I wonder if I could cut out a piece of my skin and throw it in the trashcan so that they won’t see my hickey.
This is all Ryven’s fault! Hindi ko matanggal ang red mark na nasa leeg ko! Kanina ko pa siya sinisisi habang nakaharap ako sa salamin na animo’y nandito siya na pwede kong hampasin.
Ilang minuto na akong narito sa banyo, hinihintay na mawala ang hickey pero wala! Ayaw matanggal! Inis akong lumabas para maghanap ng turtle neck long sleeve sa closet at buti naman ay may nakita akong isa na kulay itim, pinaibabawan ko na lang ito ng fitted dress na sleeveless.
Halos mahulog pa ako kagabi nang umakyat ako sa bintana ng kwarto pabalik. Wala kasi silang kaalam-alam sa tuwing lumalabas ako ng gabi. Madali lang akong nakakatakas sa bintana ng kwarto ko dahil walang nagbabantay roon. And because I was drunk last night, added with thoughts of what happened between me and Ryven, I almost fell from the tre
Napakabilis ng pangyayari. Nakaupo kami ngayon dito sa kusina habang magkahiwalay ng inuupuan sina Ryven, Jiro, at Jasper. Matalim ang bawat tingin sa kanila ni Jai habang tahimik ang tatlo at pare-parehong walang balak magsalita.“Wala akong pakialam sa kung anuman ‘yang problema n’yo, but can please stop being insensitive? Hindi na kayo bata. Isipin n’yo ang mga taong maaapektuhan n’yo!” sermon ni Jai. They didn’t move an inch.“Mahina ang puso ni Emma, mabilis siyang magpanic. Kaya kung may balak kayong magpatayan, huwag sa pamamahay namin.” She clenched her fist. Galit na si Jai pero pinipigilan niya ang sariling sigawan ang tatlo.She used her hands as support when she stood up. Tiningnan niya isa-isa ang tatlo, I can see her disappointment towards them. At wala na siyang pasabing lumabas ng kusina at padabog na isinara ang pinto.Apat na lan
Umabot na ng isang linggo na hindi nag-uusap si Ryven at Jasper. Hindi na rin ako pumapasok pa sa university dahil sinisimulan ko na ang misyon namin ni Gin, to investigate in the crime scene.Minarkahan na ang posisyon ng biktima na natagpuan sa gilid ng liblib na lugar noong isang araw. We had the authority to investigate dahil si Dad na ang gumawa ng paraan para magkaroon kami ng permiso. Now, we are playing detective.Pero sa isang linggo na ginagawa namin ito ni Gin ay hindi ako nakakafocus, nasa university ang utak ko. Sa mga oras na ‘to ay nagkukwentuhan na kaming magbabarkada sa cafeteria, e. Now I wonder if what’s the set up there. Ngayong hindi nagpapansinan si Ryven at Jasper, magkasama pa rin ba sila sa iisang table? Sino na ngayon ang nang-aasar sa kanila? Maayos kaya si Jasper at Jiro?“What are you thinking?”Natigil ako sa pag-iisip nang marinig ang boses ni Gi
“May sakit ka ba?”Napakurap ako nang maramdaman ang palad ni Gin sa noo ko.“Wala naman ah.”Inalis ko ang kamay niyang nasa noo ko saka umiwas ng tingin. Kasalukuyan kaming nasa crime scene na kaninang tanghali lang natagpuang patay ang biktima. Kararating lang namin dito pero agad akong nahilo nang maamoy ang dugo. Bago pa lang iyon kaya ilang oras pa lang natatagpuan ang biktima.Iba na ang timpla ng mukha ko simula pagkarating namin dito at napapansin na iyon ni Gin. Pero hindi naman talaga ito ang dahilan kung bakit para akong pinagbagsakan ng langit at lupa ngayon. Sa totoo lang ay wala akong tulog. Ilang araw na! Kung saan-saan na lang kami napapadpad ni Gin at nagsisimula na akong magsawa sa ginagawa namin.“Let’s go somewhere.” Hinila ako ni Gin pabalik sa sasakyan namin at wala akong nagawa kundi magpatianod dahil hanggang ngay
“What’s with the outfit?” I asked.Kararating ko lang sa condo ni Ryven and I was little surprise by his OOTD. All black. Fitted long sleeve and black jeans. Pati sapatos nito ay itim.Ngumisi siya saka may iniabot sa aking telang itim. “Suotin mo ‘yan.”I furrowed my eyebrows. Kinuha ko ang binigay niya at nakitang sleevelees turtleneck top ‘yon. Tumungo ako sa salamin saka tiningnan ang sarili ko roon.“Ayos naman ‘tong suot ko ah.” Square neck puff sleeve top at jeans ang suot ko. Nagtataka ako kung bakit pinagpalit niya ako ng black top na ‘to. Ano lang? Couple goals? Ang corny!“Magpalit ka, Fev. Magt-training tayo.”Umawang ang labi ko. “What?”Hindi niya na ako pinansin dahil nagsusuot na siya ng fingerless gloves at may kinukuhang kung ano sa
