“Thanks, Attorney. I’ll just see you again tomorrow,” wika ko bago binuksan ang pinto ng kotse niya.
Hinatid kasi niya ako rito sa tapat ng bahay namin pagkatapos naming mag-dinner. It’s already eight in the evening. Maaga pa ang ganitong oras para sa akin, hindi rin ako agad aantukin at balak ko pang magbasa ng mga business proposal sa study table ko sa kuwarto. Isa lang ito sa maraming mga bagay na nakasayan ko nang gawin. “I won’t be in the office tomorrow. I have a trial to attend,” sagot niya. “I’ll see you the next day, instead. Dito na ba kita susunduin o sa opisina na?” tanong pa niya. “I’m not sure. Baka kasi may mga kailangan pa akong tapusin sa opisina bago tayo bumiyahe. So, doon na lang siguro,” tumango naman siya sa sinabi ko. I was about to step out of the car when someone knocked on his car’s window. Muntik na akong mapatalon sa gulat dahil doon. Siya naman ay mahina lang na natawa sa reaction ko. Bahagya akong kinabahan nang mula sa loob ng sasakyan ay nakita ko ang nakangiting si Dad na mukhang tuwang-tuwa. Ibinaba naman ni Primo ang bintana para kay Dad. “Good evening, Mr. Williams,” ani Primo. “Tito, hijo. Just call me hijo and stop being so formal,” sagot ni Dad. “Tumuloy ka muna kung hindi ka naman nagmamadali,” Bahagyang napalingon sa akin si Primo dahil doon. Marahan naman akong umiling para senyasan siya na huwag papayag, pero ang loko ay ngumisi lang bago muling tinignan si Dad. “Alright, Tito. Thank you,” sagot ni Primo. Isinara na niya ulit ang bintana ng sasakyan niya tapos ay pinatay niya ang makina nito. Lumabas na rin siya kaya nagmamadali akong sumunod. Ang galing talaga mang-asar ng loko. Alam naman niya na binibigyan ni Dad ng kulay kapag magkasama kami pero pumayag pa talaga siya. What is he trying to do, huh?” Hindi na lang ako kumibo. Sumunod ako sa kanila na ngayon ay sabay nang naglalakad papasok sa bahay. Nang nasa loob na ay nakita ko si Mom na nakaupo sa sala habang nanunuod ng TV. Kumunot pa ang noo ko nang makitang may isang kulay itim na maleta na nasa gilid ng hagdan. “Sinong aalis?” tanong ko. “Those are your things, anak. Hindi ba’t magkasama kayo ni Primo sa Pangasinan sa makalawa?” nakangiting sabi ni Dad. Literal naman na nalaglag ang panga ko dahil doon. This is ridiculously unbelievable! At pati gamit ko sila na rin ang nag-ayos? “May bisita pala tayo,” sabi ni Mom at agad na tumayo. “Maupo muna kayo’t gagawa ako ng tsaa,” dagdag pa niya. “I’m good with water, Tita,” saad naman ni Primo at nakangiting umupo sa mahabang sofa. “Oh, alright, then,” sabi ni Mom at nakangiti pa ring naglakad papunta sa kusina. Pasikreto ko na lang na sinamaan ng tingin si Primo, ngumisi lang siya ng nakakaloko sa akin bilang tugon. “I still have things to do, Dad. Kayo na po ang bahala sa kanya,” paalam ko. “You should stay here with him,” sabi naman ni Dad. Mas lalong lumawak ang ngisi ng mokong dahil doon. “Alright, I’ll just change,” tugon ko na lang. Hindi talaga ako makahindi kay Dad. Nasanay na ako na laging pagpayag ang isinasagot ko sa tuwing may sasabihin siya. At hindi ko alam kung magbabago pa ba iyon. Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Naglakad na ako papunta sa ikalawang palapag tapos ay nagpalit ng damit. Isang short shorts ang isinuot ko at isang mahabang tee shirt na kulay white. Hinugasan ko rin ang mukha ko para matanggal ang face powder na inilagay ko kanina. Hinubad ko na rin ang contact lense ko pagkatapos at isinuot na lang ang salamin ko na medyo makapal na. Malabo na kasi ang mga mata ko. I just don’t want to wear glasses in the office so I’m using contact lense. Dito sa bahay lang ako nagsasalamin lagi. It’s fine. It’s not like I’m trying to impress Primo. Mas maigi nga na makita niya ako na ganito ang ayos para tigilan na niya ang kakaharot sa akin habang maaga pa. Bago ako lumabas sa kuwarto ko ay tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin. I really have a pale white skin. Tapos ang suot ko ngayon? Para akong manang. I’m really plain. Walang-wala kumpara sa kakambal ko na si Alison na sobrang magayak. Kaya naman sobrang dami pa rin ng nagkakagusto sa kanya kahit pa may asawa’t anak na siya. Ako itong single pero kapag nasa bahay ay ako pa itong hindi marunong mag-ayos. Pagkababa ko ay napalingon sa akin si Dad. Kumunot ang noo niya na para bang hindi natuwa sa nakita niyang suot ko. “Didn’t I tell you to stop wearing glasses, Aliyah?” mababa ang boses na tanong niya kaya bahagya akong kinabahan. Kapag ganito kasi ako kausapin ni Dad ay alam kong meron siyang hindi gusto. At ngayon, alam ko na ang ayos ko ang hindi niya gusto. “And what are you wearing?” tanong pa niya. “It’s okay, Tito,” agad naman na saad ni Primo at ngumiti pa. “I don’t like girls who wear too much makeup. Actually, she looks so cute and adorable right now.” Nakita ko kung paano napangiti si Dad dahil sa sinabi ni Primo. Ako naman ay napangiwi na lang. Alam ko naman na nagsisinungaling lang siya. Alam ko na binobola lang niya si Dad. At ito namang tatay ko ay sakay na sakay sa mabubulaklak na salita. Sino ba namang lalaki ang aayaw sa babaeng sexy, at mahilig mag-ayos, hindi ba? Kung meron man ay wala pa akong nakikilala. Base on my experience, they are all the same. “Bakit hindi tayo mag-whiskey sa poolside, hijo? Kahit na isang baso lang para mapasarap ang kuwentuhan,” nakangiting saad naman ni Dad. “I like that idea, Tito,” sagot ni Primo. Nilingon naman ako ni Dad bago siya tumayo mula sa sofa. “Samahan mo si Primo sa poolside. Susunod ako ro’n at kukuha lang ako ng alak sa cellar,” utos niya. Marahan na lang akong tumango at hindi na nagsalita pa. Nauna na akong maglakad palabas ng bahay, ramdam ko namang nakasunod sa akin si Primo pero hindi ko na lang siya pinansin. Nang nasa poolside na ay agad akong umupo sa silyang gawa sa bato, meron pa itong mesang pabilog na gawa rin sa bato. Hindi naman nagdalawang isip si Primo na umupo sa isa pang bakanteng silya sa tabi ko. “Are you trying to seduce me?” mababa ang boses na tanong niya na siyang kinagulat ko. Mabilis akong napalingon sa kanya na nanlalaki ang mga mata. Siya naman ay mataman lang na nakatitig sa akin tapos ay nagtaas pa ng isang kilay. “What the hell are you talking about?” “Alam mong nandito ako, Aliyah. Pero nagsuot ka pa rin ng maiksing shorts at loose tee shirt. You’re even wearing that thick glass that makes you look even hotter. Yes, you’re smoking hot and sexy in my eyes right now. And if you’re trying to seduce the hell out of me, it’s fvcking working!” mahabang saad niya. What the actual fvck? Ganito ang sinuot ko kasi gusto kong ipakita sa kanya kung gaano ako ka-plain at ka-boring. Para malaman niyang pangit lang talaga ako at wala siyang mapapala sa kahaharot sa akin. Pero