บรื้นนนนนนนนนน
รถสองคันออกตัวอย่างสูสี เสียงกรี๊ดและเชียร์ดังลั่นแต่ไม่สามารถกลบเสียงของเครื่องยนต์ได้
สองสายตาเพื่อนสนิทอย่างเพลิงและพายุที่อยู่ข้างสนามจดจ่อไปที่รถของทั้งสองคันที่กำลังวิ่งแข่งขันกันบนสนามแข่ง หากไม่คิดไปเองครั้งนี้คนขับฝ่ายท้าแข่งดูมีทักษะที่ต่างไปจากครั้งก่อน ๆ มาก พวกเขาจำได้ดีเพราะเคยแข่งกันมาแล้วหลายสิบรอบ และทุกรอบคู่อริที่ท้าแข่งก็มีทักษะเฉพาะตัวจนเขาจำกันได้ แต่ครั้งนี้ต่างกัน! ตั้งแต่การออกตัว ดิฟท์เข้าโค้ง ทักษะต่าง ๆ ที่ใช้ แตกต่างจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด!
จวบจนใกล้ถึงรอบเส้นชัย เมื่อถึงโค้งสำคัญในการตัดสิน จากที่เพลิงและพายุนั่งมองอยู่ขอบสนาม ทั้งสองไม่อาจจะนั่งติดเก้าอี้ได้อีกต่อไป
ตอนนี้ไฟขับนำคู่แข่งอยู่ แต่ไม่นานคันด้านหลังก็ไม่ยอมแพ้ไล่บี้หวังแซงเพื่อขับนำให้ได้แต่ไม่เป็นผล
เมื่อถึงโค้งวัดใจโค้งสุดท้ายเขาก็จะเข้าเส้นชัยได้เป็นคนแรก อีกเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
แต่ทว่า...
ช่วงโค้งอันตรายนั่น ไฟกลับเสียจังหวะ จู่ ๆ คู่แข่งใช้ทักษะดริฟเข้าโค้งเร่งจังหวะไล่ช่วงชิงอันดับขับนำเขาได้สำเร็จพร้อมกับวิ่งเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา!
“เชี่ย!!”
ไฟอึ้งตาค้างกับทักษะดริฟเมื่อครู่ที่สามารถแซงนำรถเขาเพื่อเข้าโค้งจนล้อเกิดเป็นควัน ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้ที่อีกจะทำได้ เพราะแข่งกันมาไม่รู้กี่รอบก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดริฟเทพอย่างนี้ได้สักครั้ง
“เชี่ยเอ๊ย” เสียงไฟสบถอย่างหัวเสีย หงุดหงิดกับความชะล่าใจของตัวเอง เมื่อรถจอดสนิท ไฟก็ยังหัวเสียไม่หาย เขาถอดหมวกกันน็อกออกพร้อมกับหันไปบอกเพื่อนชายทั้งสองที่กำลังวิ่งเข้ามาหา
“เกิดเหี้ยไรขึ้นวะ” พายุรีบวิ่งเข้ามาถามด้วยความสงสัย จังหวะเมื่อกี้เพื่อนชายของเขาพลาดท่าเสียเองหรือเพราะอีกคนเก่งขึ้นกันแน่
“ไม่รู้! มึงจัดการที่เหลือต่อด้วย” ไฟตอบอย่างหงุดหงิด เขาหัวเสียเป็นอย่างมากก่อนจะเอ่ยบอกให้เพลิงและไฟ ไปจัดการส่งมอบรถให้อีกฝ่ายตามคำขอก่อนที่ตัวเขาจะเดินขึ้นไปยังห้องพักท่ามกลางเสียงโห่ร้องของผู้ที่เข้ามาเชียร์
โคตรจะหัวเสียให้กับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้
และที่สำคัญ!
โคตรจะหัวเสียที่ต้องสูญเสียรถคันโปรดที่ถูกใช้เป็นสิ่งเดิมพันให้กับคู่แข่งไป
“กูเอารถของกูคืนแน่ ไอสัส มึงกับกูได้เจอกันอีกแน่” ไฟกัดฟันกรอด! ก่อนจะเดินออกไปจากสนาม
เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลงรู้ผลแพ้ชนะ ฝ่ายท้าแข่งล้มที่หนึ่งของสนามได้สำเร็จ กลายเป็นแชมป์ที่หนึ่งของสนามเสียงโห่ร้องให้กับอดีตแชมป์ดังกึกก้องไปสนาม ผู้คนที่เข้ามาดูต่างรู้สึกถึงชัยชนะต่างกันออกไป
เว้นก็แต่...
คู่แข่งปริศนาในชุดนักแข่งสวมหมวกกันน็อกมิดชิดก้าวลงจากรถที่เข้าเส้นชัยเป็นคันแรก ก่อนจะเดินมุ่งไปยังรถตู้กระจกทึบที่อยู่ภายใต้อาคารสนามแข่งปลอดจากสายตาผู้คน โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวเลยสักนิด
เพราะหน้าที่ของ ‘เธอ’ หมดลงแล้ว
เรื่องแพ้ชนะเธอไม่สน สนแค่เพียง...หน้าที่ของเธอจบ
ปัง!
“ทำดีมาก เกินความคาดหมาย ไม่คิดว่าเธอจะชนะมันได้ด้วย” เมื่อฉันขึ้นมาบนรถตู้ที่จอดรออยู่ก็พบกับคนที่จ้างวานให้ฉัน มาแข่งแทน
ใช่ ฉันสวมรอยเข้ามาแข่งในครั้งนี้ ก็เพื่อ...
“ไหนล่ะเงิน”
เพื่อเงิน...คือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดในตอนนี้ไม่ว่าจะแลกมาด้วยอะไรก็ตาม
ไม่ว่าสิ่งที่ทำจะอันตรายหรือเสี่ยงตายแค่ไหน
ขอแค่ได้เงินมาก็พอ
….
-ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อน-
เหตุผลที่ฉันต้องทำอย่างนี้ก็เพราะว่า...พ่อฉันเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน และได้รู้สิ่งที่ทำให้ฉันช็อกมากที่สุดในชีวิตก็คือ พบว่าพ่อ...เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบเฉียบพลัน
เป็นอะไรที่ฉันตั้งตัวตั้งรับมันไม่ทัน ในตอนนั้นฉันมืดแปดด้านไปหมด โลกทั้งใบเหมือนพังทลายลงมาในทันที แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาทำให้ฉันมีแรงสู้ต่อ ในเมื่อเรามีกันแค่สองคนพ่อลูกฉันจะไม่ปล่อยให้พ่อเป็นอะไรไปเด็ดขาด
แต่ทว่า...สิ่งสำคัญที่สุดก็คือเงินที่ต้องใช้รักษาพ่อ ลำพังเงินเก็บที่มีก็ไม่เพียงพอ เพราะพ่อต้องผ่าตัดบายพาสหลอดเลือดหัวใจให้เร็วที่สุด ฉันต้องหาเงินมารักษาพ่อให้ได้ แต่...ค่ารักษาเฉียดล้านขนาดนั้นฉันจะหาจากที่ไหนได้
และในตอนที่ฉันกำลังนั่งกลุ้มใจอยู่ที่ระเบียงหลังห้องของพ่ออยู่นั้น ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือเพราะโชคช่วยกันแน่ เมื่อหูฉันไปได้ยินคนไข้ห้องข้าง ๆ กำลังพูดถึงเรื่องหาคนมาแข่งรถแทน เพราะคนที่ต้องลงแข่งนั้นประสบอุบัติเหตุกะทันหัน
ในตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่ฟังไปผ่าน ๆ เพราะเข้าหูมาเอง ความบังเอิญไม่มีอยู่จริงแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี เพราะสนามแข่งที่ใช้แข่งคือสนามที่พ่อฉันทำงาน ก่อนที่จะออกมารักษาตัวเพราะป่วยทำงานต่อไม่ไหว พ่อฉันเป็นช่างประจำสนามที่นั่นและพ่อก็เคยสอนฉันขับรถเล่น ๆ ตอนTest Drive แถมยังเคยสอนเทคนิคต่าง ๆ ในการดริฟเข้าโค้งกับฉันอยู่บ้าง
ฉันเลยคิดว่า ถ้าฉันรับแข่งแทนล่ะ
ใช่! ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งความรู้เหล่านั้นจะได้นำมาใช้จริง แต่เพื่อเอาเงินมารักษาพ่อ ไม่ว่าอะไรฉันก็ยอมทำทั้งนั้น
….
“ลูกพี่กูให้มึงสองเท่าเลย เก่งนี่ เอาชนะมันได้ด้วย” คนตรงหน้ายิ้มอย่างชอบใจที่ฉันชนะมาได้ ก่อนจะยื่นซองสีน้ำตาลให้
“ค่อยคุ้มหน่อย” จากที่ตกลงกันไว้สองแสนฉันได้มาสี่แสนเพราะแข่งชนะ
ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะขับชนะคนที่เป็นแชมป์มาได้ เพราะความรู้จากพ่อที่เคยสอนฉันไว้แท้ ๆ ฉันถึงได้เงินเพิ่มมาอีกเท่า ถึงแม้มันยังไม่ถึงครึ่งของค่ารักษาก็ตาม แต่ก็ได้จ่ายก้อนแรกให้พ่อได้ผ่าตัดไปก่อนก็ยังดี
“เปลี่ยนเสื้อผ้ามันในนี้แหละ กูจะลงไปรอ” คนจ้างเอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าจะลุกลงจากรถ
“ไม่เป็นไร” ฉันรีบเอ่ยห้ามออกไป
ในตอนนี้แม้แต่หมวกกันน็อกฉันก็ยังไม่ถอดเพราะเซฟตัวเองอยู่ ทั้งเซฟจากคนภายนอกและเซฟตัวเองจากพวกมัน ฉันไม่เคยเผยหน้าจริงให้พวกมันเห็น เพราะทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากันฉันจะใส่เสื้อฮู้ดสวมหมวกและใส่แว่นกันแดดรวมทั้งแมสปิดมิดชิด
ฉันก็แค่…ไม่อยากให้พวกมันรู้ว่าฉันเป็นใครเพราะมันจะเป็นอันตรายต่อตัวฉันในอนาคตก็เป็นได้
“ไม่ได้ มึงลงไปคนเขาก็เห็นสิ”
“ฉันไม่ได้โง่ ที่จะเดินไม่หลบคน”
และก็คงไม่โง่กว่าที่จะเปลี่ยนชุดในรถของพวกมัน พวกมันอาจจะซ่อนกล้องแอบถ่ายไว้แบล็คเมล์ฉันก็ได้ใครจะรู้
“อย่าลืมนะเว้ย ว่ามึงต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ” พร้อมกับกำชับขึ้นมาอีก
“ต้องให้ฉันบอกอีกกี่รอบ ว่าฉันไม่ได้โง่” พูดเสร็จฉันก็สะบัดตัวลงจากรถของพวกมัน เพื่อเดินหาห้องน้ำของสนามที่มีคนใช้น้อยที่สุด ด้วยเพราะฉันมาที่นี่กับพ่อประจำเพราะฉะนั้น รู้ดีว่าโซนไหนค่อนข้างอับผู้คน
ปัง!
เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ ฉันรีบจัดการล็อกกลอนประตูและถอดหมวกกันน็อกออกทันที
อันดับแรกคือเช็กเงินในซองว่าครบไหม
แต่…เฮ้อ
“ยังเหลืออีกตั้งครึ่งจะหาจากที่ไหนล่ะมีอา”
🔥🔥🔥
Bad Engineer 2 - มันเป็นใคร 🔥ปัง!“เป็นไปได้ไงวะ” ไฟทุบมือลงที่ล็อกเกอร์อย่างหัวเสีย! ภาพในสนามแข่งยังติดตาไม่หาย ทั้งทักษะต่าง ๆ ตั้งแต่อีกฝ่ายออกตัวหรือแม้กระทั่งการดริฟต์ในโค้งสุดท้าย มันไม่เหมือนคนเดิมที่เขาเคยแข่งด้วยเลยสักครั้งมันไปฝึกมาจากไหนวะ! แค่เดือนเดียวมันไม่น่าจะเก่งถึงกับจะเอาชนะกันได้แบบนี้คิดแล้วโคตรหงุดหงิด!“เกิดอะไรขึ้นวะ” เพลิงเดินเข้ามาพร้อมเอามือเกาะบ่าราวกับจะปลอบ แต่ไฟกับเบี่ยงตัวหลบเพราะตอนนี้เขากำลังหัวเสียเอามาก ๆ“ไม่รู้โว้ย กูจะรู้ได้ไง!” เป็นคำถามที่เขาก็เพิ่งถามตัวเองไปเหมือนกัน ยิ่งคิดก็ได้แต่ยิ่งเจ็บใจ“แต่กูว่ามันแปลก ๆ ...” พายุที่เดินเข้ามาตามหลังพูดขึ้นทำให้ทั้งไฟและเพลิงหันไปมองยังพายุในทันที“มันชนะมึงได้ครั้งแรก แต่แม่งกลับเงียบไม่มาเย้ยมึงเลย ผิดนิสัยมันเปล่าวะ ปกติคนอย่างมันตอนชนไม่ว่าจะกับใครมันเดินมาเย้ยแล้วนะเว้ย แล้วนี่มันชนะมึงเลยนะเว้ย มันเคยชนะมึงซะที่ไหน”เออ...ก็จริงอย่างที่มันบอก“ใช่ ถ้ามันแพ้ก็ว่าไปอย่าง” เพลิงพูดเสริม“เออว่ะ แปลกจริง”“หรือว่าแม่งพวกมันจะเล่นตุกติก!”ทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างใช้ความคิด แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้นเ
Bad Engineer 3 - ตามล่าเย็นนั้น@Fire SpeedPrakหลังเลิกคลาส ทั้งไฟ เพลิง พายุ ต่างรีบมายังสนามแข่งเพื่อขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด ก่อนที่พายุจะชี้ให้ทุกคนดูบุคคลปริศนาจากในภาพ“นั่นไง มันกำลังขึ้นรถตู้”ไฟขบกรามด้วยความแค้น เขากำหมัดแน่นมองภาพบุคคลปริศนาที่กำลังก้าวขึ้นรถตู้ นึกคับแค้นใจให้กับความประมาทและไม่ทันเอะใจของตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงที่ทำให้เขาต้องเสียลูกรักและเสียประวัติแชมป์ไปอย่างไม่น่าให้อภัย“กูแม่งทำไมไม่เอะใจพวกมันวะ”ใช่ ทั้งที่พวกมันแม่ง! มีพิรุธขนาดนี้ แต่เขาชะล่าใจไปจริง ๆ พวกมันมีพิรุธเต็มไปหมด ทั้งไม่ยอมเปิดหน้า ทั้งไม่ยอมทักทาย อย่างทุกคนและที่สำคัญเขาก็ยอมรับว่าพลาดเองที่ไม่ได้ตรวจสอบพวกมันให้ดีก่อนลงแข่ง ส่วนหนึ่งก็คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะกล้าเล่นสกปรกแบบนี้แววตาคู่คมจับจ้องไปที่ภาพในกล้องวงจรปิดไม่วางตาจนกระทั่ง...“มันลงรถมาแล้ว” พายุพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น กะว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาของคนที่อยู่ภายใต้ชุดแข่งเสียทีทว่า... เมื่อประตูรถตู้เปิดออก สายตาทั้งสามคนมองเพ่งไปที่ภาพบุคคลปริศนาอย่างใจจดใจจ่อที่จะได้เห็นหน้า ก่อนจะเห็นพร้อมกันว่า
เช้าวันต่อมา...@ใต้ตึกคณะบริหารธุรกิจ“มาทำไรที่ตึกบริหารวะ” พายุเดินเข้ามาหาเพลิงเมื่อเห็นว่าเพื่อนชายกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ใต้ตึกคณะบริหาร เมื่อมองไปรอบ ๆ มีสายตาของสาวมองมายังเขาเป็นประกายหลายคู่ สำหรับผู้หญิงอาจจะเป็นเรื่องดี แต่เสื้อช็อปวิศวะต่างคณะกับตึก ช่างเป็นสิ่งล่อเป้าให้กับหนุ่ม ๆ บริหารได้เหมือนกันแต่คนอย่างไฟหน่ะเหรอจะสนใจ เพราะไม่มีใครไม่รู้จัก ไฟ เพลิง และ พายุ แห่งคณะวิศวะ“มาเอาของ” ปากหนาพ่นควันบุหรี่ออกไปด้านหน้าพร้อมกับเอ่ยบอกเพื่อนชายด้วยเสียงราบเรียบ“มาหาเด็ก?” พายุที่ตีความหมายของคำว่า ของ เป็นของที่เป็นคน ก็เอ่ยถามอย่างเลิกคิ้วเชิงแหย่แซว“กูไม่ใช่มึง” ไฟทิ้งก้นบุหรี่ลงจานรองทิ้งบุหรี่ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนสายด้วยสายตาไม่เล่นคิดว่ามาต่างคณะจะไม่ได้เจอมัน แต่ก็ยังไม่พ้นให้ต้องได้มาหงุดหงิดกับมันแต่เช้า อารมณ์เขาในช่วงนี้ยิ่งโมโหง่ายเพราะเรื่องแข่งรถนั่นแหละ“ของที่เป็นของ ไม่ใช่คน” ไฟอธิบายออกมา ทั้งที่จริงเขาไม่ต้องอธิบายเลยก็ได้“อ้าวใครจะไปรู้” พายุพูดอย่างหยอกเย้า“ว่าแต่มึงมาทำเหี้ยไรที่นี่” ไฟเอ่ยถามกลับบ้าง“กูมาหาเด็กกู” พายุตอบด้วยใบหน้าระรื่นยิ้มแย้
Bad Engineer 4 - เอาคืนปึก!ร่างบางของหญิงสาวในชุดนักศึกษากระแทกเข้ากับไหล่กว้างของไฟอย่างแรง ผมยาวสลวยถึงกลางหลังถูกปล่อยพลิ้วไปตามลมส่งกลิ่นหอมของแชมพูที่เธอเพิ่งสระมาใหม่ ๆ ความรีบร้อนที่่มาสายทำให้เธอรีบร้อนจนทำให้เธอเดินชนเข้ากับคนอื่นอย่างไม่ทันระวัง“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันระ...ระวัง”ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางน้อยชิ้นเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษ ทันทีที่เห็นคนตรงหน้าคือไฟ ดวงตาคู่หวานเบิกกว้าง พานทำให้คำพูดของเธอเกิดติดขัดมีอาตัวแข็งทื่อเมื่อได้สบตากับไฟคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอแน่นอน...เธอรู้ว่าเขาเป็นใครเพราะเขาคือคนที่เธอถูกจ้างให้ไปแข่งรถกับเขาเมื่อวันก่อนโลกไม่ได้กลมแต่โลกกำลังเล่นตลกกับเธอ มีอารู้จักไฟเป็นอย่างดี เธอรู้ว่าเขาเป็นใคร เรียนคณะไหน เขาดังและมีชื่อเสียงแค่ไหนในมหาลัยนี้ แต่ที่ผ่านมาถึงแม้จะรู้จัก แต่ก็ไม่เคยได้เจอกันหรือเดินสวนกันเลยสักครั้ง ราวกับว่าเขาและเธออยู่กันคนละโลกมาโดยตลอด ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นต่อไปแต่ในตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว...หัวใจดวงเล็กเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกจากอก มือไม้สั่น รู้สึกประหม่าและกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่
Bad Engineer 6 - อย่าเล่นตุกติก “เออ กูลืมบอก มันนัดเวลามาแล้วพรุ่งนี้บ่ายสามโมง” พายุพูดขึ้นทำลายความเงียบเมื่อได้ยินดังนั้นไฟก็พยักหน้ารับทันที สายตาคมของไฟแน่วแน่จริงจังเมื่อนึกถึงเรื่องแข่งรถในวันพรุ่งนี้“มึงแน่ใจนะ ว่าจะลงแข่งจริง ๆ” เป็นเพลิงที่เอ่ยถามขึ้นที่จริงแล้วไฟไม่จำเป็นต้องลงแข่งจริง ๆ ก็ได้ เพราะการแข่งครั้งก่อนอีกฝ่ายผิดกฎให้คนอื่นมาแข่งแทน ซึ่งถือว่าการแข่งเป็นโมฆะ ทั้งหลักฐานจากกล้องวงจรปิดก็มีไฟสามารถไปตามรถกลับคืนมาได้แต่…เขาไม่คิดจะทำอย่างนั้น“อือ คราวนี้กูจะไม่ชะล่าใจเหมือนคราวก่อนแล้ว ถ้ากูยังแพ้ กูจะยอมรับว่ากูแพ้ แต่ถ้ากูชนะ...มันต้องชดใช้” ไฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก กับเรื่องนี้เขาจริงจังที่สุดเขาแค่อยากลองฝีมืออีกครั้ง“มึงหมายถึงใคร ผู้หญิง หรือไอ้เหี้ยแทน”“ทั้งสอง” ไฟตอบกลับเพื่อนชายอย่างไม่ลังเล“ไฟ เธออาจจะมีความจำเป็นที่ต้องทำแบบนั้น” เฟียร์พูดขึ้นเมื่อเธอรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงที่อาจจะต้องเดือดร้อนเพราะไฟ เธอรู้จักนิสัยของเขาดีว่าเรื่องแบบนี้เพื่อนชายของเธอไม่ชอบแพ้ใคร และเขาต้องเอาคืนผู้หญิงคนนั้นแน่ ๆ “กูไม่สน เพราะชื่อเสียงที่กูเสียไ
Bad Engineer 7 - เป็นเธอนี่เอง! “หึ ภูมิใจไปก่อนเถอะ” ไฟแค่นหัวเราะในลำคอ สายตาจับจ้องตรงไปที่เส้นชัยตรงหน้าก่อนจะเหยียบตัวเลขจนมิดไมล์บรื้นนนนนน.......“โอ๊ะ อะไรไม่นะ” เสียงเล็กโวยวายภายในรถ มีอาทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ ๆ ไฟก็ขับนำเธอได้สำเร็จแถมยังเป็นโค้งสุดท้ายของการแข่งขัน รถแข่งสีน้ำเงินขับเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา มีอาตาค้างนิ่งให้กับเหตุการณ์ในตอนนี้ในขณะที่ไฟกระตุกยิ้มที่มุมปาก เพราะรอบนี้เขาไม่ไม่ยอมพลาดท่าเหมือนรอบที่แล้วที่ชะล่าใจมากเกินไป ส่วนครั้งนี้เมื่อครู่เขาก็ทำเป็นแค่การทำให้คู่แข่งคิดว่าตัวเองเก่งกว่าและชะล่าใจก็เท่านั้น เพราะเขายังไม่เอาจริง เลยต่างหาก...ที่เส้นชัย“ไม่ได้การแล้ว” มีอารีบขับรถเข้าไปจอดยังล็อกของตัวเอง เธอไม่ได้มีเวลาให้คิดนานก่อนจะรีบลงจากรถในทันที ขาเรียวเดินดุ่มเข้าไปหากันต์ที่ยืนรออยู่ข้างรถตู้สีดำสนิทคันเดิมทว่า...“มันจบแล้ว” กันต์เอ่ยพูดกับมีอาเมื่อเธอมาหยุดอยู่ด้านหน้าเขา ก่อนที่เขาจะส่งซิกให้เพื่อนในกลุ่มอีกคนไปเอารถที่มีอาใช้แข่งเมื่อครู่ขับออกไปนอกสนามอย่างรวดเร็ว ส่วนเขาก็หันมาเผชิญหน้ากับมีอาต่อ“ใช่การแข่งจบแล้ว เงินละ” มือเล็กแบมื
