LOGINShare
CHAPTER 43: BRAND NEW START
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56I just woke up because of the sound of my alarm clock. The morning, on the other hand, is tumultuous. I am still in the middle of a break but the happy times of my life seem to be over.
I have prepared myself for the new life I will face. Maybe, it’s really hard, but I can handle it. I have to. I was not mistaken when I said that my happy time was over, because later on Ate Frey called me.
"Hello, madam? Tapos na po ba ang siesta?"
Nagulat ako sa tono ng pananalita ni Ate Frey. Is she this type of a boss? My knees seem to tremble at her every day.
"It's been two days, Madam Denice," she added but now in a calm tone.
"Two days?" I asked, confused.
What does she mean?"You heard me right, Denice. Two days ka nang natutulog diyan sa lungga mo. I am considering myself lucky because I've talked to you, finally."
I am in a state of shock after I heard that. With the undeniable sincerity and seriousness f
Related chapters
Baleleng CHAPTER 1: WE MEET
I'm broke. Hindi ko alam kung ano ginagawa ko rito sa kasal ng Ate ko. Masyado akong bitter at ayaw kong nakakakita ng mga taong naglalampungan, nagbebesohan o 'di kaya ay masayang nagbabatian sa isa't isa. Lahat sila masaya. Ako lang ata ang hindi! Wala silang karapatang sumaya kung hindi rin ako masaya! Selfish na kung selfish, pero hindi talaga patas ang lahat! May favoritism! Naniningkit ang mga mata nilang lahat kakangiti. Habang ako, namumugto ang mata kakaiyak kagabi. Lecheng pag-ibig ito! Sino bang gumawa sa iyo at nang masakal ko nga. Ang sakit masyado! "Denicery, bakit ba nakasimangot ka riyan!" sigaw ni Mama sa akin nang makita ako sa may balkonahe nitong hotel. Beach wedding ang type ng Ate ko. Good for her, natupad ang pinapangarap niyang kasal. Mas nauna akong na-engage sa kaniya pero mas mauuna pa siyang mangangako sa lalaking minamahal niya. Ang saya-saya. "Naku, bata ka. Mag-ayos ka na n
Baleleng CHAPTER 2: DESTINY
What the hell happened to me?My head aches so much. Parang kumukulo ang tiyan ko na para bang buhay na buhay pa rin ang alak na nainom ko kagabi.Hindi ko maalala lahat nang ginawa kong kabaliwan pero hiyang-hiya talaga ako. Last night was the longest night I've ever had in my life.Pagtapos nang naranasan kong sakit, medyo nakabangon ako sa pait. First time ko ulit na magkaroon ng oras para sa sarili ko, kahit isang gabi lang.Pansamantala kong nakalimutan ang problema.Pero ito ngayon, paggising ko, normal na buhay lang ulit. Walang excitement. Walang ganap."Good morning!"Ay susko! Nagising ang buong kaluluwa ko nang magising akong may pandesal sa harap ko. Oh my, I'm on a diet, besh!"B-Bakit ka nandito sa kwarto ko?!"Ngumiti siya ng malawak. What did I do last freaking night? Did this man and I have made out, ourse
Baleleng CHAPTER 3: MR. ALALAY
Trigger warning: includes thoughts of self-harming/ suicidal thoughts.I am lost for words.Napakaraming naging tanong ni Mang Romulo sa akin, lahat ay tungkol sa kasal. Naikwento ko tuloy sa kaniya ang tungkol kay Ynigo Romualdez.Hindi ko na kasi alam ang sasabihin ko kaya naidetalye ko ata lahat ng nangyari sa akin.Iyong mga nangyari bago, habang at pagkatapos ng kasal. Kinakantiyawan tuloy niya ako ng sobrang tindi. Muntik na akong mapikon.Sana raw hindi ko na pinakawalan pa si Romualdez.Hindi ko pa nga mapalaya iyong sarili ko kung saan ako galing tapos bubuo na naman ako ng panibagong kulungan? Panibagong rason ng pagiging lugmok ko?Sabi ko noon, noong kami pa ni Oli, okay lang na paulit-ulit kong maranasan ang sakit, pait, pagluha, at pagtangis basta siya ang kasama.Basta ba, kaming dalawa pa rin hanggang dulo.
Baleleng CHAPTER 4: SHATTERED DREAMS
Thank you, mister alalay.Hindi ko mabilang kung ilang beses na ba akong nagpapasalamat sa lalaking kaharap ko ngayon. Dinala niya ako sa isang play ground.Asus, childish pala ang isang ito."Bakit ka nandito?" tanong ko.He chuckled. "Ikaw? Bakit mo gustong tumalon do'n sa tulay?"Ito iyong isa pa sa mga kinakaayawan ko eh. Iyong kapag nagtanong ako, sasagutin din ako ng isa pang tanong. Nakakairita lang talaga.Tinawanan ko siya kahit naba-badtrip ako. Oo, naisip kong tumalon do'n sa pesteng tulay na iyon but, I love myself, even.Gusto kong maglaho na parang bula pero pinapahalagahan at mahal na mahal ko ang sarili ko.Susme, hindi na nga ako minamahal ng mga taong mahal ko tapos hindi ko pa mamahalin ang sarili ko? Ano na lang ang matitira sa akin?"Bakit mo ako pinigilan?" mapang-asar kong tanong.
Baleleng CHAPTER 5: CONSEQUENCES
I will runaway.Hayan, pumasok na sa utak ko ang kantang runaway. Mukhang dito na ako sa convenience store aabutan ng umaga.Binigyan ko ng oras ang utak ko na makapag-isip and guess what kung anong naisip ko?Ang takbuhan ang lahat ng problema ko.Tapos biglang nag-flashback sa utak ko ang aking runaway groom. Hindi ako maka-move-on 'no? Lagi ko pa ring nababanggit. One month pa lang naman din kasi ang nakakalipas.Pero dapat, sa isang buwan na iyon, nailibang ko na ang sarili ko laban sa lungkot at panghihinayang.Napapatanong ako sa sarili ko kung nagsisisi ba si Oliver sa ginawa niya? Iniisip niya kaya ang nararamdaman ko? Iniisip niya ba na kung ano kami kung sakaling natuloy ang kasal?Or,Iniisip niya kaya ako sa mga oras na ito kagaya ng pag-iisip ko sa kaniya?Para akong lumulutang sa al
Baleleng CHAPTER 6: THE DEAL
Consequences.Bakit nga ba may consequences o success sa mga ginagawa nating desisyon sa buhay?Para ba ipamukha sa atin na nagkamali o nagtagumpay tayo? Para ba sabihin sa atin na kailangang maging maingat tayo sa pipiliin nating pagtapak, pagdedesisyon at pagtalunton?Parang ang hirap naman ata nito. Lagi kang may iisipin na ibang bagay kapag pipili ka. Hindi ka genuinely na magiging masaya sa decisions mo lalo na kung mas uunahin mong isipin ang mga consequences.Need ko ng payo niyo!Ang consequences ba ang isang sign na isa akong talunan? Na wala akong ibang alam kung hindi ang piliin ang makakasakit sa akin? Na wala akong karapatang sumaya katulad ng iba?No wonder, kaya rin ako hindi nagiging masaya, ng totoo, kasi lagi kong ikinukumpara ang buhay ko sa ibang tao.Si Ate Dori.She's married with the man of he
Baleleng CHAPTER 7: SPECIAL FRIEND
I am disappointed.Madalas akong pangaralan na huwag isama ang personal kong mga bagay sa trabaho pero ano itong sinasabi sa akin ni Papa, ngayon?Bumababa ang paggalang at ang mataas na tingin ko sa kaniya. Hindi siya ang Tatay kong may paninindigan at fair sa trabaho. Gano'n niya ba kagusto si Roxie para sa kumpanya niya?Maayos din namang magtrabaho si Joycelyn ah?"Are you serious with this, Pa?" I asked, trying to convince myself that this man in front of me is not my father.Kumuyom na ang kamao ko nang ngumiti siya. I never expected that he will be this serious firing someone because of some personal issues."Kailan ba ako hindi nagseryoso sa mga sinasabi ko sa iyo, Denicery Marie?" Tumikhim siya. "Ikaw lang naman itong hindi sumiseryoso sa sinasabi ko."Naiiyak na talaga ako."Kaya uulitin ko sa iyo, you need to convince Miss Valer
Baleleng CHAPTER 8: HE WANTS TO COURT ME
"Who are you?" tanong ng babaeng kasama ng Papa ni Ynigo.Ang sungit niya naman ata. Hindi bagay sa kaniya. Mukha kasi siyang inosente lalo na sa suot niyang light make-up.Hindi mo mahahalatang masungit o suplada siya sa unang tingin pero kapag nag-umpisa na siyang kausapin ka o kapag nagsalita siya ay ibang-iba.Strikta. Masungit.That is my powerful impression about her.Hindi ako kaagad nakasagot sa tanong ng babae dahil busy ako sa pagtitig sa kaniya. Ang ganda niya naman kasi! Feeling ko magiging lalaki ako dahil sa kaniya.She's intimidating."Hey, miss?" Pag-agaw niya sa atensyon ko. "Bingi ka ba?"Ugh! Nakakainis naman siya! Can't she be friendly with me?"Uh...""She's a good friend of mine," sabat ni Ynigo. Ngumiti nang malawak ang babaeng kaharap namin.Good friend.
Latest chapter
Baleleng CHAPTER 43: BRAND NEW START
I just woke up because of the sound of my alarm clock. The morning, on the other hand, is tumultuous. I am still in the middle of a break but the happy times of my life seem to be over.I have prepared myself for the new life I will face. Maybe, it’s really hard, but I can handle it. I have to. I was not mistaken when I said that my happy time was over, because later on Ate Frey called me."Hello, madam? Tapos na po ba ang siesta?"Nagulat ako sa tono ng pananalita ni Ate Frey. Is she this type of a boss? My knees seem to tremble at her every day."It's been two days, Madam Denice," she added but now in a calm tone."Two days?" I asked, confused.What does she mean?"You heard me right, Denice. Two days ka nang natutulog diyan sa lungga mo. I am considering myself lucky because I've talked to you, finally."I am in a state of shock after I heard that. With the undeniable sincerity and seriousness f
Baleleng CHAPTER 42: LEAVING
I often find myself walking through the park by my own. The beautiful trees, the way the yellow and red leaves crumple under my feet every step I take. When the flowers bloom and how it's the most spectacular sight you could ever imagine seeing, all the different colors that appear.But now, it totally feels different than before. This is my last day.The last day staying with the persons I truly love. The last day that I need to cherish."Gaga ka!" sigaw ng isang babae na nagmula sa aking likuran. "Nag-eemote ka ba?"Agaran kong pinunasan ang luha sa aking mata bago humarap sa matalik kong kaibigan. One long month has passed. It felt like decades. We haven't loss our communication but this is the right time to see her personally, again, for the last time until 5 years."Tanga, hindi ako nag-eemote!" patutsada ko kaagad. "Napaka-mapanghusga mo pa rin! Personal development naman, Joyce."
Baleleng CHAPTER 41: CALM OF MY LIFE
Tahimik lang akong nakaupo ngayon sa isang coffee shop. Kanina pa ako sinesermunan ni Joycelyn. Sandamakmak na mura na ang natatanggap ko mula sa kaniya. Sumasakit na ang tainga ko at tulig na tulig na talaga ako."Tangina kasi talaga, Denicery!" muli niyang sigaw. Inilagay ko ang iilang hibla ng buhok ko sa aking mukha dahil sa matinding kahihiyan."Bakit parang kasalanan ko—""Oo kasalanan mo talaga!" pagputol niya sa sasabihin ko. "Gago ka kasi! Nagtiwala ka pa kay Valeria, alam mo namang ilang beses ka nang siniraan niyon! Ngayong nalaman ko na kapatid niya pala si Monique, talagang mas lalo akong nanggigil sa kaniya!"Ako rin naman, ganoon ang nararamdaman. Pero, hindi ko rin maitatanggi ang katotohanan na matagal na siyang minamanepula ni Monique.Literal na masama ang ugali ni Roxie, alam ko iyon. Pero, kapag naiisip ko na ang pagmamanipula sa kaniya ni Monique ang i
Baleleng CHAPTER 40: SISTERS
Kanina pa akong akyat-panaog rito sa condo, kahihintay na sagutin ni Akus o ni Nanay Luz ang tawag ko sa kanila. I am also calling Nanay Luz's nurse but he always hangs up. I don't have any idea what is happening right now and I am nervous. My knees were trembling and my hands were shaking. Masyadong nilalamon ng kuryosidad ang katawan ko. Galit ba sa akin si Akus nang makita niya kami ni Ynigo kanina? Tama rin bang nakita ko siya kasama ang isang babae na tila pamilyar sa akin ngunit hindi ko naman masyadong namukhaan? Muli kong tinawagan ang numero ng kahit sinong maaari kong makausap tungkol sa sitwasyon ni Nanay Luz at Akus. There, Marcus' number is now available. He answered it. No, I guess he is not the person who answer my call. For a girl's voice greet me. "What a good day, Denicery! Kamusta ang kumpanya mo?" A good day?
Baleleng CHAPTER 39: WEIRD
My nephew and I had fun. Mahimbing ang tulog ng bata, nang dumating ako. Pero, agad ding nagising nang akyatin ko siya sa crib niya na nasa ikalawang palapag nitong bahay. "You are my favorite nephew!" masayang pahayag ko saka dahan-dahang hinawakan ang pisngi ng pamangkin ko na buhat ni Ate Dorine ngayon. "Bolera!" anas ni Ate. "Siya pa lang naman ang pamangkin mo kaya malamang na paborito mo talaga. Hayaan mo, susundan ko agad para may pagpipilian ka." My sister and I laughed. Natigil ang tawanan namin nang magsalita si Tita Josie, Mama ni Kuya Raymond. "Dorine, nandiyan na si Oliver." Napuno nang pagkabigla ang utak ko. So, alam ba ni Tita Josie ito? Galit ba siya o hindi? Baka naman pinapahirapan niya si Ate Dorine dito kapag wala kami? I really hate mother-in-laws. Well, I will always open an exception kung mabuti naman ang taong pakikisamahan ko. Tumayo si Ate Dorine at ipinabuhat muna sa akin ang anak niya. Nilaro-laro ni Ynigo ang bata
Baleleng CHAPTER 38: COMEBACK
Tatlong araw pa ang nakalipas bago tuluyang makasakay kami ng sasakyang panghimpapawid upang makapunta ng Maynila. I admit, I am excited for I am now going home where I really belong.Did I just say the place where I belong? Cut that stupidity.Sobrang kinakabahan ako sa muli kong pagbabalik. Ano kayang madadatnan ko? Magkakagalit na naman ba kami nina Mama at Papa, knowing na pinapadalhan nila ng pera sina Nanay Luz at Marcus sa mga nakaraang buwan para lang mailakad ako kay Ynigo at mapauwi na sa Maynila?Huh! I don't want to talk about that now. Maybe, later on."Nahihilo ako kaagad, Denice," sumbong ni Marcus."That's what I feel the first time I experience the take off," sagot ko, pinipilit na mapakalma siya.Nanay Luz is with a nurse in upper class. I want my Nanay to feel comfortable. Alam kong unang karanasan ito para sa ginang kaya naman gagawin ko ang lahat para maging maayos ang unang karanasan niya sa pagsakay rito.The ca
Baleleng CHAPTER 37: FAMILY
"Maayong buntag, Cebu!" sigaw ko. Kakagising ko lang. Sariwang hangin na kaagad ang dumampi sa balat at pang-amoy ko.Limang buwan na ang nakakalipas. Limang buwan na simula nang lisanin ko ang mundong kinagisnan ko. Pero, hindi ko pa rin iniiwan ang propesyon na matagal ko nang minamahal.Fashion. Journalism."Ganda naman ng gising ng alarm clock namin," puna ni Nanay Luz. Sa ikalawang araw ko rito, sinabi niyang Nanay na lang daw ang itawag ko sa kaniya kaysa Ale."Mas maganda pa po ako kaysa sa gising ko," pagmamayabang ko na naman. I used to smile and boast like this since I came here.Natuto akong kontrolin ang sarili ko. Napatawad ko ang mga taong nakagawa ng pagkakamali sa akin kahit na hindi man lang nakakarinig ng pasensya sa kanila.Manang Lorna told me last 2 months that Ate Dorine safely delivered my nephew named Mond. Hindi ko alam kung bakit naisipan
Baleleng CHAPTER 36: BONDED BY HEART
Byaheng walang humpay.Pakiramdam ko, tatlong araw na akong nandito sa bus. Buti na lang, may nadaraanan kaming bus stops kaya nagagawa ko pang maligo kahit papaano.Maling ideya na hindi ako nakapagdala ng damit ko. Binili ko pa tuloy ang damit ng isa sa mga pasahero. Wala naman kasing binibentang damit sa gasoline stations.It has been more than 12 hours. Dead battery na rin ang cellphone ko. Wala akong dala kahit charger man lang. Sixty thousand cash lang. Hilong-hilo na ako. Hindi pa naman ako sanay sa mahabang byahe!"Kuya, puwedeng ibaba niyo na lang ako rito?" tanong ko sa kundoktor. Hindi ko na talaga kaya at baka masukahan ko pa itong bus."Malapit na naman po tayo sa daungan," aniya."Okay lang po. Bababa na po ako."Inihinto ng drayber ang bus sa isang gilid. Nakahinga ako nang maluwag pero hindi ko na napigilan ang pagduwal. Mas lalong bu
Baleleng CHAPTER 35: INDEPENDENCE
Tulog na tulog si Ate Dorine nang maabutan ko siya sa condominium unit ko. Naabutan ko rin ang mga food stock ko na plastik na lang ang natira.Nakakita pa ako ng coke at bigla kong naisip na sinamahan niya ng capsule ang pag-inom niyon pero naalala kong marunong tumupad sa pangako ang Ate ko. Bago ko siya ihatid dito, nangako siyang hindi na siya gagawa ng kahit ano pang hakbang na maaaring makaapekto sa batang dinadala niya.Sobrang swerte ng magiging anak ni Ate, may maganda siyang tita—este, may mabuti siyang nanay. Maaaring muntikan nang manganib ang buhay niya dahil sa sarili niyang ina, pero, sigurado akong hindi niya iyon sinasadya. Hindi talaga iyon sinasadya ni Ate.Kailangan ko ring tanggapin na gwapo ang tatay niya. Wala akong ibang pagpipilian kung hindi ang maging masaya para sa bubuuin nilang pamilya.Tutal, wala na naman talaga kami ni Oliver. Medyo matagal na panahon na rin noong man
