CHAPTER 5

Im just sitting in the couch habang pinag-iisipan yung imbitasyon ni Justine. Wala naman akong gagawin buong araw at wala namang mawawala kung pupunta ako and yes his right I need to have some fun to derive my attention at hindi ma-isip si Wayde, kahit ngayon lang.

I wanna scape from the shits that drowning me.

Sa kalagitnaan ng pag-iisip kung dapat ba akong pumayag o hindi, sumagi sa isip konh eh check ang social media accounts ko. Its been quite almost a year I haven't posted any update, aside sa busy ako wala din akong ganang gawin ’yun.

While scrolling in my feed in I*, tinamaan ulit ako ng kabagutan kaya ibababa ko na sana ang cellphone hawak ko to get some foods but something in my phone got my attention. Nakita ko ang isang pamilyar na litrato, posted by a famous influencer. I was shocked, nilapit ko ang cellphone ko sa mukha ko para makita ito ng mas maigi. Binasa ko ang caption at ang nakalagay dito ay spotted , I see my self in the picture with Justine in barista lounge. How am I captured with him?

I feed my curiosity at nag punta sa comment section para mag basa ng comments, I was tagged and mentioned there many times.

"Si Azhthrielle Aelazar ba ’yan? yung ex girlfriend ni Wayde?"

"Kaya pala nakipag-break kasi may iba na"

"Kalandian nga naman"

"Ito siguro yung reason kaya sila nag break"

"Third party?"

"Who's that guy?"

Mga iilan lang yan sa nabasa kong comments, agad uminit ang ulo ko sa mga panghuhusgang nabasa ko. Fuck this society ang galing mang husga ng ibang ni hindi nga alam ang totoong nangyari sa aming dalawa.

Mas nag init ang ulo ko sa nabasa kong ‘Kaya pala nakipag-break kasi may iba na!?’ like what the f? how dare them just jump into conclusion without knowing what really happened! ako pa? ako pa ang may iba? Ako pa ang nagloko? Wow.

Napabuntong hininga na lamang ako habang pinipigilan ang pag tulo ng mga luha kong nagbabadyang lumabas.

Ang daya ako na nga ang niloko’t ginago, ako pa ang nagmukhang masama at nang manipula ng tao.

Nabalik ako sa realidad nang tumunog ang phone ko, mom numbers appear on the screen kaya agad ko itong sinagot.

"Yes mom?"

[Sweetie umuwi kami ngayon ng PH actually andito na kami sa airport kakalapag lang ng plane.]

"What? bakit biglaan naman yata ang pag uwi nyo mom?"

[Nagpatawag ang lolo mo ng pagtitipon at ang lola Kriselda mo ay nasa ospital ngayon.]

"What!? bakit hindi ko alam? bakit hindi nila ako tinawagan? Ang lapit ko lang pero wala man lang nakapagsabi, saang ospital mom?" sunod-sunod na tanong ko

[Sa ospital ng tito mo do’n sya dinala]

"Okay mom, bye. Pupuntahan ko si lola"

[okay sweetie take care, wag mong kalimutan na sa mansyon tayo mag d-dinner mamaya]

"Yes mom" maikling tugon ko at napabuga ng hangin

Pagkababa ni mommy ng telepono agad kong kinuha ang susi ng kotse at nag drive papunta sa ospital nila tito. As I arrived there agad kong hinanap ang room nya at nagmadaling tumungo sa kwartong binigay ng nurse. Naabutan ko syang nakahiga doon, walang malay.

"Anong nangyari doc? Is she fine?" I intensely asked the doctor, bakas ang pag-aalala sa tinig ko

"Kayo po ba ang pamilya?"

"Yes doc, apo nya ako"

"Well iha, inataki sya sa sakit nya sa puso buti at nadala agad sya sa ospital at naagapan. For now she's fine and stable but malala na ang sakit nya kailangan nya na ng heart donor dahil masyado nang mahina ang puso nya at mas lalo syang humihina dahil na din sa edad nya"

"She will be fine naman po ’di ba? Ano pong dapat nating gawin?"

"To find a donor, for now heart surgery lang talaga ang tanging sulosyon. I need to leave iha, babalik ako mamaya para eh check sya."

"Okay doc, thank you."

Na eh hilamos ko na lamang ang kamay ko sa’king mukha, kasalanan ko ’to dapat andon ako sa tabi nya nong mga panahong ’yun dahil wala syang ibang inaasahan kun’di ako, si mama nalang at ako ang pamilya nya pero naging makasarili ako masyado akong naka focus sa problema ko at sa nararamdaman ko hindi ko na isip na nakakalimutan ko nang dalawin si lola, nakalimutan ko na syang kumustahin.

Bumuhos na ang kanina ko pang pinipigilang mga luha nag patong-patong na lahat ng problema ko.

Honestly, lola Kriselda is not my biological grandmother, inampon nya lang si mama dahil hindi sya magka-anak pero kahit na ganon mas itinuring ko pa syang pamilya kaysa sa mga tunay kong kamag-anak.

She is the best grandma ever she's my number 1 supporter, she's a writer a great and veteran writer. I pursue my career as an actress kahit labag ang pamilya ni dad because of her dahil buong puso akong sinuportahan ni lola.

Sya lang ang kakampi ko lahat sila tutol sa pag a-artista ko wala daw itong mabuting maidudulot sa pamilya namin at pagpepyestahan lang daw ng chismis ang buhay ko pag nag artista ako na maaring maikasira ng reputasyon at apilyedo namin, ng pinakaiingat-ingatan nilang apilyedo.

Wala daw akong mararating sa pag a-artista, ang gusto nila ay eh handle ko ang negosyon namin dahil isa ako sa pinakamatalino sa’ming mag pipinsan but lola thought me to stand for my self at gawin kong anong nilalaman ng puso ko.

Lola never doubted me, she fully supports me, and she's always at may back, always ready to give me a hand sa t’wing nadadapabako. Sya lang ang kakampi ko and I cant afford to lose her.

Actually, mommy isn't against me pero hindi nya rin ako kayang suportahan dahil takot sya kay papa at lolo.

Dali-dali akong napalingon kay lola ng maramdaman kong gumalaw sya.

"lola your awake?"

"Apo, Elle iha"

"Yes lola? Are you okay? What do you feel? May masakit ba sa inyo?" sunod-sunod na tanong ko na punong-puno ng pag-aalala ang aking mga mata

"Oo naman, apo" ani nya at pilit na ngumiti

"Good to hear that lola, by the way umuwi sila mommy kakarating lang nila" nangingilid ang luha kong pinagmamasdan sya

"Ganon ba? may oras ba syang bisitahin ako? na miss ko na kasi sya" Tiningnan ko si lola habang nangingilid ang luha sa mga mata nya

"Of course lola, bibisitahin ka ni mommy may mga inasikaso lang siguro muna."

"Ganun ba? Eh ikaw apo? kamusta kana? ilang buwan na kitang hindi nakikita at nakakakwentuhan" ngumiti ako ng mapakla sa kanya bago sumagot.

"Ok lang lola ako pa ba?"

"Yung totoo iha? sa’kin ka pa ba magsisinungaling Elle? Lola mo ako, ako ang nag-alaga sayo kaya kilalang-kilala kita. Alam kong hindi ka maayos kahit hindi mo sabihin"

Pumatak ang ilang butil ng luha ko sa narinig ko kay lola. Gustong-gusto kong umiyak sa kanya, ilabas lahat ng hinanakit ko p-pero hindi pwede dahil baka mas lalo lang lumala ang sakit nya kapag ginawa ko yun, ayaw kong intindihin nya pa ako. Sa ngayon mas prioridad ko ang kalusogan nya.

"Ok lang ako lola" ngumiti ulit ako para itago ang sakit na nararamdaman ko pero sa tuwing ngumingiti ako at pinipilit paniwalain ang ibang ayos lang ako, mas lalong dinudurog ang puso ko.

"Sigi na apo, sabihin mo kay lola kung anong problema ng paborito kong apo" may paglalambing sa tinig nya

"Ako ang paborito nyong apo?"

"Oo naman iha, tinatanong pa ba iyan?" taas kilay’ng ani niya

"Malamang eh ako lang naman ang apo nyo lola eh!" ani ko at sumimangot

"HAHAHA kaya nga ikaw ang pinakapaborito at pinakamahal ko kasi nag iisa kalang" My heart melts ng marinig ko ang bahagya nyang pagtawa, alam kong nahihirapan na sya kitang-kita ko pero nagagawa nya paring ngumiti. Nakaka-inggit si lola pa’no nya nagagawang ngumiti kahit nahihirapan sya?

"Apo?"

"A-ah yes lola?"

"Ang lalim ng iniisip mo, sino yan?"

"Wala po lola, wala po" pagtanggi ko na naman

"Tungkol ba yan sa pag-ibig?"

"p-po?"

"Pag-ibig ba ang dahilan kaya nababalot ng lungkot yang mga mata mo?"

Napayuko na lamang ako, hindi ko magawang aminin sa kanya yung totoo, na kaya ako nag kakaganito dahil sa pag-ibig dahil baka isipin nyang ambabaw ng dahilan ko para makalimutan sya.

"Apo... dumaan din ako dyan kaya na iintindihan kita, sige na Elle iha, mag kwento ka" pangungumbinsi niya ngunit hindi ko parin magawang magsalita.

"Ayaw mo bang kakwentohan si lola? dati-dati ang daldal mo kinikwento mo sakin lahat ng nangyayari sa buong araw mo kahit pa nong nagka-crush ka sa sir mo, ngayon ayaw mo ng magkwento sakin?"

"H-hindi naman po sa ganon l-lola hihi gusto ko lang magpahinga muna kayo yun kasi ang sabi ng doctor"

"Nakapagpahinga na ako apo"

"Sige na lola magpahinga muna kayo wag na matigas ang ulo"

"Oo na pero mangako ka munang eh k-kwento mo yan sakin?"

Nag-aalinlangan ako pero napapayag nya rin ako sa huli.