Bad Engineer 8 - จูบแรกคือการชดใช้!ทั้งสองสบตากัน สายตาคมคู่หน้าทำเอามีอานิ่งงันแทบหยุดหายใจ ราวกับคนโดนคนตรงหน้าสะกดด้วยสายตาให้ยอมจำนนต่อเขา“ครั้งนี้เธอแพ้ฉัน ไหนล่ะ สิ่งที่ฉันควรได้จากคนแพ้” เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งไป มือหนาก็ค่อย ๆ เอื้อมสัมผัสเอวคอดเล็ก ทั้งที่สายตาของเขายังสบตากับเธออยู่“หยุดนะ” มีอาหลุดจากภวังค์ รีบส่งมือเล็กจับเข้าที่ข้อมือแกร่งเพื่อให้เขาหยุดรั้งการกระทำ“ฉันไม่รู้นะว่าครั้งนี้ไอ้นั่นมันเดิมพันด้วยอะไร ถ้านายอยากได้ก็ไปเอากับมันสิ” ใบหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นสบตากับเขาด้วยใจที่เต้นระรัว เธอพยายามพูดให้เสียงนิ่งที่สุดเพื่อต่อรอง“ก็บอกไปแล้วไงวะ ว่ามันต้องได้ชดใช้ในส่วนของมันอยู่แล้ว” ไฟหัวเสียสบถออกมาเพราะถูกขัดใจเมื่อมือเล็กมาจับห้ามข้อมือเขาไว้แถมเธอพูดไม่รู้เรื่องสักที“แล้วนายจะมาเอาอะไรกับฉันอีก” มีอาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ“สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือการทำผิดแล้วไม่รู้ว่าตัวเองผิด” ไฟค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าหวานของมีอา“นี่นาย” คนตัวเล็กเอียงหน้าหนียิ่งเห็นเธอไม่มีทางสู้รอยยิ้มร้ายก็ผุดออกมา ก่อนที่มือหนาจะช้อนไปด้านหลังเอวคอด“เธอ แพ้ ฉัน” พร้อมก
Bad Engineer 9 - หาเรื่องใส่ตัวจากที่ต้องการหาเงินมารักษาพ่อ แต่กลับกลายเป็นว่า...ฉันหาเรื่องมาใส่ตัวเพิ่มไปอีกวันรุ่งขึ้น@มหาลัย KING“มีอา” เสียงของนานาตะโกนเรียกฉันดังมาแต่ไกล เมื่อฉันกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปยังตึกเรียนเมื่อเห็นกันเราทั้งสองก็รีบมุ่งตรงเดินเข้าหากัน“จะตะโกนทำไม” ยอมรับว่าอารมณ์ไม่ดีมาจากเรื่องเมื่อวานแล้วมาพาลวีนมาใส่คนตรงหน้า แต่ก็สมควรอยู่หรอกเพราะอยู่กันแค่นี้แต่ตะโกนเรียกฉันเสียงดังจนคนในตึกหันมองกันหมด“อุ้ย ปากแตกเหรอแต่ดูเหมือน...” แต่ใช่ว่าเพื่อนสาวตรงหน้าจะสนใจอารมณ์ของฉันซะเมื่อไหร่ นางสนใจแค่ริมฝีปากที่เป็นรอยแผลสะดุดตา“...เหมือนโดนกัดเลยอ่า” และช่างดูออกด้วยนะ“หมากัดปากแหนะ ไม่มีอะไร” หมาจริง ๆ และเป็นหมาบ้าด้วยฉันบอกปัด ก่อนจะใช้ลิ้นเลียเบา ๆ ที่แผลจนถึงตอนนี้ก็ยังแสบไม่หาย เป็นแผลที่ปากทรมานกว่าส่วนอื่นเป็นไหน ๆ หมาที่กัดก็ช่างกัดมาได้“ไปหาหมอแล้วใช่ไหม”“อืม ว่าแต่เมื่อกี้มีอะไรเรียกฉันซะเสียงดังหน้าตาตื่นเชียว”“อ่อ ก็เมื่อกี้มีคนมาตามหาแกด้วยแหละ”หา…ใจฉันหล่นไปยังตาตุ่มเพราะกลัวว่าจะเป็นพวกนั้นที่จ้างฉันไปแข่งรถแทน“ใคร” ฉันถามด้วยใจเริ่ม
ตอนพิเศษสองปีต่อมา...“หวัดดี เป็นไงพ่อนักแข่งอันดับหนึ่งระดับเอเชีย” พายุเดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าตามนัดของเพื่อนชายที่ไม่ได้เจอกันนานนับปี โดยข้างกายมีแฟนสาวอย่างมีอานั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับเอ่ยทักทายแซวตามประสาหนึ่งปีที่ไฟได้เดินทางรอบเอเชียเพื่อแข่งรถตามความฝันโดยมีมีอาตามร่วมไปให้กำลังใจและคอยอยู่เคียงข้าง“ส่วนมึงพ่อลูกอ่อนสินะ” ไฟเอ่ยปากแซวพ่อลูกอ่อนหมาด ๆ กลับเพราะเมื่อกลับมาเจอกันอีกทีก็พบว่าเพื่อนชายมีลูกไปแล้วหนึ่งคนที่เพิ่งคลอดไม่กี่เดือนที่ผ่านมา“น้ำยาไม่ดีเท่ากูอะดิ” พายุเอ่ยอวดพลางยักคิ้วใส่เพราะเขาที่ได้เจอได้รักกับแม่ของลูกหลังเพื่อนทุกคน แต่กลับได้เป็นพ่อคนก่อนใครเพื่อน“แค่กูยังไม่ปล่อยเว้ย แต่ต่อจากนี้แหละ หัวปีท้ายปีมาแน่” ไฟยกแขนพาดไหล่โอบกอดมีอาที่นั่งอยู่ข้างกายอย่างที่เขาพูดบอกเป็นเพราะที่ผ่านมาเจ้าตัวมีภารกิจต้องเดินทางแข่งรถไปมาหลายประเทศ ทั้งมีอาและไฟต่างเห็นตรงกันว่าทั้งคู่จะยังไม่ปล่อยให้มีลูก แต่จะถือโอกาสนี้ขอเที่ยวสวีทกันให้หน่ำใจกันเสียก่อน“แล้วมึงจะเอาเวลาไหนไปแข่ง” พายุเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะการมีลูกและการเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงเขาจะไม่ได้เ
Bad Engineer 52 - รางวัลของคนรักกันไฟยิ้มกว้างรับรู้ถึงความรักของป๊าที่รักเขามาตลอดและรักมากแค่ไหนข้อนี้ไฟรู้ดีไม่ว่าจะเป็นตอนที่ไฟเคยทำผิดอะไรต่อมิอะไรในหลาย ๆ เรื่อง ป๊าก็เป็นคนที่คอยเตือนคอยสอนในแบบฉบับของป๊าให้เขาอยู่กับร่องกับรอยมาตลอดดีไม่ดีเรื่องรถคันโปรดของเขา บางทีก็อาจจะเป็นฝีมือของป๊าที่สั่งให้คนตามมาคืนให้ตั้งแต่แรก แต่แกล้งสั่งให้คนเอาไปจอดทิ้งในโกดังร้างและให้เขาตามไปเอาคืนมาเองคงประมาณนั้น…“แล้วม๊าล่ะ ว่าไงให้ผ่านไหม” เจตต์หันไปเอ่ยภรรยาที่นั่งอยู่ข้างกาย คนเป็นแม่มักจะหวงลูกชายเป็นธรรมดา และกับไฟที่เธอเลี้ยงของเธอมา เธอทั้งหวงและเป็นห่วงไฟไม่ต่างอะไรกับลูกแท้ๆ“อืม ม๊าทดสอบมาแล้ว ผ่าน” เธอหันไปส่งยิ้มให้สามี ก่อนจะหันยิ้มอ่อนโยนให้มีอา ทำเอามีอาปรับสีหน้าไม่ถูก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เคยเอาเงินฟาดหัวเธอในวันนั้นจะเป็นคนเดียวกับที่มองเธอและยิ้มอ่อนโยนในวันนี้“ทดสอบอะไรครับ แล้วไปทดสอบกันตอนไหน” ไฟมองมีอาสลับกับม๊าตัวเองอย่างงง ๆซึ่งแบบทดสอบที่ว่าคือวันนั้น…วันที่เธอเจอกับมีอาและชวนเธอเข้าไปบ้าน เธอกับสามีรู้กันอยู่ก่อนแล้วว่าทั้งคู่กำลังอยู่กันในสถานะอะไร แ
Bad Engineer 51 - ไม่อยากห่างเลย @บนรถ“ขับรถก่อนไหม” มีอาหันไปบอกคนตัวโต เพราะระหว่างทางเขาเอาแต่จับมือเธอขึ้นมาหอม อย่างคนติดกลิ่นประมาณนั้นเชื่อเลย เธอไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "ก็ขับอยู่ แต่ไม่อยากปล่อยมือไปไหนอีกเดี๋ยวหาย" ไม่ว่าเปล่าริมฝีปากหนาจูบลงที่หลังมือของเธอก่อนจะดึงมาหอมซ้ำแล้วซ้ำเล่าเชื่อแล้วว่าคลั่งรักมากจริง ๆ “หรือไม่ชอบให้ทำแบบนี้"มีอาหัวเราะไม่ตอบเพราะเริ่มจักกะจี้ ที่ไฟแกล้งใช้ลิ้นเลียที่หลังมือของเธอ "บ้าไม่ชอบทะลึ่ง""หรือชอบให้เลียตรงอื่น""ไฟ!" มีอาอายจนหน้าแดง แต่ไฟกลับขำออกมาอย่างชอบใจที่ได้แกล้งจะว่าไป นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแบบไม่มีอะไรมาขวางกั้น ผิดกับก่อนหน้านี้ที่เต็มไปด้วยสีหน้าเย็นชาและเรียบเฉยของทั้งคู่ซึ่งบรรยากาศแบบนี้ มันดีกว่าเป็นไหน ๆ“ไม่อยากห่างเธอเลย” “บ้า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว”“พรุ่งนี้ขออีกนะ” ประโยคนี้ของเขามีอารู้ดีว่าหมายถึงอะไร“แต่นายต้องแข่งรถนะ” นั่นเพราะเขามีโปรแกรมแข่งรถทุกวัน“ก่อนแข่งรอบ หลังแข่งรอบ ไหวอยู่จะได้มีแรงขับรถ” เป็นข้ออ้างที่ยกขึ้นมาแบบมึน ๆ ทำเอามีอาได้แต่ส่า
Bad Engineer 50 - คนเดียวเท่านั้น“อื้อ กี่โมงแล้ว”มีอาขยับตัวตื่น เหมือนเธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ดึกมาแล้ว แต่ก็นะ เธอเพลียมากจริง ๆ เพราะไฟไม่ปล่อยให้เธอได้พักเลย ไม่สิ เธอเองก็ไม่ปล่อยให้เขาได้พักเหมือนกัน“ตอนนี้เหรอ...สามทุ่ม” ไฟมองไปที่นาฬิกาดิจิตอลที่หัวเตียงก่อนจะหันมาบอกคนตัวเล็ก พร้อมกับหอมลงที่หัวของเธอหนึ่งที“ห้ะ ทำไมไม่ปลุกอะ” มีอาลืมตาตื่นด้วยความตกใจ เธอผละจากอกแกร่ง เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนหัวนอนพลางขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที“เดี๋ยวที่รัก เราปลุกเธอมาสี่รอบแล้วนะแต่ไม่ยอมตื่น อีกอย่างเห็นเธอดูเพลีย ๆเลยปล่อยให้เธอนอนพัก” "ก็นั่นแหละแล้วทำไมไม่ปลุกให้ตื่น""ก็...”"เถียง" มีอาหน้ายู่ ทั้งที่รู้ตัวเองว่าผิด แต่ก็อยากลองใจไฟว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้มากแค่ไหน แค่จะดีกับเธอตอนอยากได้ หรือว่าถ้าได้ไปแล้วจะดีกับเธอเหมือนเดิมไหม“เปล่าครับ” ไฟรีบส่ายหน้าไปมาแถมยังพูดสุภาพไม่มีหลุดอาการของคนที่เคยอารมณ์ร้อนหงุดหงิดง่ายออกมาเลยมีอาลอบยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทีคนตรงหน้าเขาดีขึ้นจริง ๆแต่ก็เพียงแค่เสี้ยวนาที ก่อนที่ใบหน้าสวยจะดึงหน้ากลับมาเป็นปกติ“เมื่อยอะอยากนอนต่อ” มีอาซุกใบหน้าล
Bad Engineer 49 - แมวขี้อ้อน NC++ ไฟเอ่ยเสียพร่า ขยับตัวแทรกเข่าลงกลางหว่างสองเรียวขาของคนตัวเล็กก่อนจะแยกออก ก่อนที่จะถูกไถท่อนเอ็นท่อนเอ็นที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดโปนปูนขยายใหญ่จนเต็มลำ ค่อย ๆ กดแทรกเข้าไปในโพรงหวานที่เริ่มมีฉ่ำไปด้วยน้ำใส และดันเข้าไปจนสุดปึก! “อื้ม” มีอานิ่วหน้าให้กับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้าไป ใบหน้าหวานกัดปากอย่างเสียวซ่าน ก่อนที่ไฟจะโน้มตัวลงใช้ปากอุ่นร้อนครอบงับที่ยอดอกสีหวานเพื่อปลุกเร้า เขาตะโบมจูบดูดงับสลับไปมาซ้ายขวา พร้อมกับมือหนาบีบเคล้นเต้าอวบอย่างเมามัน คนตัวเล็กนอนบิดเร้าอยู่ใต้ร่าง ในขณะที่ไฟค่อย ๆ ขยับเอวสอบใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ปรือตามองส่วนที่สอดประสานกันเข้าออก ตัวตนขนาดใหญ่ของเขาผสานเข้าหาช่องทางรักของเธอจนรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว สะโพกแกร่งเริ่มขยับเข้าออกเนิบนาบอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่ไฟจะใช้สองมือรั้งเอวบางไว้แน่นแล้วรัวกระแทกกระทั้นอย่างสุดกลั้น กระหน่ำลึกเข้าไปใจกลางร่างเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ให้สาสมกับที่เขาคิดถึงเรือนร่างที่แสนหวานมาหลายวันเป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟเงยหน้าขึ้น สองสายตาสบตากัน"แรงอีกได้ไหม""ครับได้อยู่แล้ว" ริมฝีปากหยักยิ้มร้ายก่อ
Bad Engineer 48 - ฉันรักเธอ NC++@คอนโดไฟสองแมทต์ที่เหลือไฟไม่ได้แข่งต่อ แต่ยกให้เป็นหน้าที่เพลิงช่วยแข่งแทน เพราะตอนนี้เขามีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นรถยังต้องการการบำรุงรักษาด้วยน้ำมันหล่อลื่นนานเท่าไหร่ ร่างกายของเขาก็เช่นกัน มันต้องได้รับการเยียวยาและบำรุงรักษาจากเธอมีอา ได้เวลาแล้วที่ต้องถ่ายน้ำมันเครื่องและเติมเชื้อเพลิงให้กับร่างกายเมื่อมาถึงคอนโดไฟช้อนร่างมีอาขึ้นมาอุ้มพาเธอเดินไปยังห้องนอนในทันที เขาวางคนตัวเล็กลงบนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่จะขยับขึ้นเตียงตามมาคล่อมเธอให้อยู่ใต้ร่างของเขา“ฉันรักเธอนะ มีอา” ดวงตาคู่คมมองสบนัยน์ตาคนตรงหน้า ก่อนจะไล่สายตาไปที่ริมฝีปากระเรื่อสีชมพูระเรื่อก่อนจะกดจูบเบา ๆ แล้วผละออกมา“แล้วเธอละ”“ฉันก็...” ดวงตากลมโตคูหวานสีน้ำตาลอ่อนกะพริบถี่สบสายตากับไฟจนใบหน้าหวานเขินอายแดงระเรื่อ“ก็?” คิวเข้มเลิกคิ้ว ลุ้นฟังกับคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ“รักนาย เหมือนกัน”มีอาเอ่ยพูดพร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ พอ ๆ กับที่ไฟยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจกับคำตอบที่ได้รับ แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่ามีอาจะรู้สึกเหมือนกับที่เขารู้สึก แต่เธอก็ให้คำตอบที่เขาอยากฟังแล้ว“มีอา”“อื้อ
Bad Engineer 47 - เป็นห่วงด้วยเหรอ?เสียงรถแข่งในสนามหมุนเสียหลักชนกับแท่นของสนามดังสนั่น มีอาลุกขึ้นยืนมองภาพที่เห็นด้วยความตกใจ หัวใจดวงน้อยเต้นถี่แรงเมื่อเห็นควันฟุ้งโขมงออกมาจากห้องเครื่องด้านหน้ากระโปรงรถพังยับด้วยแรงที่ไปกระแทกกับขอบกั้น“ไฟ!” เธอเรียกชื่อเขามือเรียวเล็กสั่นเทายกขึ้นมาปิดปากก่อนจะเคลื่อนไปเกาะกุมที่หน้าอก รู้สึกเหมือนหัวใจเจ็บแปลบราวกับมันจะหยุดเต้นเสียให้ได้ มีอาดึงสติตัวเองกลับมาก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องกระจกไปยังสนามแข่งเพื่อไปยังที่เกิดเหตุทันทีเสียงผู้ชมที่อยู่ในอัฒจันทร์และขอบสนามภายนอกฮือฮาจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่สมองมีอากลับอื้ออึงมากกว่าเสียงฮือฮานั่น“ไฟ นายอย่าเป็นอะไรนะ!”ตลอดทางที่วิ่งเข้าไปข้างสนาม เธอได้แต่ภาวนาให้เขาปลอดภัย“เข้าไปไม่ได้นะครับมันอันตราย” เจ้าหน้าที่สนามพยายามกันมีอาและผู้คนรวมถึงบรรดาสื่อมวลชนที่พยายามเข้าไปในพื้นที่เกิดเหตุ เนื่องจากยังไม่ได้รับอนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไปในสนามได้ทั้งนั้น"ต้องรอเจ้าหน้าที่สนามเข้าไปสแตนด์บายเคลียร์พื้นที่ให้มีความปลอดภัยเรียบร้อยก่อนครับ" ซึ่งตอนนี้ยังจัดว่าเป็นพื้นที่อันตราย หากรถแข่งได้รับความเสี
Bad Engineer 46 - อย่าทำตัวไม่มีเหตุผล“เอาน่า ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก” พายุถอนหายใจพลางส่ายหัวไปมา จะว่าไปไอ้ไฟก็เกินไปติดปากเสียควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ ส่วนผู้หญิงอย่างมีอาก็ใช่จะยอมไฟง่าย ๆ ซะที่ไหน เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยมาตามใจจ๊ะจ๋า มันเหมือนอย่างคนผ่าน ๆ มา“มึงดูไอ้ยุ ดูไอ้เหี้ยนั่น ดูมันแม่งพยายามกวนประสาทกูอยู่” ไฟตวัดสายตามองไปที่มีอากับอาร์ตที่ยืนอยู่ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะจงใจวางมือมันบนหัวของมีอาแล้วโยกไปมาเหมือนหยอกล้อ ราวกับจงใจให้ไฟเห็นอย่างไรอย่างนั้นแม่ง... มันจะเกินไปแล้ว เขายังไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลยพรึบ!“กลับ! กูไม่แดกแล้วแดกไม่ลง” ว่าจบไฟก็ลุกขึ้นเดินออกจากร้านไปทันที เขามีความอดทนไม่มากพอที่จะเห็นภาพบาดตาเหล่านั้นโดยไม่รู้สึกอะไร ลองถ้าเป็นเมื่อก่อนบอกได้เลยว่าร้านนี้คงพังยับอย่างที่เขาขู่กับมีอาก่อนหน้านี้แน่แต่ตอนนี้เหรอ...แค่เธอโกรธ...เขาก็รู้สึกเซ็งตัวเองสุด ๆ แล้ว @หลังเลิกเรียนมีอาเดินลงมาจากอาคารตามเวลาที่ไฟมักจะมารับเธอเหมือนทุกวัน ถึงวันนี้เมื่อตอนเที่ยงเธอจะพลั้งปากบอกจะไฟไปแล้วว่าเธอรำคาญและไม่ให้ไฟมารับ แต่สุดท้ายพอลงมาถึงด้า
"เอางั้นเหรอ""ค่ะ ตามนั้น" ฉันยิ้ม ก่อนจะยื่นมือไปแย่งถาดอาหารในมือของพี่อาร์ตมาในทันที ขืนพี่เขายังมัวแต่เกรงใจอยู่อย่างนี้ ลูกค้าได้รอนานกว่าเดิมแน่ “พี่อาร์ตค่ะ แล้วถาดนี้เสิร์ฟโต๊ะไหนคะ” นานาตรงเข้าไปรับถาดเครื่องดื่มจากบาร์น้ำที่เพิ่งทำเสร็จ พี่อาร์ตหันไปมองนานาแล้วก็ยิ้มแล้วหันมามองหน้าฉัน"พี่โคตรเกรงใจเรากับเพื่อน"นั่นไง พี่อาร์ตเกรงใจนานาจริง ๆ ด้วย"เล็กน้อยค่ะ เพื่อนมีอาเค้าอยากช่วยพี่อาร์ตตั้งนานแล้วนางเป็นคนน่ารักมีน้ำใจแบบนี้ตลอดแหละ" อวยเพื่อนตัวเองอีกหนึ่งกรุป จนพี่อาร์ตได้แต่ยิ้มเขิน ๆ ก่อนที่เขาจะก้มดูบิล“เอห้าครับนานา” เขาหันไปบอกนานาพลางยิ้มให้ นางงี้หน้าบานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เข้าใจแหละนางรักเค้าาาา ทำไงได้ เพื่อผู้ชายที่เราแอบรักต้องอดทน“ของมีอา เสิร์ฟโต๊ะบีสี่ครับ”"โอเคค่า" ค่อนชั่วโมงที่เราสองคนช่วยพี่อาร์ตเสิร์ฟอาหารกันพักใหญ่ จนลูกค้าเริ่มบางตาเพราะว่าใกล้บ่ายโมง ฉันกับนานามายืนรอรับอาหารที่เคาน์เตอร์เพื่อเตรียมเสิร์ฟโต๊ะถัดไป“เออ...แก ฉันว่าแกไปเสิร์ฟโต๊ะ A7 เองดีกว่า” อยู่ ๆ นานาก็ทำหน้าแหยมองฉัน ก่อนจะส่งบิลโต๊ะ A7 พร้อมถาดอาหารมาให้ ที่“เค ไม่มีปัญห