Naghintay si Mrs. Rodriguez hanggang makaalis pareho sina Geralt at Arianne bago niya binuksan ang personal na sulat na iniwan sa kanya ni Mateo. Pagkatapos niyang basahin, nakanganga ang bibig ni Mrs. Rodriguez. Sa oras na bumalik siya sa kanyang katinuan at nais na magtanong kay Geralt ng ilang mga katanungan upang linisin ang ilang bagay, ang kanyang sasakyan ay pinaandar na.…Habang nasa biyahe, walang tigil ang panginginig ni Arianne. Hindi siya sigurado kung bakit siya nanginginig din; ang alam lang niya ay napakalamig niya sa kabila ng sikat ng araw sa labas. Sa ganitong uri ng panahon, magiging sobrang tuyo at mainit kung hindi naka-on ang aircon sa sasakyan.Mukhang napansin ni Geralt na may mali kay Arianne, kaya nag-aalala siyang nagtanong, “Anong problema? Giniginaw ka ba?"Tumango si Arianne. “Oo… medyo… Pwede mo bang pataasin ang temperatura ng aircon?”Inayos ni Geralt ang temperatura ng aircon gamit ang isang kamay habang hawak ang manibela sa kabilang kamay. “Tap
Napakunot ang noo ni Mark nang makita ang nakakagulat na sugat sa mukha ni Arianne. Naging panic din ang tono niya habang sinasabing, “Anong nangyari sayo?! Saan ka pumunta? Anong nangyari?"Hindi naglakas loob na salubungin ni Arianne ang kanyang tingin at napayuko na lamang siya habang mahinahong sinabi, “Nahulog ako, kaya ang sugat. Hindi ko sinasadya ang iyong tawag. Nawala ko ang aking handbag, kasama ang aking telepono, wallet, at ilang iba pang gamit. I'm sorry... for making you worry, but I'm fine."Hindi tanga si Mark. Masasabi niya kung ang sugat sa mukha ni Arianne ay dahil sa pagkahulog matapos tingnang mabuti. "Sabihin mo sa akin ang totoo, huwag kang magsinungaling sa akin. Napakalinaw ko sa iyong pagkatao. Sino pa ba ang mas malinaw sa akin sa mga sinasabi mo kapag nagsisinungaling ka?"Inaasahan ni Arianne na hindi maniniwala si Mark sa kanya, kaya nagpanggap siyang kalmado habang hila-hila si Mark pabalik sa kwarto. Pagkatapos, bumulong siya sa kanyang tainga habang
Talagang napansin ni Mark ang abnormal na pag-uugali ni Arianne sa nakalipas na dalawang araw. Saglit siyang nag-isip bago sinabing, “Ari, kahit anong isipin ng iba sa akin, sana maniwala ka sa akin kapag sinabi kong walang kinalaman sa akin ang pagkamatay ni Mateo. wala akong ginawa sa kanya. Hindi mo kailangang makonsensya tungkol sa bagay na ito kapag wala itong kinalaman sa iyo. Sana ay... makapagpahinga ka ng mabuti."Sa katunayan, medyo nakonsensya si Arianne; ang mga hinala niya laban kay Mark ay palaging naroon. Iyon ay palaging totoo kahit na si Mark ay personal na sinabi sa kanya na hindi niya ginawa ito.Gayunpaman, si Arianne ay biglang naniwala sa kanya mula sa kaibuturan ng puso sa sandaling iyon. 'Maaaring malupit siya sa kanyang mga taktika, ngunit hindi niya pinagtatakpan at itinatanggi ang anumang nagawa niya. Ito ay tulad ng sinabi niya: kung nagawa niya ito, aaminin niya ito, at hindi na kailangang itago ang katotohanan. Ano pa bang dahilan para hindi ko siya pani
Maya-maya pa, isang grupo ng mga security guard ang sumugod sa garahe. Hindi maaaring hindi, magkakaroon ng ilang anyo ng pisikal na pakikibaka sa panahon ng proseso. Gayunpaman, ang ilan sa mga paparazzi ay talagang sinamantala ang pagkakataon na i-record ang proseso at pagkatapos ay sinabi na ang mga security guard ay "nagsasagawa ng karahasan" sa kanila, na nag-uulat nang live na pinahintulutan ni Mark ang kanyang mga tauhan na gawin ito nang kusa.Parehong galit at kawalan ng magawa si Arianne. ‘Makikinig pa kaya sila sa paliwanag namin kung mag-uusap kami ng maayos? Papayag ba silang umalis pagkatapos nito? Ang tanging pagpipilian ay kumilos, ngunit sa sandaling tapos na iyon, ituturing nila ito bilang karahasan. Ano ba ang gusto nila?!'Habang si Arianne ay nanatiling nagyelo, maraming beses na nilabanan niya ang sarili niyang pagnanasa na lumabas ng sasakyan para makipagtalo sa paparazzi. ‘Mas mabuting hayaan na lang na mawala ang usapin nang mag-isa. Sa sandaling bumaba ako n
