Kinaumagahan, dumating si Jackson sa hagdan patungo sa tirahan ng pamilyang Lane. Sa likuran niya, isang kapansin-pansin na magkakasunod na mga kotse ang nakalinya sa isang maayos na hilera sa labas ng entrance ng complex.Nag-atubili si Tiffany matapos gumulong mula sa kama pagkatapos ng isang tawag mula sa kanyang ‘man’ bago niya hinila ang kanyang sarili para maligo na. Kabaligtaran naman ito para kay Lillian dahil nasasabik siya sa kaganapan. Nakaayos na siya kaya tinulungan niya ang kanyang anak na babae na lagyan ng makeup ang mukha nito.“Ugh, mga kabataan talaga ngayon! Sinabi ko sayo na matulog ng maaga kagabi, pero nakinig ka ba? Tingnan mo ang itsura mo ngayon - ang iyong mga eyelids ay halos nakadikit na!" reklamo ni Lillian. "Naghihintay sayo si Jackson sa baba, babae. Tingnan mo ang lahat ng mga kotseng nakalinya sa labas - pooh! Napaka-engrande ng pamilyang West na gawin ito. Pero kung ang lahat ng ito ay para lamang sa isang engagement ceremony, paano pa ang kasal niy
Nagtaka din si Tiffany sa biglaang pag-aalala niya. Mayaman naman siya noon at nakadalo na siya sa mga engrandeng kaganapang tulad nito at hindi siya kailanman umiiwas sa mga social gatherings. Gayunpaman, unti-unting nanliit si Tiffany sa kanyang sarili tuwing sumasali siya sa nga ganitong pagtitipon sa paglipas ng panahon.Gayunpaman, sina Jackson at Tiffany ang mga bituin sa oras na ito. Hindi siya pweden maghanap ng paraan para makatakas sa kaganapan na ito. "H-hindi ko alam kung bakit. Ah... Hindi ba makakapunta ng mas maaga si Ari? Magiging magaan ang loob ko kung nandito siya,” bumulong si Tiffany. "Parang nanghihina ako kung wala siya..."Tinapik-tapik ni Jackson ang likod ng kamay ni Tiffany at siniguro niya ang babae. "Gosh, hindi ka ba mabubuhay kung wala si Arianne?" mapangasar niyang sinabi. "Kalma ka lang. Huwag kang matakot dahil nandito naman na ako, tama ba? Dadalhin kita sa lounge para makahinga ka ng maayos at may hinanda akong maliit na surpresa para sayo."Hind
Tumalikod si Arianne gamit ang kanyang mga takong at makikita na naiinis siya.Bigla siyang hinawakan ni Mark sa kanyang pulso. “Nagbibiro lang si lola. Please, huwag mong pansinin ang mga sinasabi niya,” paliwanag niya. "Makinig ka, bakit hindi ka sumama sa akin sa Tremont Estate pagkatapos ng party na ito? Medyo matagal na mula nang bumalik ka sa Capital at alam kong kailangan niyong magkaroon ng oras para magkasama kayo ng lola mo. Sinabi rin nila Mary at Henry na gusto ka na nilang makita."Tinanggal ni Arianne ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak niya at mukhang iritable siya. "Titingnan ko, okay?" sabi niya at iniwas niya ang kanyang mga mata. "Sasamahan ko si Tiffie. Kinakabahan siya." Nanahimik na lamang si Mark at hinayaan na lang siya. Alam niya na malalim ang pagmamahal ng asawa niya sa kanyang matalik na kaibigan. Parehas na umalis sina Summer at Atticus sa oras na bumalik siya sa lounge. Si Tanya ay biglang nagsalita nang makita niyang bumalik si Arianne, "Um, Ari? N
Napatango na lamang si Arianne bago siya pumunta sa escalator na dumiretso sa ibaba.Naging maginhawa ang pakiramdam ni Arianne nang marinig niya ang kumpirmasyon mula sa security ng hotel na walang matandang lalaki na umalis sa gusali. Matapos bigyan ng ilang mga tagubilin ang security, ginamit niya ang mga hagdan at sinuri niya ang bawat palapag.Makalipas ang ilang palapag, hindi na niya mahabol ang kanyang hininga. Iniutos ni Mark sa kanyang mga bantay na suriin din ang lugar, ngunit kailangan nilang manatiling mahinahon para hindi sila makagambala sa ceremony.Malapit nang mag-twelve o'clock. Ilang minuto pa, ay kailangan nang dumaan ni Tiffany sa mga ritwal kasama si Jackson, ngunit si Old Anderson ay hindi pa rin nila mahanap. Sa kritikal na sandaling ito, nakatanggap si Arianne ng tawag mula kay Eric, na agad na nagtanong, "Hindi ba sumama sayo si Tanya sa Capital? At hindi ba niya dinala ang kanyang lolo?""Paano mo nalaman?" Tanong ni Arianne. “Nagpapareserba ka ba ng mga
Kung hindi lang nag-alala si Arianne na baka masira niya ang engagement party ni Tiffany, mabilis niya sigurong sinuntok sa mukha ang babaeng iyon. Sa totoo lang, kahit si Arianne ay nabulilyaso sa biglaang pagiging brutal niya. Mula pa noong mangyari ang insidente kay Aery Kinsey noon, tila ang pinakamahusay na paraan para malutas ang isang problema para sa kanya ay nangangailangan ng kanyang mga kamao at wala nang usapan na kailangan pa. Minsan, ang mga aksyon ay mas malakas kaysa sa mga salita… nang literal.Humugot siya ng isang malalim na hininga para mapakalma ang kanyang sarili at sapilitang sinabi. "Sabihin mo sa akin: ikaw ba ang nanakit sa isang matandang lalaki sa eighth floor kanina? At bago mo pa man ako insulothin, ngayon pa lang ay hindi na ako naniniwala sa mga sasabihin mo. May kasama akong CCTV footage, at sa totoo lang, gusto kong malutas ito ngayon o hindi ka aalis sa lugar na ito. Gusto mong subukan?"Makikita ang bahid ng pag-aalala mula sa mga mata ng babae. Ga
Tumingin si Mark sa lolo ni Tanya at nagkaroon siya ng ideya sa nangyari. Inikot niya sulok ng kanyang mga labi sa isang mahinang ngiti nang maisip niya ang 'wildness' ni Arianne. Nagulat siya sa bagong mukha ng babaeng ito. Para siyang isang… maliit na ligaw na pusa?Itinulak ni Naya kay Mark ang kahon ng gamot. "Mr. Tremont, nasaktan din si Ari. Pakilagay ito para sa kanya."Gumamit si Mark ng isang alkohol na cotton swab para tanggalin ang dumi sa sugat ni Arianne. Naramdaman ni Arianne na kumirot ang kanyang sugat ngunit nahihiya siyang siyang umungol sa sakit. Ang gwapong mukha ni Mark ay malinaw sa harap ng kanyang mga mata. Mas malakas ang kanyang aura dahil mas malapit siya habang dinidikit niya ang cotton swab sa pisngi ni Arianne. Ang kanyang ekspresyon ay solemne at nakatuon sa babae. Hindi niya alam ang mga saloobing sumagi sa kanyang isipan at nagtaka kung napahiya si Mark sa mga kilos niya."Ari, hindi mo ba naisip na ang iyong rebellious stage ay late nang dumating?"
Humakbang si Tiffany at inabot niya kay Tanya ang pera ni Chloe. "Itago mo ito. Huwag tanggihan ang libreng pera. Isipin mo na lang na ito ay isang kagat ng aso. Hindi mo kailangan subukan na gamitin ang utak mo sa mga taong katulad niya. Mayroon ka bang matutuluyan? Hayaan mo akong mag-book ng isang hotel room para sayo. Huwag ka nang malungkot. Magpakasaya tayo sa mga susunod na ilang araw.""Manatili ka sa hotel na ito," sabi ni Jackson, "Sasabihin ko sa front desk na maghanda ng ilang mga kwarto para sa inyo. Ang hotel ay pagmamay-ari ng pamilya ko kaya hindi niyo kailangang mahiya."Gulat na napatingin si Tiffany kay Jackson. Hindi pa siya masyadong pamilyar tungkol sa yaman ng pamilyang West. Nagmamay-ari pala talaga sila ng isang malaking hotel. May iba’t ibang business pala talaga ang pamilyang West.Biglang hinawakan ni Mark ang balikat ni Arianne. "Tara na. Umuwi ka na sa Tremont Estate. ""Ayoko." umiling si Arianne.Yumuko si Mark at bumulong sa tainga ni Arianne. "Mas
Bahagyang nagsisi si Arianne dahil nalantad ang kanyang saloobin. Sobra siyang natatakot na salubungin ang mata ni Mark. "HIndi… hindi ako mananatili dito. Dadalhin ko rin ang lola ko. Kahit na pinipilit ng lola ko na manatili, ipinagtapat mo ba sa kanya ang lahat ng nagawa mo noon? Magkakaroon siya ng stroke kapag natuklasan niya ang katotohanan balang araw! Huwag kang magsinungaling. Pwede bang hayaan mo na lang ang pamilya ko? Hindi ko na babanggit ang nangyari sa nakaraan, gusto ko lang maglagay ng isang malinaw na linya sa pagitan natin, okay? Wala talaga… wala akong mahanap na rason para magkasama pa tayo…”Nasaktan pa rin si Mark sa mga sinabi ni Arianne, kahit na matagal na niyang alam na may pangangamba ang pangako ni Arianne na bumalik sa Tremont Estate. Hindi sila maaaring gumuhit ng isang malinaw na linya sa pagitan nila. Umabot na siya sa kanyang limitasyon nang iwan siya ng napakatagal ni Arianne, ngunit ang babae na ito ay tatalon sa anumang pagkakataon para iwan lang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy