CHAPTER 4

Nagmadali akong magbihis dahil baka ubusin ng gong-gong na ’yun ang Brazil Cerrado ko.

I just wear a black turtleneck sleeve, plain white mini skirt and my favorite black fury boots. I check my reflection in the mirror, as always I look stunning.

Hindi naman sa pinaghandaan ko talaga ang pakikipagkita ko sa kanya ha kasi hindi naman daw ’to date, Oo  hindi naman yata ’to date but I just wanna look formal since the last time na nakita nya ako sa bar I look like a drunk desperate idiot crying over a man, lol.

Ilang minuto lang akong nagmaneho at nakarating agad sa paborito kong coffee shop, ang Barista Lounge.

Pag pasok ko palang nakita ko na syang kumaway while wearing a big smile, kaya i head my way there agad.

‘Feeling close ah’ inner me

Well i can't deny naman na he has looks and his really attractive but his not my type.

"Hi, sit down" he offered ng makarating ako sa harap nya

"Im not a dog" pagmamataray ko while rolling my eyes.

"Your so rude miss but dont worry I understand you, you're freshly from break up. Normal lang yan na maging iritado kahit wala namang ginagawa sayo" parang pangungunsensyang ani nya at may kumawala pang mapanuksong ngisi sa mapupulang labi nya.

I just roll my eyes again at umupo na nga

"Stop rolling your eyes lady baka maduling ka" pang-aasar na nya naman at bahagyang tumawa.

Hes so annoying! Im pissed!

"You know what kung pinapunta mo lang ako dito just to annoy me because you're bored then you shouldn't waste my time!" inis na sambit ko but he just faint a smile again! I don't know why pero sobrang na-iirita talaga ako sa kanya.

"Ok sorry, you're just so cute when you're mad” he giggled “By the way, they're preparing the coffee na so just relax there” dagdag nya pa

My face heat up because of that complement though I know Im cute naman talaga, can't deny that.

I get my phone at nagscroll sa I* baka kasi pag sa kanya ko itutuon ang atensyon ko mas lalo lang akong ma wala sa mood at masira ko pa yang mukha nya.

Finally, after a long wait matitikman ko narin ulit ang favorite coffee ko, my stress reliever.

Inilapag ng waitress ang kapeng kanina pa namin hinihintay, agad ko naman itong kinuha at inamoy.

I miss this aroma, ninanamnam ko talaga ang sarap nito because for sure it will take me 5 months of waiting bago ko ulit ’to matikman.

Im in the middle of satisfying myself for an almost half a year craving for this coffee when i noticed the man infront of me na nakatingin sakin.

“Damang dama ah” nakangising ani niya

My cheek heated up, omg! did I just forgot na may kasama pala ako?

Im just so overwhelmed ng matikman ko ito. Gosh! for sure nag mukha akong tanga.

Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanya dahil sa sobrang hiya, feel na feel ko yung pag inum ng binili nyang kape pagkatapos ko sya tinarayan ng ganon, sa palagay ko ang kapal yata ng mukha ko.

Reyna ng lupa maari mo bang gamitin ang iyong brilyante at utusan ang lupa na lamunin nalang ako!

"U-uh, dont worry I'll pay for this" i said habang umiiwas parin ng tingin sa kanya.

Wait? Sinabi ko bang ako ang magbabayad? hala! I dont have money na pala, super expensive pa naman ng kapeng ’to! N-nasabi ko lang yun dahil sa sobrang hiya. Gosh! What should i do?

B-baka ibenta nya ako sa may ari ng ng coffee shop na ’to kasi wala akong pambayad o baka paghugasin ako ng tambak-tambak na pinggan o hing-in ang kidney ko as payment or more worse things than that!

B-baka gawin nya akong sex slave no! It cant be!

Nabalik nalang ako sa realidad ng may tumapik sa balikat ko.

"Hey?" his forehead creased

"A-ah no! swjgsksq"

"Huh? anong sinasabi mo?"

"U-uh wala... wala naman. Tinatanong ko lang kong may sinabi ka ba kanina hindi ko narinig eh"

"Yuh, obviously. I said no need to pay that ’di ba sabi ko sayo libre ko?"

"Coffee exchange of what?" I ask out of the blue

"Huh? what are you talking about?" nagkasalubong ang kanyang kilay, I see how confuse he is sa binitawan kong tanong.

"A-ah nothing" napayuko ako sa hiya ng ma-realize ko ang mga sinabi ko, ano bang pinagsasabi ko? huhu. Ang lutang ko at padalos-dalos lang ako sa pagsasalita.

"A simple thank you would do" he calmly said bago humigop sa kapeng hawak-hawak nya.

"T-thank you" na-uutal ako, I dont know why dahil siguro tinamaan ako ng hiya sa mga inasal ko.

"Can you do me a favor?" he uttered.

Kinabahan ako sa sinabing nyang yun, anong favor? ito na ba yun? yung kapalit ng paglibre nya sakin? sabi ko na nga ba! Mga lalaki nga naman!

Kumalma muna ako baka kung ano-ano na naman ang masabi ko.

"Anong favor?" mahinahong tanong ko kahit kabado na ako.

"Pwede mo ba akong samahan?" He ask at tiningnan ako sa mata

Wtf? samahan?

"S-saan?" napa-ayos ako ng upo. Im thinking of the things na maari nyang sabihin.

B-baka kung saan nya ako dalhin, baka kidnapper ’to or murderer, hell no! As if sasama ako!

Kung ano-ano nalang ang naiisip ko, am I just so paranoid?

"Sa pagtanda?" seryosong ani nya, my cheek heated up as I shook my head.

"HAHAHA what kind of reaction is that? just kidding, what im supposed to say is ‘pwede mo ba akong samahan sa isang art gallery?"

"Art gallery?"

"Galeihgeis Art Gallery, may event kasi at wala akong masama"

"You dont have girlfriend ba?"

"Pagsinabi ko bang wala manliligaw ka?" diritsong sagot nya

Wow! Have the guts uh! Anong klaseng brilyante ka ba para gawin ko ’yun.

"Wtf? ang kapal naman ng mukha mo ano ka dyamante!?" singhal ko at inirapan sya.

"HAHAHA bakit ba kasi napakapikon mo? at saka don sa tanong mo currently wala."

"Bakit ako ang iniimbita mo?"

"Kasi gusto ko?"

"Oo, ano bang ini-expect ko. Wala ka naman talagang matinong sagot" I roll my eyes again

"Okay, kasi wala akong ibang ma imbita but of course you can say no but if your available tomorrow at 9 you can freely come" he calmly said

I just stared at him. I have trust issues. We've just meet days ago, hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ba sya. Ilang taon ko na ngang kilala si Wayde but still he betrayed me, nakakatakot ng magtiwala.

"Azh?"

"Azh ka jan! Kung maka-Azh ka, ano first name call? bakit close ba tayo? ha?" pagtataray ko sa kanya

“What's wrong?”

“Bakit mo ako tinatawag sa nicknamw ko?”

"Kasi yun ang pangalan mo, ano bang dapat kong itawag sayo? baby? wife?" Pagbirong ani nya

"Baby mukha mo! at saka only my friends call me that"

“ok then, so you're in?”

Niyayaya ako ng isang taong ilang araw ko pa nakilala, dapat ba akong pumayag?

"Its okay if you're worried and you don't trust me because Im a stranger and we just recently met, normal lang iyan.” ani nya ng mapansin nyang nagdadalawang isip ako

“You can bring your friends, have some fun! kaysa naman magkulong ka lang sa kwarto mo buong araw." dugtong nya

"What? Inistalk mo talaga ako no!? Halatang-halata ka na!"

"What are you saying? Why are you always insisting that im stalking you?"

"Kung ganon, ba’t mo alam aber?" kunot noong tanong ko

"Nakwento ka sa akin ng kaibigan mo" simpling sagot nya

"What the —! sinong kaibigan?"

"Secret"

"Gago ka ba? sino nga!? Bakit ka ba interesado sa buhay ko? ’tsaka kalalaki mong tao chismoso ka!" singhal ko sa kanya

"Hindi ako na update na babae lang ang pweding makichismis." Taas kilay’ng ani nya

"Bakla ka siguro no?"

"What!? What the hell? Im not."

"Sus, wag kang mahiya mag ladlad kana. Siguro nanay mo si marites ano? umamin kana kasi! wag mong ikahiya ang sarili mong nanay! anong klasing anak ka!" sumbat ko sa kanya habang pinipigilan ang tawa.

"What? Who's marites?" He confusedly look at me habang nakasalubong ang kanyang kilay

"Yung nanay mo, wag mo ngang eh deny, kawawa naman yung nanay mo! dapat proud ka na si marites ang nanay mo!" pagpapatuloy ko sa kagagohan ko

"What the hell are you talking about? My mom's name is Josefa not Marites!" he said with a serious tone

Napahagalpak ako ng tawa sa reaction nya.

"Why are you laughing? Anong nakakatawa?"

"Your so serious, hindi mo ba alam yung sarcasm? ha? at saka hindi mo kilala si marites? yung reyna ng mga dakilang chismosa? HAHAHA" ani ko at pinagpatuloy ang pagtawa

"No" matipid na sagot nya

"What the f? seryoso ka? hindi mo talaga kilala si marites?" hindi makapaniwalang tanong ko.

Saang gubat ba galing ang lalaking ’to?

"Oo, Mukha ba akong nag bibiro?" seryosong ani nya

"I doubted mukha ka kasing clown" pang-aasar ko at humagalpak sa tawa, he just gave me glare.

Now you're pissed?