Nang magdamag, hindi pa rin nakabalik si Mateo. Hindi rin nakatulog nang maayos si Natalie. Nagising siya bago mag-umaga at hindi na muling nakatulog.Habang kumakain ng almusal, nakatanggap siya ng tawag mula kay Drake.“Hello, Drake, kumusta ang sitwasyon?”Sa kabilang linya, nagbuntong-hininga si Drake at hindi na itinago ang katotohanan. “Talaga namang mahirap ayusin. Matigas ang kanilang paninindigan, at ang kakayahan ni Jose Panganiban sa batas ay talagang magaling, kaya’t masalimuot. Pero patuloy pa rin naming pinagtatrabahuhan. Huwag ka masyadong mag-alala…”Masalimuot.Ginamit ni Drake ang salitang iyon.Pinagtuunan ng mga mata ni Natalie ang kanyang pagkain at nagbuntong-hininga. “Naiintindihan ko.”Pagkatapos ng tawag, nawala ang gana niya sa pagkain. Parang hindi na niya kayang mag-stay lang nang walang ginagawa.Pumunta si Chandon kay Irene dahil sa kanya, at nararapat lang na gawin niya rin ito para sa kaibigan. Handang magpakumbaba siya para sa kanya.Nagdesisyon siya—ka
Nagkunot ang noo ni Natalie. Isang mahina ngunit tumitinding pakiramdam ng hindi magandang mangyayari ang dahan-dahang pumasok sa kanyang isipan. Tinutok ni Irene ang kanyang mga mata, ang tono ay mabagal at maingat, binibigkas ang bawat salita nang malinaw. "Kung iiwan mo si Mateo, ititigil ko ang kaso." Napatigil si Natalie, ang ekspresyon ay sumikip. Eksakto ito sa inaasahan niyang mangyari. Si Irene, na ngayon ay kalmado at maayos, ay nagdagdag pa, "Pag-isipan mo. Isang lalaking hindi ka mahal o isang kaibigan mula pagkabata—paano mo pipiliin?" Nagtagpo ang kanilang mga mata. Naghintay si Irene ng sagot mula kay Natalie. Tahimik si Natalie sa loob ng ilang segundo, ngunit hindi nagtagal bago siya nagdesisyon. Tumango siya at nagsalita ng matatag na tono. "Sige. Iiwan ko si Mateo. Sana panindigan mo ang sinabi mo." Walang hinihintay na sagot, tumalikod siya at umalis. Pumayag siya! Hinaplos ni Irene ang kanyang mga kamao, ang mga mata ay kumikislap ng kasiyahan. It
Sa kabilang linya, naramdaman ni Mateo ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso at ang pagkahapo sa kanyang dibdib. Ito na ang ikalawang beses na binanggit ni Natalie ang diborsyo. Ngunit iba na ngayon—legal na silang mag-asawa. At gayunpaman, napakadali para kay Natalie na imungkahi iyon. Hindi kaya wala siyang halaga para sa kanya? Isa lang ba siyang lalaki na basta-basta niyang itinatapon, gaano man sila kalapit? Tulad ng mga lalaki noon, basta itinatapon na lang nang walang pakundangan? Isang bagyo ng emosyon ang sumabog sa kanya—galit, pagkabigo, kahihiyan. Nawala ang karaniwang kalmado at komposisyon ni Mateo, napalitan ng galit ang kanyang mukha. Sumigaw siya, “Natalie, akala mo ba madali lang ang diborsyo? Sinabi ko bang pumayag ako?” Napasinghap si Natalie, naguguluhan. “Bakit hindi ka papayag? Hindi mo ba naiintindihan ang sitwasyon ni Irene? Kung maghihiwalay tayo, masamahan mo siya bukas…” “Kalokohan!” sigaw ni Mateo, ang boses ay mabagsik. “Huwag mong gawing ma
Sa puntong iyon, hindi alam ni Natalie kung ano ang gagawin niya. Bigla niyang naalala ang isang kasabihan. Naging paborito niya ang kasabihang, ‘Tanging ang nagkabit ng buhol ang makakalas nito’. Dahil doon, nagpasya siyang muling puntahan si Irene.Naisip niya rin kasi na mahal na mahal ni Mateo si Irene—kung may hihilingin si Irene sa kanya, sigurado si Natalie na pagbibigyan agad ito ng lalaki. Hindi siya sigurado kung gagana ang plano niya, ngunit kailangan niyang subukan. Agad siyang nagmadaling pumunta sa affiliated hospital nila at dumiretso sa VIP ward.Naitulak na ni Natalie ang pinto nang mapagtanto niyang hindi pala siya nakakatok. Ang eksenang bumungad sa kanya ay labis niyang ikinagulat—gustuhin man niyang umalis ay napako na siya sa kinatatayuan.Hindi inakala ni Natalie na naroon din si Mateo. Nagulat din ang dalawa sa pagdating niya. Pero mabilis na iniwas ni Mateo ang paningin mula sa kanya. Nakaupo ito sa tabi ng kama ni Irene, habang binabalatan ang isang mansana
Nang makaalis na si Mateo, nawala na din ang ngiti sa labi ni Irene. Agad itong napalitan ng malalim na kunot sa noo. Napakaraming tanong ang naglaro sa isipan niya. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lang ang kagustuhan ni Mateo na makulong si Chandon. Gustuhin man niyang isipin na ginagawa ito ng lalaki para makamit ang hustisya para sa kanya—hindi niya magawa. May bahagi sa utak niya na nagsasabing may mas malalim na dahilan si Mateo. Alam na nito marahil na malapit na magkaibigan sina Natalie at Chandon. May mga pagkakataon namang mabait si Mateo kay Natalie kaya hindi niya maunawaan kung bakit wala ni katiting na konsiderasyon at awa ngayon ang lalaki. Marahil ay may nagawa itong hindi kapata-patawad. Kaya ganoon na lang ang galit ni Mateo kay Natalie. Pabor ito sa kanya. “Ha. Kapag sinuswerte ka nga naman. Mukhang ubos na ang maliligayang araw mo, Natalie.” Kinuha ni Irene ang mga nahiwang prutas na inihanda ni Mateo para sa kanya kanina. Pumili siya ng mapulang
Nawalan na ng gana si Mateo na bumalik sa opisina. Alam niyang sa kalagayan niya ngayon ay malaki ang tsansang mabubulyawan lang niya ang lahat ng makakasalamuha niya doon. Para maiwasan ito, napagpasyahan niyang umuwi na sa Antipolo. Tahimik ang bahay at dahil hapon na ay ang buong akala niya ay nasa kwarto ang lolo niya at nagpapahinga. Pagpasok na pagpasok niya sa sala, agad siyang sinalubong ng tanong ng lolo niya. “Ah. Nandito ka na pala. Si Natalie?” Hindi sumagot si Mateo at akmang aakyat na sana sa itaas. Bawat galaw niya ay kabisado ng matanda kaya agad nitong nabasa na may problema ang dalawa. Ang pag-iwas ni Mateo ay higit pa sa sagot na kailangan nitong marinig. “Nasaan siya? Mag-isa ka bang umuwi?” Tanong muli ni Antonio sa apo. Mula sa pagkakaupo nito sa paboritong silya sa sala ay tumayo ito. Maagap namang umalalay sa kanya si Manong Ben. Kahit na may tungkod itong gamit ay hindi ito naging dahilan para mabilis itong lumapit kay Mateo. Nakatitig sa kanya ang ma
Tumigil ang puso ni Natalie sa kaba dahil sa ibinalita ng katiwala ng mga Garcia sa kanya. Humigpit ang pagkakahawak niya sa telepono niya. Napuno siya ng nerbiyos, “Ano pong nangyari kay lolo?” Ikinuwento naman ni Ben ang nangyari kay Antonio. “Naiintindihan ko, Manong Ben. Maraming salamat.” Mahinang sagot ni Natalie. Matapos ang tawag, naupo si Natalie. Hindi niya mapigilang manlambot. Nag-isip siya ng mabuti. Humigit kumulang kalahating oras din siyang nanatili sa ganoong pwesto. Nang tumayo siya, may napagpasyahan na din siya. Sa kanyang pag-iisip, may mga ilang bagay na biglang naging malinaw sa kanya. Ang pagtanggi ni Mateo sa diborsyo—lahat iyon ay para kay Antonio. Mula pa noong simula, ang kasal nila ay isang kasunduan lamang, isang palabas para mapasaya ang matanda. At ngayon, sa kritikal na panahon na kailangang sumailalim si Antonio sa isang malaking operasyon, hiningi niya ang diborsyo at umalis sa kanilang bahay sa Antipolo. Natural, ng malaman ito ng matanda,
Habang palakas ng palakas ang buhos ng ulan, palakas ng palakas din ang pagtambol ng puso ni Natalie. Lumabas si Mateo! Ang hawak nitong payong ay para sa dalawang tao. Sa gitna ng ulan na iyon, wala ni isa ang gustong magsalita sa kanila. Tinititigan lang ni Mateo Natalie ng may halong kaswal na pagmamataas. Si Natalie naman ay basang-basa mula ulo hanggang paa. Pilit siyang ngumiti ng matipid. “D-dumating ka…” Sa isang tingin pa lang ni Mateo sa kanya, tila naglaho ang lahat ng galit niya sa babae. Kung hahayaan niya ang sarili niya, baka hindi na naman niya makontrol ang bibig niya at baka may masabi pa siya. Kaya inabot niya ang kamay nito at sinaksak ang payong dito.“Hawakan mo ‘to, magpayong ka!” “Ha…ah…o-okay…” Dumaan ang malakas na hangin kaya nanginig si Natalie habang mahigpit na hawak ang payong. Bago pa siya makapagsalita muli, tinanggal na ni Mateo ang kanyang jacket at ipinatong ito sa basa niyang ulo at balikat. May bahid pa din ng galit at inis sa mukha nito
Hindi talaga makapaniwala ang tindera ng maliit na tindahan na iyon. Nakaalis na ang lalaki ngunit laglag pa rin ang panga niya sa nangyari. Hindi lang isang beses kundi dalawang beses na naroon sa tindahan nila si Mateo Garcia. Hindi lang basta kilala ang lalaki—napakayaman at maimpluwensya ito kaya kaya nitong bilhin ang tindahan nila ng walang kahirap-hirap. Hindi na bago ang balitang bumibili ito ng tindahan kapag nagustuhan nito ang binebenta doon.Kaya wala nang nagawa ang tindera kundi tumalima kaagad. Tila nasiyahan naman ito nang sinabi niyang gagawan na niya ng paraan ang order nito.Napakamot na lang ng ulo ang tindera. “Sinong tanga ang bibili ng tindahan para lang may supply siya ng puto-bumbong?”**Pagdating ni Natalie sa kanto, ramdam niya ang pagkaubos ng enerhiya niya mula sa mabilis na paglisan niya sa mall at ang pagkadismaya dahil wala siyang puto-bumbong. Gusto niya pa rin ito at sa tantya niya ay walang ibang meryenda ang makakapantay sa sarap nito.Nakakita si
Ang babaeng nasa likod niya ay walang iba kundi si Irene. Kalmado ito ngunit puno naman ng awtoridad ang tono nito. “Magandang araw po, Miss,” bati ng tindera na pilit na pinapanatili ang mahinahong disposisyon sa kabila ng namumuong tensyon. “Ano po ang kailangan nila?”Mula sa kanyang handbag, may kinuhang listahan si Irene at inabot iyon sa tindera ng may matamis na ngiti. “Ayan, lahat ng nasa listahan, kukunin ko.”Binasa ng tindera ang listahan at ngumiti. “Ma’am, ang lahat po ng nasa listahan niyo ay mayroon kami, pero,” napatiingin ito kay Natalie ng may pag-aalinlangan. “Pero ubos na po ang puto-bumbong.”“Ubos na?” Tumaas ang kilay ni Irene sa pagkadismaya. Inikot nito ang mata sa mga nakadisplay sa estante at napako ang tingin sa natitirang limang piraso ng puto-bumbong na nasa gilid na. “Eh, ano ang mga ‘yon?” Tanong niya ng may inis.Muling nag-atubili ang tindera. Kilala nito si Irene dahil napapanood nila ito sa TV. “Pasensya na po, Miss Irene, pero bayad na po ‘yan.”T
“Umamin ka nga sa akin, Natalie. Bakit ayaw mong tumira sa binigay kong bahay? Bakit hindi mo pa pinipirmahan ang alimony documents?” Matalim ang tono ni Mateo, tumatagas ito sa tahimik na hangin ng university. Ang mga mata niya ay nakatutok kay Natalie na walang masagot sa kanya, tila hindi ito apektado sa tindi ng emosyon niya. Sa wakas ay tumingala ito, bakas sa mukha ang kalmadong pagsuko. “Mukhang nalaman mo na.”Dahil binitawan na siya ni Mateo, nagkaroon ng bakas sa kanyang pulso dahil sa higpit ng pagkakahawak nito doon. Marahang hinilot ni Natalie iyon.“Hindi mo ba natatandaan? Sa ospital pa lang sinabi ko na sayo, ayaw ko ng lahat ng iyon. Pero hindi mo naman ako pinapakinggan.” Kalmado itong nagpaliwanag. “Kaya wala akong ibang maisip na paraan kundi ipakita ang panindigan ko sa ibang paraan. Wala akong interes doon. Ayaw ko ng alimony, Mateo.” Diretso at matatag ang bawat salitang binitawan ni Natalie. Wala itong halong pag-aalinlangan.“Pero, Nat—”“Makinig ka muna sa a
“Ano naman ‘to?” Nanliit ang mga mata ni Mateo habang tinitignan ng manipis na card na inabot sa kanya ni Natalie. Naka-emboss doon ang pangalan niya. “Credit card mo,”sagot ni Natalie ng may ngiti. Sinaksak niya ang card na iyon sa kamay ni Mateo. Sandaling nagtama ang mga balat nila. “Matagal ko na dapat naibalik sayo ‘yan, kaso, madalas, cellphone lang ang dala ko kapag lumalabas. Kaya lagi kong nakakalimutan. Kung tutuusin, muntik ko na naman sanang makalimutan kanina—mabuti na lang hindi ka pa nakakaalis.” Paliwanag pa nito.Kaswal ang tono ng pananalita ni Natalie na para bang nagbabalik lang ito ng isang hiniram na ballpen. Biglang tumigas ang pagkakahawak ni Mateo sa card, ang panga niya ay nag-tiim at ang emosyon niya ay parang bagyong nagbabadya ng malakas na daluyong.“Tumakbo ka ng ganito kalayo—para lang isauli ito?” Tanong niya ng hindi makapaniwala.“Oo naman, bakit?” Hindi na naghahabol ng paghinga si Natalie. Namumula pa rin ang pisngi nito na tila nahihiya. Pagkatap
Hindi ito itinanggi ni Mateo. Huli na rin kung itatanggi pa niya ito. Mahirap basahin ang ekspresyon ng mukha ng lalaki. Lalo lamang nainis at nalito si Natalie dahil sa ginawa ni Mateo. “Bakit mo ginawa ‘yon?”Mula sa lohikal na pananaw, para kay Natalie ay mas makabubuti kapag inamin na niya ang totoo sa lolo niya. Kapag nalaman nilang hindi naman talaga siya ang ama ng dinadala, mas madali sana ang lahat. Maaring magalit ito pero hindi na nila kailangang maghiwalay ng masalimuot. Kung inamin na sana ni Mateo ang totoo, tapos na sana ang lahat. Ngunit hindi iyon ang pinili niyang gawin.“Ano sa tingin mo?”Bumaba ang tingin ni Mateo kay Natalie, ang mga mata ay may halong inis at pagkawala ng tiwala. Nagtataka siya kung bakit tila wala itong ideya sa mga nangyayari.“Hindi na natin dapat pa dagdagan ang sama ng loob ni lolo. Nangyari ang lahat ng ito ng malaman niyang naghiwalay tayo. Sa palagay mo ba, kapag sinabi kong hindi ko anak ang batang nasa sinapupunan mo, hindi siya mulin
Pinagplanuhang mabuti ni Natalie ang oras ng pagdalaw niya kay Antonio. Sinadya niyang pumunta sa ospital sa oras na alam niyang nasa trabaho si Mateo. Hangga’t maaari, iniiwasan niya ang anumang uri ng alanganing komprontasyon sa pagitan nilang dalawa sa ospital. Kilala niya ang lalaki, magkakasagutan talaga sila kahit sa harapan pa ng matanda at iyon ang iniiwasan niyang mangyari. Sinalubong siya ng pamilyar na amoy ng antiseptic sa ospital, nagdulot ito ng parehong ginhawa at kaba sa kanya. Nagtanong na rin siya sa nurse kung nasaan ang kwarto ni Antonio para hindi siya mahirapang hanapin ito. Bago pumasok, pinuno muna niya ng hangin ang baga. Tahimik ang silid nito, banayad na pumapasok ang liwanag ng umaga sa bahagyang nakabukas na kurtina. Pumasok na siya ng dahan-dahan.Nakataas ng bahagya ang kama ni Antonio, may IV drip ito at kasalukuyang tulog. Ayaw sana niyang istorbohin ang pahinga nito kaya dahan-dahan siyang lumapit sa kama para masuri ang mga monitor nito. Maayos nama
“Oo, ‘yan din sana ang gusto kong sabihin. Pasensya na kung padalos-dalos ako kanina. Minsan talaga walang preno ang bibig ko.” Paghingi ng paumanhin ni Drake. Malutong ang tawa ni Jean. “Naku, walang problema. Honestly, awkward naman talaga ng set-up na ito kaya kalimutan na lang natin. Total, nandito na rin tayo at sayang ang ibinayad natin, tapusin na natin ang palabas. This time, magkaibigan talaga tayo at hindi napwersang mag-date. Ano sa palagay mo?”Napangiti na din si Drake tsaka tumango. “Sige, gusto ko ‘yan. Tsaka wala namang masama kung tatapusin natin.”Dahil may napagkasunduan na silang dalawa, bumalik sila sa mga upuan nila at naging mas komportable sa isa’t-isa.**Habang ang lahat ito ay nangyayari, walang kaide-ideya si Natalie sa Broadway theater. Ang isip niya ay nakatuon sa nakaschedule na appointment sa korte sa lunes.Pagsapit ng lunes ng umaga, sinadya niyang maagang magising para maghanda. Magkahalo ang emosyon na nararamdaman niya. Mabigat ang araw na iyon pe
Alam niyang si Mateo ang tumatawag sa kanya at ang biglaang tawag na iyon ay kaagad na nag-iwan ng bigat sa kanyang dibdib. Dahil sa ito ang unang beses na tumawag ito sa kanya, nagkunwari siyang pormal. Ginawa niya ang karaniwan niyang ginagawa kapag may kliyenteng tumatawag sa kanya. Ngunit ang totoo ay bumangon ang kaba ng palabasin siya nito ora mismo.Hindi niya mapigilang kabahan. Nasa tanghalan din si Mateo. Ang lalong ipinagtataka niya ay kung bakit parang galit nag alit ito sa kanya gayong maayos naman ang naging huli nilang pag-uusap. Ibinilin pa nga nito si Natalie sa kanya.Nagpaalam siya kay Jean. “Sandali lang ako. Babalik din ako kaagad.”Tumango lang si Jean pero nanatili ang pagtataka nito hanggang sa makalabas siya sa VIP seat.**Wala ng tao sa lounge dahil naghudyat na ang pagsisimula ng pagtatanghal. Paglabas ni Drake, bago pa man niya magawang hanapin ang lalaki, dumapo na ang kamao ni Mateo sa kanyang mukha. Masyadong mabilis ang pangyayari kaya hindi siya nakai
Walang naging agad na sagot si Drake, ang mukha niya ay walang bakas ng anumang emosyon. Nagpalitan ng tingin ang kanyang mga magulang, ramdam nila ang pagdapo ng tensyon sa paligid. Hindi na bago sa kanilang tatlo ang ganitong eksena. Ilang beses na itong nangyari sa kanila at mas maraming beses na hindi pabor sa kanila ang resulta ng ganitong pag-uusap. Binasag na ni Felix ang nakakabinging katahimikan na sumukob sa kanilang tatlo. “Anak, isang beses lang. Wala ng kasunod pa. Alam mo namang matagal ng magkaibigan ang mga pamilya natin, kabastusan kung tatanggihan natin sila at mapapahiya ang mommy mo sa bestfriend niya. Hindi naman natin gustong mangyari ang ganoon, hindi ba?” Nanigas ang panga ni Drake, may pangamba siya sa kanyang mukha. Kinonsensya pa siya ng ama. “Isang pagkikita lang?” Inulit niya ang sinabi ni Felix na puno ng pagdududa. “Oo naman,” sagot ni Felix, sabay tawa ng pilit na parang sinusubukan pagaangin an