All her life she thought she was a human because of the lies they fed her, but now she has been returned to her own kind. A kind she thought only existed in myths and a kind she thought she would never embrace. This is an action-packed fantasy story of Tanisha's journey of how she unravels the mystery behind her true identity and her fight to claim what is rightfully hers.
View MoreI never knew this day would come. It was delayed, but it did come. Parang kailan lang nang pinapanood ko siyang lumakad sa altar patungo sa ibang lalake, ngunit ngayon heto siya at naglalakad patungo sa akin.After the explosion that day I thought we were done for. I thought she overdid it again, and bursted into flames. I thought I'm gonna have to mourn for her death for the second time. But then the sky cleared, someone with dark wings was carrying Tanisha on his arms—he was Vhuther, he said—the deity of death. He saved her. He saved us and killed the thief.I'm trying my best not to tear up when my eyes laid at my beautiful wife. I waited for this for years. After Lucian died, I never made any move in respect of his death. Nagsimula lang akong manligaw pagkaraan ng tatlong taon—with the help of my son and Lucian's daughter."Naiyak ka na.." rinig kong bulong sa akin ni Donovan na nakatayo sa gilid ko."Parang hindi ka umiyak nang ikas
It has been four hours since the disappearance of Mikayla and Ace. Everyone is frantic with worry, especially my son and Donovan who arrived minute after he was informed of what had happened. They sent out mudguard tropes all over Trealvale in command of Ryleigh. We've decided not to bring this problem to the Emperatrice as she already have quite a handful of problem of her own. We are determined to solve this on our own before the Battle Royale tomorrow. "Could it be that he kidnapped Mikayla?" I asked. Donovan glared at me. "My son would never do such thing!" "I'm just listing out the possibilities," I defended. "He can teleport, and according to my son they disappeared. Tell me why shouldn't I be suspicious of your son?" I added. "Don't.." Ryleigh pleaded as she gripped tightly on Donovan's arms, keeping him from attacking me. I may be crossing out of line here, but at least I'm being thorough. For some reason I couldn't read Ace's mind since we me
Matapos mag-usap ng mag ama ay kanila ng dinaluhan sina Mikayla at Ace sa may sala. Naabutan nilang nakasubsob ang mukha ni Mikayla sa kaniyang mga kamay habang si Ace naman ay nakatayo sa gilid nito at marahang tinatapik ang likod nito. "Her eyes," Ace mouthed.Naalarma si Atticus at nagmadaling lumapit kay Mikayla at iniluhod ang isang tuhod, "Miks.." aniya sa dalaga. Nakakunot ang noo nito nang mag-angat siya ng tingin. Nagtataka sa ngalang itinawag sa kaniya ni Atticus."Kulay asul na ang mga mata ko.." wika ni Mikayla habang ang mga luha sa kaniyang mga mata ay nagbabadya nanamang tumulo. Dumapo ang mga mata ni Atticus sa nanginginig nitong kamay at kinuha ito pagkatapos ay ikinulong sa kaniyang palad."We'll be in haste," paniniguro niya bago sumulyap sa kaniyang ama."Matutuloy ba bukas ang Battle Royale?" biglaang tanong ni Ace.Sinipat siya ng tingin ni Acheron na parang kinikilat
Napaigtad si Atticus mula sa kaniyang pagkaka-upo nang lumagabag ang pinto at iniluwa nito ang hinihingal na si Ace na sapo sapo ang kaniyang dibdib."What was that?!" sigaw ni Mikayla na humahangos pababa ng hagdan.Tamad na tumayo si Atticus at hinarap si Ace, "Muntik ka nanaman bang mahuli ng pinagnakawan mo?" mapambintang na tanong kaagad niya dito. Ang paalam kasi nito sa kanila ay makikibalita lang ito kung saan gaganapin ang unang paligsahan pero heto siya ngayon at mukhang may ginawa nanamang hindi maganda."Hi—hindi.. Teka.. Hi..hihinga lang a—ko," hirap na hirap na bigkas niya habang sapo sapo pa rin ang dibdib at nakatungo."Ganito.. Kanina nagpunta ako sa may—plaza! At alam niyo ba ang nalaman ko?!""Ano?" bagot na tanong ni Atticus at Mikayla.Inirapan sila ni Ace at saka mahinang hinampas ang kanilang mga braso. "Magkunware naman kayong interesado kayo," ani nito."Oh my god! Hala, ano 'yon?!" eksaherad
Acheron's Point Of ViewNamayani ang katahimikan habang lulan kami ng isang kar'wahe patungo sa himpilan ng Emperatrice. Inihahanda ko na ang aking sarili sa muli naming pagkikita ni Tanisha. I wonder what her reaction will be once she sees me. Will she be happy? Because I know I would be."Bakit ba hindi na lang tayo mag-teleport papunta doon? Don't tell me you're losing your touch?" inip na tanong ko kay Donovan na naka-upo sa tapat niya at akap-akap sa isang bisig si Ryleigh. Inalis ko ang tingin ko sa kanila dahil sa pagka-inggit. Sana'y lahat, hindi ba?"Huwag mo naman masyadong ipahalatang excited kang makita si Tanisha," pang-aasar nito. Inismiran ko lang siya. Excited? More than anything, I'm scared. But yes, there's a little excitement."May proteksyon ang himpilan ng Emperatrice, hindi basta basta makakapasok doon—kahit na ako," pagpapaliwanag niya.
