DHALIA'S POVNagising ako nang maramdaman ang mainit na sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Napasinghap ako at nagtakip ng unan, pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Ano bang ginawa ko? Ang huling natatandaan ko, kinasal ako kay Sir Henri. At pagkatapos—oh Diyos ko—ang first kiss ko!Nasa alaala ko pa ang mainit niyang labi, ang paghawak niya sa mukha ko, at ang mabilis na tibok ng puso ko. Tapos… uminom ako kasama sina Rea. At pagkatapos… wala na akong maalala.Napabalikwas ako ng bangon. Ibig sabihi… nalasing ako?! Nang mapansin ko ang suot ko—isang maluwag na puting sando at maiksing shorts—mas lalo akong kinabahan. Hala! Wala na ang wedding gown ko!Dahan-dahan kong nilingon ang kama, pero wala namang bakas ng…alam mo na..dugo. Pero paano kung may nangyari nga?! Sabi ni Rea, masakit daw kapag first time. Pero wala naman akong nararamdaman… o baka lang ako manhid? Kailangan kong tanungin si Sir Henri. Nang tumayo ako, saka ko lang napansin ang mas malaking proble
DHALIA's POV"Hoy, ano ng update? Malaki ba? Hungarian Sausage? O Tender Juicy Hotdog lang na small? Kumusta ang honeymoon niyo, Dhalia? Aber!" Napapikit ako habang iniisip kung bakit ba naging kaibigan ko si Rea. Diyos ko! Ano bang klaseng tanong ‘yon? Pakiramdam ko, kung puwede lang akong lamunin ng kama ngayon, nagpatangay na ako. Napakagat-labi ako at napahawak sa noo. Hindi ko alam kung matatawa o kakabahan ako. Bakit ko nga ba nasabi ‘yon kanina? "Bakit naman, Sir? Bagong kasal kaya tayo!!” Wala pang dalawang segundong nagkalapit ang katawan namin ni Sir Henri. Ramdam ko ang init ng katawan niya, ang lalim ng hininga niya sa pagitan namin. Lalong lumabas ang mga ugat sa bisig niya, hudyat na may pinipigilan siya. Pero ang hindi ko alam, ano ba ang pilit niyang kinokontrol? Napalunok ako nang pasadahan niya ng tingin ang mukha ko. Pababa. Hanggang sa dibdib ko na bahagyang nakalantad dahil sa laylayan ng suot kong sando. Namula ako sa sarili kong kahihiyan. "Ah
DHALIA's POVPakiramdam ko’y nanlamig ang buong katawan ko. Kahit na nasa loob ako ng isang high-end na bar sa gitna ng Bali, Indonesia, tila nilukob ako ng isang nakakatunaw na lamig. 'Hindi naman bagay si Dhalia kay Henri, ‘di ba? Alam naman nating lahat na si Irina dapat ang pinakasalan niya.'Paulit-ulit na umalingawngaw sa isipan ko ang mga salitang iyon. Napatingin ako sa paligid, hinahanap kung sino ang nagsabi noon. At doon ko napansin ang isang babae—mahaba ang dark brown na buhok, matangkad, may suot na mamahaling dress na halatang designer brand, at may hawak na baso ng wine. May kausap siyang isa pang babae, pareho silang nakatingin sa direksyon ko. Nagtagpo ang mga mata namin, at sa halip na umiwas, ngumisi siya sa akin—hindi palakaibigan, kundi may halong pagmamataas. Saka ko lang napagtanto… Kaibigan siya ni Irina. Kabarkada rin ni Henri.Bahagya akong natigilan. Napatungo ako at napakagat-labi. Hindi ko maintindihan kung bakit may kirot sa dibdib ko. Hindi
