Adon's POVNagising ako at napansin kong nakatingin si Aubrey sa kisame."Hey," hinila ko siya palapit sa akin, at hinalikan siya sa templo.Naramdaman kong pumiglas siya.Sinundan ko ang tingin niya habang patuloy siyang nakatingin sa kisame. Nang walang makita, tinanong ko, "Okay ka lang?""Um... yeah," umusod siya palayo sa akin.Naramdaman ko ang biglaang pag-iwas niya, kaya tumaas ang kilay ko.Hinawakan ko ang kamay niya nang tatayo na siya, "Saan ka pupunta?""K-Kailangan kong pumunta sa banyo."Hinawakan ko ang mukha niya at binigyan siya ng tamang good morning kiss, "Bilisan mo," sabi ko, tinutukso siya.Ang ngiti niya ay pilit. Tumayo siya, hubad, at tumakbo papuntang banyo.Ngumiti ako, iniisip na nahihiya siya. Dapat hindi siya mahiyain pagkatapos ng nangyari kagabi. Ipinakita namin hindi lang ang aming mga katawan, kundi pati ang aming mga kaluluwa.Aaminin ko, ang pagmamahalan namin kagabi ay ang pinakamagandang karanasan ko sa buong buhay ko. Nawala ang isip ko sa kanya
Adon's POVMatapos ang masayang gabi sa beach, nagpasya kaming kumain sa isang magandang restaurant sa tabi ng dagat. Ang liwanag ng mga ilaw sa paligid ay nagbibigay ng romantic na ambiance, at ang tunog ng alon ay nagiging background sa aming pag-uusap. Tahimik kami habang naglalakad papunta sa aming mesa, at ramdam kong may bagay na kailangang pag-usapan.Pagkakaupo namin, nagsimula akong mag-usap. “Aubrey, gusto ko sanang pag-usapan natin ang nangyari noong nakaraang gabi.”Nakita kong nag-pause siya sandali bago sumagot, “Adon, alam kong may nangyari na, pero hindi ko pa talaga alam kung paano ko iha-handle ito.”“Gets ko,” sabi ko. “I understand na hindi ka pa ready sa mga ganitong bagay. Hindi ko rin alam kung paano mo nararamdaman. Pero kailangan nating pag-usapan ito.”Nag-order kami ng pagkain at habang hinihintay ang aming order, tinanong ko siya, “Kumusta ka na? Anong nararamdaman mo tungkol sa atin?”“Honestly, I feel overwhelmed,” sagot niya. “Lahat ng nangyari, parang h
Aubrey's POVPagdating namin sa hotel sa Singapore, ramdam ko ang bigat ng emosyon sa loob ko. Ang pag-uusap namin ni Adon kanina ay naging magaan, pero hindi pa rin nawawala ang mga tanong at pag-aalala ko. Habang nag-aayos kami ng mga gamit sa kwarto, tumunog ang telepono ko. Nakita kong pangalan ng lolo ko ang lumalabas sa screen. Naramdaman ko ang panggigigil sa loob ko. Hindi ko talaga gusto ang lolo ko; mas pinili niyang magalit kaysa makipag-ayos sa pamilya ko, at ngayon, nagmamagaling siya na makialam sa buhay ko.“Sige, sagutin ko na,” sabi ko kay Adon na nasa kabilang dako ng kwarto, na nag-aayos din ng mga gamit. Nilingon ko siya at nagbigay ng maliit na ngiti. “Kailangan kong sagutin ito.”Pinindot ko ang sagot at sinagot ang tawag. “Hello, Lolo. What’s up?”“Hi, Aubrey,” nagsalita ang lolo ko sa kanyang malamig na tinig. “Kumusta ka diyan sa Singapore? Kamusta ang pag-aasikaso ni Adon sa iyo?”“Okay naman kami,” sagot ko, sinisikap na maging magalang kahit na nagagalit na
