Chapter 10

Nagising ako na sobrang sakit ang ulo. Sh*t! Anong nangyari? Bakit ang sakit ng ulo ko? Inilibot ko ang tingin sa buong kwarto at nagulat nang ma-realized na nandito ako sa kwarto ko. Paano ako nakarating dito? Wala akong maalala kung anong nangyari kagabi! Maya-maya lang ay nakarinig ako ng katok.

“Lady Fev, are you awake?” I heard Gin's voice.

Bago pa ako makasagot ay pumasok na siya agad na may dalang baso ng tubig. Nang makita niya ang kalagayan ko ay agad siyang lumapit at inabutan ako ng gamot. Kukunin ko na sana ‘yon nang bigla niya itong ilayo sa akin.

“What are you doing?” iritadong tanong ko sa kaniya. 

“Tell me first why did you drink last night,” nakataas ang isang kilay niyang tanong. Seriously? Sino siya sa tingin niya para utusan ako? I'm the boss here.

“Why are you asking me? I don’t even remember what happened last night,” iritadong sagot ko.

“See, you’re that drunk to not even remember what have you done last night,” saad nito na nagpakaba sa akin. What did he mean by what I have done? Hinihintay niya akong magsalita pero nang makitang wala talaga akong maalala ay bumuntong hininga siya.

“Here.” Iniabot niya sa akin ang pain reliever. Kinuha ko agad ‘yon nang abutan niya rin ako ng tubig.

“Drinking too much alcohol at your mission, huh?” Umiiling-iling na aniya. Inirapan ko lang siya at pilit na inalala ang mga pangyayari kagabi. Humiga ulit ako at nag-isip.

Inuna kong alalahanin ang dahilan ng pag-inom ko hanggang sa unti-unti ko nang naaalala simula pagdating namin sa party hanggang sa pag-inom ko ng vodka at cocktail. Sh*t! That's it! Nalasing ako sa cocktail?!

“Hmm? Remembering anything?” Nakasandal sa upuang tanong ni Gin habang naka-cross arm at nakatingin sa akin.

“Why are you still here?” masungit na tanong ko sa kaniya. I mean, yes, he can stay but that is if there's a reason for him to stay.

“After your dad witnessed how drunk you were last night, he told me to watch you 24/7. That's why I’m still here,” sagot niya na nagpalaglag ng panga ko.

“What?! What did I do last night?!” Even dad saw how drunk I am last night? Sh*t! Kinakabahan ako pero ayokong marinig ang sasabihin niya.

“Well, you—”

“Stop!” Pinutol ko rin ang susunod niyang sasabihin. I don’t want to hear it, I can even sense that it was embarassing.

I would rather remember it myself than hearing from him what kind of embarrassment I did last night. Hindi man mahahalata sa hitsura niya ngayon pero alam kong tatawanan niya ako as soon as maalala ko ang ginawa ko kagabi.

“What is it, lady Fev?” inosenteng tanong niya nang tingnan ko siya nang masama. Umiwas lang ako ng tingin. 

I remember I drank vodka last night at ‘yon ang dahilan ng pagkahilo ko. Sumunod naman ang pag-offer sa akin ni Emma ng piña colada at hindi ko na alam ang sumunod na nangyari pagkatapos no’n. Seriously, this is actually Emma’s fault. Ang balak ko ay magtake advantage sa pagiging lasing niya but I didn’t expect that the table would turn and end up I was the one who got drunk.

Marahas kong sinuklay ang buhok at tiningnan ang wall clock. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kung anong oras na.

“What the fuck! It’s 2 o’clock in the afternoon already?!” Bigla akong napabangon. Gaano kahaba ang tulog ko? Anong oras ba ako nakauwi kagabi?

“As you can see, yes,” sagot ni Gin.

Tumayo ako mula sa kama nang biglang maramdaman na para akong masusuka. Agad akong tumakbo sa cr at doon tuluyang sumuka. Sumunod naman si Gin at hinagod ang likod ko.

“Fuck this! I don’t want to drink alcohol anymore!” saad ko sa pagitan ng pagsuka ko dahil mas lalong sumakit ang ulo ko. Narinig ko ang mahinang tawa niya.

“What?!” iritadong tanong ko.

“Huh? What?” balik niyang tanong. 

Umirap ako at naghilamos ng mukha. Masakit talaga ang ulo ko. Hindi ito ang unang beses na nalasing ako pero ngayon lang ako nagkaroon ng hangover, sa rami ba naman ng nainom ko.

Bumalik agad ako sa kama at nahiga. Ipinikit ko na ang nga mata ko nang may maalala.

“Paano pala ako nakauwi?” umikot ako at hinarap si Gin na naroon pa rin nakaupo sa tabi ng table.

“Sinundo kita,” sagot niya.

“How about Fion?” 

“She drove the car you used.”

Tumango ako at hinayaan na lang si Gin na magbantay roon. I need to remember what I did last night, pero sa tuwing napapalalim ang pag-iisip ko ay mas lalong sumasakit ang ulo ko. F*ck! Bakit ba kasi ako nagpakalasing?! Unti-unting nahuhulog ang mata ko hanggang sa tuluyan na akong nakatulog ulit.

Nagising na lang akong masakit pa rin ang ulo. Tiningnan ko ulit ang wall clock sa taas ng pintuan, alas sais na pala ng gabi. Napapahaba na ata ang tulog ko. Tiningnan ko rin ang kinaroroonan ni Gin kanina at nandoon pa siya hanggang ngayon. Did he really mean it when he said he’ll watch me 24/7?

Nakapikit siya habang nakasandal sa upuan malapit sa dingding at nakakrus ang mga braso. Umupo ako at pinakiramdaman ang sarili, hindi na gaanong masakit ang ulo ko. Dahan-dahan akong umalis sa kama at binuksan ang pinto.

“Where are you going, lady Fev?” narinig ko ang boses ni Gin. Gising siya?

“Kakain,” simpleng sagot ko. Hindi ako nakakain ng breakfast at lunch kaya natural lang na magugutom ako.

“I already brought you dinner,” sagot nito kaya bigla akong napatingin sa lamesa doon. Woah, meron nga, bakit hindi ko agad napansin ‘yon?

Agad akong lumapit doon at sinimulan nang kumain. Niyaya ko rin siyang kumain pero busog daw siya kaya hinayaan ko na lang. Habang nasa kalagitnaan ako ng pagnguya ay may biglang pumasok sa kwarto ko. 

“Oh, you’re already here,” tukoy nito kay Gin. It’s Fion at kasama niya si Fellin. Anong ginagawa nila rito?

“Don’t you know how to knock first before entering?” sarkastikong tanong ko sa kanila.

“Kinakatok lang ang pinto kapag nakasarado. You see, it’s wide open.” Tinuro pa ni Fion ang pinto. Oo nga pala nakalimutan ko itong isara kanina. Tsk, stupid Fevi.

“So why are you here?” tanong ko na lang.

“We have something to discuss about,” sagot ni Fellin saka naupo sa kama.

“At my room?” nakataas ang kaliwang kilay na tanong ko.

“You think you can walk with your situation right now?” Umirap si Fion. Oh, I get it now, may kaunti rin pala silang konsiderasyon, though kaya ko naman nang maglakad pero nahihilo pa rin nang kaunti.

Pinagpatuloy ko lang ang pagkain at hinayaan na sila sa kung ano mang gusto nilang gawin. Humigop ako ng sabaw nang magsalita si Fellin.

“Since Dad directly ordered Gin to watch our careless sister, matatagalan pa ang paghahanap kay Matthew.” Matalim akong tinitigan ni Fellin. What? What did I do?

“You can just replace Gin, I’m willing to take his place,” offer ni Fion na ipinagtaka ko. Why would she do that?

“And why?” Fellin suddenly turned her gaze at Fion.

“I just find it annoying to stalk someone,” sagot niya at umirap.

“Really? From what I have seen, you’re the one who’s eager to watch over Ryven,” singit ko.

“Not anymore,” walang ganang sagot niya.

“Hmm. Why the sudden change of mind?” nagtatakang tanong ko at humigop ulit ng sabaw. Malabo talagang mawalan siya ng gana. Kitang kita ko pa ang pagkislap ng mga mata nito noong nakita ang litrato ni Ryven. Once she got interested in someone, hindi niya ito titigilan, that’s the Fion I know. 

“Nothing. Huwag ka na nga magtanong. By the way, I’m thirsty.” Naglakad siya palapit sa akin. Kinuha niya ang baso ng tubig na dapat sana ay sa akin at ininom ‘yon.

“Seems like you’re avoiding someone, huh?” pabirong tanong ko pero bigla na lang nitong naibuga ang tubig na iniinom at muntik pa akong matalsikan.

“What the hell!” Napatayo ako sa kinauupuan ko at ang lahat din ay nagulat sa iniasal ni Fion.

“What was that about?” Even Fellin find it disgusting.

“I’m sorry, I was shocked,” paumanhin nito habang pinupunasan ang labi.

“What? Ano namang nakakagulat sa tanong ko?” iritadong tanong ko sa kaniya. Maya-maya lang ay nanlaki ang mga mata ko nang may ma-realized.

“What the fuck! You’re really avoiding someone, do you?” nanliliit ang matang tanong ko sa kaniya. Who would it be?

Umiwas siya kaagad ng tingin at bumalik sa pwesto niya kanina.

“No! S-sino namang iiwasan ko?” she defended herself pero hindi sapat ‘yon para mawala ang pagdududa namin.

“Is it true?” tanong naman ni Fellin. Seryoso na ang mga mata niya ngayon. That’s it! Hindi makakapagtago ng sikreto si Fion pagdating kay Fellin.

“I said no!” pagmatigas pa niya.

“Hmm. Come to think of it, you became strange since we started spying Ryven. I guess you’re hiding something from us.” Pilit ko siyang inuusisa pero umiiwas siya ng tingin.

Matalim namin siyang tinitigan ni Fellin at napansin ko na rin ang pamamawis ng noo niya.

“Spill it before I even think of you as a traitor,” saad nito na mas lalong nagpahalata sa kaba ni Fion. Mausisa ring nakatingin sa kaniya si Gin.

“You won’t tell anything? Fine, then, I’ll investigate you right away,” saad ni Fellin at umaktong maglalakad palabas nang biglang magsalita si Fion.

“Fine! I’ll tell it to you,” pagsukong aniya.

Umupo siya sa kama pero hindi pa rin makatingin sa amin. Hinihintay namin siyang magsalita hanggang sa bumuntong hininga siya at nagsimula nang magpaliwanag.

“Guess how stupid I was for being involve in romantic relationship,” panimula niya na nagpatahimik sa aming lahat.

Come again? What did she say? A relationship? A romantic relationship?!

“H-huh?” Kahit si Fellin ay hindi makapaniwala sa sinabi ng kapatid. Hell yeah! What to expect? We are assassins and it is forbidden to have a relationship with ordinary people!

“I heard it, right? You had a relationship with someone?” paniniguro ko, sakaling nagkamali lang ako ng dinig pero tumango lang siya nang hindi tumitingin sa amin.

“What the hell are you thinking? Don’t you know the rules of assassins?” tinaasan ko siya ng boses.

“I know! But that was before when I was so naive and just want to enjoy life,” sagot niya. 

“Enjoying life while you’re putting us at risk?” seryosong tanong ni Fellin. She’s right. What the hell is Fion thinking?

“I’m not putting us at risk. I didn’t tell him anything about us, don’t worry,” saad nito saka umirap.

“Do you think we’ll believe in you after you lied to us?” iritadong tanong ko sa kaniya.

“I didn’t lie. Hindi ko lang sinabi!”

“Pareho lang ‘yon!”

“No, it’s not!”

“Pwede ba tumigil na kayo?”

Pareho kaming natahimik nang biglang magsalita si Fellin. Tahimik man pero nagsasagutan kami ni Fion gamit ang mga mata namin. Kung nakamamatay lang talaga ang titig, pareho na kaming nasa critical na kondisyon ngayon.

“Tell us the details,” utos ni Fellin na nagpahinto kay Fion sa pagtitig sa akin. Bigla siyang napaisip at bumuntong-hininga.

“Fine!” sagot nito at sinimulang ikwento kung paano sila nagkakilala hanggang sa break up.

Nakilala niya pala ito sa kalagitnaan ng mission niya nine months ago. Naalala ko rin na ‘yon ang pinakamatagal na wala siya rito sa bahay dahil malayo ang lugar na pinuntahan niya at sa hirap ng paghahanap sa target. I didn’t expect that she’ll commit with someone. Three months lang ang itinagal nila dahil nalaman ni Fion na may girlfriend ang guy dito sa Manila. Tsk, e ‘di naging kabit ka pa. We’re just glad dahil hindi niya ito masyadong sineryoso kaya hindi na namin kailangang mag-alala pa dahil wala siyang sinabi na kahit ano tungkol sa amin.

“So, anong kinalaman niyan sa pagiging strange mo lately?” tinaasan ko siya ng kilay.

“Gosh, don’t you get it? How would you react if you’ve seen the filthy thick face of your ex again after six months of break up?”

“Huh? So you mean you saw him right after we started spying Ryven?” tanong ko. Iyon ba ang rason kaya siya umiyak noong araw na ‘yon?

“Yeah,” sagot niya na nagpalaglag ng panga ko. Biglang may pumasok na ideya sa utak ko kung sino ‘yon. So kaya ba nawalan siya ng gana lately at ginusto na lang na makipagpalit kay Gin dahil isa ito sa mga kaibigan ni Ryven?

“Who’s that guy?” Inunahan ako ni Fellin sa pagtatanong.

“Curse that man. He’s one of Ryven’s friend and a jerk named Jiro Moriales.”