“How’s that?” nakangising tanong sa akin ni Primo pagkapasok namin ng hotel room.
We’re done for today. Bukas na ulit ang susunod na conference. Magsisimula iyon ng alas otso ng umaga hanggang alas onse, tapos ay may libreng lunch ulit pagkatapos. “Did you see his face?” natatawang tanong ko bago ibinagsak ang sarili ko sa malambot na kama. “That was awesome, Attorney. Grabe nakakatawa!” masayang dagdag ko pa. Oo, tuwang-tuwa ako nang makita ang napapahiyang mukha ni Jeric. Hindi naman sa bitter ako, pero napakatamis lang na kahit na papaano ay nakaganti ako. Tumagal lang kami ng isang buwan ni Jeric. Simula noong maging kami, unang araw pa lang ay wala siyang tigil kaka-request na may mangyari sa amin. Of course, I’m not a fool to immediately do that. Akala ko noong una ay understanding kasi hindi naman talaga siya namimilit. He’ll just simply ask for it. At kapag humindi ako ay nagkikibit na lang siya ng balikat. But after a month of dating him, I caught him in his condo unit in bed with another girl. Hindi naman ako nasaktan, pero sobra akong na-disappoint. Kaya pala hindi namimilit ang gago kasi ang dali lang sa kanya na humanap ng iba. Hiyang-hiya ako sa sarili ko noong mga panahong iyon. Pakiramdam ko noong umalis ako ay pinagtatawanan nila ako. Kaya ngayon ay sobrang sarap sa feeling na alam kong siya naman ang napahiya. “Ang yabang nga, eh. May pa-connection pa siyang nalalaman. Kung totoong kilala niya ang mga Montealegre, alam niyang wala siyang magagawa unless sobrang close niya sa pamilya ng mga ito,” may halong pagmamalaki na saad pa niya. “Oh, God! I can’t get his embarrassed reaction off my mind!” sabi ko at muling humalakhak, maging si Primo ay natawa rin bago tumalon sa kama at humiga sa tabi ko. Natigilan naman ako dahil sa ginawa niya at agad na napaupo. Kunot-noo naman niya akong tinignan na parang nagtatanong kung bakit ganito ang naging reaksiyon ko. “What?” tanong niya nang walang marinig na kahit ano mula sa akin. “We’re not going to sleep on the same bed, are we?” may halong kaba na tanong ko, ngumisi naman siya ng nakakaloko at umupo rin sa kama, prente pa siyang sumandal sa headboard. “I just helped you get even with your jerk ex-boyfriend, Aliyah. Hindi ba dapat may reward ako?” may halong kalandiang tanong niya tapos ay kinagat pa ang ibabang labi. Nanlaki naman ang mga mata ko tapos ay naubo. Mabilis din akong tumayo sa kama at hinila ang melatang dala ko. Dahil doon ay malakas siyang humalakhak. “You are so gullible, Aliyah. Relax! Like I said, I won’t do things that you won’t like,” aniya. “After telling those people that I am your fiancé, sa tingin mo ba maganda tignan na sa magkaibang kuwarto tayo? Magtataka sila. You can sleep comfortably on the bed. Sa sofa na lang ako,” dagdag pa niya. Para naman akong nakahinga ng maluwag dahil sa narinig. Well, normal lang naman siguro ang naging reaksiyon ko. Ito kasi ang unang beses na may kasama akong lalaki sa hotel room. “I think I need a shower,” aniya mayamaya lang at tumayo na. “Sasabay ka?” nakangising tanong pa niya kaya nanlaki na naman ang mga mata ko. “Attorney!” sigaw ko na lang. Mahina lang siyang humalakhak bago hinila ang travel bag na dala niya at pumasok na sa banyo. Bahagya na lang akong napanguso at napaupo ulit sa kama. Ang hilig talagang mang-asar ng isang iyon. Siguro naman ay makakasanayan ko rin ang kakulitan niya, ano? Ewan ko. Pero sana. Halos sampong minuto lang ang itinagal ni Primo sa banyo. Pagkalabas nga niya ay basa ang buhok niya pero bihis na rin naman siya. He’s wearing a black khaki shorts and a white beach polo. Nakabukas pa ang tatlong butones sa taas na bahagi ng polo na suot niya kaya bahagyang nakalitaw ang matipuno niyang dibdib. Nag-iwas naman ako agad ng tingin bago pa niya makita na tinitignan ko siya. “Hindi ka maliligo?” tanong niya sa akin. “Uhm, mamaya na siguro,” may halong hiya na sagot ko. “Maligo ka na, mainit pa naman sa labas. Para lang presko ka,” sabi niya kaya napatingin ako sa kanya. “May pupuntahan ba tayo?” tanong ko. “We’re not going to stay here until tomorrow, are we?” tanong niya at nagtaas pa ng isang kilay. “Come on, Aliyah. We need to enjoy the place!” nakangiting dagdag pa niya. Sa totoo lang ay parang ayaw kong lumabas dahil kagaya nang sinabi niya ay mainit sa labas. Pero masyado akong nag-enjoy sa pagkapahiya ni Jeric kanina, at umaasa na sa paglabas namin ay makakasama ulit namin sila at may part two pa ang nangyari. Kaya naman sa huli ay ngumiti na lang ako at tumango. “Alright!” sagot ko. Hinila ko na ang dala kong maleta at pumasok sa banyo. Ini-lock ko rin ang pinto at hindi na nag-aksaya pa ng panahon na maligo. Naging mabilis lang iyon kasi hindi ko naman na binasa ang buhok ko. It was just a half-bath. Naghanap ako ng masusuot na babagay sa suot ni Primo, para magmukha talaga kaming couple. Mabuti na lang at pinalitan ko iyong mga in-empake na mga damit sa akin nina mom at dad. Naidala ko iyong mga gusto kong dalhin. I found a white floral dress. Iyon na ang sinuot ko. Pagkalabas ko sa banyo ay naabutan ko si Primo na nakaupo sa kama, nakasandal siya sa headboard habang ang mga mata ay nasa flatscreen na TV at hawak pa sa kaliwang kamay ang remote control. “Ready?” tanong niya nang makita ako, ngumiti naman ako at marahang tumango. Pinasadahan muna niya ako ng tingin, mula ulo hanggang paa. Tapos ay nagkibit siya ng balikat bago pinatay ang TV at tumayo na sa kama. “Saan ba tayo punta?” tanong ko. “Maglalakad-lakad lang sa resort. Titingin ng mga puwedeng masubukang resto, kahit na ano,” sagot niya. Hinila niya ang susi ng kotse at wallet niya na nasa bedside table. Tapos ay sinuot niya ang isang kulay itim na tsinelas na bagay na bagay sa kanya. Napamangha nga ako nang makita kung gaano kaputi ang mga paa niya at kung gaano kalinis ang mga kuko niya. Halatang malinis siya sa katawan. Para kasi sa akin ay isa iyon sa mga basehan kung malinis sa katawan ang isang tao. Ako naman ay nagsuot ng doll shoes na babagay sa dress na suot ko. Nang masiguradong naka-lock na ang hotel room namin ay naglakad na kami papunta sa elevator. “Let’s hold hands later. Kapag nagbukas na ang elevator,” sabi niya, tumango naman ako. It’s not like we’re going to kiss. Inakbayan na nga niya ako kanina na halos parang niyayakap na, eh. And it’s not like I’m going to lose my v-card by simply holding his hand. Kaya okay lang iyon. Nang nasa baba na kami, bago magbukas