Chapter 4: Grumpy Beginning

[Elle Alvarez]

Napanganga ako sa laki ng nakikita ko, at nakakagulat na nasa harapan ko na ito ngayon.

"Ang laki..." Manghang sabi ko nang matanawan ko ang mansion kung saan kami titira. Oo, kami, kami ng 'asawa' ko kuno. Bumaba ako sa kotse niya at naglakad palapit sa pinto.

Ramdam ko ang sama ng titig niya sa akin. Kung nakakamatay man ang tingin, malamang inuod na ako. Sobrang talim! Nananaksak!

"Will you stop glaring at me!?" Inis na sabi ko. Kanina ko pa napapansin yan buhat ng umalis kami sa mansion namin.

"Not until you take back what you said." Seryosong sabi nito.

Napaisip ako sandali. Ano ang sinabi ko na tinutukoy niya? Sa sobrang dami na ng nasabi ko, alin don? 

Ah! Saka ko naalala ang nangyari kanina bago kami umalis.

[One hour earlier.]

Anong ginagawa niya rito!? Prente siyang nakasandal sa pintuan ko at titig na titig sa akin. 

Nanlaki ang mga mata ko sabay takip sa dibdib ko. Napabalikwas na rin ako nang higa para matakpan pa ito ng mabuti.

"Hoy! Titingin-tingin mo dyan?! Iyang titig mong 'yan ha nang haharassed! Isusumbong kita sa tatay mo, minamanyak mo ako! Hindi dahil kasal na tayo ay magagawa mo na lahat ng gusto mo! Ipapakulong kitang bastos ka!" Tuloy tuloy na sabi ko, hiningal pa ako. Wala pa rin siyang reaksiyon!

Hoy! Uso magreact ha?

Nag-umpisa nang kumabog ang dibdib ko nang lumakad siya palapit sakin, seryosong seryoso ang mukha.

"Huwag kang lalapit!" Impit na sigaw ko. Napatigil naman siya at bahagyang tinitigan pa ako.

"Ba't ganyan ka makatingin? May binabalak ka no!? Huwag mo akong lapitan, manyak ka!" Sigaw ko na naman ng pinagpatuloy niya ang paglakad palapit. 'Wag mo akong lapitan!

"A-ano bang g-gagawin mo, ha?" Utal-utal kong sabi. Kinakabahan na ako. Wala pa rin siyang imik na lumakad.

Tumayo ako pa-alis sa kama at lumayo sa kanya! 

"Bakit ka ba pinapasok rito? Hindi mo ba nabasa yung sign sa gate? No pets allowed, ba't nandito ka!?" 

"Pet?" He looked at me, confused.

"Oo, bawal hayop dito. Alis!"

"Is that so? Then why are you here?!" 

S-sinasabi niya bang h-hayop ako? 

Naglakad siya papalapit sa akin, inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. A-anong gagawin niya?

Napapikit nalang ako at nagsalita.

"I didn't know that I married a pervert husband!" At don, napatigil siya at lumayo.

"What!?" He yelled. "P-pervert? That's it! Take that back! Take it back!"

"Pervert." Idiniin ko pa ang salitang iyon, magalit ka! Hindi ko alam kung bakit ko nasabi iyon, basta kusa na lang lumabas sa bibig ko. Mabuti at lumayo na siya kung hindi baka sumabog na ang puso ko sa lakas ng kabog nito. 

"I never touched you, nor held you! Ni hindi nga kita binastos!"

Nang napansin kong namumula na siya sa galit ay ngumisi ako. 

"Pervert!"

Huminga siya ng malalim at lumabas sa kwarto ko. Hay! Umalis din. Nagulat ako nang pumasok si mommy na may bakas ng hiya at galit sa mukha.

"Pack your things in 10 minutes." She said with authority. Why would I pack my things? She strode out of my room. I didn't move. Bakit ako mag-iimpake? 

Bumalik siya pagkatapos ng sampung minuto, iginala ang paningin at nang walang makitang bagahe ay sumigaw.

"Why haven't you packed yet!" Sa lakas ng sigaw niya ay pumasok na rin si Dad at si Klyde, yung asawa ko kuno.

"Bakit ba ako mag-iimpake!?" Pasigaw ko ring tanong. 

[Present]

"Pervert." Pang-iinis ko pa sa kaniya. 

"Will you stop calling me that?" Nauubos ang pasensya na sabi niya. 

"Ayoko nga."

Napasinghal na lang siya at nauna ng lumakad papasok nang walang bitbit. Kung gaano kaikli ang pasensya ko, malamang na mas maikli iyong kaniya. Mali yatang pagsamahin kami sa ii-isang bahay. 

Pagkatapos na pagkatapos ng kontrata, aalis na ako at hindi babalik. 

"Hey, help me carry these things!" 

"Carry it yourself." He said as he strolled in the mansion.

Ngayon, mag-isa nalang ako sa labas, iniwan na ako ng lalaking iyon. 

Lumingon lingon ako nang may naramdaman akong nakatingin sa akin. Unang pumasok sa isip ko ay si Kendrick, pero bakit naman? Hinayaan ko nalang. Pero kung siya iyon, bakit hindi siya nagpapakita? Hayaan na nga!

Sa oras na ito, ang lagay, ako magbibitbit lahat ng inimpake nilang gamit ko. Oo, hindi ako ang nag-impake, sila. I glanced at my baggages, sa sobrang dami niyan, kailan kaya ako matatapos?

Pagkalipas ng ilang minutong paghihirap, natapos ko nang ipasok ang lahat ng gamit nang tagaktak ang pawis, habang kumportableng nakaupo sa sofa ang lalaki. He is so relaxed, compared to me, exhausted and drained! 

"Hey, pervert! Cook us dinner!" I commanded him. 

"As far as I know, wives do the chores and cooking. You're the wife here, so do it." He said without glancing at me.

Ha! And why would I do that!? 

"Hindi ko 'yan gagawin! Magutom na at lahat, hindi ko iyan gagawin!" Sabi ko at umakyat na sa magiging kwarto ko. Mom and Dad agreed on us sleeping in one room but both I and Klyde argued. As if I want to sleep with him! I will never! Itaga mo sa bato, hinding hindi ko iyan tatabihan matulog! 

I laid down on my mattress as soon as I reached my room. I still can't believe that I signed that marriage contract. Tapos na, nangyari na, ano pa bang magagawa ko? They hold the future of our company, it's either I continue being his wife or they will put an end to our company. 

Yes, I wanted to protest! Gusto ko maging malaya pero heto ako ngayon, nakatali sa hindi ko kilala. Wala akong pakialam sa kumpanyang iyon but I just realized that our lives depend on that company. Perhaps after the contract I can soon declare myself open and unrestricted. I just have to endure this and wait. 

About Kendrick, hindi ko alam kung anong gagawin niya, if he will do something that will bring us together back or he'll leave it be. I wanted to fight for him, I also planned on not taking this marriage thing seriously but the moment he slipped? Everything changed. I feel like everyone is deceiving me. I had huge trust in him, but he crashed it.

Nakakatawang isipin na iyong kaisa-isang taong pinagkatiwalaan ko at nakasama ko ng ilang taon, lolokohin rin ako. Tumawa ako ng tumawa hanggang sa napaiyak muli ako. Masakit, haha.

Mas lalo pa akong napaiyak ng may narinig akong tumunog. My belly groaned in hunger. We didn't ate dinner. No one cooked, and I wonder if he ate already. Paniguradong nagugutom na rin iyon katulad ko. 

"Paano ba kasi ako magluluto kung hindi ako marunong?" Inis na tanong ko sa sarili ko. Ngayon ko lang napagtantong hindi pa ako handang maging asawa, simpleng pagluluto hindi ko pa magawa! Aish! 

Bumaba ako at nadatnan ang lalake na nasisiyahan sa kinakain. Wait, he is eating? He is! Dahan dahan akong pumunta sa likod niya, hindi niya naman ako napansin. Wow, mayaman sila pero McDo lang dinner niya. Okay na yan, gutom ako kaya pagtiya-tiyagaan ko nalang.

Tinignan ko ang lahat ng galawa niya at nang makakuha ng tiyempo ay mabilis ko itong hinablot. 

"Hey! Give that back!" Napatayo siya at nagsisi-sigaw. 

"Akin na to, gutom ako eh. Hehehe." 

"No! Buy your own! I'm hungry too, give that back!" At nagsimula na siyang habulin ako.

"Nakadami ka na, akin na ito." Sabi ko at tumakbo habang kagat kagat ang fried chicken.

"I only started eating! It's your fault! You didn't cook anything!"

"Hindi! Kasalanan mo, sinabi ko sa'yong magluto ka ng makakain pero mas pinili mong umupo! Eh di sana pareho tayong busog!" Panunumbat ko pa habang kagat kagat ang manok!

Mukha kaming mga patay gutom rito, naghahabulan dahil lang sa Mcdo! Wala eh, gutom kami.

"How would I cook if we don't have any groceries yet!?" Napatigil ako sa sinabi niya. Oo nga no? Wala pa kaming groceries, siguro bukas nalang! 

Nagulat ako nang may humablot sa hawak ko. Gulat akong napatingin sa kaniya at bahagyang natawa.

"You ate it all."

"Pasensya na, gutom eh." Umupo ako sa sofa ng makapag-pahinga.

"You are well-off, you can buy anything, you can buy fancy and savory foods. But, why did you choose that fast food? You are lame! Next time, choose something heavy, okay?" 

He rolled his eyes and talked. "If I chose to order from a fancy and luscious restaurant then it would take time for them to prepare it, plus the delivery time. That's why there are what you call fast food restaurants, they make food fast. I can't endure my starvation, silly."

"Ang sabihin mo, favourite mo iyon!" Panunukso ko pa.

Malawak ang ngiti ko habang siya ay nakabusangot. I felt ashamed for what I did, I ate his dinner and left him hungry. 

"Hey, perverted man, mag-gogrocery tayo bukas ha?" Napatigil ako nang bumukas ang pinto. Iniluwa nito ang mag-asawang Martinez.

"Hello, dear." Humalik sila sa amin at umupo.

That's when I noticed that they were accompanied by maids.

"These three will serve as your maids."  The old man said.

Maids? Ayoko!

"That is not necessary."

"We don't need them."

We said in unison. This is the first time we both agreed on something. We don't need maids!

"And why is that?" The lady asked.

"We can handle ourselves." Klyde reasoned out.

"Fine then. And before I forgot. The wedding is tomorrow."

Sinong ikakasal? Teka!

"What!?" Sabay naming sinabi ng may naglalakihang mata. He glared at me as I glared at him too.

"Anong kasal? Hindi ba tapos na!?" Gulat na tanong ko.

"Yes, but it's a church wedding."

"We are done signing the marriage contract, church wedding isn't essential!" Klyde retorted.

"Ashton, do you really want it or not?" The old man said, pressing every word. Want what!?

"Tsk, fine." And his face turned emotionless. 

"The suits and dresses will arrive later. The wedding is at 9:00 AM tomorrow don't be late for your marriage! Bye!" And they strolled out.

Kasal? Ulit? At sa simbahan?

"Kasal na naman!?" Hindi makapaniwalang saad ko sa katabi ko.

"Yes."

"Di ba tapos na?"

"Yes."

"Tayong dalawa iyong ikakasal?"

"Yes."

"Yes ka ng yes diyan, ayoko ko kayang ikasal sa'yo!"

"I don't want it either. Don't be late tomorrow. I'll go up and you will stay here, wait for the suits to come." At umalis na siya.

"Sandali!" I screamed and he halted. 

"What?"

"Order ka ulit ng pagkain, hehe salamat!" 

Narinig ko ang matunog niyang pag-ngisi.

"You know what? There is one universe, eight planets, seven seas, seven continents, eight hundred and nine islands, a hundred and ninety six countries, billions of people and I had the unfortunate luck of meeting you." Sabi niya nang nakatalikod saka siya dere-deretsong lumakad pa-akyat.

Unfortunate? Wow, ako nga itong malas na naipakasal sa isang gwapo nga pero maikli naman ang pasensya. Tss!

Pero bahagya akong napangiti sa sinabi niya, he described the world. How did he even know that? Is he that clever? Matalino nga siguro siya. Well, that's one thing to admire, his intellect. 

Naupo ako sa sofa at naghintay. After few minutes the suits have arrived.

"Please sign here." After I signed the document, I thanked him and the guy left.

I was about to close the gate when another guy showed up.

"Mcdo delivery." He smiled.

Mcdo?

"Wala pong umorder niyan rito, baka namali lang ho kayo ng address."

"Elle Alvarez po?"

"T-that's me. But I don't remember ordering anything."

"This was paid by Mr. Martinez, enjoy." He handed me the food and left.

A curve line formed in my lips. He ordered food for me... That proves it, he has such a good heart.

Nakangiti akong pumasok dala dala ang mga damit at ang pagkain. Naglakad ako patungong kwarto niya at kumatok.

"What is it?" He asked. As he opened the door.

"In-orderan mo ako ng pagkain?" Nakangiti kong tanong.

"No. That is mine, I just named it after you." My smile vanished. I take back what I said, he is not a good man!

Pinanood ko siyang kunin ang hawak-hawak kong pagkain hanggang sa isara niya ang pinto.

Tumakbo ako papuntang kwarto ko dahil sa inis! Sumigaw ako ng sumigaw na parang ako lang tao rito. Ahh! Mas nadagdagan pa ang inis ko nang may napagtanto ako.

Ikakasal ulit ako! Bukas!? At sa lalaking iyon!