ano itong sinasabi niya ngayon? “Nagkakamali ka!” agad na saad ko. “This is how I usually dress here, so…” dagdag ko at nagkibit pa ng balikat. “But you are aware that I’m here, right?” tanong niya at kinagat pa ang ibabang labi, ang tinging binigay niya sa akin ay nanunukat. Mariin naman akong napapikit bago napabuntong hininga. “Fine. You want to know the truth?” tanong ko. “Ito ang sinuot ko kasi gusto kong makita mo kung gaano ako ka-plain. Hindi ako gaya ng ibang babaeng pinagmamalaki mo na pinipilahan ka. Why? Simply because I want you to stop flirting with me! I simply want you to see how boring I am!” giit ko. Napangisi naman siya dahil sa sinabi ko. Tapos ay mayabang siyang tumitig sa akin. “Well, your plan sucks,” aniya. “Kasi sa suot mo ngayon, mas binigyan mo lang ako ng rason para landiin ka. Kung alam mo lang kung gaano ako nag-iinit sa ’yo ngayon, Aliyah. But of course, I won’t do things you won’t like. Not just… yet,” dagdag pa niya. “Alam mo bang ang weird mo?” nalilitong tanong ko pa. “Good weird?” “Plain weird,” sagot ko. “Sinong matinong lalaki ang gusto ng plain at boring na babae, aber? Hindi ako naniniwala sa ’yo.” “Hindi ako gaya ng mga ex-boyfriend mo,” sagot naman niya. “You might think that I’m a total playboy because of the way I talk, but I’m not. Wala pa akong nilolokong babae.” Hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko dahil doon. Hindi ko nga rin alam kung maniniwala ba ako sa kanya, eh. Hindi ko kasi masabi kung nagsasabi ba siya ng totoo o hindi. Napakahirap niyang basahin. “Ano ang pinag-uusapan niyo?” sabay kaming napalingon sa likod ko nang marinig ang boses ni Dad. May dala siyang isang bote ng whiskey, tapos ay dalawang shot glass. Nakasunod naman sa kanya si Mom na may dalang isang plato. Mga chopped fruits pala iyon na nilagyan ng yelo. “Mga lugar na puwede naming pasyalan sa Pangasinan, Tito,” sabi ni Primo at ngumisi pa. “Parang ang boring kasi kung purong trabaho lang ang gagawin namin doon. Kaya naisip namin na habang nandoon pa, bakit hindi kami mamasyal na rin?” dagdag pa niya. Hindi naman ako makapaniwala sa mga naririnig. It’s like he’s really trying to give Dad an idea. Kung ano man iyon ay hindi ko alam. “That’s great,” malawak ang ngiting sagot ni Dad. “Puro trabaho nga rin kasi ang kaharap ng anak ko. Kung kulang pa ang araw ng bakasyon niyo ro’n, magsabi lang kayo agad. Puwede naman kayong mag-extend,” dagdag pa niya kaya napanganga ako. Gusto kong umapila, pero hindi ko gustong magalit si Dad. Lalo na’t mukhang badtrip na siya sa akin kanina dahil sa nakita niyang suot ko. “Hindi ka ba nilalamig?” tanong sa akin ni Primo, napalingon naman sa akin si Dad. “I’m… okay,” mahinang sagot ko. “You should wear pajamas, Aliyah. Kung hindi ka man nilalamig baka naman nilalamok ka,” aniya. “It’s okay to wear short shorts if you’re here, but don’t wear one if there are any other people, especially boys…” Pasimple akong napalingon kay Dad at nakita ko na naman ang masayang ngiti na nakapaskel sa labi niya. Ngiti na hindi niya maitago. Halatang masaya siya sa mga naririnig. Kanina ay parang nagbago ang tingin ko kay Primo kasi willing siyang tulungan ako na hindi mapahiya sa ex-boyfriend ko, ngayon naman ay nag-iiba na naman ang tingin ko sa kanya. I’m starting to think that he’s into something… Sobra kasi kung kunin niya ang tiwala ni Dad. Ano ba