“Your head hurts, huh?”Nararamdaman ko na ang lamig ng pawis ko nang makita ang walang emosyon niyang mukha. Tumagos mula sa akin ang tingin niya, and I realized Ryven was on my back. Ni hindi ako makagalaw. Ni hindi ko magawang lumingon man lang kay Ryven.“G-Gin, I will explain. P-please don’t tell it-”He cut my words with his index finger raised on my direction. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko. I can’t tell if he’s mad or not, bigla na lang ay hindi ko na siya mabasa. “You’re in that room with our enemy... Only the two of you,” he said, still looking at Ryven.Pakiramdam ko ay masusugat na ang labi ko dahil sa mariing pagkagat ko rito. Hindi na maayos ang paghinga ko, nararamdaman ko na ang malalamig na pawis na tumutulo mula sa noo ko.“What did you do?” he added. Naningkit ang mata nito sa amin saka siya nagsimulang lumapit.Napaatras ako ng isang hakbang. Tila namuo ang takot ko sa kaniya ngayong hindi ko ma
Parang gusto ko na lang umatras habang naglalakad papunta sa opisina ni Dad. Nakasunod lang si Gin sa likod ko pero hindi siya nagsasalita. Nang makarating na ako sa tapat ng pintuan at humugot muna ako ng malalim na hininga bago ito binuksan.Halos marinig na ang lakas ng tibok ng puso ko nang makita si Dad na tahimik na nakatayo sa tapat ng desk habang may tinitingnan doon. When I enter, tumigil siya sa ginagawa pero hindi pa rin ako nililingon. Saka lang siya lumingon sa akin nang tumikhim ako.Lumipat ang tingin niya kay Gin na nasa likod ko saka ito sinenyasan na lumabas. Napalunok na lamang ako nang kaming dalawa na lang ang naiwan sa loob.He crossed his arms over his chest. “Having fun?”Muli akong napalunok sa lamig ng tono ng pananalita niya. “For what?” Sinikap kong hindi mabulol kahit pa halos bumigay na ang tuhod ko sa kaba.He snickers. Pinagmasdan ko lang ang galaw niya nang maglalad ito pabalik sa swive
“Nauuhaw ka ba?”Walang gana akong tumingin kay Gin nang itanong niya ‘yon. Kalaunan ay umiling din ako saka binalik ang tingin sa panonood.Ilang araw na ba akong nakakulong dito? Almost a week? It felt like a year. All I did for the past days were to eat, take a bath, sleep, and repeat.Napapansin ko na rin na patagal nang patagal ay pawala ako nang pawala ng gana. There’s no sunlight, I’m becoming pale. Wala akong balita sa labas. Kung meron man, tungkol lang sa misyon. But about Ryven and my friends, none. “Nagugutom ka ba? Padadalhan kita ng pagkain.”Muli akong umiling. Wala akong gana, wala akong gana sa lahat. Gin was just visiting here. Walang mga araw na hindi siya bumibisita. Pero ayan lang naman ang kadalasan niyang mga tanong. Wala rin siyang dalang kahit ano maliban sa pagkain at tubig sa tuwing papasok siya rito. At kung lalabas naman ay ilolock nila ang pinto at mag-isa na naman ako.“Matutulog na ako,”
Ngiting-ngiti ako nang makalabas sa sasakyan. As I have expected, narito ulit kami ni Gin sa lugar na minsan na naming napuntahan noong pareho kaming stress sa misyon. Ang mga palayan at puno ay gano’n pa rin. Sariwa rin ang hangin, medyo mainit nga lang dahil bandang hapon na nang pumunta kami.Pero agad ding nawala ang ngiti ko nang makita ang tingin sa akin ni Gin. Naningkit ang mga mata niya na animo’y may gagawin akong kung ano.“What?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Don’t dare to escape, okay?”Napabuga ako ng hininga sa napaka-bossy nitong tono. Wala talagang tiwala e, paano ako makakatas kung bantay sarado niya ako? Tsaka open na open ‘tong lugar, wala akong mapagtataguan! Umirap na lang ako. “You’re just being paranoid.”“I am just careful,” pagtama niya. Muli akong umirap.Nauna na lang akong maglakad sa pilapil at naramdaman ko naman agad na sumunod siya. Nang makatawid ay dumiretso ako sa ilalim ng puno at umupo roon. Sumandal ako sa kahoy habang nakakrus ang mga braso