DHALIA's POVTahimik ang conference room ng Garciaz Clothing Line Company habang seryosong tinatalakay ang bagong proyekto. Nakaupo si Sir Henri Yanno Garciaz sa gitna ng mahabang lamesa, nakikinig sa bawat presentasyon. Seryoso ang ekspresyon niya, tulad ng dati—pero bakit parang pakiramdam ko, nakatitig siya sa akin? Malamig ang aircon, pero parang ang init-init ng pakiramdam ko. Pinagpatuloy ko ang pag-aayos ng mga papeles, pilit na hindi iniisip ang nararamdaman kong kaba. Dapat, mag-focus ako sa trabaho. Pero paano kung ang boss mong sobrang gwapo ay nasa tabi mo? Lihim akong napalunok. Matangos ang ilong niya, parang hinulma nang perpekto. Ang light brown niyang mga mata ay laging seryoso, pero may kung anong lalim, na para bang may gustong ipahiwatig. Makapal ang kilay niya, at ang buzz cut niyang buhok ay lalong nagpapatingkad sa matikas niyang panga. Napakagat-labi ako. Diyos ko, bakit ko iniisip ‘to sa gitna ng meeting?! Napalunok ako nang mapansing parang nakakunot
DHALIA's POVWala nang bawian 'to.May malaking plot twist talaga ang tadhana. Sino ba ang mag-aakalang ikakasal ako sa pinaka-perpektong lalaking nakilala ko? Kahit may sablay sa ugali, hindi ko maitatangging nakakatunaw ang titig ni Sir Henri—matipuno, mayaman, at tila isang prinsipe sa mundo ng mga elite. 'Kalmahan mo lang, Dhalia.’ Bumuntong-hininga ako bago lumabas ng fitting room. Tinitigan ko ang sarili ko sa malaking salamin. Himala at may igaganda pa pala ako! Suot ko ang isang flowy na puting bestida, bumagay ito sa katawan ko na parang idinisenyo talaga para sa akin. Pinagtiisan ko rin ang isang pares ng stilettos kahit hindi ako sanay. Ang buhok ko’y may malalambot na kulot, at natural lang ang koloreteng inilagay sa mukha ko. Nagmukha tuloy akong manyika—masyadong puro, halos inosente. Para bang isang babaeng ikakasal na walang muwang sa mundo. Napayuko ako habang lumalabas mula sa fitting room, kinakabahan sa magiging reaksyon ni Sir Henri. Ngunit nang tumambad
DHALIA’s POVHindi ko mawari kung ano ang tunay na nararamdaman ko ngayon. Dapat ba akong matuwa dahil ipinakilala ako ni Sir Henri sa pamilya niya? O magdalamhati sa malamig na pagtanggap ng kanyang ama? O mailang sa harap ng babaeng ubod ng elegante, si Irina, ang kanyang first love? Kung ang kaba ay nakamamatay, baka nasa ilalim na ako ng lupa ngayon. Nanginginig ako sa nerbiyos, lalo na't ramdam ko ang mga matang matalim na sumusuri sa akin. Napansin yata ito ni Sir Henri dahil agad niyang hinawakan ang hita ko at marahang pinisil. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko—hindi ko alam kung dahil sa kaba o sa init ng kanyang palad. “Alam ko ang ginagawa mo, Henri. Itigil mo 'yan ngayon." Kalma ngunit puno ng awtoridad ang boses ni Sir Armando Garciaz, ang ama ni Sir Henri. Matalim ang tingin niya sa anak, saka bumaling sa akin na para bang sinusukat kung karapat-dapat ba ako. “Pa, mahal ko ang fiancée ko. At siya lang ang pakakasalan ko,” sagot ni Sir Henri, walang bahid n
Henri’s POV Tahimik kong minaneho ang sasakyan, panaka-nakang sinusulyapan ang natutulog na si Dhalia. Kanina pa kami nasa biyahe pauwi, pero hindi nagtagal, napansin kong unti-unting bumigay si Dhalia sa antok. Nakapikit siya ngayon, mahina ang paghinga, at bahagyang nakalaylay ang ulo niya sa gilid ng bintana. Kanina ay todo tanggi pa itong magpahatid pero paano ko siya pababayaan? Sobrang ganda niya ngayong gabi. At wala akong balak hayaang may ibang makakita sa kanya nang ganito.Napahigpit ang hawak ko sa manibela habang iniiwasang titigan siya nang matagal. Walang kaalam-alam si Dhalia kung paano niya ako tinutukso kahit wala siyang ginagawa. Nang huminto ako sa stoplight, bumalik ang atensyon ko sa kanya. Hindi ko napigilang pagmasdan ang mukha niya. Maliit ang bilugan niyang mukha, may mapupulang pisngi at natural na pouty lips na parang laging nang-aakit. Hindi siya tisay, hindi rin morena—isang perpektong timpla sa pagitan. Ang mahahaba niyang pilikmata ay bahagyan