Aubrey's POVPagkagising ko sa umaga, naamoy ko ang masarap na amoy ng pagkain mula sa kusina. Nang bumangon ako at lumabas ng kwarto, nakita ko si Adon na abala sa pag-aasikaso ng breakfast. Nakakatuwang isipin na siya pa ang nagluto para sa amin. Pinilit kong ngumiti habang pinagmamasdan siya."Good morning, Adon," bati ko, habang bumabalik sa mesa at umupo. Nakita kong nagpre-prepare siya ng mga pagkain—eggs, bacon, at pancakes na mukhang ginawa sa pagmamahal. "Good morning, Aubrey," sagot niya, sabik na ngumiti sa akin habang nag-aalaga sa mga pancake na nagbabubble sa pan. “I thought I’d surprise you with breakfast. I hope you like it.”"Wow, hindi ko naisip na magluluto ka pa," sagot ko. “Thank you. Ang cute naman ng surprise mo.”“Walang anuman,” sabi niya, parang tuwang-tuwa sa pag-praise ko. “Gusto ko lang na magsimula tayo ng maganda ang araw.”Habang nag-eenjoy ako sa pagkain, naisip kong magandang pagkakataon na magtanong tungkol sa aming schedule. “Adon, kailan ba tayo u
Aubrey's POVPagkatapos naming magligpit ng mga pinggan, napagdesisyunan namin ni Adon na lumabas para mamili ng pasalubong. Mula sa paglabas namin ng hotel, hanggang sa bawat hakbang sa makulay at masiglang mga kalye ng Singapore, nararamdaman ko ang excitement sa hangin. Ang init ng araw ay tumatama sa aming mga mukha, ngunit imbes na mainis, mas naramdaman ko pa ang saya dahil kasama ko si Adon.Habang naglalakad kami sa paligid ng isang sikat na shopping district, hindi ko maiwasang mapansin ang natural na ganda ni Adon. Bagaman naka-simpleng polo shirt at jeans lang siya, parang siya pa rin ang pinaka-stylish na lalaki sa paligid. Wala siyang kahit anong suot na accessories, pero kitang-kita ko ang confidence sa bawat galaw niya. Very fresh, very pogi talaga itong si Adon—hindi lang dahil sa itsura niya, kundi dahil sa aura na dala-dala niya. Napangiti ako sa isip-isip ko habang iniisip ang mga ganitong bagay.Pumasok kami sa isang tindahan na nagbebenta ng iba't ibang souvenirs—
Aubrey's POVNag-spend kami ng mas maraming araw sa Singapore, exploring the city. Bawat araw ay puno ng bagong karanasan para sa amin at mga alaala na tiyak naming hindi malilimutan. Isa sa mga pinaka-exciting na araw namin ay noong pumunta kami sa Universal Studios. Pagdating namin doon, ramdam ko agad ang energy ng lugar—ang ingay ng mga tao, ang musika na tumatalon mula sa speakers, at ang vibrant na kulay ng mga rides at attractions.Una kaming sumubok ng "Transformers: The Ride." Habang nakasakay kami sa simulator, parang nasa loob kami ng isang action-packed movie. Ang realistic na mga eksena at ang mabilis na paggalaw ng sasakyan ay nagdala sa amin sa ibang mundo. Napangiti ako habang nakatingin kay Adon na tila gustong-gusto rin ang experience. “Ang galing talaga nito,” sabi ko habang natatawa.Sumunod naming sinubukan ang "Jurassic Park Rapids Adventure." Medyo medyo natatakot ako sa ideya ng tubig at malalaking dilaw na dinosaur, pero na-inspire ako na subukan ito dahil sa e
Aubrey's POVPagbalik namin sa New York, ramdam ko ang shift sa atmosphere. Mula sa vibrant at energetic na vibe ng Singapore, biglang bumalik ang pakiramdam ng realidad. Nandito kami ulit sa lugar kung saan nag-umpisa ang lahat—ang mga komplikasyon, ang pressure, at ang mga expectations na bumabalot sa arranged marriage namin ni Adon.Pagdating namin sa bahay, halos hindi na ako makagalaw mula sa jet lag. Pagbukas ng pintuan ng apartment, ramdam ko agad ang malamig na ambiance ng lugar. Malinis at maayos ang lahat, pero parang may kulang. Dati, nakikita ko lang ito bilang simpleng lugar ng trabaho at responsibilidad, pero ngayon, may kakaibang pangungulila akong nararamdaman. Parang nawala ang warmth ng Singapore—ang mga tawa at masasayang alaala namin ni Adon na tila naiwan na sa likod.Pagpasok ko sa kwarto namin, napansin kong nakaayos na rin ang mga gamit ni Adon. Maingat niyang nilagay ang mga maleta sa gilid at agad nagpalit ng damit, tila handa na muling harapin ang mundo. Ako
Aubrey's POV"Good evening, Mrs. Gustav. Did you have a wonderful day?" bati sa akin ng butler ng Gustav mansion nung binuksan niya ang pinto. Kakaalis ko lang sa rehabilitation center kung saan ko binisita si Mama."Oo, salamat, Bernard," sabi ko habang naglakad papasok sa mansion, papunta sa gitna kung saan naroon ang isang bilog na mesa. Sa ibabaw ng mesa, may malaking vase na puno ng magagandang pulang rosas na bagong pitas mula sa hardin. Naging habit ko na ang amuyin ang mga bulaklak tuwing dumarating ako.Simula nung bumalik kami mula sa honeymoon namin sa Singapore, dito na ako tumira sa mansion ni Adon. Mabait at magiliw ang mga staff, tinrato nila ako nang maayos bilang maybahay ng mansion.Malaki ang mansion ni Adon, halos kasing laki ng mansion ng mga magulang niya, ayon kay Mrs. Jones, ang head housekeeper ng mansion. Ang design ng bahay ay kombinasyon ng classic at modern, kasama na ang Artificial Intelligence, FREDA. Solid at mula sa iba't ibang parte ng mundo ang mga m
Aubrey's POVAfter 5 years...Pumasok ako sa sementeryo mag-isa. Mabagal kong tinahak ang daan habang hawak ang mga bulaklak sa kamay ko. Huminto ako at tumayo sa harap ng isang libingan.“Hello, Grandpa,” yumuko ako at inilagay ang mga bulaklak sa libingan niya, “sorry, hindi ko nasama ang death anniversary mo kahapon. Bilang isang businessman, alam mo kung bakit, at sigurado akong naiintindihan mo.”Abala ako sa isang business engagement na hindi ko matanggihan. Oo, nagma-manage pa rin ako ng kumpanya, pero ngayon kasama na si Adon.Pinagsama namin ang dalawang kumpanya, Gustav at Mañas, nang ikasal kami. Nag-liquidate kami ng ilang assets at nag-invest ng mas marami sa robotic company namin. Genius si Adon sa pag-papatakbo ng grupo ng mga kumpanya namin. May mga brilliant ideas siya na nagiging malaking tagumpay.“Si Sebby ay pitong taong gulang na,” ngumiti ako habang iniisip ang anak namin.“Napaka-handsome at smart niya, pero medyo makulit.”Naalala ko nung isinara ni Sebby ang
Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros
Aubrey's POVLove makes you crazy. It causes strong infatuation and obsessive thinking about what he's doing, where he is, and who he's with. It gives you too much stress, especially if you're prevented from being with him.Ganun ang naramdaman ni Mom. Parang bumalik siya sa nakaraan, twenty-five years ago, na naglalaban para sa kanyang pag-ibig kay Gareth Danes, at ako naman ay ang mas batang version ng Grandpa, na pumipigil sa kanya na makasama ang kanyang lover.Nasa kwarto kami ni Adon. Ang guwapo niya, may dark hair na basang-basa mula sa shower, at nakatayo sa harap ko na may puting towel sa kanyang hips. Napatingin ako sa v-line niya, medyo nakaka-distract."Akala ko magiging masaya ang reunion na ito," sabi niya, sabay kunot noo, "eh, parang okay naman, maliban sa iyo.""Paano mo gusto akong mag-react? Tumalon sa saya? Grabe, sa 25 taon ng buhay ko, akala ko patay na ang tatay ko.""Kaya nga dapat ipagdiwang. Buhay siya, at dapat kang magpasalamat sa bagay na iyon," sabi niya,
Aubrey's POVAng tatay ko ay buhay at malakas!Isang malamig na panginginig ang dumaloy sa akin. Parang kakaibang pakiramdam na makita ang sarili kong tatay na nakatayo sa harap ko, nang akala ko ay natutulog na siya ng mahigit sa anim na talampakan sa ilalim ng lupa.Kakaiba.Totoo rin ang sinasabi ng private investigator. Pinag-utos ni Grandpa na patayin ang tatay ko.May isang lalaki na tinatawag na Gaston na hinikitan ang preno ng kotse. Si Grandpa ang responsable sa aksidenteng nagdulot ng pagkamatay ng mga lalaki sa loob ng kotse.Si Grandpa ay isang demonyo!Totoo nga ang mga chismis na narinig ko noong libing na siya ay pumatay ng tao. Hindi ko makapaniwala na ang dugo na dumadaloy sa akin ay nagagawa ng ganitong kasamaan. Ang ginawa niya ay hindi mapapatawad!Muli akong nagalit sa kanya, higit pa kaysa sa kahit sino sa buhay ko. Pero wala na kaming magagawa. Patay na siya.Nabigla at nagalit ako. Ang hirap pigilan ang nararamdaman ko. Nanginig ang mga kamay ko.Na-shock din s
Adon's POV"Nadinig mo ba 'yun? Sinabi niyang mama!" Masayang-masaya si Aubrey sa pag-usad ni Sebastian, na ngayon ay anim na buwang gulang na. Nakaupo siya sa loob ng crib, suot lang ang kanyang diaper, at hawak ang isang asul na rattle. Lumaki ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Aubrey na masiglang-masigla. Siguro iniisip niya kung ano ang nangyayari."Hm... ang nadinig ko, dada," sabi ko, sinasabi ang talagang narinig ko."Talaga?" napakunot ang noo niya, pagkatapos ay binalingan si Sebastian, "sige na Seb, sabihin mo ma-ma... ma-ma..."Tumili si Seb at kinain ang rattle, hindi pinansin si Aubrey. Pagkatapos ay sumigaw siya, "da-da. Da-da.""Sabi ko sa'yo," natatawa kong sabi habang tinutukso si Aubrey, at napasimangot siya."Hindi patas 'yun, Seb. Mas madalas tayo magkasama," kinuha niya ang aming baby at niyakap ito.Mula nang mamatay ang lolo ni Aubrey, naging abala siya sa pag-aasikaso ng lahat. Mula sa libing, sa pangangalaga ng negosyo ng mga Mañas, sa pagdadala kay Seb
Aubrey's POVLumipas ang tatlong araw mula nang pumanaw si Lolo. Parang isang malakas na alon ang bumalot sa akin ng kalungkutan, na paulit-ulit na bumabagsak sa bawat oras na naaalala ko siya. Walang tigil ang dating ng mga bisita sa mansion, mga kamag-anak, at mga kaibigan na nais makiramay. Si Mama, na kahit pa matagal nang sanay sa mga pagsubok, ay hindi maitago ang lungkot sa kanyang mga mata.Hindi ko rin alam kung saan ko hinuhugot ang lakas ko. Siguro dahil may kailangan akong gawin—ang magpakatatag para kay Sebastian at kay Mama. Minsan, iniisip ko kung paano kinaya ni Adon lahat ng ito. Walang pag-aalinlangan, laging nandiyan siya para sa amin, hindi ko man sabihin. Nangyari ang libing ni Lolo nang may dignidad at tahimik. Marami ang dumalo, pero parang ako lang ang naroon sa mga oras na iyon. Halos hindi ko narinig ang mga dasal o ang mga bulong ng pakikiramay mula sa mga bisita. Ang naririnig ko lang ay ang mga huling salitang binitiwan ni Lolo—ang hiling niyang alagaan k
Aubrey's POVBumalik kami ni Adon sa mansyon ng mga Gustav habang ang Mommy ko ay nasa mansyon ng mga Mañas kasama si Lolo. May hardin siya ng mga gulay at dalawang aso na nagbibigay aliw sa kanya.Engaged na kami ni Adon, pero pinili naming ipagpaliban ang kasal hanggang sa ipanganak ang baby namin. Isang gabi habang nagdidinner kami, pinag-uusapan namin ang pangalan ng aming baby boy.“Milton, Earl, Blake, Tony, Donald,” mungkahi ko.“Hindi… hindi… hindi…” patuloy na shaking ng ulo ni Adon. “Panglalaki na pangalan. Parang Caleb, Hardin, Zion, Enrique…”“Hindi pwede! Para silang mga karakter sa romance fiction,” saka ko naisip, “paano kung Sebastian, mula sa isang martir na Santo? Ano sa tingin mo?”“Gusto ko si Sebastian. Bagay na bagay sa Gustav.”“Sebastian Gustav. Wow,” punung-puno ako ng saya at bigla akong napasigaw, “Ouch!”“Okay ka lang?”“Kick na naman siya, sobrang lakas.”“Oh. Masakit ba kapag sinasakal ka niya?”“Medyo,” inuyin ko ang ilong ko, “pero ayos lang. Masaya ako
Aubrey's POVAng puso ko ay tila tumatalon ng mabilis nang makita ko si Adon sa Sweetdreamer café, nakaupo sa isang padded chair, at umiinom ng kape. Huminto ako at tiningnan siya ng saglit. “Relax ka lang, Aubrey,” sabi ko sa sarili ko. Pero hindi ko mapigilang tingnan ang gwapong mukha niya at magandang katawan. Grabe, sobrang hot niya. Namiss ko siya ng sobra. Ngayon, magkasama kaming muli.Pinipigilan kong umiyak nang sabihin niyang mahal niya ako. Matagal ko nang inaasahan ang pagkumpuni ng kanyang nararamdaman para sa akin, kaya't sobrang naiinis ako nung binigyan niya ako ng diborsyo. Naging paranoid ako, nag-iisip ng mga hindi makatwirang dahilan na gusto lang niyang umalis sa kasal namin.Nasa sofa kami sa Sweetdreamer Café, nagliligaya at nagmamahalan. Hindi kami makasawa sa isa’t isa.“Lumabas tayo dito at pumunta sa penthouse,” sabi niya habang hinahalikan ang leeg ko at dinidilaan ang likod ng tainga ko. Grabe, talaga namang nakakagana.“May meeting ako sa isang oras. Ka
Adon's POVSa wakas. Pumayag na si Aubrey na magkita kami.Nasa gitna ako ng isang board meeting nang dumating ang text message niya. Gusto niyang magkita kami. Agad-agad.Iniwan ko ang lahat at agad na umalis ng meeting. Sobrang excited akong makita siya na hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko.“Kailangan kong makipagkita kay Aubrey para mag-kape. Hindi ko sigurado kung makakabalik pa ako. Mas mabuti pa, i-cancel mo na lahat ng appointments ko for the rest of the day,” sabi ko kay William, ang executive secretary ko.“Pero sir, may meeting po kayo with the CNN executives ng alas-dos ng hapon.”Isa pang meeting tungkol sa media at ang pinakabagong robotic invention namin. Patuloy itong dumarating dahil curious ang mundo sa futuristic project namin.“I-move mo na lang sa bukas.”“Noted, sir,” mabilis na sagot ni William.Agad akong umalis ng opisina at dumaan muna sa florist para kumuha ng bouquet. Paborito niya—peach roses.Dumating ako sa Sweet Dreamer café at umorder ng kape para sa