“Ma, si Rem oh, may pinopormahan na.”
Agad na tinakpan ni Harem ang bunganga ko dahil sa biglaan kong pagsumbong kay Mama.
“Hindi ko pinopormahan ‘yon, kuya!”
“Ah talaga? Bakit ka namumula?” asar ko pa rito kaya naman mas lalong namula ang mukha niya dahil na rin sa kaputian.
Mabilis naman lumabas si Mama mula sa kusina at nakapamaywang na hinarap kaming dalawa.
“Aba’t napakabata pa nitong kapatid mo para manligaw. Sino ba ‘yan, Harem, ha? Bakit hindi mo ipakilala sa ‘min?”
I laughed. Akala mo kung sinong istrikta e, gusto rin palang makilala. Nakita ko kasi ang babaeng kalaro nito sa tapat ng bahay. May bagong lipat kasi at nagkataon na kaedad niya ang anak ng may-ari na ngayon ng bahay roon.
“H-hindi nga kasi!” Umiwas ito ng tingin kaya mas lalo akong na
“Kuya!”Napalingon ako sa boses ng isang taong matagal ko nang hinihintay na marinig. Malapad ang ngiti nito sa akin habang nakatayo sa harapan ko. He’s still wearing a hospital gown.“H-harem.” Ngumiti ako saka ginulo ang buhok niya.“Nak…”I was stunned when I hear that voice. The angelic voice of my mother. Unti-unti akong napalingon at nakita si Mama na nakangiti sa akin. Napaawang ang labi ko at agad na nag-unahan sa pagtulo ang mga luha.“Si kuya umiiyak. Akala ko ba boys don’t cry, ha?”Muli akong napatingin kay Harem na inaasar ako. Pinunasan ko ang luhang nagsitulo saka sila parehong niyakap. Naramdaman ko ang mahinang pagtawa ni Harem pati na rin ang bungisngis ni mama.Pagkakalas ko ay bigla na lang nawala sa paningin ko si Harem. Natutok kay mama ang atensyon k
Fevianna’s POVNakataas ang kilay ko ngayong nakatingin kay Ryven. Nagbago ang ekspresyon nito nang ibaba niya ang telepono. Nang tumingin siya sa akin ay agad din itong napaiwas at parang may gustong sabihin pero hindi niya masabi.Alright. I think I know what that means. Nagpakawala ako ng malalim na hininga saka humarap sa daan.“Go,” I said.Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung ano bang gagawin niya kaya hinilot lang nito ang sintido.“Fev…” muling tawag niya.“I’m fine. You can go if that’s important. We can talk next time.”He look at me apologetically. Iniwasan ko lang ang tingin niya at inayos ang pagkakaupo sa sasakyan.“I-I’m sorry. Next time, Fev. I promise. I’m really really sorry.” Saka ito nagmamadaling bumaba pero b
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako kay Fellin dahil iyon ang katotohanan, o hindi ko lang talaga kayang tanggapin ang katotohanan? I just found myself at the bar. Nakakatawa. We’re in the middle of turbulence and yet here I am. Nagpapakalunod sa alak na minsan kong pinangakong hindi ko na uulitin. Natatawa na lang ako sa sarili ko dahil hindi ko na makontrol pa ang ginagawa ko. Is this because of alcohol? Tuloy-tuloy lang ang pag-inom ko na animo’y tubig lang iyon. Nakakaramdam na rin ako ng hilo at hindi na diretso ang tingin ko. I cross my arms over the counter and let my head fall for it. Isinubsob ko ang ulo ko pero mas lalo akong nahilo kaya muli akong nag-angat ng tingin. Kumunot ang noo ko. I’m seeing an image of someone beside me. Am I hallucinating? Baka dahil lang sa kalasingan ‘to kaya muli kong kinuha ang baso at iinumin na sana iyon nang hawakan niya ang palapulsuhan ko para pi
I was staring at the ceiling while lying on my bed. On his bed, rather.Kanina pa ako gising pero hindi pa rin ako bumabangon hanggang ngayon. It’s already eleven o’clock in the morning pero masyado akong komportable sa higaan para tumayo.Ilang minuto lang akong nakahiga rito, disappointed at myself. Why do I even remember what happened last night? I was drunk yet I remember all I did last night.Unti-unti na akong ginapangan ng hiya at isa iyon sa dahilan kung bakit hindi ako makabangon. I don’t wanna face him. Hindi ko alam kung anong sasabihin. I just hope that he won’t get here to find out I’m already awake.I’m even wearing his shirt. Naalala ko kung paano ako suka nang suka kagabi na pati damit niya ay nasukahan ko. He just offered me a change of clothes and that’s how I ended up sleeping on his bed.My self never failed to disappo
I am now starting to love the moon. He made me love the moon. Dati akala ko may dalang kapahamakan ang bilog na buwan, pero kabaliktaran ang nangyayari ngayon.I am staring at them. At my friends. Here at the rooftop of Jasper’s house. Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkaroon ako ng kaibigang tulad nila, it’s because of Ryven.Hindi ko mapigilan ang ngiti ko habang nakatingin kay Jasper at Ryven na nag-aasaran habang nag-iihaw. Si Jiro naman ay kumuha ng ice sa baba at kaming dalawa ni Emma ang naghahalo ng alak na iinumin. We’re not experts, though. May kaunting alam lang si Emma at tinuturuan niya ako.“Gago, sunog na!”Sabay kaming napalingon ni Emma sa gawi nina Ryven nang marinig ang boses niya. Nakapamewang ito sa harap ni Jasper habang tumatawa lang ang huli.“Tanga, toasted ‘yan.”“Anong toasted?
I wonder if I could cut out a piece of my skin and throw it in the trashcan so that they won’t see my hickey.This is all Ryven’s fault! Hindi ko matanggal ang red mark na nasa leeg ko! Kanina ko pa siya sinisisi habang nakaharap ako sa salamin na animo’y nandito siya na pwede kong hampasin.Ilang minuto na akong narito sa banyo, hinihintay na mawala ang hickey pero wala! Ayaw matanggal! Inis akong lumabas para maghanap ng turtle neck long sleeve sa closet at buti naman ay may nakita akong isa na kulay itim, pinaibabawan ko na lang ito ng fitted dress na sleeveless.Halos mahulog pa ako kagabi nang umakyat ako sa bintana ng kwarto pabalik. Wala kasi silang kaalam-alam sa tuwing lumalabas ako ng gabi. Madali lang akong nakakatakas sa bintana ng kwarto ko dahil walang nagbabantay roon. And because I was drunk last night, added with thoughts of what happened between me and Ryven, I almost fell from the tre
Napakabilis ng pangyayari. Nakaupo kami ngayon dito sa kusina habang magkahiwalay ng inuupuan sina Ryven, Jiro, at Jasper. Matalim ang bawat tingin sa kanila ni Jai habang tahimik ang tatlo at pare-parehong walang balak magsalita.“Wala akong pakialam sa kung anuman ‘yang problema n’yo, but can please stop being insensitive? Hindi na kayo bata. Isipin n’yo ang mga taong maaapektuhan n’yo!” sermon ni Jai. They didn’t move an inch.“Mahina ang puso ni Emma, mabilis siyang magpanic. Kaya kung may balak kayong magpatayan, huwag sa pamamahay namin.” She clenched her fist. Galit na si Jai pero pinipigilan niya ang sariling sigawan ang tatlo.She used her hands as support when she stood up. Tiningnan niya isa-isa ang tatlo, I can see her disappointment towards them. At wala na siyang pasabing lumabas ng kusina at padabog na isinara ang pinto.Apat na lan
Umabot na ng isang linggo na hindi nag-uusap si Ryven at Jasper. Hindi na rin ako pumapasok pa sa university dahil sinisimulan ko na ang misyon namin ni Gin, to investigate in the crime scene.Minarkahan na ang posisyon ng biktima na natagpuan sa gilid ng liblib na lugar noong isang araw. We had the authority to investigate dahil si Dad na ang gumawa ng paraan para magkaroon kami ng permiso. Now, we are playing detective.Pero sa isang linggo na ginagawa namin ito ni Gin ay hindi ako nakakafocus, nasa university ang utak ko. Sa mga oras na ‘to ay nagkukwentuhan na kaming magbabarkada sa cafeteria, e. Now I wonder if what’s the set up there. Ngayong hindi nagpapansinan si Ryven at Jasper, magkasama pa rin ba sila sa iisang table? Sino na ngayon ang nang-aasar sa kanila? Maayos kaya si Jasper at Jiro?“What are you thinking?”Natigil ako sa pag-iisip nang marinig ang boses ni Gi
“Ahhh!”Hawak-hawak ko ang balakang ko nang pwersahan akong mapaupo sa sahig. Pang-ilang araw na naming training dito pero parang wala pa ring nagbabago sa akin. Gano’n pa rin ako... Mahina.“Tayo!” sigaw ni Selena.Agad ko ring inayos ang sarili ko at muli siyang hinarap. Ngayon ay matalim siyang nakatitig sa mga mata ko na tila ba may hinahanap ito roon.“Show me your wrath!”Mariin ko siyang tiningnan at naghanda na sa susunod na pag atake pero nalalabanan niya iyon lahat.“Kulang pa iyan!” muling sigaw niya at tila ba mas galit pa siya sa akin ngayon.Muli akong sumubok pero wala talaga, sadyang mas malakas siya sa akin at wala na akong magagawa roon!Huminto muna ako at ipinatong ang mga kamay sa tuhod ko habang hinihingal. She's just watching me at tila ba disappointed ito sa mga nagiging kilos ko.“Is that all you’ve got, Fevianna?” she asked, irritated.“Pagod na ak—”“Do I gav
I have a bad feeling about this. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Hindi na dapat talaga ako sumama, e!And to that woman, Selena! Bakit kung makatingin siya sa akin ay iba? Para bang handa ako nitong sakmalin anumang oras o kaya naman may binabalak siyang hindi maganda sa akin.I should be careful.Nagpapahinga na kami ngayon sa kaniya-kaniya naming kwarto. Thank God I’m alone now. Ang tanging sinabi lang sakin ni Matthew ay mas mapapalakas ako rito. And I think the person he was talking about na makakatulong sa akin ay si Selena. But what's with her presence?She’s a filipino residing here in England kaya nakakaintindi pa rin siya ng tagalog although mas na-aadapt niya na ang slang dito. And I need to get ready dahil magsisimula na bukas ang training namin. Malakas ang pakiramdam kong iba kung magtrain si Selena, sa presensya niya pa lang ay natitinag na ako, paano pa kaya kung nasa mismong training na kami?Gawa na rin ng sobrang pagod
“Are you all set?”Nalipat ang tingin ko sa repleksyon ni Gin sa salamin nang bigla na lang itong pumasok ng kwarto habang inaayusan ko ang sarili ko.I put on my lipstick before I stood up and turn to look at him.“Let's go,” I answered, blankly.Ngayon na ang alis namin at nagdesisyon akong baguhin ang lahat-lahat sa akin.I wore a skin-toned backless crop top and black high waist jeans. Naka-pony tail din ako kaya naman lantad na lantad ang balat ko sa likod.Hindi rin makatingin ng diretso sa akin si Gin na tila ba naiilang ito pero wala na akong pakialam. Inayos ko na lang ang mga gamit ko bago ito binigay sa kaniya. Pero bago pa ako lumabas ng kwarto ay pinagmasdan ko muna ang sarili sa salamin.I smirk as I saw my reflection on the mirror. Who would've thought that I actually became the bitch I didn't what to be?I put on my stilettos and compose myself. Bumagay ang suot ko sa pulang-pulang mga labi ko. A
I swear to myself that this will be my last tears. Sawang-sawa na akong makaramdam ng sakit. Sa sunod-sunod na sakit na nalalaman ko ay unti-unti ako nitong minamanhid. And this is what I want...To be numb.Magdamag ko na atang naibuhos lahat ng luha ko dahil kinabukasan ay tila wala na akong maramdaman na kahit ano. Blangko na ang lahat-lahat sa akin. I can't trust anyone anymore, even myself.Or rather... I don't know myself... anymore.Umiling ako saka dumiretso na lang ng banyo para maligo. After doing my morning ritual ay lumabas na rin ako ng kwarto at naabutan pa si Gin na mukhang papunta ng kwarto ko.He stopped for a while when he saw me but later on continue to saunter towards me.“I have something to tell you,” he said.Hindi ako sumagot. Nanatili lang akong nakatayo sa harapan niya habang hinihintay ang susunod nitong sasabihin.“We’re going in England,” he added that immediately fixed my
Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang nang umiyak. Luckily, I was alone since Gin gave me time for myself. Hinayaan ko lang ang sarili kong maging mahina at mugtong-mugto na ang mga mata.I can’t even remember if I ate dinner. I just let myself be tired of crying until I fell asleep.Nagising na lang ako dahil sa sunod-sunod na katok sa pintuan.“Are you awake? I brought you food,” rinig ko ang mahinahong boses ni Gin mula sa labas.I was just staring at the ceiling for a few minutes until I heaved a deep sigh.“Come in,” I utter.Maya-maya lang din ay pumasok siyang may dalang tray ng pagkain. He first look at me as if observing me and my next move. “Kumusta ka?” With that question, I froze. Hindi ko alam na sa simpleng tanong lamang na ‘yon ay mahihirapan akong sagutin. I didn’t mean to make its meaning doubled but I just can’t distinguish what kind of question he wanna ask.Kumusta ako physically? Emotionally? Mentally? No. I am not okay, but this will gonna be okay... s