Pagbalik ni Arianne sa kanyang sasakyan, nag-aalangan na sinabi ni Brian, “Madam, bakit po kayo pumunta dito? Kung ito ang lugar na ito... Maaari lamang itong mangahulugan na narito ka para alamin ang higit pa tungkol sa usapin ni Mateo Rodriguez, hindi ba?"Napailing na lang si Arianne. "Hindi, mabuti pang hindi ka na magtanong. Balik tayo ngayon.”Si Brian ay hindi naniwala sa kanya, gayunpaman, at nagpatuloy sa paksang iyon. “Madam, hindi mo naman siguro pwedeng pagdudahan ang pagiging inosente ni sir sa pagpatay kay Mateo, di ba? Sigurado akong may nakakaalam tungkol sa bagay na ito sa loob ng Tremonts. Bakit hindi mo tanungin si Henry dahil siya ang pinagkakatiwalaang tao ni sir? At least hindi mo kailangang makaramdam ng sama ng loob."Bahagyang sinabi ni Arianne, "Hindi ba isang kumpletong pag-aaksaya ng pagsisikap ang pagtatanong kay Henry? Anuman ang hilingin sa kanya ni Mark, hindi siya makahinga ng kahit isang salita tungkol dito at dadalhin ito sa kanyang libingan."Iti
Hindi sumagot si Arianne sa sinabi ni Melanie. 'Tiyak na mararamdaman ko ang ilang uri ng mental pressure mula nang mangyari ang bagay na malapit sa akin.'Medyo mahalumigmig ang panahon noong araw na iyon, at nakaramdam ng kaunting suffocate, tinanggal ni Arianne ang kanyang maskara.Nang makita ang peklat sa mukha ni Arianne, gulat na tanong ni Melanie, “Anong nangyari sa mukha mo? Nagtataka ako kung bakit ka nagsusuot ng maskara kahit sa ilalim ng mainit na araw ng tag-araw na ito, ngunit naisip ko lang na may trangkaso ka at ayaw mong mahawa ang iyong anak!"Napagpasyahan ni Arianne na hindi na kailangang itago ang kanyang mukha kay Melanie, dahil tiyak na walang sasabihin ang huli kay Mark. “Kung sasabihin ko ba sa iyo na ako ay dinukot ng nanay ni Mateo, maniniwala ka ba sa akin? Muntik na akong mamatay sa mga kamay niya at ang kaibigan ni Mateo, si Geralt, ang nagligtas sa akin. Si Geralt ang medical examiner na nag-verify sa daliri ni Mateo; baka kilala mo siya. Hindi alam n
Matapos pakinggan iyon ay naramdaman ni Arianne na lalong tumitikip ang kanyang puso. Ni hindi niya naisip kung paano pinahirapan hanggang mamatay ng mga kidnapper si Mateo bago pinutol ang daliri nito.Nang makita niya kung gaano katapang si Geralt habang lumalampas sa cordon para pumasok sa madugong pinangyarihan ng krimen, bahagyang nag-alala si Arianne. "Hindi mo ba mahahawa ang pinangyarihan ng krimen?"Huminto si Geralt sa kanyang paglalakad upang tumingin sa kanya bago siya iminuwestra sa harapan. “Don’t worry, tapos na ang imbestigasyon dito. Aalisin ang cordon anumang oras. Nandito na ang bagay na gusto kong ipakita sa iyo."Nakakunot ang noo ni Arianne habang nag-aalangan na lumakad ng ilang hakbang pasulong; sa loob ng cordoned area ay isang kahoy na upuan na puno ng alikabok. May ilang piraso rin ng lubid na nakakalat at mga tumalsik na dugo na nagsimula nang mag-itim. Ang eksenang nasa harapan niya ay sobrang nanlamig sa buto.Pagkatapos, yumuko si Geralt habang dahan-
Sa sandaling iyon, isa lang ang nasa isip ni Arianne. Gayunpaman, hindi ito dapat iwanan si Mark, o matakot sa kanya. Gusto lang niyang protektahan siya!“Geralt… pwede bang… huwag mong iulat ang mga markang ito? Pumikit ka na lang dito. Pagkatapos ng lahat... ito ay ilang napakagulong mga marka na kahit papaano ay bumubuo ng isang 'M'. Hindi natin malalaman kung ito ay naiwan dito ng hindi sinasadya o kung ito ay sinadya. At saka, hindi ito magiging konkretong ebidensiya para paalisin si Mark... Napakaraming salita ang maaaring mabuo gamit ang isang 'M', kaya paano ka nakakasigurado na ito ay nakadirekta kay Mark?!"Kumunot ang noo ni Geralt. “Talaga bang... ipagtatanggol mo si Mark nang walang sense? Hindi ko sinasabi ito dahil pumanig ako kay Teo, ngunit lahat ng ito ay dahil... ikaw ang babaeng minahal ng matalik kong kaibigan sa loob ng maraming taon. Pinapayuhan lang kita dahil kay Teo. Hihintayin mo ba talaga ang araw na sa wakas ay mamatay ka sa kamay ni Mark?"Napuno ng det
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy