TANYA CAMILLE... Pinagbihis s'ya ni Simon dahil may pupuntahan daw sila. Hindi naman ito nagsasabi kung saan sila pupunta at puro ngiti lang ang sagot ng binata sa kan'ya. At dahil wala namang balak na sagutin ni Simon ang kan'yang tanong ay mas pinili n'ya na lang ang matulog sa byahe. At ginising lamang s'ya nito ng makarating na sila sa lugar. Noong una ay nagtataka pa s'ya kung nasaan sila ngunit ng makita n'ya ang paligid ng lugar na kinaroroonan nila ay ganon na lang ang kan'yang pagkamangha. Naramdaman n'ya ang pagpulupot ng mga braso ni Simon sa kan'yang bewang ngunit ang kan'yang atensyon ay nasa ganda ng paligid. "Ang ganda!" hindi napigilan na puri n'ya habang inilibot ang tingin sa buong lugar. "Do you like it?" malambing na tanong ni Simon sa kan'ya habang inilagay ang baba nito sa kan'yang balikat. "Ang ganda, sobra! Oo! Nagustohan ko dito, Simon. Dito ba tayo mamamasyal?" exited na tanong n'ya rito. "Nope! Dito tayo mag stay buong gabi, how was that?" sagot ng bi
TANYA CAMILLE... "Come here! Sit with me," aya sa kan'ya ni Simon ng makapasok sila sa bahay. Nakakamangha ang ganda ng bahay ng binata ngunit hindi n'ya makuha ang mapuri ang ganda nito dahil ang isip n'ya ay nasa sinabi nito kanina ng paakyat silang dalawa. Lumapit s'ya sa lalaki at naupo sa tabi nito. Agad na hinawakan ni Simon ang kan'yang palad at pinisil iyon. "Bakit mukhang malungkot ka baby? Hindi mo ba gusto ang ibinalita ko sayo?" tanong ng binata. Umiling s'ya bilang tugon at agad na nagsalita. Nagulat lang s'ya sa ibinalita nito ngunit ang puso n'ya ay napakasaya dahil sa wakas ay nakamit n'ya na ang hustisya na hinahangad n'ya para sa kan'yang pamilya. "Masaya ako Simon, masaya ako na nahuli na ang mga taong pumatay sa mga magulang at kapatid ko. Nagulat lang ako at hindi ko inaasahan na makakamit ko pa ang hustisya para sa kanila," naiiyak na sagot n'ya rito. Malamlam ang mga tingin na ibinigay sa kan'ya at masuyong hinaplos ang kan'yang pisngi. "You deserve everyt
TANYA CAMILLE... Kanina pa s'ya iwas ng iwas ng tingin kay Simon na walang damit at tanging short lang ang suot habang nag-iihaw ng pagkain nila. Nasa harapan sila ng bahay nito kung saan ay kitang-kita ang buong syudad sa baba. May mesa na gawa sa semento sa labas at mga upoan at sa tabi nito ay mayroong ihawan kung saan ay nakatayo ang lalaki habang seryoso ang mukha na nagpapaypay sa iniihaw nito. Lihim n'yang nakagat ang kan'yang labi at hindi mapigilan ang mapalunok ng laway ng paulit-ulit. Parang may kung anong pakiramdam sa kan'yang loob ang binuhay ni Simon. "Staring is rude baby!" napapiksi s'ya ng marinig ang boses nito. At nagsalubong ang kan'yang kilay ng makita na hindi naman ito nakatingin sa kan'ya ngunit alam nito na kanina pa hindi maalis sa katawan ng lalaki ang kan'yang mga mata. "H-Hindi ah!" nauutal na pagkaila n'ya. Mahina itong natawa at napailing ngunit ang atensyon ay nasa mga iniihaw pa rin. "Sabi mo eh!" pakikisakay nito ngunit hindi naman kumbinsido a
TANYA CAMILLE... Hindi n'ya alam kung paano sila napunta ni Simon sa isang sofa na nasa labas din ng bahay nito. Hindi n'ya ito napansin kanina ngunit malapit lang din ito sa pinag-ihawan nila. Namalayan n'ya na lang na nakaupo na s'ya sa malambot na sofa habang ang binata ay nasa ibabaw n'ya at mapusok silang naghahalikan na dalawa. Dalang-dala na s'ya sa halik at haplos ni Simon ng mga oras na iyon at nakalimutan n'ya saglit kung nasaan silang dalawa. Ang kan'yang isip ay nasa ginagawa at pinagsaluhan lang nilang dalawa ng binata. Nang magsawa sa kan'yang labi si Simon ay bumaba ang mga halik nito sa kan'yang leeg at hindi n'ya na naman napigilan ang pag-alpas ng isang ungol sa kan'yang labi ng s!psipin nito ang kan'yang balat sa leeg. Itinaas n'ya din ang kan'yang ulo para mabigyang laya ang binata sa ginagawa nito. Ang kan'yang dalawang kamay ay nakasabunot sa buhok ng lalaki at hindi man lang alintana ng binata ang sakit. "Ohhhhhh!" malakas na ungol n'ya ng damhin ni Simon