ang balak niya? I mean, hindi naman siguro pera. Kasi bukod sa may share na siya sa WGC ay may sarili pa siyang law firm. Mayaman na rin siya. At alam ko rin na may mga shares pa siya sa iba’t ibang mga kumpanya, hindi lang sa amin. Kaya malabo na pera ang kailangan niya. Pero bakit nga niya kinukuha ang tiwala ni Dad? Sumasakit na ang ulo ko kaiisip. Hindi na lang ako sumagot. Nanatili na lang akong tahimik habang nakikinig sa usapan nila. Madalas ay tungkol sa mga sasakyan, madalas ay sports, pero mas marami ang tungkol sa business. Kaya na rin siguro tuwang-tuwa si Dad sa kanya ay dahil ganitong mga topic talaga ang hilig ni Dad.“Are you okay?” tanong ni Primo. Kasalukuyan kaming nasa biyahe papuntang Pangasinan. If I am not mistaken, Lake House ang pangalan ng resort na pupuntahan namin para sa business conference. I’m sure of the name, I’m just not quite sure where exactly it is. Hindi pa naman kasi ako nakakapunta ro’n. “I’m just a bit tired. Ang dami ko kasing tinapos kahapon. Parang kulang pa ata ako sa tulog,” mababa ang boses na sagot ko. It’s true. Instead of finishing a lot of things first thing in the morning today, I had decided to finish everything yesterday. Alas kuwatro na nga ata ako ng madaling araw nakatulog. Tapos ay nagising naman ako ng alas seis ng umaga para gumayak na. Alas otso nang sunduin ako ni Primo sa bahay para makabiyahe na kami. Hindi gaya nang unang napag-usapan na sa opisina niya ako pupuntahan. “Anong oras ka ba natulog kagabi?” kunot-noong tanong niya habang nagmamaneho pa rin. “Alas kuwatro ng ma
Nang makarating sa resort ay dumiretso muna kami sa convention hall kung saan gaganapin ang business conference. Nagsisimula na nga ang event, at may mga kilalang personalidad na sa mundo ng business ang nagsasalita sa stage. Nakahanap naman kami agad ni Primo ng puwesto, tapos ay magkatabing umupo. Abala ako sa pakikinig kunware sa nagsasalita kahit na wala naman akong maintindihan. Iniisip ko pa rin kasi ang mga napag-usapan namin ni Primo sa sasakyan niya. Hindi ko talaga inakala na napakalungkot pala ng mga nangyari sa kanya. Ang dami na niyang pinagdaanan pero ngayon ay ngumingiti siya na parang ang saya lang ng lahat. Napakalakas niya. Feeling ko kung sa akin nangyari iyon, baka hindi ko kinaya. It’s either nabaliw na ako o baka nawala agad sa mundo. Hindi ko alam. Madalas ay nadi-disappoint ako sa mga desisyong ginagawa ko, nagagalit sa sarili kasi hindi lahat ng gusto kong gawin ay nagagawa ko, laging nakabase iyon kay Dad at sa kung ano
“How’s that?” nakangising tanong sa akin ni Primo pagkapasok namin ng hotel room. We’re done for today. Bukas na ulit ang susunod na conference. Magsisimula iyon ng alas otso ng umaga hanggang alas onse, tapos ay may libreng lunch ulit pagkatapos. “Did you see his face?” natatawang tanong ko bago ibinagsak ang sarili ko sa malambot na kama. “That was awesome, Attorney. Grabe nakakatawa!” masayang dagdag ko pa. Oo, tuwang-tuwa ako nang makita ang napapahiyang mukha ni Jeric. Hindi naman sa bitter ako, pero napakatamis lang na kahit na papaano ay nakaganti ako. Tumagal lang kami ng isang buwan ni Jeric. Simula noong maging kami, unang araw pa lang ay wala siyang tigil kaka-request na may mangyari sa amin. Of course, I’m not a fool to immediately do that. Akala ko noong una ay understanding kasi hindi naman talaga siya namimilit. He’ll just simply ask for it. At kapag humindi ako ay nagkikibit na lang siya ng balikat. But a
Napabuntong-hininga na lang ako habang naiinip na nakikinig sa mga walang kuwentang kuwento ni Aryan. Kasama kasi namin sila ni Primo sa table. It’s already eight in the evening. Katatapos lang namin halos mag-dinner at umiinom naman sila ng alak ngayon. Aryan was right, her father set-up a barbecue party for everyone after dinner. Ako naman ay hindi umiinom. Hindi ko gusto ang lasa ng alak. Napilitan lang ako na tumambay rito kasama sila dahil nandito si Primo. Sa totoo lang ay gusto ko nan gang bumalik sa hotel room namin, eh, mag-check ng mga email proposal o kahit na matulog na lang. Maliban kina Aryan at Jeric ay may iba pa kaming kasama sa table na halos kasing edad lang din namin. Mga batang businessman, o kung hindi kaya ay anak ng mga businessmen na nandito rin. “And then, an international brand for a clothing line offered me a slot on their upcoming big event. Sabi ko, kung hindi ako ang highlight ay ide-decline ko ang offer nila. Kaya pin
Hindi ko alam kung hilo o antok ba itong nararamdaman ko. Mabuti na nga lang at nandito si Primo para alalayan ako hanggang sa makarating na kami sa hotel room. Ang sarap ng alak na binigay sa akin, pero ganito pala ang tama no’n. Siguro dahil nga hindi naman talaga ako umiinom. Marahil ay gano’n na nga. Huminga ako ng malalim habang nakapikit pa rin nang maramdaman ang malambot na kama sa likod ko. Finally! Sigaw ko sa sa isip ko. Kanina ko pa kasi talaga gustong humiga. Pero hinintay ko na si Primo mismo ang mag-aya sa akin na bumalik na sa hotel room dahil nga hindi ko naman gustong isipin ng mga kasama namin sa table na kinokontrol ko siya sa mga desisyon niya. I mean, I just don’t get why I’m making such a big deal out of it. Hindi naman talaga kami. Nagpapanggap lang kami. Siguro rin ay gusto kong ipakita kina Jeric at Aryan na ‘perfect relationship’ ang meron kami ni Primo. “Hindi mo na dapat ininom ang binigay sa
As usual, nainip na naman ako sa conference. They were actually talking about some things that they already tackled on their previous conference. Kaya naman tahimik lang ako na nakatingin sa may entablado. Kunware ay nakikinig ako, kahit na ang totoo ay walang ibang laman ang isip ko kung hindi ang nangyari kagabi, at kaninang umaga. Wait, what stage are we in right now? MU na ba? I mean, did I just give him the right to flirt with me? Hindi ba malanding ugnayan ang ibig sabihin ng MU? Gano’n na ba kami? Hindi ko alam! At wala akong lakas ng loob na magtanong sa kanya. Kasama pa rin naman namin sa table sina Jeric at Aryan, maging ang mga iba pa naming nakasama sa table sa barbecue party kagabi. Ngayon ko lang nalaman na Luna pala ang pangalan nung babae na nagbigay sa akin ng alak. Luna is actually fun and easy to be with. Okay siya kumpara kay Aryan. Nalaman ko rin na may isa siyang maliit na at kasisimula pa lang na negosyo kaya siya
“Do you want to stay here until tomorrow?” tanong ni Primo habang nasa loob na kami ng hotel room namin. Nakaupo siya sa kama at nakasandal sa headboard, ako naman ay nakaupo rin sa kama pero nasa bandang dulo naman. “Puntahan na natin iyong mga kaibigang sinasabi mo, tapos umuwi na siguro tayo. Marami rin kasing trabaho ang naghihintay sa akin sa opisina,” mababa ang boses na sagot ko naman, mahina siyang napabuntong hininga bago tumango. “I made the situation worse, didn’t I?” tanong niya, ngumiti naman ako bago umiling. “You did the right thing, Attorney. Deserve nila iyon,” sagot ko naman. “Medyo nagwo-worry lang ako sa magiging reaction ni Dad. Alam mo na…” Tumango naman siya. “Ako na ang magpapaliwanag ng lahat kay Tito,” saad niya. “Alright, ayusin na natin ang mga gamit natin para makaalis na tayo.” Sinunod ko naman ang sinabi niya. Halos sabay pa nga kaming tumayo mula sa pagkakaupo sa kama para maa
Siguro ay nanatili kami sa bahay nila Nanang at Tatang ng halos dalawang oras. Nakipagkuwentuhan lang kami. Masaya silang kausap, hindi rin nauubusan ng kuwento at nakakatuwa kasi sobrang init ng pagtanggap nila sa amin. Nabanggit din ni Primo na magbabakasyon daw kami sa Isla Amara sa mga susunod na araw, hindi pa raw sigurado kung kailan ang exact date, pero sigurado naman daw na pupunta kami ro’n. Medyo nakakalungkot kasi mga bandang alas kuwatro ay nagpasya na kaming umalis. Hindi na namin nahintay sina Mario at Luigi kasi masyado raw silang abala sa trabaho. Nalaman ko na pareho pala silang nagma-manage ng isa sa mga businesses ng mga Montealegre rito sa Pangasinan kaya hindi nakakapagtaka na abala talaga sila masyado. Habang nasa sasakyan naman at biyahe pauwi ay tahimik lang akong nakikinig sa mga pandadaldal at kuwento ni Luna. Hindi ko alam pero feeling ko kasi ay pagod ako ngayong araw kahit na wala naman akong masyadong ginawa.
They say that time has always been the state of mind, which means when we want it to go fast, it slows down and vice versa. Pakiramdam ko ay totoo iyon. Sobrang bilis kasing lumipas ng oras sa bawat araw na kasama ko si Primo. It’s been more than five years since we got married and built our own family… Siguro ay iisipin ng iba ng sobrang tagal na naming magkasama at mag-asawa, pero para sa amin ni Primo ay maiksi pa ang mahigit limang taon. We still have a lot of time together. At hindi ako magsasawa na siya ang kasama ko, at ang mga anak namin. “Priyah, Pierre, stop running too fast, please!” pakiusap ko tapos ay medyo napangiwi pa at agad na napahawak sa tiyan ko. “Are you okay?” mahina pero may halong pag-aalala na tanong ni Primo sa akin. Kasalukuyan kaming nasa isang park at nagpi-picnic. It’s actually Sunday, and it’s our family day. Ganito na ang nakasanayan naming gawin tuwing linggo, lalo pa’t busy hanggang saba
Hindi ako mapakali at parang isang baliw na naglalakad ng pabalik-pabalik habang ang asawa kong si Aliyah, ay nasa loob ng delivery room at kasalukuyang nagle-labor. It’s been more than a year since we got married. Malinaw pa rin sa ala-ala ko ang lahat. Pagkatapos ng kasal namin ay nanatili pa kami ng tatlong araw kasama ang ilang kaibigan at pamilya sa Isla Amara. Pagkauwi naman namin ay agad kaming lumipad kinabukasan papunta sa Maldives para doon mag-honeymoon. It was actually a sponsored trip given to us by Youan and his wife, Alison, Aliya’s twin sister. Wedding gift daw nila sa amin. We stayed on Maldives for over a month, without thinking of anything but ourselves. Ipinagkatiwala talaga namin ang mga trabaho at kompanya sa mga malalapit sa amin. Ipinagkatiwala ko ang firm ko kay Attorney Marcus, at pansamantala namang bumalik ang dad ni Aliyah sa WGC at tinulungan din siya ni Lyn. Iyon ang naging pasya namin kasi desidido kami na makabuo
Napangiti ako habang nakaupo at nakatingin sa sarili ko sa salamin, si Luna naman ay hindi rin maalis ang masayang ngiti sa mukha habang nilalagyan ako ng light na makeup. Huminga pa ako ng malalim dala ng konting kaba na nararamdaman. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako, o excited o ano. Ni hindi ko nga rin alam na puwede palang magsabay-sabay at maghalo-halo ang gano’ng mga pakiramdam. I mean, today’s our wedding day! Parang kailan lang mula nang mangyari ang lahat. Parang kailan lang ay… nasasaktan at nadi-disappoint ako dahil sa mga panloloko sa akin. Pero heto ako ngayon… nahanap na rin sa wakas ang tamang tao para sa akin at wala akong ibang maramdaman sa araw-araw kung hindi ang saya. “Ikaw Luna, hindi ka sumabay kay Attorney Marcus sa pagpunta rito! Hindi mo pa rin siya sinasagot at pinapatawad? I mean, ilang buwan na rin ang nakakalipas mula nang mag-away kayo, ilang buwan na rin siyang nagro-sorry at nanliligaw, hindi ba?” mahabang wika ko kaya na
Mataman kong pinagmasdan ang mga larawan na nasa screen ng laptop ko tapos ay biglng humigpit ang hawak ko sa ballpen dala ng galit na nararamdaman. Ito kasi ang larawan ng pamilya na gusto kong sirain at hilain pababa. Sila ang mga tao na gusto kong saktan ar pahirapan, kasi iyon ang ginawa nila sa akin. Gusto kong ibalik ng doble sa kanila ang lahat ng mahihirap na pinagdaanan ko. For the past years, I tried my hardest to be successful so I could get even. They might not know me, but I consider them as my enemy. Mula noon ay lagi ko nang sinasabi sa sarili na sa bawat luha na lumabas sa mga mata ko, at sa bawat sakit at hirap na pinagdaanan ko, ay dobleng parusa ang mararamdaman nila… na sasaktan ko sila ng tagos sa kaluluwa at sagad sa buto. Bakit ganito ang galit ko sa kanila? Well… I was in high school when mom got caught in a car accident. Sinabi ng pulis na kausap ko na hindi raw nahuli ang may sala. But just when I was about to go home, I heard them talking while holding
I couldn’t contain my happiness! I mean, masaya ako kapag sinasabi ni Primo na magiging mag-asawa rin kami, na pakakasalan niya ako at kung ano-ano pa. Pero labis pa sa labis ang saya na nararamdaman ko ngayong engaged na talaga kami. “I’ve been wanting to propose to you for quite some time now, pero hinihintay ko talaga itong singsing na pina-customize ko pa,” may halong lambing na saad niya habang nakaupo pa rin kami sa damuhan, sa tabi ng puntod ng mama niya. Napangiti naman ako dahil sa narinig. Ito pala ang sinabi niya nung isang araw sa harap ng mga magulang ko na hinihintay niya. Sigurado ako na magiging masaya sina mom at dad kapag nalaman nila ito. Hindi ko nga lang alam kung… good timing ba na sabihin na agad sa kaibigan kong si Luna lalo pa’t alam ko na may pinagdadaanan siya ngayon. But Luna’s kind and very considerate. Kita niyo? Ni hindi nga agad nagsabi ng problema sa akin kahit pa mabigat din ang pinagdadaanan niya dahil alam niya na may mga problema rin akong hin
