Chapter 24

Hindi nakatulog si Coreen ng gabing iyon sa pag-aalala. Ilang beses ba niyang naisipang pumunta sa kabilang side para tingnan si Royce? Ilang beses na ba niyang kinagat ang daliri sa pag-iisip ng mga posibleng mangyari rito na halos nagsugat na ito?

Sinubukan nga ni Coreen na buksan ang pinto ngunit naka-lock naman ito mula sa labas. Kaya naman walang nagawa si Coreen kundi ang ihampas ang kanyang mga kamay sa pinto dahil sa frustration. She even tried calling out his name many times but all she can hear is her echo. Para siyang mag-isa sa malaking puting mansyon na iyon. Pinag-isipan pa niya kung tatawag siya sa 911, ngunit naalala niya ang lihim sa silid ni Royce.

Magdamag siyang paikot-ikot sa bahay, nakatitig sa dingding na para bang ito ay magbubukas nang mag-isa, nakahampas ang kanyang mga kamay sa pinto o sa dingding. Walang magawa kundi patuloy lamang sa pagtawag sa pangalan ni Royce hanggang sa manawa. Para na nga siyang mababaliw.

Bago pa niya mamalayan, sumikat na pal