Chapter 3: Displeasure

[Elle Alvarez]

Nakakapanlumo! Pumirma ako sa isang kontratang pangkasal at ngayon, kasal na ako! Isa na akong misis! 

W-what have I done!?

My Dad haven't explained it yet. Nasasabik na ako sa eksplanasyon niya! At mas natetense ako habang tumatagal!

Ano ba itong pinasok ko!?

A knock on my door interrupted my thoughts. I hurriedly opened the door and it revealed my Dad.

"Explain everything." Madiin kong sabi at bumuntong-hininga. Naiinis ako sa kanila at mas lalo na sa sarili ko!

"Ah... Paano ko ba ito sisimulan?"

"Simulan mo sa pangwakas para maintindihan ko." Inis na sabi ko. Kung patatagalin niya pa ang pag-eexplain, baka mabaliw na ako kakaisip tungkol sa kasalang iyon!

"Elle, you really is a different person now. You're no longer the Elle we raised. Hindi na kita kilala. Naging bastos ka na at piling pili nalang ang nirerespeto mo. What happened to you?" I can sense the sadness in his voice.

Pero, bakit napunta don ang usapan? Is he diverting the topic?

"What happened to me? Sa akin mo pa talaga tinanong, Dad. Isn't it obvious? You changed me, you turned me into something... something you never expected me to be, and now you're asking what happened to me?" Puno ng hinanakit ang boses ko.

Nakalimutan na yata nila ang lahat! 7 years ago, matapos kong maaksidente, they started manipulating me like their own pet. I did what they wanted me to do, kahit labag iyon sa loob ko ay ginawa ko parin. I never complained, kasi alam kong kailangan ko silang sundin, because they're my parents, and that's what childrens do, to obey. At sa buhay na kinalakihan ko, magulang ko lang ang nagdedesisyon para sa akin.

"Shanelle-"

"I hate it when you call me that."

"Bakit? Iyan ang lagi kong tinatawag sa iyo nong bata ka pa. Ayaw mo na ba?" I can't look directly to his eyes. Parang pinipiga ako non.

"I changed, sa iyo na mismo nanggaling. I am not the same old Shanelle. Nagbago na lahat. Binago niyo na ako." I can feel the heat in my eyes. Any minute, baka umiyak na ako rito. 

Masakit! Masakit lahat! At ako lang ang nakakaalam nang pakiramdam na iyon.

"Elle, huwag mo namang ipamukha na walang kaming ginawang mabuti sa iyo. We did all of that because we care about you, we did that because we love you. We did that because that's what good for you."

"Care? Love? I never felt that." I whispered. It feels like his words are draining my strength. "Alam nyo ba ang nararamdaman ko everytime na dinidiktahan ninyo ako? I feel weak, I feel miserable, at awang-awa ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang magawa ang mga gusto ko! I feel like I am chained, like prisoners-" He cut me.

"Hindi ganun yon, we never treated you like a felon. You know we can't do that-" I cut him off.

"But you did." A tear escaped my eye, so I wiped it off.

"Alam mo ba? I planned on suiciding that time, but I shrugged that intention. Kasi baka mawalan kayo ng taong kokontrolin, baka mawalan kayo ng puppet." I smiled bitterly.

"Stop it."

"Hindi niyo alam ang mga pinagdaanan ko this past 7 years. Ang hirap! Sobrang hirap magbago! Salamat sa pagsakal ninyo at naliwanagan ako! Mas napadali ang pagbabagong iyon, dahil sa mga ginagawa niyo!" Nanlabo bigla ang paningin ko. "Sobrang sakit, Dad! Sobrang sakit... Ang sakit-sakit..." Tinusok tusok ko ang dibdib ko, kasabay nun ay ang pagtulo ng mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Sobrang sakit dahil hindi ko naranasang maging masaya at maging malaya! Sobrang hirap na wala akong kaibigan na mapagsusumbungan ng mga hinanakit ko dahil lahat ng kaibigan ko inilayo ninyo sa akin! Iyan ba ang pagmamahal na sinasabi ninyo? Ang gawing miserable ang buhay ng anak niyo?" My voice broke. 

"Tumigil ka na, Elle." Hindi ko siya pinakinggan. Tutal binuksan niya ang usaping iyon, sasabihin ko na ang lahat.

"Hindi ko naranasang mamuhay ng tulad sa ibang bata noon. Naiinggit ako, ingit na inggit ako. Every time I see my classmates na sinusundo ng mga parents nila, I feel envious, kasi I never... I never experienced that. Kasi bukod sa pagmamanipulate ninyo sa akin ay ang kawalan niyo ng oras at atensiyon, nababalewala ang anak niyo." Huminga ako ng malalim at nagpatuloy.

"Sa mga programs na needed ang parents, si Yaya ang kasama ko. Bakit? Kasi wala kayo. Where were you when I first learned how to ride a bike? Where were you when I reached the stage of puberty? Where were you when I graduated? Kung hindi si yaya ang kasama ko, si Lola naman. At nung nawala si Lola, wala na! Mag-isa na naman ako."

Nang tinignan ko si Dad ay wala na siyang emosyon ngunit kita ko sa mga mata niya ang sakit.

"Alam mo, hindi ko naranasang maging anak. I never experienced having a father and daughter bonding. Kasi busy kayo sa business at busy kayo sa pagdikta ng mangyayari sa buhay ko."

He hugged me but I pushed him.

"You did what's good for me? Ano, Dad? Napabuti ba ako ng mga desisyon ninyong iyon?"

"One more thing. Yes, hindi kayo nagkulang sa pera, sa mga materyal na bagay, pero... tinanong nyo ba kung masaya ako? Tinanong niyo ba kung nagustuhan ko ang mga iyon? Hindi."

"Alam niyo, wala akong pakialam kung mahal, o mura, o kahit wala kayong ibigay. I never wanted those entities anyway. Alam niyo kung anong gusto ko? Yung attention niyo, yung love, care at yung freedom ko. Pero tinanong niyo ba kung gusto ko ang mga desisyon niyo para sa akin? Hindi! HINDI KO GUSTO!"

"Iyong school ko noon, hindi ko yun gusto! Yung major ko? Hindi ko yun gusto! Yung course ko nung college, hindi ko yun gusto. Gusto NIYO yun! You never bothered to ask what I like, what I want, and what I love." I bit my lower lip to prevent myself from sobbing but I failed.

Kakatwang ang usapan namin ay naging sumbatan ng hinanakit.

"I'm sorry..."

"Every time na uuwi ako, walang magulang na sasalubong sakin. Walang magtatanong kung kamusta ang araw ko, walang magtatanong kung ano yung mga accomplishments ko, kasi wala kayo. Naisip ko nga na baka ampon lang ako."

"No, you are not adopted. And I'm sorry, I didn't know what you've been through. I'm sorry for not being a good father. I'm sorry, anak."

Sobrang sarap pakinggan ng salitang 'anak'. 

Gusto ko mang patawarin siya ay sarado pa ang puso't isip ko para don.

A bunch of sorry won't change anything. 

"The marriage." I sat on my bed and fixed my sight onto him. I dried my tears and didn't show any of my emotions.

"I'm sorry..." And he cried. Hindi ko kayang makita ang ama kong umiiyak kaya umiwas ako ng tingin. He is sobbing silently, and that crushes me.

Stop crying... Please.

"Why, Dad? Hindi niyo na ba kayang ihandle ang ugali ko, o baka masyado na akong naging pabigat? At napili ninyong ipakasal nalang ako? At sa taong hindi ko pa kilala? Wow, you really are good parents!" I mumbled in a sarcastic tone.

"Elle we did that because our company is falling."

So, it was the company over me.

I laughed but with bitterness. "Ah, mas mahal niyo nga pala ang kumpanya ninyo kaysa sa sarili niyong anak. Pasensiya na, nakalimutan ko."

Masakit isiping mas priority nila ang kumpanya than me. Well, sino ba naman ako para iprioritise? 

Isa lang akong bastos, pabigat, sugarol, delinquent at Madaldal na puppet. 

"It's not like that." He strolled onward and sat beside me. 

"Elle, alam mo na nung una pa lang. That company gave us a decent and a promising life. Doon lang tayo kumukuha ng salapi para mabuhay. But now, everything suddenly changed. Our company has lists of debts. Wala nang paraan kaya-"

"Kaya ang natitirang choice nalang ay ang ipakasal ako?"

"Y-yes. Kapag naibangon ng muli ang kumpanya at nabayaran na ang lahat ng utang ay tapos na."

"Bakit hindi niyo muna sinabi sa akin? At bakit sa hindi ko pa kilala?"

"To be honest, I don't know them either."

"What!?" Nasisiraan na ba si Dad ng bait? Nakipagdeal siya sa strangers? Wow!

At isa pang wow! Nabawasan bigla iyong sama ng loob ko. Isa kasi ito sa mga hiniling ko noon. To share what I think and what I feel to my father. 

At nangyayari na iyon ngayon.

"Yes, I just found my self agreeing to a deal they made, and the arrangement is then created." Tumawa siya ng bahagya na parang nakakatawa naman iyong sinabi niya.

"So, nakipagdeal ka sa taong hindi mo pa kilala? And the marriage, it was an arrangement between strangers? Like, I was arranged to marry a stranger?"

"If that's how you comprehend it, then it is. You know what, kung tutuusin ay hindi tayo lugi, parang tinutulungan nila tayo pero ang pagtulong na iyon ay may kapalit.

"At iyon ay ang pakasalan ang anak nila."

"Yes." Tumango nalang ako at unti-unti ko nang naintindihan.  Kailangan lang magtagumpay ang deal nila tapos pwede ko nang hiwalayan ang lalaking iyon.

Iisipin ko nalang na maghihirap kami kapag hindi ko ito ginawa.

"Wala ka na bang tanong?"

"Ah... None. Nilayasan na ako ng mga tanong sa utak ko. Perhaps, I'll ask you later." At naglakad na siya paalis. Pero pagdating niya sa pinto ay nagsalita pa itong muli.

"You will always be my baby, my daughter, my Shanelle. I love you anak." And he moved forward, addressed me with a tight and warm hug. After that, he left my room.

I love you too...

Huminga ako ng malalim at nang nahiga naman ako sa kama ay kudang pumasok sa isip ko si Kendrick.

Nakausap ko na siya kagabi. After what happened yesterday, that sudden marriage, we instantly went to his condominium. Yes, he lives alone. 

Naalala ko ang naging sagutan namin.

(Flashback)

"But, Dad... How about Kendrick.  He's been my boyfriend for almost four years now, sasayangin ko ba ang pinagsamahan namin?" Sabi ko kay Dad nang magdrive siya papuntang condo ni Ken.

"Elle, do this for us. I will explain everything. Makipaghiwalay kana para walang gulo. Hindi madaling banggain ang mga nakasundo namin ng mommy mo."

Hindi ako natatakot sa kung anong kaya nilang gawin. Ayoko ko lang talaga ng gulo kaya ko ito gagawin. 

Kasalanan ko rin naman at pumirma ako. P-pero naintriga lang naman ako sa eksplanasyon ni Dad kaya ako napapirma. Pero mali parin! 

Paano ko sasabihin sa kaniyang kinasal ako kanina?

Kinakabahan ako. Ano kayang magiging reaksiyon nya? 

Nablangko ang utak ko nang matanaw ko ang pamilyar na gusali. Eto na! Hingang malalim, Elle.

We stopped infront of his condo. Dad took mom home first, before we went here, so kaming dalawa lang ni Dad ang narito. I stepped out of the car and dialled his number. It took three rings before he answered. I demanded him to meet me here, and he's on his way now.

My hands are sweating! I am so, so nervous. Hindi ko alam ang patutunguhan nito. But one thing is for sure, hindi magiging maganda ang hiwalayang ito.

Natatanaw ko na siya at mas lalo akong nanlamig nang papalapit siya nang papalapit. Tumigil siya sa harap ako. 

He stared at me for a while, observing me. In a second or two he suddenly kissed me, pero smack lang... Sa cheeks. Tss.

"K-Ken, l-lets end this." I said, stuttering. Nahahalatang kabado ako. 

"Why?" His forehead creased. His face suddenly turned serious.

"K-kasal na ako." Napayuko ako nang sumigaw siya.

"What!? Is this a prank!? If this is one of your pranks, then it is not humorous!"

"H-hindi..." Ewan ba, kaya ko naman siyang sagutin ng diretso eh, pero katawan ko ang kumukontrol. Nauutal ako. "H-hindi ito prank, Ken. I am really m-married."

"Married? You're joking right? I am your boyfriend, we've been together for almost 4 years, at sa apat na taon na yon, wala akong nabalitaan na na-engaged ka."

"Walang engagement na naganap, i-it was a sudden m-marriage."

"Hindi ako naniniwala." 

E di wag ka maniwala! Biro lang. Kinakabahan kasi ako, baka banatan niya ako rito pag nasagad ko siya.

"Ken, let's just end this relationship. I love you, but... Hindi na pwede. Kasal na ako."

Oo, mahal ko siya.

"Mas gwapo ba siya?" Oo. "May pera?" Siguro. "Mahal mo ba?" Hindi. "Or maybe, you're just using that excuse to hurt me? Or to seek revenge kasi nagtwo-time ako. You're doing this because you want to hurt me, as a revenge for cheating on you." 

He cheated?

Nagtwo-time siya?

Akala ko break-up lang ang mangyayari pero bakit may aminang naganap?

Nadulas pa siya. 

"So pinagsabay mo kami ng babae mo? You cheated on me? Okay, I really need to end this. I am breaking-up with you." And I walked out.

"No, Elle! Hindi- Elle! Let me explain!" 

Wala nang explain-explain. Sa iyo na mismo nanggaling... Manloloko!

Matapos kong maalala iyon ay naramdaman ko nalang ang patuloy na pag-agos ng luha mula sa mata ko.

Mahal ko siya. Siya lang kasi ang kasama ko every breakthroughs. But, during our relationship, he is already cheating. Wow, lang! Pati ba naman siya? Ayaw sa akin?

Natulala ako saglit pero nabalik din sa reyalidad nang may tumikhim.

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nandito yung pinakasalan ko. Yung asawa ko? Asawa?

Pero...

P-paano siya nakapasok sa kuwarto ko? B-bakit siya nandito!? Anong gagawin niya rito!?