* Point of View ni Blair *
---
Nang malapit na ako sa mansyon ni Pryce, napansin kong dumilim bigla ang langit, at nagsimulang bumuhos ang ulan. Ang lakas pa naman. At nararamdaman ko na parang may mali sa panahon.
Automatic na pinagbuksan ako ng gateman since kilala na niya ako. Kaya hindi na kailangang tanungin pa ang aking pangalan at ang aking layunin sa pagbisita.
I parked my motorbike in front of the fountain and left the helmet on its seat since basang basa ako dahil sa biglaang ulan. And I wished to be a vampire for about a second, para malaman kung ano ang nangyayari. Thankfuly, ang source ng kapangyarihan na nararamdaman ko ay galing sa pinsan kong si Cassandra. Pinauulan niya ng napakalakas, and I wonder what's wrong.
* Point of View ni Pryce * --- "Well, that's very much fine. At least alam ko na na may gusto ka sa akin." Blair asserted while smiling like an idiot while wiggling her eyebrows. And with that, nanlaki ang mga mata ko sa gulat. At sure ako na ang pula na ng mukha ko ngayon. "No. Did I… wait, sinabi ko ba... 'yun?" Nauutal kong sabi, dahil wala akong natatandaang may sinabi ako sa kanya na ganun. "Yeah! Hindi pa yata ako ganoon kabingi. Narinig ko. Loud and clear, Pumpkin." Sagot niya habang nakangisi na parang nanalo sa lotto ng limang beses. "I think I did not. Cassie? Narinig mo ba ako?" Tinanong ko ang best friend ko dahil ayokong tanggapin ang katotohanan na sinabi ko iyon sa
* Point of View ni Blair *---It's been almost a month now since that "kiss" had happened at Pryce's room, at walang nag-open up ng matter na iyon hanggang ngayon. Oo, napaka duwag ko. Alam ko, at hindi na kailangang ipa-mukha niyo sa akin ‘yan.At, simula sa sandaling iyon, nag-iba na ang pakikitungo namin sa isa't isa. Like, bihira ko siyang inisin, at parang iniiwasan at hindi niya ako pinapansin.Fudge! Maling galaw talaga iyon, napakamali. Bwesit, bakit ko ba kasi ginawa ‘yon? Napakatanga ko talaga!Well, sa totoo lang, natakot ako ng sobra. Dahil that very moment, I have felt something very, very strange sa buong pagkatao ko. At natatakot akong maramdaman ulit iyon.
* Point of View ni Blair * --- Lunes ngayon, at ito ang araw na aanyayahan ko si Pryce na makipag-date sa akin. Isang date. Yes. And fudge, I’m nervous as f*ck! Pawisan at malamig ang mga kamay ko habang tinatahak ko ang hagdanan at papunta na ako sa classroom namin. Well, never pa akong kinabahan ng ganito sa buong buhay ko. Ano ba kasi talaga ang powers na meron ang babaeng iyon? At, habang paakyat na ako sa isa pang hagdanan papuntang third floor, tinawag ang atensyon ko nina Leanne at Andrea at binigyan ako ng thumbs-up. Oo, papatayin ko kayong dalawa mamaya kapag tumanggi siya sa imbetasyon ko. Naging maayos naman ang meeting namin, maliban sa sandaling naabutan ko itong dalawa sa kanilang sof
* Point of View ni Leanne *---Alam namin na sina Blair at Pryce ay parehong may espesyal na pagtingin para sa isa't isa, ngunit hindi nila ito nakikita, o nakikita kaya nila?Well, kung ire-rate ko sila, si Blair ay inlababo kay Pryce ng 100%, habang si Pryce naman ay may 99.9% romantic feelings para kay Blair. Ngunit ang kanilang distansya sa isa’t isa ay tila 110%. Mhmm, ganoon ka layo.Subukan mong isipin ito. Sila ay seatmates, at ni hindi nila pinag-uusapan ang mga bagay na magpapasaya sa kanilang pag-iibigan? O kahit maging friends lang sila. Wala talaga eh. Ito naman kasing tropa naming torpe, kay ganda-ganda ngunit ang self-confidence ay ayun nakalibing ng pitong talampakan sa ilalim ng lupa.
* Point of View ni Blair *---"Clean the ladies' restroom for one week. Every. After. Class."Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin niya iyon sa harapan ko.Alright, parusa ko lang naman ‘yan dahil sa pagiging magaling na estudyante. Oo, magaling ako. Sobrang galing para mapatawag sa Principal’s Office ng… ewan, hindi ko alam kung ilang beses na. Dalawang beses? O siyam na beses? Hula ko yung huli."Pero---" Sinubukan kong magprotesta, pero pinutol niya agad ako."Walang pero pero, at magsisimula ka na... Ngayon... Paglabas mo ng opisina." She asserted, and with that, halos tumalon ang mga eyeballs ko mula sa
* Point of View ni Pryce *---Hindi ko talaga gustong bigyan siya ng parusa, ngunit kailangan kong sundin ang mga patakaran ng aking paaralan. And well, she deserves that. Like, damn, sampung beses na siyang napapatawag dito sa opisina. Ewan ko sa kanya, pero mahilig talaga siyang lumabag sa rules. Sa tingin ko ito ay isang perk ng pagiging isang freak. Mhmm.Lumipas ang maraming linggo, at gayon pa man, hindi niya inako ang responsibilidad sa kanyang nagawa sa akin.Sino ba naman ang hindi magagalit sa taong hahalikan ka at umasta na parang wala lang nangyari? First kiss ko yun! At parang wala lang sa kanya? I'm surely gonna kiss-- I mean, kill her, not for long. One of these days… she just has to wait.
* Point of View ni Blair *---Phew, muntik na ako doon ah! Fudge, halos mahuli niya ang mop na naglilinis ng sahig sa likod ko. At iyon ang naging dahilan kung bakit ako nag-anyong bampira ng ilang segundo para pigilan ito gamit ang aking telekinetic na kakayahan. Or was my telekinetic ability from my witchiness? I really don’t know. Kailangan ko pa yata tanungin si Mom tungkol dito.Tiningnan ko ang trabaho ng mga cleaning tools, at nakitang ito ay isang disaster. Nasa loob ng toilet bowl ang brush; ang laman ng bleach ay nagkalat sa sahig, ang mop ay nakahandusay katabi ng balde, at lahat dito ay parang dinaanan ng bagyo.Okay, akala ko malaking tulong ito, pero malaking sakuna pala.&nbs
* Point of View ni Blair *---"WHAT DO YOU MEAN SHE’S GOING TO DIE?!!!" Napasigaw ako nang marinig ko ang sinabi ng seer ng mga Northern Witches na nakatira sa kanlurang bahagi ng dimensyong ito.Hinulaan niya na si Pryce ay mapapatay ng pinuno ng mga werewolves na si Damien. At ayokong tanggapin iyon. Hinding-hindi ko ito matatanggap!Pumunta kami dito para malaman kung bakit gustong patayin ng mga halimaw na werewolf si Pryce at kung ano ang kailangan nila sa kanya. At ito ang balitang bumungad sa akin.Kusang tumubo ang mga pangil ko kahit na hindi ko hiniling na maging bampira habang nagsisimula nang umapoy ang mga kamay ko, at dahan-dahan itong dumadaloy patungo sa mga bras
!!! This is a FREE chapter. !!! .Hi, kamusta ka? I hope you are well. .Maraming salamat sa pagbabasa nitong aklat, at sana ay nag-enjoy ka. Ito na ang end ng book na ito. At kung gusto mong basahin ang kasunod ng kwentong ito, mahahanap mo ang aklat na Price Of Pryce sa profile ko. Kaya lang, English version 'yon. Wala pang translated.Anyway, kung makahanap ako ng panahon, i-tatranslate ko din 'yun into Filipino. Basahin niyo rin ang iba ko pang books kung gusto niyo lang. Salamat. (-: .Also, gagawin kong WEBCOMIC ang book na ito at yung Ghost In Red, at saka yung The Nerd DJ. I-check niyo na lang soon sa kung saan. Hopefully, pwede na dito sa GoodNovel at MegaNovel. Ulit, salamat ng marami. And have a nice day or night! ..~Nagmamahal ninyong author, YERB (-;
* Point of View ni Cassandra *---Habang umiiyak ako at nakatitig sa bangkay ng matalik kong kaibigan, naramdaman kong may kung anong namumuo sa paligid ko. Pamilyar ang kapangyarihan na ito. Kung hindi ako nagkakamali ay force field ito ni Blair.Napatingin ako sa direksyon niya, and she's all on fire. Pagkatapos ay hinawakan niya ng dalawang kamay ang braso ng kalaban na nakahawak sa kanya. Hindi lang pala ito nakahawak ngunit nakatusok sa dibdib niya. Naku po! Hindi maaari!At hindi kalaunan ay nagsisimula nang maging abo ang lahat ng nasa paligid niya dahil sa apoy na kumakalat na nagmula sa kanya. Nauna na na naglaho ang halimaw na pumatay kay Pryce.Pero si Bair… Oh, hindi!Sinubukan kong tumakas sa force field niya para pigilan siya sa delikadong niyang plano, pero hindi ko magawa. Masyadong itong matibay."Claude! Tumigil ka!" Narinig ko ang sigaw ni Tita Claudia habang nagpupumilit din siyang makawala sa force field na nilikha ni Blair sa paligid ng bawat witch dito.Alam ko
* Point of View ni Blair *---"Mas malakas ka sa inaakala ko, Hybrid." Nagsalita si Damien nang mapagtanto niya na hindi niya ako dapat maliitin kahit pa na literal na mas maliit nga ako kaysa sa kanyang mala-higante na laki ngayon. I’m smol but teribol.Ang mga werewolves sa paligid ay talagang naging mas malaki at mas malakas nga habang ang buwan ay sumisikat mula sa silangan.At alam ko na walang kalaban-laban ang mga kasamahan ko sa mga halimaw na ito."Ows, talaga? Akala ko rin kasi na mas malakas ka sa inaakala ko. ‘Yun lang ba lahat ang meron ka?" Sarkastiko na gante ko at ngumisi sa kanya, at halatang naiinis na siya.Gusto kong sukatin kung gaano kalakas ang isang ‘to. Aaminin ko na siya nga ang pinakamalakas na nilalang na nakasagupa ko sa tanang buhay ko. Malamang, mahigit-kumulang isang libong taong gulang na ang gurang na ito. Inatake ako ni Damien, pero ang bagal niya, lalo na ngayon na mas malaki ang katawan niya. Talaga nga namang may downside ang lahat ng bagay, ano
* Point of View ni Alison *---Paano ako makakatakas mula sa pagkakahawak niya? Ang sakit ng mga balikat ko, at kakainin na niya yata ang ulo ko. Ang baho pa ng hininga ng hinayupak na ito.Patuloy akong nakahawak sa leeg niya para ilayo sa mukha ko ang malaki niyang bibig na may mga matutulis na ngipin habang pilit ko siyang sinisipa sa tadyang, pero walang silbi."Ali!" Narinig ko na sigaw ni Blair, ngunit hindi ko siya makita kahit saan."Napakalakas ng halimaw na ito... Hindi ko kaya... Aaaargh!" Halos wala na akong masabi dahil nawawalan na ako ng lakas. Bumabaon ng husto ang mga kuko nya sa laman ko, at halos nasa loob na ng bibig niya ang ulo ko.Pagkatapos ay mabuti na lang at tumira si Blair ng isang bolang apoy sa kalaban, ngunit tila hindi natinag ang halimaw na Damien. Pero nagsimula ng masunog ang bahibo niya, at sa wakas ay binitawan na niya ako. At tuluyan na lumayo siya sa akin habang abala siya sa pagpatay ng apoy na gumagapang na sa kanyang buong katawan."Ayos ka l
* Point of View ni Pryce *---"Alright. Then we fight with all we have. Just be safe always in here. I'll be checking on you from time to time." Bilin sa akin ni Blair, at iniisip ko kung maaari ba akong sumali sa kanilang digmaan. Gusto kong tumulong."Um, pwede ba akong tumulong sa labanan?" I asked her, and with that, tinignan niya ako ng matalim.Damn, wrong move, Pryce. Mukhang galit yata siya o nag-aalala. Well, pareho yata."No! That'll never gonna happen! Mananatili ka rito kasama ng pinsan ko, and if there is a need for me to be here, I'll be around!" Singhal niya, at pumayag na lang ako sa gusto niya. Wala akong laban kung hindi ako sasang-ayon sa nakakatakot na freak na ito. Ito pala ang isa niyang side sa likod ng masayahin na mukha niya."Tandaan nating lahat na ngayong gabi ang Super Blue Blood Moon ay liliwanag sa kalangitan, at dahil doon, ang mga werewolves ay na sa kanilang pinakamalakas na anyo. Maaaring hindi sila matatablan ng ating mga sandata at spell, ngunit u
* Point of View ni Pryce * --- "Hi, Mom! Ayos naman ang lahat. So far." Sabi ni Blair at niyakap ang kakadating lang. Okay, nanay niya nga ito. Ang ganda niya at mukhang napaka-bata pa sa personal. "Hi, Tita C! Okay naman kaming lahat." Bati ni Cassie sa mama ni Blair na kanina pa nag-aalala at tumango bilang tugon na tila naka-hinga na ng maluwag. Ano nga ulit ang pangalan niya? C? Ano nga ba yung C? Ay, oo, tama Claudia pala. Ang alam ko, siya ang napakahigpit na tita ni Cassie na minsan niya lang na kwento sa akin nung mga bata pa kami. "Magandang araw, Kamahalan!" Bati ni Alison sa kanya habang nakayuko ito. Teka, Kamahalan? "Magandang araw din, Alison!" Sagot niya sa dalaga, at ngayon, nasa akin na ang tingin niya.Naku, po! Ano ang dapat kong sabihin? Damn it! Ina ng girlfriend ko ‘to. For the freak's sake, mag-isip ng magandang sasabihin, Pryce. Right now! Should I greet her normally? Bow before her? Smile? Stare? Ano ba naman oh! "Uh... umm... Hi, Mrs. Cavanau
* Point of View ni Pryce * --- Pagdilat ko ng aking mga mata, nandito na kami sa kwarto ko. Tumingin ako sa paligid, at nakita ko si Blair habang sinusubukan niyang tingnan kung nasa ayos ba ang lahat. Bigla siyang lumingon sa akin ng tila may napansin siyang kakahina-hinala. Ano kaya iyon?“Bakit, Blair?” Tanong ko sa kanya. "Naparito sila. Mga hayop na ‘yon." Sagot niya at napamura, and that shocked me. Damn, alam nila kung saan ako nakatira. Napakahirap lang talagang paniwalaan na papatayin ako bukas ng mga halimaw na iyon. Ngunit ang hinaharap ay ang hinaharap, at wala akong ideya kung paano namin mapipigilan iyon. "Ligtas ba tayo dito?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya dahil nagsimula na siyang gumawa ng force field sa paligid ng kwarto ko. Nabanggit niya na pinapahina nito ang pakiramdam ng mga werewolves. Hindi nila madaling masesense ang aura at amoy namin. "Yep, for now," sagot ni Blair at saka nag-teleport sa aking kama. Umupo siya doon at parang may iniisip na nap
* Point of View ni Blair * --- Naglalakad siya pababa ng hagdan na taglay ang lahat ng kanyang kaluwalhatian at kagandahan. At parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Iba talaga ang tama kapag nasisilayan mo ang taong nakatadhana para sa iyo. At ang saya ko ay tila walang paglalagyan nang malaman ko na ang tao na aking pinakamamahal ay mate ko.Ito siya, ang babaeng nagparamdam sa akin na ang pag-ibig ay maaaring gumawa ng napakaraming bagay at pakiramdaman sa isang tao. She brought out the best in me, as well as the worst. Kayang kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya, at kaya ko ring pumatay para sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, isang ngiti na bihirang makita ng sinuman. At tinitigan ko lang siya ng may pagtataka hanggang sa makarating siya sa harapan ko. How is it even possible na may mas ikagaganda pa pala siya sa ganda niyang taglay? Ang swerte ko talaga. Nang namalayan ko na nakatingin din pala si Pryce sa akin, tinignan ko ang sarili ko at ang suot k
* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s