Hindi na mabilang ni Acheron kung ilang buntong-hininga na ang kaniyang pinakawalan simula nang itinapon siya dito sa kulungan. Madilim dito, at saradong sarado. Pakiramdam niya ay anu-mang oras mauubusan na siya ng hangin. Ngunit higit sa kaniya ay mas nag-aalala siya sa kaniyang anak at kay Mikayla. "Ilabas na ang bandido at iharap sa hari!" rinig niyang sigaw ng tao sa labas ng selda niya. Hindi niya talaga alam kung bakit siya napagkamalang bandido. Dahil ba sa suot niyang balabal sa mukha? Dahan-dahang bumukas ang pinto, at sa wakas ay nakakita na rin siya ng liwanag. "Halika na!" marahas siya hinatak patayo ng isa sa mga bantay at tinanggal ang kadenang naka-gapos sa kaniyang kamay. Napangiwi siya ng bumalakit ang hapdi sa kaniyang pala-pulsuhan dahil sa higpit ng pagkakatali sa kaniya. Nakatungo lamang siya habang hatak-hatak siya ng dalawang kawal, panaka-naka rin siyang itinutulak ng mga ito tuwing nahuhuli siy
Third Person's Point of View Halos mabingi ang mga tao sa sunod-sunod na pagsabog. Nagmamadali silang magtago sa kani-kanilang mga tahanan nang maaninag nila ang parating na mga kawal ng kaharian ng Dredmore na may bitbit-bitbit na mga armas. "Natagpuan ko na sila!" anunsyo ng isa sa kanila pagkatapos ay itinuro ang nag-iisang karwahe na naglalakbay sa himpapawid. Wala namang inaksayang panahon ang mga kawal at nagpakawala sila ng mana patungo sa karwahe dahilan para mawalan ng kontrol ang nagpapatakbo nito, at unti-unti itong bumagsak. Kani-kaniyang silong ang mga kawal sa bubong nang makitang malapit na itong bumagsak sa lupa, at tuluyan na nga itong bumagsak. Nagkalat ang pira-pirasong parte ng karwahe at sa gitna nito ay may tatlong tao na nababalot ng yelo. Ang isa sa kanila ay naka-akap ang mga bisig sa dalawa. Pinalibutan sila ng mga kawal, habang nakatutok ang mga armas nila dito na para bang sila ay isang pangan
"Mikayla," tawag ko kasabay ng pagkatok ko sa kanilang pinto. I went straight to her house after my argument with my father. I've made up my mind. I'll bring her to Trealvale with me. Pwede namang ako na lang mag-isa ang bumalik sa Trealvale ngunit iniisip ko kung paano si Mikayla. She doesn't know how to control what she possess. She might unintentionally hurt someone and as someone who went through that—I don't want her to go through it too.Nang makailang katok na ako at hindi pa rin ako pinagbubuksan ng pinto ay minabuti ko nang umakyat sa bintana ng kaniyang silid. Nakabukas naman 'yon kaya't walang hirap akong nakapasok.Naabutan ko siyang mahimbing na natutulog. Marahan kong tinapik ang kaniyang balikat upang gisingin siya. "Mikayla.." tawag ko sa ngalan niya.Pinanood ko kung paano unti-unting dumilat ang kaniyang mga mata hanggang sa nanlaki ito sa gulat. "What the hell?!" bulyaw niya bago siya nahulog sa ka
Atticus' Point Of ViewI grabbed every clothes in my locker and searched for sunglasses. I can't go out there with my eyes like this. I still can't believe what happened. For years, I've been trying to bestow one of my elemental mana to a mundane but it never worked. They always end up dead. Why work now? Most certainly, why her?I glance at her. She's seating at one of the wooden benches inside the locker room with her eyes glued to her trembling hands. She must have been so shocked. Of course, she is. I would too if I am the mundane and that happened to me."Wear this," I said and threw my shirt and jersey short at her.She looked at me as if she was trying to kill me with a death glare. "Bakit kailangan pang ibato kung pwede namang iabot? Wala talagang manners," she whispers under her breath though I can still hear her then she stormed out of the locker room and paved her way inside the shower
"Masyado ka pang bata para sa ganito. Ano ba ang pumasok sa isip ng Onyx at nagpadala sila ng bata sa ganito kahalagang misyon? You're too weak for me," an'ya habang iwinawagayway ang hawak niyang baril sa ere at nakangisi na para bang sigurado niyang siya na ang panalo.Nagtagis ang mga ngipin ko sa pang-iinsulto niya— oh how I want to smack that smirk off his face. Tumayo ako mula sa pagkakasadlak ko sa lupa dahil sa pagkakatulak niya sa akin kanina. I wiped the blood from my cheek, and picked up my sword.Kumpara sa ibang armas ay mas bihasa akong gumamit ng espada kaya kahit baril ang gamit ng kalaban ko ay espada parin ang ginagamit ko. Minsan na nga akong napagalitan sa training dahil espada at kutsilyo lang ang hinahawakan ko. The hell they care!"You're one insult away from getting killed," I said, almost sounded like a threat. As though killing him is not the only choice I have.Nagpakawala siya ng nakakairitang tawa saka umiling. "Yo
Comments