Nang makabalik kami sa condo niya ay dumiretso na rin kami sa kuwarto. Agad ko namang ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama at napabuntong hininga. Pakiramdam ko ay nakakapagod ang gabing ito kahit na wala naman akong ibang ginawa kung hindi ang makinig lang kay Luna sa pagkukuwento niya sa akin ng mga nangyari sa pagitan nila ni Attorney Marcus kung kaya’t medyo matagal siyang hindi nagparamdam sa akin. “Sinabi sa ’yo ni Marcus ang lahat?” tanong ko na may halong pagtataka, ngumiti naman si Primo na kasalukuyang hinuhubad isa-isa ang suot na damit bago tumango. “He’s stupid,” aniya at mahina pang natawa. Napanguso naman ako dahil sa narinig. Para sa akin ay mali naman talaga si Marcus, pero mukhang natauhan naman na siya lalo na’t sobrang sincere niya sa paghingi ng sorry kay Luna kanina. Malamang ay pinagsabihan na siya nitong si Primo. “Oo nga pala, tatawagan ko muna si mom para makapagpaalam na dito ako matutu
“Wake up, sleepyhead…” marahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang malambing na bulong na iyon. May mainit ding hininga na dumadampi sa kaliwang tenga ko na nagdudulot ng ibayong kiliti sa akin. Una ko namang nakita ang nakangiting mukha ni Primo. “What? Natutulog ang tao, eh…” kunware ay reklamo ko kahit na kinikilig ako sa ganitong sitwasyon. “Hindi ba’t magkikita kayo ni Luna ng 7:00 PM? It’s already six…” malambing na bulong pa niya. Agad akong napa-upo sa kama dahil sa narinig. Napalingon pa ako sa wall clock at nakitang alas seis na nga ng gabi. Goodness! Hindi ko namalayan na napasarap pala ang tulog ko. Sobrang gaan lang kasi sa pakiramdam ang matulog sa tabi niya, habang yakap niya ako. “Bakit hindi mo ’ko ginising agad?” may halong paninisi na saad ko at mabilis na tumayo, mahina na naman siyang napahalakhak dahil doon. “Kaninang alas cinco pa kita ginigising,” sagot naman n
Lumipas pa ang mga araw at hindi pa rin talaga nagpaparamdam sa akin si Luna. Sobra na talaga akong nag-aalala sa kanya dahil nga hindi naman siya ganito. Tapos ay hindi ko pa siya ma-contact kasi ay ilang araw na ring unattended ang phone niya. Hindi tuloy ako makapag-focus sa trabaho ko. Hindi ko naman alam kung saan siya nakatira. Sana pala ay tinanong ko siya noon, para kapag may ganitong nangyayari ay madali ko siyang napupuntahan at nakakausap. Sa huli ay napabuntong hininga ako at nagpasyang pilitin na lang na magtrabaho. Ilang sandali pa, habang nakaharap ako sa laptop ko ay tumunog ang cellphone ko na nakapatong lang din sa office table. Nang tignan ko iyon ay napansin kong si Luna ang tumatawag kaya naman halos magkumahog pa akong abutin iyon para masagot ang tawag niya. “Hello, Luna?” bati lo. “Uy, bes! Nakaka-abala ba ako?” agad na tanong niya. “Gaga ka ba? Ilang araw kang hindi nagparamdam tapos iyan ang itatanong mo? Yo
Gaya nang sinabi ko ay sinubukan kong tawagan si Luna pagkatapos kumain, ang kaso ay un-attended ang phone niya. Kaya naman nag-iwan na lang ako ng mensahe sa mga social media accounts niya, at sa number niya mismo na tawagan niya ako agad kung may problema man siya. Iyon nga lang, lumipas ang mga araw na wala pa rin siyang paramdam sa akin na siyang nakakapagtaka. Although naging okay naman na ang lahat, at humupa na ang tungkol sa malaking issue na kinasangkutan ko ay sa kaibigan ko naman ako nag-aalala. Iniisip ko na lang na baka masyado siyang abala sa negosyo niya. Sa kasalukuyan ay nandito ako sa opisina ko at inaabala na lang ang sarili ko sa trabaho. Habang abala na nakaharap sa laptop ko ay may kumatok sa nakasarang pinto ng opisina, napangiti nga ako sa pag-aakalang si Primo iyon pero nang magbukas iyon ay si Lyn ang pumasok. “Miss, may bisita ka!” nakangiting wika niya kaya tipid na lang akong ngumiti at tumango. “Si Luna ba? Papasukin