Tears are still streaming down my face when I hurriedly hopped inside of Gin’s car. “Lady Fev—”“Let’s go.”He didn’t question anymore when he saw my reaction. Muli niyang pinaandar ang sasakyan at mas malumanay na lang ngayon ang patakbo niya.Later on, he grope something in front and gave me the tissue. I hesitated first from accepting it but this is not the time to higher my pride. Kinuha ko ‘yon at naging tahimik na kami sa buong biyahe habang hinahayaan niya akong ilabas lahat ng luha ko. I am even sobbing but he’s just acting like he can’t hear me so that I can have a privacy.I feel like crying is not enough to ease my madness. I felt like I am enduring the problem of a whole nation. Sobrang bigat sa pakiramdam!I don’t know where he’s taking me but it was like we’re going up a mountain. Hinayaan ko na lang siya dahil sa ngayon ay wala pa akong ganang makipag-usap.Until later on, we stopped at the edge
I slowly open my eyes when I heard the door open. Where am I? This is not my room and this is also not familiar to me.My vision is still blurry since I just woke up but when the person went near me, I slowly distinguish who it is.“Lady Fev...”His concerned eyes darted at me. Soon after, he touched my forehead with the back of his palm. “I brought soup and medicine. You should eat first,” he offered.This scene is familiar.I tried to rose up but I felt my head hurts. Inalalayan niya ako sa pag-upo hanggang sa mapasandal ako sa headboard.Later on, he just volunteered to give me a hand for me to eat. Hindi na ako tumanggi pa dahil sa nararamdamang gutom at hilo.Hinipan niya muna ito bago isinubo sa akin at habang kumakain ay wala akong ibang maisip kundi ang nangyari kahapon. Unti-unting bumabalik ang lahat ng sinabi ni Matthew na hindi ko alam kung dapat ko bang paniwalaan.“Your medicine
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I just want to disappear from this world.I don’t even care even though I’m walking at the middle of the road, hearing the different kinds of horns. Why can’t they just kill me so this will end already?“Hoy! Magpapakamatay ka ba?!”I heard someone shout at me but I didn’t turn to look whoever it is. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa matunton ko ang puro punong lugar. I went under the tree and let myself rest there. Napakatahimik... Napakapeaceful. I sat on the ground and leaned against the tree. Pinapakinggan ko lang ang tunog ng pagsayaw ng mga dahon kapag nahahanginan ito. I’m aftaid at the darkness but it’s a surprise that I found it calming now.When I open my eyes, There was no moon either stars. Until I suddenly feel a small liquid streaming down my face. I thought it’s my tears but I couldn’t cry anymore added that it’s cold. Later on, they simultaneously fall a
I waited. I waited for it to hit me but damn this car! It stopped!Patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko nang tumayo at pinaghahampas ang harap ng sasakyan.“Just fucking kill me!” I continue to hit it even though I’m already hurting my own hands. “Kill me now!”“Fev!”“Kill me!”“Fevianna!”I was stopped when I heard that familiar voice. It was dark already but when he got near me, that was the time I almost lost my energy. But he managed to hold me still and that’s when I didn’t waste a time and wrapped my arms around him.“Ryven!” I sobbed just by smelling his scent again. I missed him so much. I missed this man.“Fev, sorry... I-I’m really really sorry from what I did,” he said as he tightened our hugs and kissed the side of my head.I wasn't able to answer since I just want to feel his warmth. I feel like home inside of his embrace. Ngayong halos maubos na ang lakas ko ay unti-