CHAPTER 4

ASLAN’S POV

Nakita ko si Tyson na tinabunan na ng mga papeles nang pumasok ako paloob sa cabin. Ang mukha niya ay nagpinta ng pag-aalala.

“May problema ba, kapatid?’’ tanong ko.

“Ang bilang ng mga werewolves sa lungsod ay tumaas nan ang husto. At may ilang mga pag-atake na din.”

“Hindi ba’t pumirma na tayo ng kasunduan ng kapayapaan sa kanila? Ano pa bang napakahalagang bagay at handa silang ipagsapalaran ang kanilang buhay?’’

“Sa palagay ko alam ko kung ano ang hinahabol nila ... Tingnan mo ito ...’’ sabi niya at inabot sa akin ang isang file na kulay berde.

Kumunot ang mga kilay ko nang tanungin kong, “Bakit mo sinusuri muli ang profile ni Lina?

Huwag mong sabihin na iniisip mong isa siyang traydor? Napaparanoid ka na ba?’’

“Sigurado akong isa siyang traydor. Dahil siya ang taong nag-tip sa mga werewolves kung

saan ang ‘HEART OF MAGIC’.’’

“Hindi pwedeng seryoso ka sa sinasabi mo, tandan mo niligtas niya ang buhay mo…’’

“Upang makapasok siya dito at magkaranggo. Nakita kong may may kakaibang kislap sa kanyang mga mata nang hilingin kong patayin niya ang pulis sa araw na iyon. Alam mo ba kung sino ang pulis na iyon?’’

“Wala akong ideya.’’

“Siya ay kabilang sa crescent pack.’’

Pakiramdam ko ay may sumuntok sa akin. Bakit hindi ko nakitang mangyayari iyon…

“F***! Sinamahan ni Lina si Aurora sa paglalakad sa hardin.’’ Bulalas ko.

“May ikakatanga ka pa ba diyan, kuya?’’ sabi ni Tyson at nagmadali sa hardin.

Hinanap namin si Aurora sa lahat ng sulok ng bahay pero hindi namin siya mahanap. Siya ay nakuha at kasalanan ko ang lahat ng iyon.

CALEB’S POV

Tinatapik ko ang mga paa ko habang hinihintay ko ang kapatid kong dumating. Hindi na ako makapaghintay na makita ang susi patungo sa ‘Heart of Magic.’ Sa puntong hawak ko na ito, walang sinuman ang makakatalo sa akin at gayundin ang mga kasama ko.

Halos nanlaki ang mga mata ko na parang nakakita ng multo nang naging pula ang locket ko. Isang witch ang nilagyan ito ng mahika, iilaw ito ng kulay pula sa tuwing malapit sa akin ang aking mate. Wala akong oras para sa bagay na iyon. Malinaw ang pakay ko, nais kong maibalik ang kawualhatian ng mga werewolves.

Pinindot ko ang nasa kamay ko, ay dineklara kong, “Huwag niyong hahayang mas babaeng lumapit dito.’’

“Ummm… boss, ang kapatid mo ay nandirito na, haharangin po ba naming siya?’’

“Huwag, papuntahin sila dito.’’

Ang paraan ng pakikipaglaban niya ay madalas kong nakakalimutan na si Lina ay isang babae. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.

Bigla na lamang akong napapikit habang ang isang malakas na bango ng gatas at tsokolate ay bumabalot sa aking ilong. Iyon ang paborito kong amoy simula pa nang bata pa ako. Maaaring ang aking mate ay nasa malapit lang. Umiling ako at binuksan ang aking mga mata nang makita ko si Lina na nakatayo na may dalang isang babae sa kan’yang mga kamay. Naglakad ako pababa ng hagdan, at lumapit sa kaniya.

Ang mundo ko ay umiikot sa sarili nitong axis nang makita ko ang mga mata mukha ng babae;. mala-marmol na balat, mabilog na labi, bilugan ang mukha, at matalas na kilay. Ang uhok niya ay parang isang alon. Ang salitang, ‘Mate’ ay lumabas sa aking isipan, at nagising ako sa katotohanan. Binubuksan ko ang mga bibig ko upang tanggihan siya pero ang mga salitang iyon ay hindi makalabas sa bibig ko.

Nakaramdam ako ng matinding pagnanasa nang hawakan siya. Parang bang lahat ng bahagi ng aking katawan ay sabik na sabik na hawakan siya. At bago ko pa malaman ay hawak-hawak ko na siya. Isang alon ng kasiyaan ang dumaloy sa akin sa oras na magtama ang aming mga katawan. Binuhat ko siya sa aking trono at ini-upo ko siya sa aking kandungan.

“Walang anuman,’’ ang nanunuyang boses mula sa kapatid kong si Lina ang nagbalik sa akin sa realidad. Gusto kong itapon ang babae mula sa aking mga kamay pero iyon ay imposible. Kaya ibinaling ko na lamang ang paningin ko sa aking kapatid. “Ako ang iyong Alpha at ikaw ay nakatadhanang gawin ang aking nais.’’

“Hindi mo ba magawang maging magalang man lang kahit minsan lang?”

“Touché, kapatid. Sa palagay ko ang pananatili mo sa mga flamers na iyon ang nagpapahina sa’yo.’’

“Natutunan ko ang isang bagong antas ng kalupitan. Siguradong ipagmamalaki mo ako.’’

Halos lumubog ang puso ko sa sinabi niya, sigurado akong hindi maganda ang kahihinatnan nito,

“Bakit, ano ang ginawa mo?”

Huminga siya ng malalim, “Pinapatay nila sa akin si Connor,’’ sagot niya.

Ang mga pangil ko ay tila humahaba habang ang dugo ko ay kumukulo, “M****R F*****S! Pagbabayarin natin sila sa ginawa nila.’’

Tumango lamang si Lina at nagtungo sa kan’yang kwarto at bakas sa mukha nyang ang pagkadismayado. Kung sabagay, si Connor ay parang tagapagturo niya na din.

“Alpha, ang mga kalalakihan natin ay naghihintay na sa iyo para sa mga diskarteng dapat nating isagawa,’’ sabi ng aking beta, si Adrian, nang siya ay pumasok.

Lahat ng werewolves ay nagtapon sa akin ng kakaibang mga tingin nang makita nilang kandong-kandong ko si Aurora pero ni isa sa kanila ay hindi nagsalita. Nang sandaling umupo na ako sa ibabaw ng lamesa, ay nagsimula nang magpresenta si Adrian.

“Aatakihin natin ang mga flamers sa Biyernes, kung kalian ang mga kapangyarihan nila ay mahina. Si Loren naman ay sasalakayin ang kanilang pabrika ng mga armas at sisirain ito. Si Mori naman ang siyang bahala sa stasyon ng kuryente habang ako naman ang bahala sa mga batalyon at sasalakayin ko ang mansyon. Salamat kay Lina dahil alam na natin lahat ng bagay na kailangan nating malaman mula sa loob.’’

“Hmmm… ginawa niya nang maayos ang kanyang trabaho…’’

“Ang pinaka-importanteng kredito dito ay nasa sa’iyo, Alpha. Kung hindi mo ipinadala si Connor, hindi siya magkakaroon ng dahilan para pagkatiwalaan si Lina.’’

“Para sa isang mataas na layunin ay kailangan ng isang sakripisyo. At ipaghihiganti natin ang pagkamatay niya sa pamamagitan ng pagpatay sa mga flamers na iyon.’’

Umalis na ang mga tao ko matapos ang pagpupulong, at naiwan akong mag-isa kasama si Aurora. Napakaganda niyang titigan habang natutulog at hindi ko mapigilan ang aking sarili. Iniyuko ko ang ulo ko at akmang hahalikan ko sana siya ng bigla bumukas ang mga mata niya.

Ang mga asul niyang mata ang siyang pinakamagandang nakita ko. Ang puso ko ay tila nanging kabuti nang maligaw ako sa mga ito…