Pagbalik ni Arianne sa kanyang sasakyan, nag-aalangan na sinabi ni Brian, “Madam, bakit po kayo pumunta dito? Kung ito ang lugar na ito... Maaari lamang itong mangahulugan na narito ka para alamin ang higit pa tungkol sa usapin ni Mateo Rodriguez, hindi ba?"Napailing na lang si Arianne. "Hindi, mabuti pang hindi ka na magtanong. Balik tayo ngayon.”Si Brian ay hindi naniwala sa kanya, gayunpaman, at nagpatuloy sa paksang iyon. “Madam, hindi mo naman siguro pwedeng pagdudahan ang pagiging inosente ni sir sa pagpatay kay Mateo, di ba? Sigurado akong may nakakaalam tungkol sa bagay na ito sa loob ng Tremonts. Bakit hindi mo tanungin si Henry dahil siya ang pinagkakatiwalaang tao ni sir? At least hindi mo kailangang makaramdam ng sama ng loob."Bahagyang sinabi ni Arianne, "Hindi ba isang kumpletong pag-aaksaya ng pagsisikap ang pagtatanong kay Henry? Anuman ang hilingin sa kanya ni Mark, hindi siya makahinga ng kahit isang salita tungkol dito at dadalhin ito sa kanyang libingan."Iti
Hindi sumagot si Arianne sa sinabi ni Melanie. 'Tiyak na mararamdaman ko ang ilang uri ng mental pressure mula nang mangyari ang bagay na malapit sa akin.'Medyo mahalumigmig ang panahon noong araw na iyon, at nakaramdam ng kaunting suffocate, tinanggal ni Arianne ang kanyang maskara.Nang makita ang peklat sa mukha ni Arianne, gulat na tanong ni Melanie, “Anong nangyari sa mukha mo? Nagtataka ako kung bakit ka nagsusuot ng maskara kahit sa ilalim ng mainit na araw ng tag-araw na ito, ngunit naisip ko lang na may trangkaso ka at ayaw mong mahawa ang iyong anak!"Napagpasyahan ni Arianne na hindi na kailangang itago ang kanyang mukha kay Melanie, dahil tiyak na walang sasabihin ang huli kay Mark. “Kung sasabihin ko ba sa iyo na ako ay dinukot ng nanay ni Mateo, maniniwala ka ba sa akin? Muntik na akong mamatay sa mga kamay niya at ang kaibigan ni Mateo, si Geralt, ang nagligtas sa akin. Si Geralt ang medical examiner na nag-verify sa daliri ni Mateo; baka kilala mo siya. Hindi alam n
Matapos pakinggan iyon ay naramdaman ni Arianne na lalong tumitikip ang kanyang puso. Ni hindi niya naisip kung paano pinahirapan hanggang mamatay ng mga kidnapper si Mateo bago pinutol ang daliri nito.Nang makita niya kung gaano katapang si Geralt habang lumalampas sa cordon para pumasok sa madugong pinangyarihan ng krimen, bahagyang nag-alala si Arianne. "Hindi mo ba mahahawa ang pinangyarihan ng krimen?"Huminto si Geralt sa kanyang paglalakad upang tumingin sa kanya bago siya iminuwestra sa harapan. “Don’t worry, tapos na ang imbestigasyon dito. Aalisin ang cordon anumang oras. Nandito na ang bagay na gusto kong ipakita sa iyo."Nakakunot ang noo ni Arianne habang nag-aalangan na lumakad ng ilang hakbang pasulong; sa loob ng cordoned area ay isang kahoy na upuan na puno ng alikabok. May ilang piraso rin ng lubid na nakakalat at mga tumalsik na dugo na nagsimula nang mag-itim. Ang eksenang nasa harapan niya ay sobrang nanlamig sa buto.Pagkatapos, yumuko si Geralt habang dahan-
Sa sandaling iyon, isa lang ang nasa isip ni Arianne. Gayunpaman, hindi ito dapat iwanan si Mark, o matakot sa kanya. Gusto lang niyang protektahan siya!“Geralt… pwede bang… huwag mong iulat ang mga markang ito? Pumikit ka na lang dito. Pagkatapos ng lahat... ito ay ilang napakagulong mga marka na kahit papaano ay bumubuo ng isang 'M'. Hindi natin malalaman kung ito ay naiwan dito ng hindi sinasadya o kung ito ay sinadya. At saka, hindi ito magiging konkretong ebidensiya para paalisin si Mark... Napakaraming salita ang maaaring mabuo gamit ang isang 'M', kaya paano ka nakakasigurado na ito ay nakadirekta kay Mark?!"Kumunot ang noo ni Geralt. “Talaga bang... ipagtatanggol mo si Mark nang walang sense? Hindi ko sinasabi ito dahil pumanig ako kay Teo, ngunit lahat ng ito ay dahil... ikaw ang babaeng minahal ng matalik kong kaibigan sa loob ng maraming taon. Pinapayuhan lang kita dahil kay Teo. Hihintayin mo ba talaga ang araw na sa wakas ay mamatay ka sa kamay ni Mark?"Napuno ng det
