindi ko alam pero napatitig ako sa kaniya ng mga oras na 'yon. And one thing, that I am sure of right now is the fact that this man is not just a well-known billionaire.

He's dangerous. Sa ngayon, hindi ko pa alam kung ano o hanggang saan ang kaya niyang gawin. And because of that, I need to be more careful. He's not stupid. Isang pagkakamali ko lang, alam kong mahuhuli niya ako. At 'yon ang kailangan kong iwasan.

Ang maghinala siya sa pagkatao ko.