* Point of View ni Blair *
---
Bago pa ako bumagsak sa sahig, natauhan ako sa pamamagitan ng pagkagat ng aking mga labi gamit ang aking mga pangil. Tiyak na ang palaso ay may lason, kaya kailangan kong labanan ito sa pamamagitan ng pag-inom ng aking dugo. Walang ibang available eh, ayoko naman mangagat ng tao. Kung hayop, okay lang.
Sa wakas ay tumayo na ako, at nakita ko ang babaeng kamukha ko na may pag-aalala sa mukha niya at may luhang nagbabadyang umagos mula sa kanyang mga mata. Bakit siya umiiyak? Hindi naman ako namatay.
"Claudette," sambit niya.
Wait, teka lang. Paano niya nalaman ang second name ko?
"Sino ka?" Curious kong tanong
Hello! Salamat sa patuloy na pagbabasa nitong ARAAA na story! We are halfway through with this. XD I-check niyo iba ko pang gxg books kung gusto niyo. Books titles are the following: The Nerd DJ; Unfavored; Ghost In Red; The Queen And The Freak (Completed English Version nitong ARAAA); at Price Of Pryce (Book 2 ng TQATF). At may isa pa akong book na ewan ko kung paano at bakit ko naisulat. Straight/Hetromance na ang title ay Stuck With The Bossy CEO. Basahin niyo kung gusto niyo, pero bahala kayo. Lol XD. Anyways... Maligayang Pasko at Happy New Year! I wish you all the best! ~nagmamahal, Brey.
* Point of View ni Pryce *---Ngayon ay Sabado, at kahapon ay napakasaya. Well, I never really felt that kind of happiness before, but at the same time, I was really worried about Blair last night at the party.Ipapatalsik ko talaga ang mga estudyanteng iyon. Wala akong pakialam kung quarterback sila ng football team ng academy o captain ng basketball team. We could always replace them, because I don't need those kinds of students in my academy. Gusto ko na ang lahat ay payapa. Isa pa naman ang academy ko sa pinaka-prestigious na paaralan sa buong state ng California at may mga estudyante palang mga basagulero? Naku, huwag nila akong subukan, kung hindi ay makikita nila ang hinahanap nila.Paano kung nasira ang utak ni Blair, o mas malala pa
* Point of View ni Blair *---Nang malapit na ako sa mansyon ni Pryce, napansin kong dumilim bigla ang langit, at nagsimulang bumuhos ang ulan. Ang lakas pa naman. At nararamdaman ko na parang may mali sa panahon.Automatic na pinagbuksan ako ng gateman since kilala na niya ako. Kaya hindi na kailangang tanungin pa ang aking pangalan at ang aking layunin sa pagbisita.I parked my motorbike in front of the fountain and left the helmet on its seat since basang basa ako dahil sa biglaang ulan. And I wished to be a vampire for about a second, para malaman kung ano ang nangyayari. Thankfuly, ang source ng kapangyarihan na nararamdaman ko ay galing sa pinsan kong si Cassandra. Pinauulan niya ng napakalakas, and I wonder what's wrong.
* Point of View ni Pryce * --- "Well, that's very much fine. At least alam ko na na may gusto ka sa akin." Blair asserted while smiling like an idiot while wiggling her eyebrows. And with that, nanlaki ang mga mata ko sa gulat. At sure ako na ang pula na ng mukha ko ngayon. "No. Did I… wait, sinabi ko ba... 'yun?" Nauutal kong sabi, dahil wala akong natatandaang may sinabi ako sa kanya na ganun. "Yeah! Hindi pa yata ako ganoon kabingi. Narinig ko. Loud and clear, Pumpkin." Sagot niya habang nakangisi na parang nanalo sa lotto ng limang beses. "I think I did not. Cassie? Narinig mo ba ako?" Tinanong ko ang best friend ko dahil ayokong tanggapin ang katotohanan na sinabi ko iyon sa
* Point of View ni Blair *---It's been almost a month now since that "kiss" had happened at Pryce's room, at walang nag-open up ng matter na iyon hanggang ngayon. Oo, napaka duwag ko. Alam ko, at hindi na kailangang ipa-mukha niyo sa akin ‘yan.At, simula sa sandaling iyon, nag-iba na ang pakikitungo namin sa isa't isa. Like, bihira ko siyang inisin, at parang iniiwasan at hindi niya ako pinapansin.Fudge! Maling galaw talaga iyon, napakamali. Bwesit, bakit ko ba kasi ginawa ‘yon? Napakatanga ko talaga!Well, sa totoo lang, natakot ako ng sobra. Dahil that very moment, I have felt something very, very strange sa buong pagkatao ko. At natatakot akong maramdaman ulit iyon.
* Point of View ni Blair * --- Lunes ngayon, at ito ang araw na aanyayahan ko si Pryce na makipag-date sa akin. Isang date. Yes. And fudge, I’m nervous as f*ck! Pawisan at malamig ang mga kamay ko habang tinatahak ko ang hagdanan at papunta na ako sa classroom namin. Well, never pa akong kinabahan ng ganito sa buong buhay ko. Ano ba kasi talaga ang powers na meron ang babaeng iyon? At, habang paakyat na ako sa isa pang hagdanan papuntang third floor, tinawag ang atensyon ko nina Leanne at Andrea at binigyan ako ng thumbs-up. Oo, papatayin ko kayong dalawa mamaya kapag tumanggi siya sa imbetasyon ko. Naging maayos naman ang meeting namin, maliban sa sandaling naabutan ko itong dalawa sa kanilang sof
* Point of View ni Leanne *---Alam namin na sina Blair at Pryce ay parehong may espesyal na pagtingin para sa isa't isa, ngunit hindi nila ito nakikita, o nakikita kaya nila?Well, kung ire-rate ko sila, si Blair ay inlababo kay Pryce ng 100%, habang si Pryce naman ay may 99.9% romantic feelings para kay Blair. Ngunit ang kanilang distansya sa isa’t isa ay tila 110%. Mhmm, ganoon ka layo.Subukan mong isipin ito. Sila ay seatmates, at ni hindi nila pinag-uusapan ang mga bagay na magpapasaya sa kanilang pag-iibigan? O kahit maging friends lang sila. Wala talaga eh. Ito naman kasing tropa naming torpe, kay ganda-ganda ngunit ang self-confidence ay ayun nakalibing ng pitong talampakan sa ilalim ng lupa.
* Point of View ni Blair *---"Clean the ladies' restroom for one week. Every. After. Class."Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin niya iyon sa harapan ko.Alright, parusa ko lang naman ‘yan dahil sa pagiging magaling na estudyante. Oo, magaling ako. Sobrang galing para mapatawag sa Principal’s Office ng… ewan, hindi ko alam kung ilang beses na. Dalawang beses? O siyam na beses? Hula ko yung huli."Pero---" Sinubukan kong magprotesta, pero pinutol niya agad ako."Walang pero pero, at magsisimula ka na... Ngayon... Paglabas mo ng opisina." She asserted, and with that, halos tumalon ang mga eyeballs ko mula sa
* Point of View ni Pryce *---Hindi ko talaga gustong bigyan siya ng parusa, ngunit kailangan kong sundin ang mga patakaran ng aking paaralan. And well, she deserves that. Like, damn, sampung beses na siyang napapatawag dito sa opisina. Ewan ko sa kanya, pero mahilig talaga siyang lumabag sa rules. Sa tingin ko ito ay isang perk ng pagiging isang freak. Mhmm.Lumipas ang maraming linggo, at gayon pa man, hindi niya inako ang responsibilidad sa kanyang nagawa sa akin.Sino ba naman ang hindi magagalit sa taong hahalikan ka at umasta na parang wala lang nangyari? First kiss ko yun! At parang wala lang sa kanya? I'm surely gonna kiss-- I mean, kill her, not for long. One of these days… she just has to wait.