“D-Dim…” kinakabahan at nag-aalalang banggit ko sa pangalan niya. “I’m okay,” mahinang saad niya kahit na nakangiwi pa rin. Inalalayan naman kami ng mga trabahador na tumayo. Agad kong tinignan ang kaliwang balikat niya, napansin ko na ang suot niyang kulay puting long sleeve na polo ay nadumihan at napunit. Hindi naman malalim ang sugat, pero medyo marami ang gasgas na natamo niya at may konting dugo. “Hindi ba kayo nag-iingat?” pagalit na sigaw ni Mr. Lim, halatang nagalit dahil sa nangyari, kahit pa nasabihan naman na kami na huwag munang magbanda rito. “It’s fine, Mr. Lim. I’m okay. They already warned us about this area, and it’s partly our fault because it slipped out of our minds,” mababa ang boses na saad naman ni Dim. Nakita ko kung paano huminga ng malalim si Mr. Lim bago tumango. “I’m so sorry, Mr. Corcuera,” mahinahong paghingi ng pasensiya ni Mr. Lim. “It’s really okay.
Right after eating, we still stayed there while listening to Sir Henry’s mom as she’s talking about their life these past few years in front of so many people. Nakakatuwa siyang pakinggan, kasi napaka-humble niya. Base sa kuwento niya ay sobrang dami na rin nilang napagdaanan. Iyong tipong kahit medyo umahon na sila sa hirap ay sunod sunod pa rin ang mga problema na hinaharap nila. It was a beautiful story, to be honest. Nakaka-inspire para sa mga kagaya ko na alam kong nagsisimula pa lang talaga sa agos ng buhay. Listening to her makes me want to do more in life. Habang patuloy siyang nagsasalita sa harap ay napalingon ako sa gawi nina Dim, napansin ko na nakatingin siya sa akin pero nang magtama ang paningin namin ay agad siyang umiwas. Katabi niya si Tita Fely, katabi naman ni Tita ay si Tito. Tapos sa harap nila ay nakaupo si Sir Henry at ang dad nito. “Grabe pala ang mga pinagdaanan nila, ano?” mahinang saad ni Lou.
Saturday came fast, and the past few days just went real fine. Pagkatapos nung naging pag-uusap namin ni Dim noong gabing iyon ay naging maayos naman ang lahat. Everything just went back to normal. And when I say normal, kasama ro’n iyong madalas na tahimik lang siya. I can feel that we’re not totally okay, but I can also feel that he’s trying his best so we could be okay. Nag-alala nga ako na baka maging awkward ang sitwasyon sa pagitan naming dalawa pagkatapos nung gabing iyon, pero mabuti na lang ay hindi naman. Ngayon ay nasa harap kami ng CC building. It’s just four in the morning and we are all waiting for the other employees that are going to join us in this team building. “Sino pa ang hinihintay natin?” tanong ni Linda sa amin, siya ang HR Manager ng Corcuera Constructions. “Sina Rose at Lily po, Ma’am,” sagot naman ni Lou kaya marahang tumango si Linda. Sina Rose at Lily ang hinihintay nila, ako nam
Kagaya nang sinabi ni Linda, pagkatapos itayo ang mga tents namin ay nagluto na sila ng tanghalian. Ako naman au umupo sa may kubo para magpahinga muna saglit. Nakakatuwa ang lugar. Sobrang ganda tapos kahit na mataas ang sikat ng araw ay hindi masakit sa balat dahil sobrang presko ng hangin. Sina Lou, Rose, Lily at iba pa naming mga kasama ay nagsitakbuhan na sa may tabing dagat para kumuha ng mga pictures. Pinilit pa nga nila akong sumama sa kanila pero sinabi ko na lang na masakit ang paa ko kahit na hindi naman totoo. Si Henry naman ay gumamit daw ng banyo. Si Dim ay nakaupo sa tabi ko. “Sir, mag-enjoy muna po kayo. Tatawagin na lang namin kayo kapag kakain na po,” ani Linda habang abala sila sa pagluluto, nakakatawa nga kasi si Veronica ang kasama niya. Iyong babaeng kinuwento nina Rose, Lily at Lou sa akin na nagsabing feeling daw niya ay bet siya ni Dim. “I’m fine here,” ani Dim. “Thanks, anyway,” dag
“Let’s start with our first game!” sigaw ni Linda matapos ang mahigit isang oras na pahinga at kuwentuhan namin habang nakaupo sa ibaba ng mga matatas na puno at buhanginan. Nagsitayuan naman ang lahat at naghiyawan na halatang excited. “So, ako lang ang hindi kasali sa larong ito, tapos kayong lahat ay kailangang mag-patticipate,” aniya at ngumisi pa. “Anong laro?” tanong naman ni Rose. “Mga larong pambata lang tayo,” aniya. “Chill at good vibes lang. Nakaka-miss kasi ang kabataan natin kung saan naglalaro tayo kasama ang mga kaibigan natin sa kalsada, sa panahon ngayon puro smartphone na, tayo naman, hindi na magawa ang mga iyon kasi bukod sa may edad na tayo ay abala tayo sa trabaho,” mahabang paliwanag pa niya. “I’m excited!” may halong harot na wika naman ni Veronica. “Alright, ang first game natin ay ang ‘the boat is sinking’…” aniya at ngumisi sa amin. “Alright, let’s get ready!” sigaw pa niya.
Hindi ako kumportable sa suot ko ngayon, pero wala naman na akong magawa kasi suot ko na at nasa labas na ako. Ang tatlong monay ay lumusong na agad sa tubig dagat kasama ang iba pa. Ako naman ay nagpasyang lapitan na lang si Dim at umupo rin sa buhanginan. He’s only wearing a khaki shorts. Wala siyang suot na pang-itaas kaya litaw na litaw ang maganda niyang katawan. Pansin ko na marami ang napapalingon sa gawi namin dahil sa kanya. Sino ba naman ang hindi lilingon, eh, sobrang guwapo niya? He looks like a model. Baka nga kahit mga Greek Gods ay mainggit sa ganda ng hulma ng katawan at kaguwapuhan niya. He’s a head-turner. “Hindi ka maliligo?” tanong ko. “Baka sa pool na lang mamaya, o sa banyo mismo,” aniya. Tumango na lang ako. Gusto ko sanang itanong kung bakit, pero hindi ko na ginawa. Mukhang alam ko na rin naman kasi ang sagot ko. I think he grew hating the sea because of what happened to
The next day, we all enjoyed the place for a little more time. Ang natatandaan kong nangyari kagabi ay nagpakalasing ang halos lahat, tapos ay naligo pa sila sa pool. Hindi na ako sumali sa kanila at nagpasyang maligo na sa banyo. Nakakatuwa nga kasi sinamahan ako ni Dim at naghintay siya sa labas. He said that it’s dark, and it may be dangerous. Pagkatapos ko ay siya naman ang naligo, tapos ay sabay na kaming bumalik sa mga tenta namin. I tried to sleep even though our friends are kind of noisy. Puro tawa at halakhak ang naririnig ko habang umiinom pa rin ang iba, at ang iba naman ay naliligo sa pool. I think it was around two in the morning when they are done. Gano’ng oras din ako nakatulog ng maayos, tapos ay nagising ako ng alas cinco ng umaga. I lack of sleep, but it’s okay. Puwede naman akong matulog sa biyahe pauwi, at matulog ulit pagkauwi. Right now, we are all packing our stuffs and getting ready to go home.
It was dinner time when Tita was also done making lasagna. Medyo matrabaho nga raw kasi talaga iyon, pero ginawa pa rin naman niya. Naniwala ata siya sa sinabi ni Dim na ako ang may gusto no’n kahit pa halata naman na siya lang talaga. Ngayon ay nakaupo kaming apat sa hapag at kumakain. Since for me, Tita Fely is the master of lasagna, I’ve decided not to eat some rice even though the dishes looked delicious. Lasagna na rin ang una kong kinuha kasi sobrang nakakatakam ang hitsura. Maliban do’n ay puro mga fried din, like spring rolls, fish fillet and fried chicken. Silang tatlo naman ay kumain ng kanin. “Dito ka ba matutulog, hija?” tanong ni Tita. Ang sabi niya kanina ay hindi na siya magtatanong patungkol sa kung paano nangyari na nasa dating stage na kami ni Dim. Pero mukhang hindi siya nakapagpigil kasi nagtanong din siya kanina. Siyempre, wala naman kaming choice kung hindi sabihin ang totoo. Pero hindi lahat. We ju
“You are a coward, Dmitri. Nakakahiya ka!” “You should be ashamed of yourself!” “Sana ikaw na lang ang nawala!” “You killed your brother!” “You should live your life alone!” “You don’t deserve to be happy!” Those voices kept on coming back inside my head. Like a ghost that’s haunting me. Nakakabingi dahil paulit-ulit na. And I lived with those voices over the years, I felt like I’m going to lose my sanity. Boses ni Alison ang madalas kong naririnig, pero may mga pagkakataon na sarili kong boses ang nagsasabi no’n sa akin. At hindi ko siya masisisi kung bakit nasabi niya sa akin ang mga bagay na iyon noon. What happened was too hard to take. At alam ko na dala lang ng labis na galit kaya nagawa niya akong sisihin. Hindi ako galit sa kanya. Ni hindi ko magawang magalit sa kanya. Mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko para sa kanya. But she hated me because of what happened. So to make things easier, I left everything behind. I was ready to spend my whole life alon
“Are you sure you’re okay?” mababa ang boses na tanong ko kay Dim. Kapaparada lang niya ng sasakyan niya sa parking lot ng memorial park, dahil nga naisip ni Dim na pasyalan si Drake. “Yes, love,” malambing na sagot ni Dim. Nauna siyang bumaba sa akin tapos ay binuksan ang pinto ng backseat para kunin si Dave. Napangiti ako dahil sa nasaksihan tyapos ay bumaba na rin. Habang buhat naman ni Dim si Dave ay agad niyang hinawakan ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papunta sa puntod ng kaibigan ko, na kakambal niya. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni Dim. Siguro ay kinakabahan siya. Pero hindi ako nagsalita. Hinigpitan ko lang ang pagkakahawak ko ro’n. Siguro ay sapat na iyon para sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at nandito lang ako sa tabi niya. Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa harap ng puntod ni Drake. Marahan namang ibinaba ni Dim si Dave tapos ay ngumiti pa sa bata. “Dave
The next day, I woke up abruptly and feeling empty. Sa kuwarto ako ni Dim natulog, magkatabi kami, pero ngayon ay iminulat ko ang mga mata ko na wala siya sa tabi ko. I had a bad dream. In that dream, he broke up with me and left me because… he was just confused about his feelings for me. Alam ko naman na napag-usapan na namin ang tungkol dito at okay na ang lahat, kaya hindi ko maintindihan kung bakit napanaginipan ko pa iyon. Dahil ba sa pagbubuntis ko? Hindi ko alam. Pero lagi kong naririnig at lagi nilang sinasabi na madalas daw sa buntis ang pagiging emosyonal. Marahan akong umupo sa kama at tahimik na umiyak. Alam ko na hindi ko dapat iniiyakan ang panaginip lang, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I really feel sad and empty for no reason. Ilang sandali lang ay marahang nagbukas ang pinto ng kuwarto. Tumingin ako ro’n habang tahimik na umiiyak, nakita ko kung paano natigilan si Dim nang makita niya ako. May dala nga rin si
I couldn’t help myself but smile. Hindi ko inakala na may ganitong plano na pala si Dim. Kinausap pa niya ang mga kaibigan ko para matulungan siya sa balak niyang ito. The proposal in the office alone was so overwhelming, I mean, it’s too overwhelming in a good way. Tapos ay may pa-engagement party pa ngayon dito sa bahay nila. Halos mga malalapit na kaibigan at pamilya ang nandito, meron ding iilan sa mga nagtatrabaho sa Corcuera Constructions. As in! Grabe, sobrang saya lang. Oo, nagawa niya akong saktan dahil sa mga maling desisyon. Pero parang bawing-bawi naman na siya sa pagpapasaya sa akin ngayon. Kanina ay nagsalita sina Tita, Tito at Dim sa maliit na entablado malapit sa may pool na ginawa ng event organizer. They gave us some heartwarming speech. Naiiyak na nga lang ako habang nakikinig sa kanila. But everything just went well. Ngayon ay nagpa-party na ang lahat. May mga kumakain pa rin sa mga tables nila, may mga nag-iinuma
Inip na inip ako habang nakaupo sa sofa. Kasalukuyan akong nandito sa opisina ni Dim. Siya naman ay abala sa trabaho. He asked me to just stay still. Gusto ko nga sanang magtrabaho, kahit na ano lang ang ipagawa niya sa akin pero hindi siya pumayag. Alam ko na unfair kasi maayos naman akong sasahod, pero ayaw talaga niya na pagawan ako ng kahit na anong trabaho. Kaya naman sa huli ay napabuntong hininga na lang ako at humiga sa sofa. Binuksan ko rin ang company tablet para makapaglaro ng paborito kong detective game. Alas tres pa lang ng hapon. At kanina pa talaga ako inip na inip. After lunch nga ay sinubukan kong puntahan sa pantry ang tatlong monay, pero sumaglit lang sila kasi marami pa raw silang kailangang tapusin. Hindi ko naman sila gustong abalahin kaya hinayaan ko na lang. Ni hindi ko pa nga naikukuwento sa kanila ang nangyari nung gabing pinasama nila ako kay Henry sa event, eh. Pagkatapos ng ilang minutong pa
Nakakatawa dahil wala pang sampong minuto ay dumating na si Dim. Halata nga sa kanya ang pagmamadali. Ang akala ko nga ay hindi niya papansinsin ang mensahe ko dahil pagod siya sa trabaho, hindi lang pala talaga siya nag-reply. “Let’s cuddle,” agad na saad niya nang pagbuksan ko siya ng pinto. “Huh? Bakit nandito ka? May trabaho ka, ah?” kunware ay saad ko. “My baby wants to cuddle, and what my baby wants, my baby gets,” aniya kaya bahagya akong napanguso. “Just because I want to cuddle doesn’t mean I want to cuddle with you!” pag-iinarte ko pa kaya napangisi siya. “But you texted me.” “W-Wrong sent lang ako!” Napangiwi ako kasi mukhang mali ata ang nasabi ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay na para bang hindi natuwa sa narinig mula sa akin. “Eh, sino pala ang gusto mong ka-cuddle?” tanong niya. Hindi pa ako nakakasagot ay sinara na niya ang pinto. Tapos ay muli niya a
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na pamilyar ang kuwarto. Bumaling ako pakaliwa at nakita ko na nahiga rin si Dim, nakatagilid siya at nakangiti akong tinititigan. “Good morning,” may halong lambing na bati niya. Agad naman akong napaupo sa kama dala ng gulat. And then it hit me! Nandito ako ngayon sa bahay nila. Natulog ako sa kuwarto niya! Agad akong tumingin sa wall clock at napansin na alas siete na ng umaga. “Bakit dito mo ’ko dinala? Sabi ko gusto kong umuwi!” reklamo ko. “Hindi kasi kita magising kagabi. Hindi ko rin naman alam kung saan ang apartment ni Gigi,” aniya kaya napangiwi ako. “Hindi man lang siya tumawag sa akin? Because, Dim, I’m pretty sure she did!” may halong pang-aakusa na saad ko. “She did,” aniya at marahan pang tumango. “She called you but I didn’t answer. Nag-send na lang ako ng text sa kanya gamit ang phone mo. Ang sabi ko hindi ka
“Are you okay?” tanong ni Henry sa akin pagkaparada niya ng sasakyan niya sa parking lot ng isang malaking hotel. Ngumiti naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Yeah, thank you for asking,” sagot ko kahit na ang totoo ay medyo kinakabahan ako. As soon as he turned off the car’s engine, we both stepped out of the car. Huminga pa ako ng malalim habang nakatingin sa entrance ng hotel. Ang daming mga bisita. Bihis na bihis silang lahat at mukhang galing lahat sa mayayamang mga pamilya. “Let’s go,” ani Henry. Sabay naman kaming naglakad papasok. He even offered his right arm on me. Kahit na nagdadalawang isip ay kumapit pa rin ako ro’n. “Kung hindi lang dahil sa request ng magaling at tsismosa mong girlfriend, hindi ako papayag dito,” mahinang saad ko kaya natawa siya. “At kung ako naman ang hindi pumayag baka isang linggo akong awayin no’n,” sagot naman niya kaya sabay kaming natawa.
“Tell me what really happened that day,” utos ko. Katatapos lang naming kumain ng lunch. Hindi marami ang nakain ko kahit pa sobrang gutom ako. Mas importante kasi sa akin ang mapag-usapan namin ang nangyari mahigit dalawang taon ang nakakalipas. “I… I was having a yacht party with them,” aniya at huminga pa ng malalim na para bang sobrang hirap sa kanya na balikan ang lahat. But I want to hear his thoughts. Kahit pa naaawa ako sa kanya, at kahit na hindi ko siya gustong pilitin na pag-usapan ang mga bagay na ito ay alam kong kailangan para alam ko rin kung paano ko siya matutulungan. This has been long overdue, to be honest. “I saw him kissing a girl,” aniya at mariin pang pumikit. “I got mad because… he’s in a relationship with you. Kahit na sinabi mo na ako ang mahal mo noon, nagalit ako kasi… kasi bakit ka niya lolokohin samantalang ako… pangarap kita,” aniya at muling huminga ng malalim. “So you challenged him on a