Dahlia’s POVTahimik akong naglalakad sa hallway ng kumpanya matapos ipasa kay Sir Henri ang ilang mahahalagang dokumento. Sinubukan kong huwag pansinin ang mga mapanuring tingin ng ibang empleyado, pero hindi ko maiwasang maramdaman ang kakaibang atmosphere sa paligid. Hindi ko alam kung nagkataon lang, pero parang mas naging mausisa ang mga tao sa akin nitong mga nakaraang araw. May ilang nagbubulungan sa gilid, at may mga matang palaging sumusunod sa bawat kilos ko. Hindi ko alam kung bakit. Wala namang ipinahayag si Sir Henri tungkol sa amin. Agad namang bumalik sa isipan ko ang nangyari nakaraang gabi. Hindi ko aakalaing pati si Inay ay madadamay sa plano namin—bagay na alam kong hindi maiiwasan. Pero sa kabila ng lahat, masaya ako. Kahit pa isa lang itong kontrata, may dugong Pinoy pa rin si Sir Henri. Hiningi pa rin niya ang basbas ni Inay. Napagalitan pa nga ako, pero ang mahalaga… pumayag siya.Mabilis kong iwinaksi ang iniisip ko at nagpatuloy sa paglalakad. Nguni
DHALIA's POVPakiramdam ko’y nanlamig ang buong katawan ko. Kahit na nasa loob ako ng isang high-end na bar sa gitna ng Bali, Indonesia, tila nilukob ako ng isang nakakatunaw na lamig. 'Hindi naman bagay si Dhalia kay Henri, ‘di ba? Alam naman nating lahat na si Irina dapat ang pinakasalan niya.'Paulit-ulit na umalingawngaw sa isipan ko ang mga salitang iyon. Napatingin ako sa paligid, hinahanap kung sino ang nagsabi noon. At doon ko napansin ang isang babae—mahaba ang dark brown na buhok, matangkad, may suot na mamahaling dress na halatang designer brand, at may hawak na baso ng wine. May kausap siyang isa pang babae, pareho silang nakatingin sa direksyon ko. Nagtagpo ang mga mata namin, at sa halip na umiwas, ngumisi siya sa akin—hindi palakaibigan, kundi may halong pagmamataas. Saka ko lang napagtanto… Kaibigan siya ni Irina. Kabarkada rin ni Henri.Bahagya akong natigilan. Napatungo ako at napakagat-labi. Hindi ko maintindihan kung bakit may kirot sa dibdib ko. Hindi
DHALIA's POV"Hoy, ano ng update? Malaki ba? Hungarian Sausage? O Tender Juicy Hotdog lang na small? Kumusta ang honeymoon niyo, Dhalia? Aber!" Napapikit ako habang iniisip kung bakit ba naging kaibigan ko si Rea. Diyos ko! Ano bang klaseng tanong ‘yon? Pakiramdam ko, kung puwede lang akong lamunin ng kama ngayon, nagpatangay na ako. Napakagat-labi ako at napahawak sa noo. Hindi ko alam kung matatawa o kakabahan ako. Bakit ko nga ba nasabi ‘yon kanina? "Bakit naman, Sir? Bagong kasal kaya tayo!!” Wala pang dalawang segundong nagkalapit ang katawan namin ni Sir Henri. Ramdam ko ang init ng katawan niya, ang lalim ng hininga niya sa pagitan namin. Lalong lumabas ang mga ugat sa bisig niya, hudyat na may pinipigilan siya. Pero ang hindi ko alam, ano ba ang pilit niyang kinokontrol? Napalunok ako nang pasadahan niya ng tingin ang mukha ko. Pababa. Hanggang sa dibdib ko na bahagyang nakalantad dahil sa laylayan ng suot kong sando. Namula ako sa sarili kong kahihiyan. "Ah
DHALIA'S POVNagising ako nang maramdaman ang mainit na sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Napasinghap ako at nagtakip ng unan, pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Ano bang ginawa ko? Ang huling natatandaan ko, kinasal ako kay Sir Henri. At pagkatapos—oh Diyos ko—ang first kiss ko!Nasa alaala ko pa ang mainit niyang labi, ang paghawak niya sa mukha ko, at ang mabilis na tibok ng puso ko. Tapos… uminom ako kasama sina Rea. At pagkatapos… wala na akong maalala.Napabalikwas ako ng bangon. Ibig sabihi… nalasing ako?! Nang mapansin ko ang suot ko—isang maluwag na puting sando at maiksing shorts—mas lalo akong kinabahan. Hala! Wala na ang wedding gown ko!Dahan-dahan kong nilingon ang kama, pero wala namang bakas ng…alam mo na..dugo. Pero paano kung may nangyari nga?! Sabi ni Rea, masakit daw kapag first time. Pero wala naman akong nararamdaman… o baka lang ako manhid? Kailangan kong tanungin si Sir Henri. Nang tumayo ako, saka ko lang napansin ang mas malaking proble
Henri’s POV“Dude, sabi ko na nga ba, matagal mo nang gusto ‘yang sekretarya mo,” bulong ni Dennis, nakangisi habang nakikipag-cheers sa akin. Hindi ko na pinansin ang biro niya, pero napatingin ako kay Dhalia—ang asawa ko. Nasa isang sulok siya, nakangiting nakikipag-usap kay Rea, habang ang mga mata niya ay kumikislap sa saya. Tangina. Ang ganda niya ngayong gabi. Ang suot niyang wedding dress ay bumagay sa kanya, perpektong idinisenyo para ipakita ang inosente pero mapanuksong ganda niya. Tila isang manika siyang hinulma para sa akin. Napatingin ako sa malambot niyang labi, at agad kong naalala ang unang halik namin kanina. Napalunok ako. Gusto ko ulit siyang halikan. “Goodluck sa honeymoon niyo, pare.” Napatawa si Dennis, pero may nanunuksong ekspresyon sa mukha niya. “Dahan-dahanin mo lang si misis, halatang birhen pa, eh.” Napakuyom ang kamao ko sa narinig. Hindi dahil sa biro ni Dennis, kundi dahil alam kong totoo iyon. Wala pang ibang lalaking nakalapit sa kanya ng
DHALIA’S POVAng bilis ng pangyayari. Tatlong linggo pa lang ang nakalilipas mula nang alukin ako ni Sir Henri ng kasal, ipakilala ako sa magulang niya, hingin ang basbas ni Inay, at dahil sa hindi inaasahang pagkakataon, inanunsyo niya sa buong kumpanya ang nalalapit naming kasal. At ngayon, narito ako, nakatayo sa harap ng isang malaking salamin, suot ang puting wedding gown na espesyal niyang ipinagawa para sa akin. Simple lang ito, walang masyadong dekorasyon, ngunit ang bawat detalye ay sumisigaw ng pagiging elegante. Ang palda nitong mahaba at bumabagsak sa sahig ay parang alon ng ulap sa paligid ko. Nakapuyod ang buhok ko, at ramdam kong bumagay sa akin ang maingat na inilapat na makeup. Para akong ibang tao. Para akong isang babaeng tunay na ikakasal. "Prayer reveal naman diyan, Dhalia," biro ni Rea habang inaayos ang belo ko. "Kaya ka pala natitiis si Sir Henri, ha? May something pala sa inyo!" Napatawa ako at umiling. "Ikaw talaga." "Teka, kinakabahan ka ba?" t
Dahlia’s POVTahimik akong naglalakad sa hallway ng kumpanya matapos ipasa kay Sir Henri ang ilang mahahalagang dokumento. Sinubukan kong huwag pansinin ang mga mapanuring tingin ng ibang empleyado, pero hindi ko maiwasang maramdaman ang kakaibang atmosphere sa paligid. Hindi ko alam kung nagkataon lang, pero parang mas naging mausisa ang mga tao sa akin nitong mga nakaraang araw. May ilang nagbubulungan sa gilid, at may mga matang palaging sumusunod sa bawat kilos ko. Hindi ko alam kung bakit. Wala namang ipinahayag si Sir Henri tungkol sa amin. Agad namang bumalik sa isipan ko ang nangyari nakaraang gabi. Hindi ko aakalaing pati si Inay ay madadamay sa plano namin—bagay na alam kong hindi maiiwasan. Pero sa kabila ng lahat, masaya ako. Kahit pa isa lang itong kontrata, may dugong Pinoy pa rin si Sir Henri. Hiningi pa rin niya ang basbas ni Inay. Napagalitan pa nga ako, pero ang mahalaga… pumayag siya.Mabilis kong iwinaksi ang iniisip ko at nagpatuloy sa paglalakad. Nguni