“Ahhh!”Hawak-hawak ko ang balakang ko nang pwersahan akong mapaupo sa sahig. Pang-ilang araw na naming training dito pero parang wala pa ring nagbabago sa akin. Gano’n pa rin ako... Mahina.“Tayo!” sigaw ni Selena.Agad ko ring inayos ang sarili ko at muli siyang hinarap. Ngayon ay matalim siyang nakatitig sa mga mata ko na tila ba may hinahanap ito roon.“Show me your wrath!”Mariin ko siyang tiningnan at naghanda na sa susunod na pag atake pero nalalabanan niya iyon lahat.“Kulang pa iyan!” muling sigaw niya at tila ba mas galit pa siya sa akin ngayon.Muli akong sumubok pero wala talaga, sadyang mas malakas siya sa akin at wala na akong magagawa roon!Huminto muna ako at ipinatong ang mga kamay sa tuhod ko habang hinihingal. She's just watching me at tila ba disappointed ito sa mga nagiging kilos ko.“Is that all you’ve got, Fevianna?” she asked, irritated.“Pagod na ak—”“Do I gav
I have a bad feeling about this. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Hindi na dapat talaga ako sumama, e!And to that woman, Selena! Bakit kung makatingin siya sa akin ay iba? Para bang handa ako nitong sakmalin anumang oras o kaya naman may binabalak siyang hindi maganda sa akin.I should be careful.Nagpapahinga na kami ngayon sa kaniya-kaniya naming kwarto. Thank God I’m alone now. Ang tanging sinabi lang sakin ni Matthew ay mas mapapalakas ako rito. And I think the person he was talking about na makakatulong sa akin ay si Selena. But what's with her presence?She’s a filipino residing here in England kaya nakakaintindi pa rin siya ng tagalog although mas na-aadapt niya na ang slang dito. And I need to get ready dahil magsisimula na bukas ang training namin. Malakas ang pakiramdam kong iba kung magtrain si Selena, sa presensya niya pa lang ay natitinag na ako, paano pa kaya kung nasa mismong training na kami?Gawa na rin ng sobrang pagod
“Are you all set?”Nalipat ang tingin ko sa repleksyon ni Gin sa salamin nang bigla na lang itong pumasok ng kwarto habang inaayusan ko ang sarili ko.I put on my lipstick before I stood up and turn to look at him.“Let's go,” I answered, blankly.Ngayon na ang alis namin at nagdesisyon akong baguhin ang lahat-lahat sa akin.I wore a skin-toned backless crop top and black high waist jeans. Naka-pony tail din ako kaya naman lantad na lantad ang balat ko sa likod.Hindi rin makatingin ng diretso sa akin si Gin na tila ba naiilang ito pero wala na akong pakialam. Inayos ko na lang ang mga gamit ko bago ito binigay sa kaniya. Pero bago pa ako lumabas ng kwarto ay pinagmasdan ko muna ang sarili sa salamin.I smirk as I saw my reflection on the mirror. Who would've thought that I actually became the bitch I didn't what to be?I put on my stilettos and compose myself. Bumagay ang suot ko sa pulang-pulang mga labi ko. A
I swear to myself that this will be my last tears. Sawang-sawa na akong makaramdam ng sakit. Sa sunod-sunod na sakit na nalalaman ko ay unti-unti ako nitong minamanhid. And this is what I want...To be numb.Magdamag ko na atang naibuhos lahat ng luha ko dahil kinabukasan ay tila wala na akong maramdaman na kahit ano. Blangko na ang lahat-lahat sa akin. I can't trust anyone anymore, even myself.Or rather... I don't know myself... anymore.Umiling ako saka dumiretso na lang ng banyo para maligo. After doing my morning ritual ay lumabas na rin ako ng kwarto at naabutan pa si Gin na mukhang papunta ng kwarto ko.He stopped for a while when he saw me but later on continue to saunter towards me.“I have something to tell you,” he said.Hindi ako sumagot. Nanatili lang akong nakatayo sa harapan niya habang hinihintay ang susunod nitong sasabihin.“We’re going in England,” he added that immediately fixed my
Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang nang umiyak. Luckily, I was alone since Gin gave me time for myself. Hinayaan ko lang ang sarili kong maging mahina at mugtong-mugto na ang mga mata.I can’t even remember if I ate dinner. I just let myself be tired of crying until I fell asleep.Nagising na lang ako dahil sa sunod-sunod na katok sa pintuan.“Are you awake? I brought you food,” rinig ko ang mahinahong boses ni Gin mula sa labas.I was just staring at the ceiling for a few minutes until I heaved a deep sigh.“Come in,” I utter.Maya-maya lang din ay pumasok siyang may dalang tray ng pagkain. He first look at me as if observing me and my next move. “Kumusta ka?” With that question, I froze. Hindi ko alam na sa simpleng tanong lamang na ‘yon ay mahihirapan akong sagutin. I didn’t mean to make its meaning doubled but I just can’t distinguish what kind of question he wanna ask.Kumusta ako physically? Emotionally? Mentally? No. I am not okay, but this will gonna be okay... s
Tears are still streaming down my face when I hurriedly hopped inside of Gin’s car. “Lady Fev—”“Let’s go.”He didn’t question anymore when he saw my reaction. Muli niyang pinaandar ang sasakyan at mas malumanay na lang ngayon ang patakbo niya.Later on, he grope something in front and gave me the tissue. I hesitated first from accepting it but this is not the time to higher my pride. Kinuha ko ‘yon at naging tahimik na kami sa buong biyahe habang hinahayaan niya akong ilabas lahat ng luha ko. I am even sobbing but he’s just acting like he can’t hear me so that I can have a privacy.I feel like crying is not enough to ease my madness. I felt like I am enduring the problem of a whole nation. Sobrang bigat sa pakiramdam!I don’t know where he’s taking me but it was like we’re going up a mountain. Hinayaan ko na lang siya dahil sa ngayon ay wala pa akong ganang makipag-usap.Until later on, we stopped at the edge
I slowly open my eyes when I heard the door open. Where am I? This is not my room and this is also not familiar to me.My vision is still blurry since I just woke up but when the person went near me, I slowly distinguish who it is.“Lady Fev...”His concerned eyes darted at me. Soon after, he touched my forehead with the back of his palm. “I brought soup and medicine. You should eat first,” he offered.This scene is familiar.I tried to rose up but I felt my head hurts. Inalalayan niya ako sa pag-upo hanggang sa mapasandal ako sa headboard.Later on, he just volunteered to give me a hand for me to eat. Hindi na ako tumanggi pa dahil sa nararamdamang gutom at hilo.Hinipan niya muna ito bago isinubo sa akin at habang kumakain ay wala akong ibang maisip kundi ang nangyari kahapon. Unti-unting bumabalik ang lahat ng sinabi ni Matthew na hindi ko alam kung dapat ko bang paniwalaan.“Your medicine
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I just want to disappear from this world.I don’t even care even though I’m walking at the middle of the road, hearing the different kinds of horns. Why can’t they just kill me so this will end already?“Hoy! Magpapakamatay ka ba?!”I heard someone shout at me but I didn’t turn to look whoever it is. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa matunton ko ang puro punong lugar. I went under the tree and let myself rest there. Napakatahimik... Napakapeaceful. I sat on the ground and leaned against the tree. Pinapakinggan ko lang ang tunog ng pagsayaw ng mga dahon kapag nahahanginan ito. I’m aftaid at the darkness but it’s a surprise that I found it calming now.When I open my eyes, There was no moon either stars. Until I suddenly feel a small liquid streaming down my face. I thought it’s my tears but I couldn’t cry anymore added that it’s cold. Later on, they simultaneously fall a
I waited. I waited for it to hit me but damn this car! It stopped!Patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko nang tumayo at pinaghahampas ang harap ng sasakyan.“Just fucking kill me!” I continue to hit it even though I’m already hurting my own hands. “Kill me now!”“Fev!”“Kill me!”“Fevianna!”I was stopped when I heard that familiar voice. It was dark already but when he got near me, that was the time I almost lost my energy. But he managed to hold me still and that’s when I didn’t waste a time and wrapped my arms around him.“Ryven!” I sobbed just by smelling his scent again. I missed him so much. I missed this man.“Fev, sorry... I-I’m really really sorry from what I did,” he said as he tightened our hugs and kissed the side of my head.I wasn't able to answer since I just want to feel his warmth. I feel like home inside of his embrace. Ngayong halos maubos na ang lakas ko ay unti-