TANYA CAMILLE... "I wanted to continue pero natatakot ako na baka ma trigger ko ang nangyari sayo noon. I'm sorry baby kung hindi ko napigilan ang sarili. I lost my mind pagdating sayo," paos ang boses na paghingi ng paumanhin ng binata. Natigil kasi ito bigla at parang nahimasmasan. Ganon din s'ya na nawala sa sarili dahil sa pinagagawa nilang dalawa ni Simon at nakalimutan n'ya ang lahat. Muntik ng may nangyari sa kanila at mabuti na lang at may control pa kahit papaano sa katawan nito si Simon. Ito na mismo ang pumutol sa mainit na nagaganap sa kanilang dalawa. At dahil nahimasmasan na s'ya ay ganon na lang ang kan'yang pagkapahiya at pamumula ng pisngi ng maalala kung paano s'ya nagpaubaya sa binata kanina. "Hey! Are you mad at me?" nag-aalala ang boses na tanong nito. Tipid s'yang ngumiti kay Simon ngunit sa loob-loob n'ya ay katakot-takot na ngiwi ang kan'yang ginawa. "H-Hindi ah! Nagpapasalamat nga ako sayo dahil nagawa mong pigilan ang sarili mo. Pasensya ka na Simon, naw
SIMON BRIGGS... Nagulat s'ya ng may bagay na tumama sa kan'yang mukha. At nang silipin n'ya ang bagay na iyon ay ganon na lang ang kan'yang pagmumura ng makita na isang tsinelas ang tumama sa mukha n'ya. Inilibot n'ya ang kan'yang tingin at naabutan si Charles na nakangisi habang nakatingin sa kan'ya. "Fvck you!" singhal n'ya sa pinsan. "Gago! Magpasalamat ka sa akin dahil iniligtas kita sa sakit mo!" "Anong sakit?" nagtatakang tanong n'ya sa lalaki. Nasa kompanya silang dalawa dahil may inaasikaso silang mga shipment. Pagkauwi nila ni Tanya galing sa kan'yang rest house ay agad s'yang nagtrabaho dahil ilang araw na lang ay babalik na s'ya sa kampo. Kaya magkasama silang dalawa ni Charles ngayon dahil katulad n'ya ay babalik na din ito sa trabaho nila. "Sakit sa utak! Para kang tanga na nakangiti habang malayo ang tingin. Nakakasuka talaga kayo kapag ma-inlove. Yuck!" buska nito sa kan'ya. Hindi n'ya man lang namalayan na nakangiti na pala s'ya habang nagbabalik tanaw sa nangy
TANYA CAMILLE... Nagtutupi s'ya ng mga damit ni Simon ng dumating ito. At hindi n'ya inaasahan ang agad na tanong nito sa kan'ya. Wala s'yang ideya sa tinatawag nila na proposal ngunit sa tanong ni Simon ay napagtanto n'ya na inaaya s'ya nitong magpakasal. Hindi agad s'ya nakahuma at awang ang mga labi na nakatingin sa binata na mariin din na nakatingin sa kan'ya at hinihintay ang kan'yang sagot. Nanatili pa s'ya ng ilang segundo sa pagkakatulala bago nahimasmasan. Ipinilig n'ya ang kan'yang ulo at natataranta na nagsalita. "T-Teka lang, anong sinabi mo?" gulat na tanong n'ya rito. "Ahmmmm! I'm asking you if you could be my wife? Please!" pakiusap nito sa kan'ya. At sa ikalawang pagkakataon ay ganon pa rin ang kan'yang naging reaction. Awang ang mga labi at hindi nakahuma ng ilang segundo. "I'm sorry baby, I shouldn't ask you this way. Nagulat ba kita? I think, I will ask you again some other ti—," "No! Ang ibig kong sabihin— oo..., gusto kong maging asawa mo, Simon. Gusto ko!"
SIMON BRIGGS... He is an asshole for proposing Tanya without a ring. Kung hindi pa s'ya sinita ng kan'yang ina ay hindi n'ya pa naalala na wala pala s'yang inihanda na singsing para sa babae. At ngayon ay para s'yang natuklaw ng ahas ng sitahin s'ya ng kan'yang mommy for not having a ring for Tanya. Napakamot s'ya sa kan'yang ulo at nagpapaawa na tumingin kay Tanya. "B-Baby, I'm sorry, I forgot the ring," paghingi n'ya ng paumanhin sa kasintahan. Ginagap nito ang kan'yang palad at ang isang libreng kamay ay itinaas at hinaplos ng kan'yang pisngi. "Ano ka ba! Ayos lang yon, hindi ko naman kailangan ang singsing, Simon. Ikaw ang mahalaga sa akin at kahit walang singsing ay tatanggapin ko pa rin ang magiging asawa mo. Mahal na mahal kita at alam ko na mahal mo rin ako at iyon lang ang kailangan ko," nakangiti na sabi ni Tanya sa kan'ya. Parang may mainit na mga palad ang humaplos sa kan'yang puso ng mga oras na iyon. Napakaswerte n'ya sa babae. Napakabait nito, maganda ang kalooban,