Henri’s POV Tahimik kong minaneho ang sasakyan, panaka-nakang sinusulyapan ang natutulog na si Dhalia. Kanina pa kami nasa biyahe pauwi, pero hindi nagtagal, napansin kong unti-unting bumigay si Dhalia sa antok. Nakapikit siya ngayon, mahina ang paghinga, at bahagyang nakalaylay ang ulo niya sa gilid ng bintana. Kanina ay todo tanggi pa itong magpahatid pero paano ko siya pababayaan? Sobrang ganda niya ngayong gabi. At wala akong balak hayaang may ibang makakita sa kanya nang ganito.Napahigpit ang hawak ko sa manibela habang iniiwasang titigan siya nang matagal. Walang kaalam-alam si Dhalia kung paano niya ako tinutukso kahit wala siyang ginagawa. Nang huminto ako sa stoplight, bumalik ang atensyon ko sa kanya. Hindi ko napigilang pagmasdan ang mukha niya. Maliit ang bilugan niyang mukha, may mapupulang pisngi at natural na pouty lips na parang laging nang-aakit. Hindi siya tisay, hindi rin morena—isang perpektong timpla sa pagitan. Ang mahahaba niyang pilikmata ay bahagyan
DHALIA’s POVHindi ko mawari kung ano ang tunay na nararamdaman ko ngayon. Dapat ba akong matuwa dahil ipinakilala ako ni Sir Henri sa pamilya niya? O magdalamhati sa malamig na pagtanggap ng kanyang ama? O mailang sa harap ng babaeng ubod ng elegante, si Irina, ang kanyang first love? Kung ang kaba ay nakamamatay, baka nasa ilalim na ako ng lupa ngayon. Nanginginig ako sa nerbiyos, lalo na't ramdam ko ang mga matang matalim na sumusuri sa akin. Napansin yata ito ni Sir Henri dahil agad niyang hinawakan ang hita ko at marahang pinisil. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko—hindi ko alam kung dahil sa kaba o sa init ng kanyang palad. “Alam ko ang ginagawa mo, Henri. Itigil mo 'yan ngayon." Kalma ngunit puno ng awtoridad ang boses ni Sir Armando Garciaz, ang ama ni Sir Henri. Matalim ang tingin niya sa anak, saka bumaling sa akin na para bang sinusukat kung karapat-dapat ba ako. “Pa, mahal ko ang fiancée ko. At siya lang ang pakakasalan ko,” sagot ni Sir Henri, walang bahid n
DHALIA's POVWala nang bawian 'to.May malaking plot twist talaga ang tadhana. Sino ba ang mag-aakalang ikakasal ako sa pinaka-perpektong lalaking nakilala ko? Kahit may sablay sa ugali, hindi ko maitatangging nakakatunaw ang titig ni Sir Henri—matipuno, mayaman, at tila isang prinsipe sa mundo ng mga elite. 'Kalmahan mo lang, Dhalia.’ Bumuntong-hininga ako bago lumabas ng fitting room. Tinitigan ko ang sarili ko sa malaking salamin. Himala at may igaganda pa pala ako! Suot ko ang isang flowy na puting bestida, bumagay ito sa katawan ko na parang idinisenyo talaga para sa akin. Pinagtiisan ko rin ang isang pares ng stilettos kahit hindi ako sanay. Ang buhok ko’y may malalambot na kulot, at natural lang ang koloreteng inilagay sa mukha ko. Nagmukha tuloy akong manyika—masyadong puro, halos inosente. Para bang isang babaeng ikakasal na walang muwang sa mundo. Napayuko ako habang lumalabas mula sa fitting room, kinakabahan sa magiging reaksyon ni Sir Henri. Ngunit nang tumambad