“Good morning, Miss,” nakangiti at masayang bati sa akin ni Lyn nang makita niya akong papasok na sa opisina ko, tumayo pa siya mula sa swivel chair niya. “Good morning, Lyn. Kumusta ang nanay mo?” bati at tanong ko rin naman sa kanya. “Okay na siya, Miss. Thank you nga pala ulit sa leave. Bakit pala nandito ka na? Hindi ba dapat mamaya pa ang uwi niyo at bukas pa ang pasok mo?” tanong naman niya tapos ay sinabayan ako papasok sa opisina ko. “Umuwi na kami ni Attorney kahapon, may hindi kasi magandang nangyari sa conference,” sagot ko naman. “So totoo iyong article sa website na scandalmongeringbeshy, Miss?” kunot-noong tanong niya, nakakunot ang noo ko nang umupo sa swivel chair ko tapos ay agad akong nag-angat ng tingin kay Lyn. “Anong article?” tanong ko pa. Hindi naman siya sumagot. Inilabas niya ang cellphone niya na parang may hinahanap, tapos nang makita iyon ay agad niyang inabot sa akin. Hindi naman
“What’s going to happen to him now?” tanong ko kay Primo. Kasalukuyan kaming kumakain ng lunch magkasabay rito sa opisina ko. Balak talaga sana namin na kumain sa labas, eh ang kaso ay pareho kaming busy at maraming ginagawa. Kaya naman nagpasya kami na magpa-deliver na lang. “I don’t know,” sagot niya. “Pero sisiguraduhin ko na sa kulungan ang bagsak niya,” dagdag pa niya kaya marahan akong tumango. “Sorry ulit, ah? I mean, kung dati pa lang nagsalita at nagsabi na ako, baka sakali lang na marami ang nagbago. Baka wala na siyang nabiktima ulit na iba pa,” nahihiyang saad ko. “You don’t have to apologize, Aliyah. It’s not like you did it for him. Ginawa mo iyon kasi hindi mo gusto ng gulo, and if that was your better judgment at that time, then who am I to question it?” sagot at tanong niya. Tipid akong napangiti dahil sa narinig. Ang ganda talaga niyang mag-isip. Alam mo na matalino talaga at pinag-iisipan ang mga sasab
Hindi ko alam kung paano haharapin ng maayos si Primo nang nasa sasakyan na niya kami. Masyado kasi akong nahihiya dahil sa ginawa namin kanina. I mean, who wouldn’t, right? We just made out. We kissed! The great Atty. Primo Hernani just kissed the hell out of me. At hindi lang iyon basta mababaw na halik. Malalim iyon at dalang-dala ako sa mga pangyayari. “Aliyah, are we good?” mababa ang boses na tanong nuiya sa akin, napalingon naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Y-Yeah…” mahinang sagot ko. “Why did you become quiet right after we kissed? Nagsisisi ka ba?” tanong ulit niya na bahagya kong kinagulat. “H-Hindi, Attorney,” mahinang sagot ko tapos ay bahagyang napayuko. “Nahihiya lang ako,” ang pagsasabi ko pa sa kanya ng totoo. He sexily chuckled because of what I just said. “Bakit ka mahihiya? You actually did great. Feeling ko nga baguhan pa ako nang mahalikan na kita,” sagot niya kaya
“Okay ka pa ba?” tanong ni Primo sa akin. “Bakit hindi naman ako magiging okay, eh ikaw lang naman ang umiinom?” pagbabalik ko ng tanong sa kanya kaya mahina siyang natawa. “Nagsusungit ka na naman,” aniya kaya mahina na rin akong natawa. Isa na siguro ito sa mga bagay na hindi ko maalis sa akin, iyong maging masungit sa tingin ng iba minsan kahit na hindi ko naman talaga intensiyon iyon. Kasalukuyan pa rin kaming nasa rooftop ng building at nagkukuwentuhan. Kanina ay ramdam ko ang bahagyang pagod at antok, ngayon naman ay gising na gising ang diwa ko. Kahit na madalas ay wala naman nang kuwenta ang mga pinag-uusapan namin ay hindi man lang ako naiinip. I just feel like I want to be with him longer. Mag-a-alas diez na ng gabi, at normally ganitong oras ay nakakulong na ako sa kuwarto ko at nagtatrabaho pa rin. Pero ngayon ay parang wala akong pakialam sa kahit na ano. Basta gusto ko lang manatili rito kasama