ang elevator ay pinagsaklop namin an gaming mga kamay. Nagkatinginan pa kami at sabay na natawa. Mabuti na lang at ginawa namin iyon. Pagkabukas kasi ng pinto ng elevator ay agad naming nakita sina Jeric at Aryan sa may lobby. “Aliyah! Attorney!” masayang tawag sa amin ni Aryan nang makita kami, kumaway pa siya na parang isang inosenteng bata. Hindi ko alam pero naiinis ako sa pagpapa-sweet niya. Hindi naman niya bagay. Kahit pa wala naman siyang ginagawang hindi maganda sa akin ay makaka-inis pa rin. Alam niyo iyong feeling na makita mo pa lang ang isang tao ay naiinis ka na? Gano’n ang nararamdaman ko sa kanya. “Saan kayo pupunta?” nakangiting tanong ni Aryan at nagpa-cute pa kay Primo nang makalapit kami sa kanila. “Maglalakad-lakad lang sa resort,” sagot ni Primo. Napansin ko ang matamang titig sa amin ni Jeric, bumaba pa nga ang mga mata niya sa kamay namin ni Primo na magkahawak. “Great! Iyon din ang balak namin ni Jeric. Double date na lang tayo?” suhestiyon ni Aryan at matamis na namang ngumiti. “I’m okay with it,” ani Primo at nagkibit pa ng balikat. “Ikaw, okay lang ba sa ’yo na may kasama tayo? Okay lang na hindi mo ako masosolo?” may halong pang-aasar na tanong pa niya sa akin kaya mahina akong natawa. “Puro ka talaga kalokohan!” kunware ay nahihiyang sabi ko at mahina ko pang hinampas ang braso niya. “Siyempre okay lang,” dagdag ko pa tapos ay ngumiti kina Jeric at Aryan. “Alright, let’s go!” excited na sabi ni Aryan. Kumapit siya sa braso ni Jeric na nakatingin pa rin sa amin. Tapos ay nauna na silang maglakad palabas ng hotel. Nagkatinginan naman kami ni Primo at parehong napangisi, tapos ay naglakad na kasunod ng dalawa. Habang naglalakad-lakad ay may nakita akong nagbebenta ng sorbetes. Bigla akong napangiti nang maalala na noong mga bata pa kami ng kakambal kong si Alison ay lagi kaming bumibili no’n ng pasikreto sa tuwing dumadaan sa bahay ang matandang nagtitinda. Bawal ipaalam kina mom at dad kasi lagi nila sinasabi na marumi raw ang pagkakagawa no’n. Hindi naman kami naniniwala. “Attorney, puwede ba tayong bumili muna ng sorbetes?” tanong ko. Napalingon sa amin ang dalawa dahil sa sinabi ko. Pareho pang nakakunot ang noo nila at hindi ko alam kung bakit. “You’re calling him Attorney?” kuryosong tanong ni Jeric, na para bang may gustong iparating. “Of course, Your Honor,” malambing na sagot ni Primo at pabiro pang kinurot ang tungki ng ilong ko kaya parang nakahinga ako ng maluwag. “Oh, what an odd endearment,” sabi naman ni Aryan. “I think it’s sweet,” sabi ko at matamis pa na ngumiti sa kanila. Nagkibit na lang siya ng balikat tapos ay nauna nang maglakad papunta sa puwesto nung matandang nagbebenta ng sorbetes. Apat ang binili namin, tig-iisa kaming lahat. Tapos ay naghanap kami ng bakanteng open cottage sa tabing dagat para tumambay muna. Mainit ang sikat ng araw, pero presko naman ang hangin. Tapos mula sa cottage na tinambayan namin ay malilim kasi napapalibutan din iyon ng malalaking mga puno. Tanaw na tanaw pa ang kahabaan ng dagat na siyang napakagandang pagmasdan. “This is good,” sabi ko habang kumakain ng sorbetes, ngumiti naman sa akin si Primo at tumango. “Dahan-dahan lang sa pagkain. You can have mine if you want more,” malambing na saad pa niya tapos ay bahagya akong natigilan nang punasan niya ang gilid ng labi ko gamit ang daliri niya. Teka, hindi ba parang sobrang sweet na niya? I mean, alam ko na nagpapanggap lang kami, pero bakit dalang-dala ako sa bawat kilos niya? Grabe lang! Parang totoo kasi. Sobrang galing niyang umarte. “Gaano na kayo katagal nagde-date?” tanong ni Jeric sa amin. “Almost a year,” agad na sagot ni Primo. “Pero matagal na kaming magkakilala. May share ako sa WGC. Matagal na rin akong pinipilit ni Tito na maging company lawyer nila. When I started dating Aliyah, hindi na ako nakatanggi,” dagdag pa niya. “Kayo, gaano na kayo katagal?” tanong ko naman. “Two years—” “One week,” sagot ni Aryan. Gusto ko sanang matawa pero mabuti na lang at napigilan ko. Nagtatakang nilingon ni Aryan si Jeric. Napabuntong hininga na lang ang huli at napailing. “Oo nga pala, may barbecue party sa poolside mamaya na inihanda si Dad para sa ating lahat. Punta kayo, ah? Marami ring alak doon,” nakangiting sabi ni Aryan sa amin. “Yeah, sure,” sagot ni Primo. Ako naman ay hindi na nagsalita. Hinayaan ko na lang silang mag-usap habang tahimik na kinakain ang sorbetes na hawak ko. “Gusto mo pa?” pabulong na tanong ni Primo sa akin mayamaya lang. “Puwede mo ring kainin ang sorbetes ko,” dagdag pa niya. Naubo ako dahil sa tanong niya. Pakiramdam ko kasi ay may ibang meaning iyon. Natawa naman siya na parang nasisiyahan dahil sa naging reaksiyon ko. “Attorney!” may halong lambing na pagbabawal ko kunware, pero pasikreto ko siyang kunurot sa tagiliran kaya napangiwi siya. Ang lokong ito ang halay mag-isip. O baka naman literal iyon at ako lang ang marumi mag-isip? Ay ewan!Napabuntong-hininga na lang ako habang naiinip na nakikinig sa mga walang kuwentang kuwento ni Aryan. Kasama kasi namin sila ni Primo sa table. It’s already eight in the evening. Katatapos lang namin halos mag-dinner at umiinom naman sila ng alak ngayon. Aryan was right, her father set-up a barbecue party for everyone after dinner. Ako naman ay hindi umiinom. Hindi ko gusto ang lasa ng alak. Napilitan lang ako na tumambay rito kasama sila dahil nandito si Primo. Sa totoo lang ay gusto ko nan gang bumalik sa hotel room namin, eh, mag-check ng mga email proposal o kahit na matulog na lang. Maliban kina Aryan at Jeric ay may iba pa kaming kasama sa table na halos kasing edad lang din namin. Mga batang businessman, o kung hindi kaya ay anak ng mga businessmen na nandito rin. “And then, an international brand for a clothing line offered me a slot on their upcoming big event. Sabi ko, kung hindi ako ang highlight ay ide-decline ko ang offer nila. Kaya pin
Hindi ko alam kung hilo o antok ba itong nararamdaman ko. Mabuti na nga lang at nandito si Primo para alalayan ako hanggang sa makarating na kami sa hotel room. Ang sarap ng alak na binigay sa akin, pero ganito pala ang tama no’n. Siguro dahil nga hindi naman talaga ako umiinom. Marahil ay gano’n na nga. Huminga ako ng malalim habang nakapikit pa rin nang maramdaman ang malambot na kama sa likod ko. Finally! Sigaw ko sa sa isip ko. Kanina ko pa kasi talaga gustong humiga. Pero hinintay ko na si Primo mismo ang mag-aya sa akin na bumalik na sa hotel room dahil nga hindi ko naman gustong isipin ng mga kasama namin sa table na kinokontrol ko siya sa mga desisyon niya. I mean, I just don’t get why I’m making such a big deal out of it. Hindi naman talaga kami. Nagpapanggap lang kami. Siguro rin ay gusto kong ipakita kina Jeric at Aryan na ‘perfect relationship’ ang meron kami ni Primo. “Hindi mo na dapat ininom ang binigay sa
As usual, nainip na naman ako sa conference. They were actually talking about some things that they already tackled on their previous conference. Kaya naman tahimik lang ako na nakatingin sa may entablado. Kunware ay nakikinig ako, kahit na ang totoo ay walang ibang laman ang isip ko kung hindi ang nangyari kagabi, at kaninang umaga. Wait, what stage are we in right now? MU na ba? I mean, did I just give him the right to flirt with me? Hindi ba malanding ugnayan ang ibig sabihin ng MU? Gano’n na ba kami? Hindi ko alam! At wala akong lakas ng loob na magtanong sa kanya. Kasama pa rin naman namin sa table sina Jeric at Aryan, maging ang mga iba pa naming nakasama sa table sa barbecue party kagabi. Ngayon ko lang nalaman na Luna pala ang pangalan nung babae na nagbigay sa akin ng alak. Luna is actually fun and easy to be with. Okay siya kumpara kay Aryan. Nalaman ko rin na may isa siyang maliit na at kasisimula pa lang na negosyo kaya siya
“Do you want to stay here until tomorrow?” tanong ni Primo habang nasa loob na kami ng hotel room namin. Nakaupo siya sa kama at nakasandal sa headboard, ako naman ay nakaupo rin sa kama pero nasa bandang dulo naman. “Puntahan na natin iyong mga kaibigang sinasabi mo, tapos umuwi na siguro tayo. Marami rin kasing trabaho ang naghihintay sa akin sa opisina,” mababa ang boses na sagot ko naman, mahina siyang napabuntong hininga bago tumango. “I made the situation worse, didn’t I?” tanong niya, ngumiti naman ako bago umiling. “You did the right thing, Attorney. Deserve nila iyon,” sagot ko naman. “Medyo nagwo-worry lang ako sa magiging reaction ni Dad. Alam mo na…” Tumango naman siya. “Ako na ang magpapaliwanag ng lahat kay Tito,” saad niya. “Alright, ayusin na natin ang mga gamit natin para makaalis na tayo.” Sinunod ko naman ang sinabi niya. Halos sabay pa nga kaming tumayo mula sa pagkakaupo sa kama para maa
Siguro ay nanatili kami sa bahay nila Nanang at Tatang ng halos dalawang oras. Nakipagkuwentuhan lang kami. Masaya silang kausap, hindi rin nauubusan ng kuwento at nakakatuwa kasi sobrang init ng pagtanggap nila sa amin. Nabanggit din ni Primo na magbabakasyon daw kami sa Isla Amara sa mga susunod na araw, hindi pa raw sigurado kung kailan ang exact date, pero sigurado naman daw na pupunta kami ro’n. Medyo nakakalungkot kasi mga bandang alas kuwatro ay nagpasya na kaming umalis. Hindi na namin nahintay sina Mario at Luigi kasi masyado raw silang abala sa trabaho. Nalaman ko na pareho pala silang nagma-manage ng isa sa mga businesses ng mga Montealegre rito sa Pangasinan kaya hindi nakakapagtaka na abala talaga sila masyado. Habang nasa sasakyan naman at biyahe pauwi ay tahimik lang akong nakikinig sa mga pandadaldal at kuwento ni Luna. Hindi ko alam pero feeling ko kasi ay pagod ako ngayong araw kahit na wala naman akong masyadong ginawa.
“Good morning, Miss,” nakangiti at masayang bati sa akin ni Lyn nang makita niya akong papasok na sa opisina ko, tumayo pa siya mula sa swivel chair niya. “Good morning, Lyn. Kumusta ang nanay mo?” bati at tanong ko rin naman sa kanya. “Okay na siya, Miss. Thank you nga pala ulit sa leave. Bakit pala nandito ka na? Hindi ba dapat mamaya pa ang uwi niyo at bukas pa ang pasok mo?” tanong naman niya tapos ay sinabayan ako papasok sa opisina ko. “Umuwi na kami ni Attorney kahapon, may hindi kasi magandang nangyari sa conference,” sagot ko naman. “So totoo iyong article sa website na scandalmongeringbeshy, Miss?” kunot-noong tanong niya, nakakunot ang noo ko nang umupo sa swivel chair ko tapos ay agad akong nag-angat ng tingin kay Lyn. “Anong article?” tanong ko pa. Hindi naman siya sumagot. Inilabas niya ang cellphone niya na parang may hinahanap, tapos nang makita iyon ay agad niyang inabot sa akin. Hindi naman
“What’s going to happen to him now?” tanong ko kay Primo. Kasalukuyan kaming kumakain ng lunch magkasabay rito sa opisina ko. Balak talaga sana namin na kumain sa labas, eh ang kaso ay pareho kaming busy at maraming ginagawa. Kaya naman nagpasya kami na magpa-deliver na lang. “I don’t know,” sagot niya. “Pero sisiguraduhin ko na sa kulungan ang bagsak niya,” dagdag pa niya kaya marahan akong tumango. “Sorry ulit, ah? I mean, kung dati pa lang nagsalita at nagsabi na ako, baka sakali lang na marami ang nagbago. Baka wala na siyang nabiktima ulit na iba pa,” nahihiyang saad ko. “You don’t have to apologize, Aliyah. It’s not like you did it for him. Ginawa mo iyon kasi hindi mo gusto ng gulo, and if that was your better judgment at that time, then who am I to question it?” sagot at tanong niya. Tipid akong napangiti dahil sa narinig. Ang ganda talaga niyang mag-isip. Alam mo na matalino talaga at pinag-iisipan ang mga sasab
Hindi ko alam kung paano haharapin ng maayos si Primo nang nasa sasakyan na niya kami. Masyado kasi akong nahihiya dahil sa ginawa namin kanina. I mean, who wouldn’t, right? We just made out. We kissed! The great Atty. Primo Hernani just kissed the hell out of me. At hindi lang iyon basta mababaw na halik. Malalim iyon at dalang-dala ako sa mga pangyayari. “Aliyah, are we good?” mababa ang boses na tanong nuiya sa akin, napalingon naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Y-Yeah…” mahinang sagot ko. “Why did you become quiet right after we kissed? Nagsisisi ka ba?” tanong ulit niya na bahagya kong kinagulat. “H-Hindi, Attorney,” mahinang sagot ko tapos ay bahagyang napayuko. “Nahihiya lang ako,” ang pagsasabi ko pa sa kanya ng totoo. He sexily chuckled because of what I just said. “Bakit ka mahihiya? You actually did great. Feeling ko nga baguhan pa ako nang mahalikan na kita,” sagot niya kaya
They say that time has always been the state of mind, which means when we want it to go fast, it slows down and vice versa. Pakiramdam ko ay totoo iyon. Sobrang bilis kasing lumipas ng oras sa bawat araw na kasama ko si Primo. It’s been more than five years since we got married and built our own family… Siguro ay iisipin ng iba ng sobrang tagal na naming magkasama at mag-asawa, pero para sa amin ni Primo ay maiksi pa ang mahigit limang taon. We still have a lot of time together. At hindi ako magsasawa na siya ang kasama ko, at ang mga anak namin. “Priyah, Pierre, stop running too fast, please!” pakiusap ko tapos ay medyo napangiwi pa at agad na napahawak sa tiyan ko. “Are you okay?” mahina pero may halong pag-aalala na tanong ni Primo sa akin. Kasalukuyan kaming nasa isang park at nagpi-picnic. It’s actually Sunday, and it’s our family day. Ganito na ang nakasanayan naming gawin tuwing linggo, lalo pa’t busy hanggang saba
Hindi ako mapakali at parang isang baliw na naglalakad ng pabalik-pabalik habang ang asawa kong si Aliyah, ay nasa loob ng delivery room at kasalukuyang nagle-labor. It’s been more than a year since we got married. Malinaw pa rin sa ala-ala ko ang lahat. Pagkatapos ng kasal namin ay nanatili pa kami ng tatlong araw kasama ang ilang kaibigan at pamilya sa Isla Amara. Pagkauwi naman namin ay agad kaming lumipad kinabukasan papunta sa Maldives para doon mag-honeymoon. It was actually a sponsored trip given to us by Youan and his wife, Alison, Aliya’s twin sister. Wedding gift daw nila sa amin. We stayed on Maldives for over a month, without thinking of anything but ourselves. Ipinagkatiwala talaga namin ang mga trabaho at kompanya sa mga malalapit sa amin. Ipinagkatiwala ko ang firm ko kay Attorney Marcus, at pansamantala namang bumalik ang dad ni Aliyah sa WGC at tinulungan din siya ni Lyn. Iyon ang naging pasya namin kasi desidido kami na makabuo
Napangiti ako habang nakaupo at nakatingin sa sarili ko sa salamin, si Luna naman ay hindi rin maalis ang masayang ngiti sa mukha habang nilalagyan ako ng light na makeup. Huminga pa ako ng malalim dala ng konting kaba na nararamdaman. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako, o excited o ano. Ni hindi ko nga rin alam na puwede palang magsabay-sabay at maghalo-halo ang gano’ng mga pakiramdam. I mean, today’s our wedding day! Parang kailan lang mula nang mangyari ang lahat. Parang kailan lang ay… nasasaktan at nadi-disappoint ako dahil sa mga panloloko sa akin. Pero heto ako ngayon… nahanap na rin sa wakas ang tamang tao para sa akin at wala akong ibang maramdaman sa araw-araw kung hindi ang saya. “Ikaw Luna, hindi ka sumabay kay Attorney Marcus sa pagpunta rito! Hindi mo pa rin siya sinasagot at pinapatawad? I mean, ilang buwan na rin ang nakakalipas mula nang mag-away kayo, ilang buwan na rin siyang nagro-sorry at nanliligaw, hindi ba?” mahabang wika ko kaya na
Mataman kong pinagmasdan ang mga larawan na nasa screen ng laptop ko tapos ay biglng humigpit ang hawak ko sa ballpen dala ng galit na nararamdaman. Ito kasi ang larawan ng pamilya na gusto kong sirain at hilain pababa. Sila ang mga tao na gusto kong saktan ar pahirapan, kasi iyon ang ginawa nila sa akin. Gusto kong ibalik ng doble sa kanila ang lahat ng mahihirap na pinagdaanan ko. For the past years, I tried my hardest to be successful so I could get even. They might not know me, but I consider them as my enemy. Mula noon ay lagi ko nang sinasabi sa sarili na sa bawat luha na lumabas sa mga mata ko, at sa bawat sakit at hirap na pinagdaanan ko, ay dobleng parusa ang mararamdaman nila… na sasaktan ko sila ng tagos sa kaluluwa at sagad sa buto. Bakit ganito ang galit ko sa kanila? Well… I was in high school when mom got caught in a car accident. Sinabi ng pulis na kausap ko na hindi raw nahuli ang may sala. But just when I was about to go home, I heard them talking while holding
I couldn’t contain my happiness! I mean, masaya ako kapag sinasabi ni Primo na magiging mag-asawa rin kami, na pakakasalan niya ako at kung ano-ano pa. Pero labis pa sa labis ang saya na nararamdaman ko ngayong engaged na talaga kami. “I’ve been wanting to propose to you for quite some time now, pero hinihintay ko talaga itong singsing na pina-customize ko pa,” may halong lambing na saad niya habang nakaupo pa rin kami sa damuhan, sa tabi ng puntod ng mama niya. Napangiti naman ako dahil sa narinig. Ito pala ang sinabi niya nung isang araw sa harap ng mga magulang ko na hinihintay niya. Sigurado ako na magiging masaya sina mom at dad kapag nalaman nila ito. Hindi ko nga lang alam kung… good timing ba na sabihin na agad sa kaibigan kong si Luna lalo pa’t alam ko na may pinagdadaanan siya ngayon. But Luna’s kind and very considerate. Kita niyo? Ni hindi nga agad nagsabi ng problema sa akin kahit pa mabigat din ang pinagdadaanan niya dahil alam niya na may mga problema rin akong hin
