AYW - 02

Hindi nito alam na may taning Ang Buhay Niya at dahilan kung bakit minadali Ang kasal nila. Sa isip nang dalaga. She likes him. But he doesn't have to know about her situation. She is leaving him anyway it is not like they are marrying because of love or some sort.

Habang nakatayo si Samantha sa harap nang altar at nakatingin sa crucifix. She was uterring these words. "Please, tell him I am sorry for causing this pain. In time. I will say my apologies personally. I am greatly sorry dahil sa mga nagawas nang pamilya ko sa kanya. His life is now in ruined and has to deal with marrying a person he despise. I am selfish for allowing this to happen. And I am sorry. Just a little while. Just give me this. I am not asking for anything but just this one selfish wish. Even if it's just for a short while. Let me be with him." Anang dalaga at simpleng nilingon Ang binata.

He is her first love. Hindi Niya alam kung kelan nag simula but just one day she found herself looking at him with deep affection kahit na Hindi nito alam na nag e-exist siya. He is the famous boy sa university. Gentleman. Matalino at magaling sa sports kahit mga professor bilib sa kanya.

Mula sa Isang kilalang pamilya and is considered to be the next business tycoon. Walang babaeng Hindi magkakagusto sa kanya. But sadly, he already has a fiancée. They are considered the campus king and queen maraming nagsasabi they will get married after they graduate. Pero heto, sa Isang laro nang kapalaran ibang babae. Ang inihaharap nito sa altar. And it is not even because of love.

“You may now kiss the bride.” Deklara nang pari. Biglang napaigtad ang dalaga nang marinig ang sinabi nang pari saka tumingin sa binata. Tama ba ang narinig niya? Hindi pumasok sa isip niya na may ganitong bahagi din sa seremonya nang kasal. Biglang napalunok ang dalaga nang marahang itinaas nang binata ang belo na nakatabon sa mukha niya.

“You are blushing. Is something wrong? Don’t tell me this will be your first kiss?” Tanong nang binata na may konting smirk sa labi.

“F-first kiss or not it doesn’t matter.” Wika nang dalaga.

“I see.” Anang binata at humakbang papalapit sa kanya. Akmang aatras ang dalaga nang biglang hapitin nang binata ang bewang niya saka kinabig siya papalapit. Dahil sa biglang pag hatak nang binata sa kanya napalapat ang kamay niyang may hawak na bouquet sa dibdib nang binata saka siya napatingin ang derecho sa mukha nang binata.

“Remember this, little princess. This is your first kiss. A kiss with no love and from the person who loathe you the most.” Malamig na wika nang binata at hindi na hinintay ang sagot niya. Mabilis nitong sinakop ang bibig niya. Napamulagat pa ang dalaga dahil sa biglaang ginawa nang binata. Dahil din doon, napahawak siya nang mahigpit sa damit niya at ang isang kamay napahawak nang mahigpit sa bouquet na dalaga niya.

It was her first kiss. Pero hindi iyon ang unang halik na inaasahan niya. Walang Spark and all she can feel in that kiss is his total hatred towards her. Habang iniisip ang walang emosyon na halik na iyon napatulo ang luha nang dalaga. Naawa siya sa sarili niya. Pero hindi naman niya masisisi ang binata.

“If you are crying like that. Baka maniwala sila na talagang inlove ka sa akin.” Wika nang binata na lumayo sa dalaga. Napatingin naman ang dalaga sa kanya. 

“Tumingin ka sa kanila. Masaya sila sa araw nang kasal mo.” Wika nang binata at humarap sa mga bisitang nakatayo at pumapalakpak nang malakas sa kanila. Simple namang pinahid nang dalaga ang luha niya saka tumingin sa mga ito.