“Grabe ang laki ng opisina mo, bes! Parang bachelor’s pad na ito, eh!” namamanghang saad ni Luna habang naglalakad-lakad sa opisina ko. Gaya nang sinabi niya kagabi ay nag-text siya sa akin, sinabi ko naman sa kanya agad ang address at wala pang isang oras ay nandito na siya. Mabuti na nga lang at wala akong gaanong ginagawa ngayon. “Sa pamilya niyo ang buong building na ito? Grabe! Nakakalula!” saad pa niya nang sumilip sa bintana. “Ah, yes, kay Dad,” sagot ko na lang. “Ay, oo nga pala, heto mga ibibigay ko sa ’yo,” aniya at agad na naglakad papalapit sa office table ko at inilapag sa mesa ang isang paper bag na may tatak pang Luna’s. “Uy, thank you,” nakangiting saad ko. It’s just ten in the morning, and it’s too early to eat lunch. Kaya nagkukuwentuhan na muna kami. Binuksan ko naman ang paper bag at nakita ko na mga cosmetics iyon na may tatak ding Luna’s. “Iyan ang mga products ko, try mo l
“Ito, bes?” nakangising tanong sa akin ni Luna at winagayway pa ang hawak na white polka dots na bikini. “Bagay sa ’yo ito, for sure maglalaway sa ’yo si Attorney!” dagdag pa niya kaya napangiwi ako. “Luna, hindi ako nagsusuot ng mga ganyan!” agad naman na saad ko, bahagya pang namula nang maisip kung ano kaya ang magiging reaksiyon ni Primo kapag nakita niya na gano’n nga ang suot ko. Kaalukuyan kaming nasa isang kilalang Mall sa BGC ni Luna. Kaninang alas kuwatro, dahil wala naman na akong ginagawa ay nagpasya kaming umalis na. Iniwan namin si Primo sa opisina ko na abala pa rin sa trabaho. “Madalang lang naman, atsaka, hello! Beach ang pupuntahan natin!” giit niya pero mabilis pa rin akong umiling. “Hindi ko talaga kaya, Luna,” pinal na saad ko kaya napanguso na lang siya. “Ito? Hindi gaanong daring, kasi may black na robe naman!” nakangising tanong niya. Pinakita niya sa akin ang two piece na hindi nga g
“Are you okay?” tanong ni Primo sa akin. Kasalukuyan kaming nasa sasakyan niya. Nagpasya kasi siya na sunduin ako sa Mall pagkatapos naming mamili ni Luna. Hinatid naman namin si Luna hanggang sa kanila, tapos ngayon ay ako ang ihahatid niya sa amin. “Y-Yeah,” mahinang sagot ko. “Actually, Attorney, something happened…” mahina at nahihiyang dagdag ko pa. Hindi ko kasi gusto na itago ito sa kanya. At one point or the other, he’s part of this. Kaya may karapatan siya na malaman. “I know,” aniya kaya napalingon ako sa kanya. “Nabasa ko ang article tungkol sa nangyari sa Department Store, kaya nga tinawagan kita agad at nagpasyang puntahan,” dagdag pa niya kaya napabuntong hininga ako. “May article na agad?” may halong pag-aalala na tanong ko. “It wasn’t against you, though. Pero hindi ko maiwasan na hindi mag-alala sa ’yo. I’m sorry that you have to go through this, love,” puno ng sinseridad na sagot naman niya
“Do you think Luna’s okay?” tanong ko habang nasa sasakyan kami ni Primo. Nasa bihaye na kasi kami papunta sa Isla Amara. Kaninang alas siete kami nagkita-kita sa harap ng WGC Building, dala naman ni Atty. Marcus Mercado ang sasakyan niya kaya sa kanya na namin pinasabay si Luna na mukhang nahihiya pa. “Bakit naman hindi siya magiging okay?” natatawang tanong ni Primo. Bahagya akong napanguso nang maalala kung gaano kakalog si Luna. Oo nga pala, baka si Atty. Marcus pa ang hindi maging okay sa kanilang dalawa. “Mali pala ang tanong ko,” sabi ko at mahina ring natawa. “Do you think Atty. Marcus is going to be okay?” tanong ko pa kaya natawa ulit siya. “That, I’m not sure. He easily get nervous. Hindi ko nga alam kung paano niya kinaya na maging abogado,” sagot naman niya. “Siguro naman magkakasundo sila, ano?” tanong ko pa. “Sigurado ’yan,” sagot ulit niya. Halos apat na oras ang nag
They say that time has always been the state of mind, which means when we want it to go fast, it slows down and vice versa. Pakiramdam ko ay totoo iyon. Sobrang bilis kasing lumipas ng oras sa bawat araw na kasama ko si Primo. It’s been more than five years since we got married and built our own family… Siguro ay iisipin ng iba ng sobrang tagal na naming magkasama at mag-asawa, pero para sa amin ni Primo ay maiksi pa ang mahigit limang taon. We still have a lot of time together. At hindi ako magsasawa na siya ang kasama ko, at ang mga anak namin. “Priyah, Pierre, stop running too fast, please!” pakiusap ko tapos ay medyo napangiwi pa at agad na napahawak sa tiyan ko. “Are you okay?” mahina pero may halong pag-aalala na tanong ni Primo sa akin. Kasalukuyan kaming nasa isang park at nagpi-picnic. It’s actually Sunday, and it’s our family day. Ganito na ang nakasanayan naming gawin tuwing linggo, lalo pa’t busy hanggang saba
Hindi ako mapakali at parang isang baliw na naglalakad ng pabalik-pabalik habang ang asawa kong si Aliyah, ay nasa loob ng delivery room at kasalukuyang nagle-labor. It’s been more than a year since we got married. Malinaw pa rin sa ala-ala ko ang lahat. Pagkatapos ng kasal namin ay nanatili pa kami ng tatlong araw kasama ang ilang kaibigan at pamilya sa Isla Amara. Pagkauwi naman namin ay agad kaming lumipad kinabukasan papunta sa Maldives para doon mag-honeymoon. It was actually a sponsored trip given to us by Youan and his wife, Alison, Aliya’s twin sister. Wedding gift daw nila sa amin. We stayed on Maldives for over a month, without thinking of anything but ourselves. Ipinagkatiwala talaga namin ang mga trabaho at kompanya sa mga malalapit sa amin. Ipinagkatiwala ko ang firm ko kay Attorney Marcus, at pansamantala namang bumalik ang dad ni Aliyah sa WGC at tinulungan din siya ni Lyn. Iyon ang naging pasya namin kasi desidido kami na makabuo
Napangiti ako habang nakaupo at nakatingin sa sarili ko sa salamin, si Luna naman ay hindi rin maalis ang masayang ngiti sa mukha habang nilalagyan ako ng light na makeup. Huminga pa ako ng malalim dala ng konting kaba na nararamdaman. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako, o excited o ano. Ni hindi ko nga rin alam na puwede palang magsabay-sabay at maghalo-halo ang gano’ng mga pakiramdam. I mean, today’s our wedding day! Parang kailan lang mula nang mangyari ang lahat. Parang kailan lang ay… nasasaktan at nadi-disappoint ako dahil sa mga panloloko sa akin. Pero heto ako ngayon… nahanap na rin sa wakas ang tamang tao para sa akin at wala akong ibang maramdaman sa araw-araw kung hindi ang saya. “Ikaw Luna, hindi ka sumabay kay Attorney Marcus sa pagpunta rito! Hindi mo pa rin siya sinasagot at pinapatawad? I mean, ilang buwan na rin ang nakakalipas mula nang mag-away kayo, ilang buwan na rin siyang nagro-sorry at nanliligaw, hindi ba?” mahabang wika ko kaya na
Mataman kong pinagmasdan ang mga larawan na nasa screen ng laptop ko tapos ay biglng humigpit ang hawak ko sa ballpen dala ng galit na nararamdaman. Ito kasi ang larawan ng pamilya na gusto kong sirain at hilain pababa. Sila ang mga tao na gusto kong saktan ar pahirapan, kasi iyon ang ginawa nila sa akin. Gusto kong ibalik ng doble sa kanila ang lahat ng mahihirap na pinagdaanan ko. For the past years, I tried my hardest to be successful so I could get even. They might not know me, but I consider them as my enemy. Mula noon ay lagi ko nang sinasabi sa sarili na sa bawat luha na lumabas sa mga mata ko, at sa bawat sakit at hirap na pinagdaanan ko, ay dobleng parusa ang mararamdaman nila… na sasaktan ko sila ng tagos sa kaluluwa at sagad sa buto. Bakit ganito ang galit ko sa kanila? Well… I was in high school when mom got caught in a car accident. Sinabi ng pulis na kausap ko na hindi raw nahuli ang may sala. But just when I was about to go home, I heard them talking while holding
I couldn’t contain my happiness! I mean, masaya ako kapag sinasabi ni Primo na magiging mag-asawa rin kami, na pakakasalan niya ako at kung ano-ano pa. Pero labis pa sa labis ang saya na nararamdaman ko ngayong engaged na talaga kami. “I’ve been wanting to propose to you for quite some time now, pero hinihintay ko talaga itong singsing na pina-customize ko pa,” may halong lambing na saad niya habang nakaupo pa rin kami sa damuhan, sa tabi ng puntod ng mama niya. Napangiti naman ako dahil sa narinig. Ito pala ang sinabi niya nung isang araw sa harap ng mga magulang ko na hinihintay niya. Sigurado ako na magiging masaya sina mom at dad kapag nalaman nila ito. Hindi ko nga lang alam kung… good timing ba na sabihin na agad sa kaibigan kong si Luna lalo pa’t alam ko na may pinagdadaanan siya ngayon. But Luna’s kind and very considerate. Kita niyo? Ni hindi nga agad nagsabi ng problema sa akin kahit pa mabigat din ang pinagdadaanan niya dahil alam niya na may mga problema rin akong hin
Nang makabalik kami sa condo niya ay dumiretso na rin kami sa kuwarto. Agad ko namang ibinagsak ang katawan ko sa malambot na kama at napabuntong hininga. Pakiramdam ko ay nakakapagod ang gabing ito kahit na wala naman akong ibang ginawa kung hindi ang makinig lang kay Luna sa pagkukuwento niya sa akin ng mga nangyari sa pagitan nila ni Attorney Marcus kung kaya’t medyo matagal siyang hindi nagparamdam sa akin. “Sinabi sa ’yo ni Marcus ang lahat?” tanong ko na may halong pagtataka, ngumiti naman si Primo na kasalukuyang hinuhubad isa-isa ang suot na damit bago tumango. “He’s stupid,” aniya at mahina pang natawa. Napanguso naman ako dahil sa narinig. Para sa akin ay mali naman talaga si Marcus, pero mukhang natauhan naman na siya lalo na’t sobrang sincere niya sa paghingi ng sorry kay Luna kanina. Malamang ay pinagsabihan na siya nitong si Primo. “Oo nga pala, tatawagan ko muna si mom para makapagpaalam na dito ako matutu
“Wake up, sleepyhead…” marahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang malambing na bulong na iyon. May mainit ding hininga na dumadampi sa kaliwang tenga ko na nagdudulot ng ibayong kiliti sa akin. Una ko namang nakita ang nakangiting mukha ni Primo. “What? Natutulog ang tao, eh…” kunware ay reklamo ko kahit na kinikilig ako sa ganitong sitwasyon. “Hindi ba’t magkikita kayo ni Luna ng 7:00 PM? It’s already six…” malambing na bulong pa niya. Agad akong napa-upo sa kama dahil sa narinig. Napalingon pa ako sa wall clock at nakitang alas seis na nga ng gabi. Goodness! Hindi ko namalayan na napasarap pala ang tulog ko. Sobrang gaan lang kasi sa pakiramdam ang matulog sa tabi niya, habang yakap niya ako. “Bakit hindi mo ’ko ginising agad?” may halong paninisi na saad ko at mabilis na tumayo, mahina na naman siyang napahalakhak dahil doon. “Kaninang alas cinco pa kita ginigising,” sagot naman n
Lumipas pa ang mga araw at hindi pa rin talaga nagpaparamdam sa akin si Luna. Sobra na talaga akong nag-aalala sa kanya dahil nga hindi naman siya ganito. Tapos ay hindi ko pa siya ma-contact kasi ay ilang araw na ring unattended ang phone niya. Hindi tuloy ako makapag-focus sa trabaho ko. Hindi ko naman alam kung saan siya nakatira. Sana pala ay tinanong ko siya noon, para kapag may ganitong nangyayari ay madali ko siyang napupuntahan at nakakausap. Sa huli ay napabuntong hininga ako at nagpasyang pilitin na lang na magtrabaho. Ilang sandali pa, habang nakaharap ako sa laptop ko ay tumunog ang cellphone ko na nakapatong lang din sa office table. Nang tignan ko iyon ay napansin kong si Luna ang tumatawag kaya naman halos magkumahog pa akong abutin iyon para masagot ang tawag niya. “Hello, Luna?” bati lo. “Uy, bes! Nakaka-abala ba ako?” agad na tanong niya. “Gaga ka ba? Ilang araw kang hindi nagparamdam tapos iyan ang itatanong mo? Yo
Gaya nang sinabi ko ay sinubukan kong tawagan si Luna pagkatapos kumain, ang kaso ay un-attended ang phone niya. Kaya naman nag-iwan na lang ako ng mensahe sa mga social media accounts niya, at sa number niya mismo na tawagan niya ako agad kung may problema man siya. Iyon nga lang, lumipas ang mga araw na wala pa rin siyang paramdam sa akin na siyang nakakapagtaka. Although naging okay naman na ang lahat, at humupa na ang tungkol sa malaking issue na kinasangkutan ko ay sa kaibigan ko naman ako nag-aalala. Iniisip ko na lang na baka masyado siyang abala sa negosyo niya. Sa kasalukuyan ay nandito ako sa opisina ko at inaabala na lang ang sarili ko sa trabaho. Habang abala na nakaharap sa laptop ko ay may kumatok sa nakasarang pinto ng opisina, napangiti nga ako sa pag-aakalang si Primo iyon pero nang magbukas iyon ay si Lyn ang pumasok. “Miss, may bisita ka!” nakangiting wika niya kaya tipid na lang akong ngumiti at tumango. “Si Luna ba? Papasukin