Nang makabalik kami sa condo niya ay dumiretso na rin kami sa kuwarto. Agad ko namang ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama at napabuntong hininga. Pakiramdam ko ay nakakapagod ang gabing ito kahit na wala naman akong ibang ginawa kung hindi ang makinig lang kay Luna sa pagkukuwento niya sa akin ng mga nangyari sa pagitan nila ni Attorney Marcus kung kaya’t medyo matagal siyang hindi nagparamdam sa akin. “Sinabi sa ’yo ni Marcus ang lahat?” tanong ko na may halong pagtataka, ngumiti naman si Primo na kasalukuyang hinuhubad isa-isa ang suot na damit bago tumango. “He’s stupid,” aniya at mahina pang natawa. Napanguso naman ako dahil sa narinig. Para sa akin ay mali naman talaga si Marcus, pero mukhang natauhan naman na siya lalo na’t sobrang sincere niya sa paghingi ng sorry kay Luna kanina. Malamang ay pinagsabihan na siya nitong si Primo. “Oo nga pala, tatawagan ko muna si mom para makapagpaalam na dito ako matutu
“Wake up, sleepyhead…” marahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang malambing na bulong na iyon. May mainit ding hininga na dumadampi sa kaliwang tenga ko na nagdudulot ng ibayong kiliti sa akin. Una ko namang nakita ang nakangiting mukha ni Primo. “What? Natutulog ang tao, eh…” kunware ay reklamo ko kahit na kinikilig ako sa ganitong sitwasyon. “Hindi ba’t magkikita kayo ni Luna ng 7:00 PM? It’s already six…” malambing na bulong pa niya. Agad akong napa-upo sa kama dahil sa narinig. Napalingon pa ako sa wall clock at nakitang alas seis na nga ng gabi. Goodness! Hindi ko namalayan na napasarap pala ang tulog ko. Sobrang gaan lang kasi sa pakiramdam ang matulog sa tabi niya, habang yakap niya ako. “Bakit hindi mo ’ko ginising agad?” may halong paninisi na saad ko at mabilis na tumayo, mahina na naman siyang napahalakhak dahil doon. “Kaninang alas cinco pa kita ginigising,” sagot naman n
Lumipas pa ang mga araw at hindi pa rin talaga nagpaparamdam sa akin si Luna. Sobra na talaga akong nag-aalala sa kanya dahil nga hindi naman siya ganito. Tapos ay hindi ko pa siya ma-contact kasi ay ilang araw na ring unattended ang phone niya. Hindi tuloy ako makapag-focus sa trabaho ko. Hindi ko naman alam kung saan siya nakatira. Sana pala ay tinanong ko siya noon, para kapag may ganitong nangyayari ay madali ko siyang napupuntahan at nakakausap. Sa huli ay napabuntong hininga ako at nagpasyang pilitin na lang na magtrabaho. Ilang sandali pa, habang nakaharap ako sa laptop ko ay tumunog ang cellphone ko na nakapatong lang din sa office table. Nang tignan ko iyon ay napansin kong si Luna ang tumatawag kaya naman halos magkumahog pa akong abutin iyon para masagot ang tawag niya. “Hello, Luna?” bati lo. “Uy, bes! Nakaka-abala ba ako?” agad na tanong niya. “Gaga ka ba? Ilang araw kang hindi nagparamdam tapos iyan ang itatanong mo? Yo
Gaya nang sinabi ko ay sinubukan kong tawagan si Luna pagkatapos kumain, ang kaso ay un-attended ang phone niya. Kaya naman nag-iwan na lang ako ng mensahe sa mga social media accounts niya, at sa number niya mismo na tawagan niya ako agad kung may problema man siya. Iyon nga lang, lumipas ang mga araw na wala pa rin siyang paramdam sa akin na siyang nakakapagtaka. Although naging okay naman na ang lahat, at humupa na ang tungkol sa malaking issue na kinasangkutan ko ay sa kaibigan ko naman ako nag-aalala. Iniisip ko na lang na baka masyado siyang abala sa negosyo niya. Sa kasalukuyan ay nandito ako sa opisina ko at inaabala na lang ang sarili ko sa trabaho. Habang abala na nakaharap sa laptop ko ay may kumatok sa nakasarang pinto ng opisina, napangiti nga ako sa pag-aakalang si Primo iyon pero nang magbukas iyon ay si Lyn ang pumasok. “Miss, may bisita ka!” nakangiting wika niya kaya tipid na lang akong ngumiti at tumango. “Si Luna ba? Papasukin