Napakamot sa buhok si Tiffany at hindi itop masyadong pinansin. Kung tutuusin, hindi kailanman nagreklamo si Jackson tuwing siya ay nakatayo sa harap niya o kung sumasakay sa elevator ng kasama niya. "Naiintindihan ko, salamat..." wala siyang naisip na ibang masasagot.Nagsimula nang makaramdam ng antok si Tiffany bandang 3PM. Sa isang saglit, narinig niya ang boses ni Summer, "Tiffie, nagtatrabaho ka na sa amin ngayon? Nabanggit ni Jackson na nagdadalawang isip ka raw. Mukhang ito na ang desisyon mo. Tulad ng sinabi ko sayo, kaninong teritoryo pa ang mas kapaki-pakinabang kaysa sa amin? Kailan ka nagsimula dito? Gusto mo bang gawin ko…"Bago pa siya matapos, tumalon si Tiffany at tinakpan ang kanyang bibig.Parehong nagulat ang dalawang babae. Binalot si Tiffany sa malamig na pawis. Anong ginawa niya? Tinakpan niya ng kanyang kamay ang lipstick-lined na labi ng kanyang biyenan! Ramdam na ramdam niya ang kolorete sa kanyang kamay, na malamang ay pulang-pula na ngayon. Patay na siya
Makikita ang dahan-dahan na nabubuong ngiti sa labi ni Summer. "Alam kong nagmamalasakit ka pa rin sa akin, at dapat lang dahil hinakot ko ang sarili kong mga paa para lang maging mabuting lalaki ka ngayon. Ito ang dahilan kung bakit gusto kong may gawin ka para sa akin," taos-puso niyang sinabi. "Pwede bang huwag mong ipakita ang galit mo sa tatay mo? Emosyonal sita tulad, alam mo ba 'yun? Sabagay! Para naman sa engagement mo kay Tiffany, kung kailangan mo ng tulong ko, magtanong ka lang. Alam mo naman na wala akong masyadong ginagawa araw-araw."Tumango si Jackson nang maintindihan niya ito at tumugon gamit ang kanyang sariling payo, "Kapag nakita mo si Tiffie, siguraduhin mo na hindi mo ipapakita sa kanya na alam mo ang ginawa ko, okay? Papatayin niya ako kung malaman niya ang tungkol sa ginawa ko."Nagbigay si Summer ng okay na gesture at umalis na. Dumaan siya sa mga cubicle at binati niya si Tiffany tulad ng dati niyang ginagawa, "Aalis na ako. Galingan mo sa mga ginagawa mo."
Pagdating ng dalawa sa West residence, kaagad silang sinalubong ng isang piging na kasing laki ng salu-salo na halos eksklusibong hinahain ang mga paboritong pagkain ni Tiffany.Nang makita ni Tiffany ang mga pagkain na nakalagay sa harap niya, napagtanto niya ang saya na nararamdaman niya kapag sa inaalagaan siya ng isang tao. Uminit ang puso niya nang malaman niya na siya ay isang tao na pinahahalagahan.Lumipas ang oras, ngunit ang Atticus West ay patuloy pa rin. Alam ni Tiffany na iniiwasan ni Jackson ang tanong, kaya naisip niyang tanungin si Summer, "Nasaan si Uncle Atticus, Auntie Summer? Hindi ko siya nakikita."Tumingin si Summer sa kanyang anak. "Oh, nandiyan lang siya... nakakulong sa study room. Nag-aalala siya na baka magalit si Jackson kung nagpakita siya. Ang matigas na ulo na matanda ay hindi sumunod sa bilin ko at hindi sinunod ang advice ko. Tiffie, pwede mo ba si Jackson at yayain siyang kumain?"Hindi tinago ni Jackson ang opinyon niya sa kanyang sarili. "Nope, h
Isang mabagsik na apoy ang umalab sa puso ni Tiffany habang pinapanood niya si Jackson na kasing tahimik ng bato. Bigla siyang nagalit sa lalaking nakatayo sa harapan niya. Kinamumuhian niya ang taong ito kaya bumalik ang kumirot sa puso niya nang matandaan niya ang huling pagkakataon na nagkaroon sila ng pagtatalo.Hindi tulad ng gusto niyang sumuko si Jackson sa kanyang mga kahilingan o hahayaan niyang dumaan sa impiyerno ang lalaki upang mapasaya siya o kahit tuluyang mapalaya ang mga pagkakamali na ginawa ni Atticus bilang isang walang kwentang ama. Ang nais lamang niyang gawin ni Jackson ay pigilan ang kanyang sarili para magawa nila ng mapayapa ang kanilang mga kinakaharap - sapat lamang tuwing siya ay nasa parehong silid ng kanyang ama at sapat para mapanatag ang puso ng mga taong kasama nila.Sa pagitan nilang apat, si Tiffany ang totoong estranghero. Iyon lamang ay sapat na para lumala ang pagkabalisa at pag-aalala ni Tiffany sa sitwasyon na kinalalagyan niya. Ang huling bag
Napahinto si Jackson. Tumingin siya sa baba at bumalik sa katinuan ang kanyang emosyon. "Tatawagan ko ang nanay ko at hihingi ng tawad din sa kanya... sa harap mo mismo. Okay ba ‘yun?"Hindi masuri ni Tiffany ang kanyang emosyon. Nag-aalala siya na baka sinusubukan lamang ni Jackson na pasayahin siya sa pagpilit sa sarili niyang gawin ang isang bagay na ayaw niyang gawin, "Hindi ko sinabi na gusto kong gawin mo iyon, pero sa tingin ko… para sa akin… mas makakabuti kung tawagan mo ang nanay mo.”Tahimik na tinawagan ni Jackson ang numero ni Summer at ikinonekta ang kanyang cellphone sa car speaker gamit ang Bluetooth. Sa isang saglit, mabilis na kumonekta ang tawag at malakas na narinig ni Tiffany ang bawat salitang binibigkas ni Summer.“Jackson? Ikaw ba yan?""Ma, pasensya na at nawalan ako ng pasensya kanina. Hindi ko na ito uulitin.""Oh. Well, okay lang ‘yon. Naiintindihan ko. Nainis ka kanina dahil binanggit ng tatay mo ang passion niya, hindi ba? Pero alam mo naman na ang ‘a
Umupo si Summer sa couch at sinabi, "Bakit ka nagmamadali? Hindi naman babawasan ng sinuman ang sahod mo o kung ano man. Oo nga pala, tungkol sa nangyari kagabi... Salamat talaga. Alam ko na may ginawa ka para kumbinsihin si Jackson na humingi ng tawad sa akin nang tawagan niya ako. Mahirap ito para sa kanya, alam ko. Hindi ko siya sinisisi."Hindi sigurado si Tiffany na matino na ang isip niya dahil bagong ising lang siya. "Ha?... sa tingin ko parang ginagawa ko lang naman ang trabaho ko! Ay!"Biglang nagbago ang ekspresyon ni Summer nang mahawakan niya ang bra mula sa ilalim ng kanyang inuupuan. "Ano?"Natigilan si Tiffany. Kung tama ang naalala niya, hindi lang ang kanyang bra ang nakatago sa loob ng mga cushion ng couch - may isang bagay rin na nakakahiya sa loob!Dahil sa nangyari kagabi, matindi silang sumisid sa kanilang pag-iibigan na wala sa kanila ang nakaisip na ayusin ang mga gamit sa bahay!Mabilis na bumalik ang kanyang isip sa kasalukuyang nangyayari at tumakbo siya
Napagtanto ni Jackson na ang kanilang paghaharap mamaya ay magiging matindi; gayunpaman, hindi niya maiwasang matuwa sa katawa-katawang bakas ng selos na bumabalot sa mien ni Tiffany, "Ano sa palagay mo?""Ano sa palagay ko?" Si Tiffany ay nasa bingit na ng pagsabog. "'Ano nga ba ang nasa isip ko?' Nahirapan na nga ako sa nangyari kagabi at gusto mo pang pag-isipan ko ito? Hindi ako makikipaglaro sayo... Magpaliwanag ka sa akin!"Hindi mapigilan ni Jackson na tumawa. “Hay, ano na naman ang nasa utak mo na yan, ha? Sige, inaamin ko, madalas akong magpakasaya noon, pero! Hindi ko sinasama sa kalokohan ko ang mga taong nasa loob ng inner circle ko. Siguro dapat mong tanungin si Aye tungkol dito; sasabihin niya sayo na ang mga ex-girlfriend ko ay mula sa labas ng kumpanya. Alam ng lahat na hindi ako nakikipag-date sa alinman sa mga babaeng empleyado," paliwanag niya. "Totoo naman na si Miss Lang ay mapagmahal at ang katawan niya ay sobrang sexy, pero sayang! Siya ang secretary ko, na ayo
Kinaumagahan, dumating si Jackson sa hagdan patungo sa tirahan ng pamilyang Lane. Sa likuran niya, isang kapansin-pansin na magkakasunod na mga kotse ang nakalinya sa isang maayos na hilera sa labas ng entrance ng complex.Nag-atubili si Tiffany matapos gumulong mula sa kama pagkatapos ng isang tawag mula sa kanyang ‘man’ bago niya hinila ang kanyang sarili para maligo na. Kabaligtaran naman ito para kay Lillian dahil nasasabik siya sa kaganapan. Nakaayos na siya kaya tinulungan niya ang kanyang anak na babae na lagyan ng makeup ang mukha nito.“Ugh, mga kabataan talaga ngayon! Sinabi ko sayo na matulog ng maaga kagabi, pero nakinig ka ba? Tingnan mo ang itsura mo ngayon - ang iyong mga eyelids ay halos nakadikit na!" reklamo ni Lillian. "Naghihintay sayo si Jackson sa baba, babae. Tingnan mo ang lahat ng mga kotseng nakalinya sa labas - pooh! Napaka-engrande ng pamilyang West na gawin ito. Pero kung ang lahat ng ito ay para lamang sa isang engagement ceremony, paano pa ang kasal niy
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy