Bad Engineer 7 - เป็นเธอนี่เอง!

Bad Engineer 7 - เป็นเธอนี่เอง!

 “หึ ภูมิใจไปก่อนเถอะ” ไฟแค่นหัวเราะในลำคอ สายตาจับจ้องตรงไปที่เส้นชัยตรงหน้าก่อนจะเหยียบตัวเลขจนมิดไมล์

บรื้นนนนนน.......

“โอ๊ะ อะไรไม่นะ” เสียงเล็กโวยวายภายในรถ มีอาทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ ๆ ไฟก็ขับนำเธอได้สำเร็จแถมยังเป็นโค้งสุดท้ายของการแข่งขัน รถแข่งสีน้ำเงินขับเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา มีอาตาค้างนิ่งให้กับเหตุการณ์ในตอนนี้

ในขณะที่ไฟกระตุกยิ้มที่มุมปาก เพราะรอบนี้เขาไม่ไม่ยอมพลาดท่าเหมือนรอบที่แล้วที่ชะล่าใจมากเกินไป ส่วนครั้งนี้เมื่อครู่เขาก็ทำเป็นแค่การทำให้คู่แข่งคิดว่าตัวเองเก่งกว่าและชะล่าใจก็เท่านั้น เพราะเขายังไม่เอาจริง เลยต่างหาก...

ที่เส้นชัย

“ไม่ได้การแล้ว” มีอารีบขับรถเข้าไปจอดยังล็อกของตัวเอง เธอไม่ได้มีเวลาให้คิดนานก่อนจะรีบลงจากรถในทันที ขาเรียวเดินดุ่มเข้าไปหากันต์ที่ยืนรออยู่ข้างรถตู้สีดำสนิทคันเดิม

ทว่า...

“มันจบแล้ว” กันต์เอ่ยพูดกับมีอาเมื่อเธอมาหยุดอยู่ด้านหน้าเขา ก่อนที่เขาจะส่งซิกให้เพื่อนในกลุ่มอีกคนไปเอารถที่มีอาใช้แข่งเมื่อครู่ขับออกไปนอกสนามอย่างรวดเร็ว ส่วนเขาก็หันมาเผชิญหน้ากับมีอาต่อ

“ใช่การแข่งจบแล้ว เงินละ” มือเล็กแบมือยื่นออกไปด้านหน้าเพราะเธอจะต้องรีบออกไปจากที่นี่เช่นกัน

“มึงก็ด้วย มันจบแล้ว” กันต์แสยะยิ้มร้ายก่อนจะผลักอกมีอาให้ถอยห่างตัวรถ เขาพูดไม่ทันเคลียร์และไม่ได้มีทีท่าจะให้เงินค่าจ้างเธอแถมยังทำท่าจะขึ้นรถตู้อีก

“เดี๋ยวนายจะไป หมายความว่ายังไง ไหนบอกว่าถึงแพ้ฉันก็ได้เงินไงล่ะ” มีอาหัวเสียอย่างแรงเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ทำตามอย่างที่พูด

“ไหนละหลักฐานสิ่งที่กูพูด” กันต์พูดจบก็ปิดประตูรถใส่หน้ามีอาและขับรถออกไปทันที

“เดี๋ยวดิวะ” มีอาตะโกนไล่หลังอย่างหัวเสียด้วยความคับแค้นใจ

“บ้าเอ๊ย ว่าแล้วเชียว” คนตัวเล็กในชุดนักแข่งมิดชิดหันซ้ายเลขวาอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอโดนพวกมันเทแบบหน้าด้าน ๆ แต่ทว่าในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ไม่มีเวลาให้มีอาคิดอะไรได้มากนัก เธอรีบเดินไปยังห้องน้ำห้องเดิมเพื่อเปลี่ยนชุด ก่อนที่คนในสนามจะจับได้และอาจจะต้องโดนข้อหาทำผิดกฎเรื่องสวมรอยมาแข่งขันอีก โดนทั้งขึ้นทั้งล่องวันนี้คือวันซวยของเธอแบบสุดๆ

“ไอ้พวกบ้า เลวที่สุด" อุตส่าห์ลงทุนมาเสี่ยงทำเรื่องบ้า ๆ เพราะว่าอยากได้เงิน แต่กลับมาเจอพวกเลว ๆ แบบนี้บิดใส่ มันน่าโมโหนัก

ภายในห้องน้ำ

ปัง!

เธอปิดประตูเสียงดังลั่นด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะยืนนิ่งหน้ากระจกปรับอารมณ์ครู่หนึ่งเพื่อสงบสติอารมณ์ ก่อนที่มือเรียวจะยกถอดหมวกกันน็อกออก ส่งผลให้ผมยาวสลวยร่วงหล่นออกจากหมวกกันน็อกพลิ้วไหวตามแรงโน้มถ่วง ศีรษะมนสะบัดสองสามทีเพื่อให้ผมตรงสยายแผ่ถึงกลางหลัง ใบหน้าหวานมีสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วสวยเข้มเป็นระเบียบขมวดมุ่น ทั้งแค้น โมโห โกรธ เกลียด เป็นที่สุด

บ้าที่สุด!

เนิ่นนานนับนาที…ก่อนที่เธอจะสะบัดความคิดเหล่านั้นออกไป หญิงสาวก้มหน้ารูดซิปชุดแข่ง นำแขนเรียวทั้งสองข้างออกจากชุด เผยให้เห็นเสื้อกล้ามสายเดี่ยวที่อยู่ด้านใน ทว่า...เมื่อใบหน้าหวานเงยขึ้นมองกระจกอีกครั้ง!

“กะ กรี้ดดดดดดดดดด” มีอากรี้ดลั่นตกใจสุดขีด พร้อมกับหันไปมองยังด้านหลังเมื่อเธอเจอใครคนหนึ่ง ทั้งที่ไม่คิดว่าจะมีใครมาเข้ามาในห้องน้ำหญิงนี้แล้วแท้ ๆ

“นะ นายเข้ามาได้ยังไง เข้ามาตั้งแต่ตอนไหน”

“ถึงว่า...ฉันถึงคุ้นหน้าเธอ เป็นเธอนี่เอง” ไฟจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยของมีอาอย่างไม่ละสายตาก่อนจะเอ่ยออกมาในทันทีที่จำเธอได้ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากหยัก เขาชอบที่ได้เห็นใบหน้าซีดเผือดตรงหน้าที่กำลังแสดงถึงความกลัวต่อเขา

มีอารีบยกแขนทั้งสองข้างปกปิดหน้าอกของตัวเองไว้อย่างระวังเมื่อเห็นสายตาของไฟกำลังไล่มองไปทั่วเรือนร่างของเธอตั้งแต่หัวรจดเท้า

“พูดเรื่องอะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ”

"แน่ใจว่าไม่รู้ว่าฉันหมายถึงอะไร?"

มีอาส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็นะ...ทั้งหมวกกันน็อกและเสื้อนักแข่งที่เธอใส่อยู่ครึ่งตัวที่ยังถอดไม่เสร็จ เป็นหลักฐานชี้ชัดแทนคำตอบทั้งหมด ต่อให้ปฏิเสธมันก็ไม่เป็นผล เมื่อสองเท้าของคนตรงหน้ายังขยับเข้าหาเธอเรื่อย ๆ

“หลักฐานชัดคาตาแบบนี้ ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกเหรอ” ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม ในขณะที่สองเท้าก้าวเข้ามาจนชิด!

“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้น...ฉันจะตะโกนให้คนช่วยจริง ๆ ด้วย” มีอาถอยร่นไปด้านหลังจนติดขอบอ่างล้างหน้า

แขนทั้งสองข้างรัดกับอกอวบแน่นยิ่งขึ้น

ตึก!

ไฟเดินมาหยุดในระยะที่ห่างจากคนตัวเล็กเพียงก้าว เขายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกของเธอ ก่อนจะปรับเป็นสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กลัว?”

“ชะ ช่วยด้วยค่ะ” มีอาอยากจะตะโกนให้สุดเสียงแต่เสียงเธอกลับหายไปเมื่อได้สบตาเรียบนิ่งคู่หน้า

“ห้องนี้อยู่ไกลผู้คน เธอก็รู้ดีหนิ ไม่อย่างนั้นคงไม่ใช้ห้องนี้เปลี่ยนชุดทุกครั้งที่แข่ง”

สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มีอาอึ้ง และนิ่งไป เขารู้แม้กระทั่งความคิดของเธอ รู้สิ่งที่เธอทำทุกอย่าง มีอาพูดไม่ออก ได้แต่เม้มริมฝีปากบางเข้าหากันอย่างคนจนมุม

ซวยแล้วมีอา พร้อมคิดกับตัวเองในใจ

และในตอนนั้นเอง ....ไฟก็เดินเข้าไปชิดเธอยิ่งขึ้น

“อ๊ะ นะ นาย” มือเล็กผละจากอกตัวเองแปลเปลี่ยนมาดันผลักอกแกร่งให้ถอยห่างออกไป แต่ไม่เป็นผล เพราะแรงเธอไม่สามารถผลักร่างกำยำแข็งแรงของเขาให้ขยับถอยออกไปได้เลยสักนิด

“เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ!” ไฟก้มหน้าลงกระซิบที่ข้างแก้มเนียน

“ฉะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” มีอาหลบริมฝีปากหนาเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อน จนทำเธอขนลุกซู่ ไม่รู้ว่าเพราะน้ำเสียงเย็นยะเยือกที่กำลังขู่หรือเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้เข้าใกล้ผู้ชายเป็นครั้งแรก แถมยังในสภาพล่อแหลมแบบนี้

“เธอลงแข่งแทนคนอื่นแบบนี้ยังไม่ผิดอีกเหรอ และเธอก็ทำให้ฉันต้องเกือบเสียรถไป”

“ก็ครั้งก่อนนั่นนายแพ้ฉันเอง ช่วยไม่ได้ แต่ครั้งนี้นายก็ชนะฉันแล้วไม่ใช่เหรอ หายกันสิ” มีอาหันหน้ามาสบตากับเขาอย่างท้าทาย

“ยังไม่สำนึก” คิ้วหนาขมวดเป็นปมเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่ออกจากปากหญิงสาวตรงหน้า

“แต่ถ้านายจะหาคนรับผิดชอบเรื่องจ้างคนมาแข่งแทน โน้นคนที่จ้างฉันมาโน้น ฉันไม่เกี่ยว” มีอาพยายามพูดบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาต้องมาตามหาความรับผิดชอบ ใช่..เพราะเธอแค่ถูกจ้างมาลงแข่ง เธอไม่เกี่ยวด้วยสักหน่อย

“หึ ไม่เกี่ยวยังไง เกี่ยวสิ เธอเกี่ยวเต็ม ๆ และไม่ต้องห่วง สำหรับพวกมัน พวกมันได้รับผิดในส่วนของพวกมันแน่...” เขาพูดพร้อมกับค่อย ๆ ก้มหน้าเข้าใกล้หน้าเธออีกครั้ง

“...และเธอก็ต้องรับผิดชอบในส่วนของเธอด้วยเช่นกัน!”

🔥🔥🔥