Dahil sa magiliw na tingin ni Mark, naalala ni Arianne ang mga sinabi ni Geralt. 'Papatayin ba talaga ako ni Mark? Magiging kasing malupit ba siya sa iba...'Pagkatapos, biglang nagtanong si Arianne, “Kung gagawa ako ng isang bagay na hindi mo kayang tiisin, gusto mo bang patayin ako?”Bahagyang natigilan si Mark bago siya sumagot. “Hindi, kung hindi ko na matitiis, makikipag-divorce na lang ako. Bakit kailangan kong kunin ang buhay mo? Magpahinga ka na, maliligo na ako."'Divorce sabi mo...‘Kung talagang dumating sa ganu’n, madali ba talaga siyang makipaghiwalay?’Nang marinig niya ang lagaslas ng tubig, humiga si Arianne sa kama at itinaas ang kamay. Pagkatapos, sinundan niya ang magulong marka na iniwan ni Mateo habang gumuhit siya sa hangin. ‘Mahirap talagang ukit ang salitang “Mark” kung ang isang tao ay namamatay, kaya lang ba isang “M” ang naiwan?’…Hindi pa natatagpuan ang bangkay ni Mateo, kaya hindi na nakapaghintay ang mga Rodrigueze. Makalipas ang isang buwan pagka
Habang papunta sa libing ni Mateo, dumaan si Arianne sa Chinese restaurant ng lalaki.Ang araw ay bata pa, kaya natural, ang tindahan ay hindi nagbukas, at sa sandaling iyon ay mukhang baog. Walang laman, kahit na.Kasing walang laman ang isang lugar kapag nawala ang amo nito, naisip ni Arianne.Nagsuot siya ng pares ng shades at mask nang makarating siya sa kanyang destinasyon para maiwasang makilala. Bagama't marami ang nagpakita upang magbigay ng kanilang huling paggalang, na dapat ay mas lalo siyang namumukod-tangi, nakaramdam pa rin si Arianne ng kaunting pagkabalisa at hindi ligtas sa kanyang hitsura.Mabilis na hinanap ng laging-perceptive na si Melanie si Arianne sa kabila ng dami ng tao pagkatapos ng maingat na sulyap. Tumango sila sa isa't isa bilang pagsang-ayon at nagkaroon ng simpleng palitan.At pagkatapos ay hinayaan nilang lunurin silang dalawa ng katahimikan.Tulad ng nasa ibaba, gayon din sa itaas. Ang kulay abong makulimlim ay nakasabit sa itaas ng karamihan ng
Isang batang mga pito hanggang walong taong gulang ang naghatid kay Arianne palayo sa isang lugar kung saan walang ibang tao. Nang mapansin ang full black getup ng bata, tinanong niya, "So, kamag-anak ka ng pamilya Rodriguez?""Yeah," tumango ang bata. "Um, alam mo, sinabi nila sa akin na patay na si Mat, ngunit hindi ako sigurado tungkol dito? Sa tingin mo ba seryoso sila? ‘Kasi kung patay na siya... hindi ba’t hindi na babalik si Mat?”Nahirapan si Arianne na sagutin siya. Hindi niya matiis na putulin ang pag-asa ng isang bata na may talim na kasing lupit at mapurol ng katotohanan.Nagpatuloy ang dalawa hanggang sa halos mawala na sa paningin ang libing. Napahinto si Arianne sa kalagitnaan ng pagkalito at tinanggal ang kanyang maskara. “Saan tayo pupunta, honey? Sinabi mo sa akin na may naghahanap sa akin, ha? Nasaan na ang taong iyon?"Ang bata ay tumingin sa kanilang paligid, ang kanyang ulo ay indayog. “Hoy... sandali! Ito ang lugar, bagaman! Okay, iniiwan ba tayo ng lalaking
Nang sa wakas ay maunawaan ni Melanie ang nangyari, mabilis siyang tumabi para tumawag kay Alejandro para humingi ng tulong. “May nangyaring kakila-kilabot—nawala si Arianne habang dumadalo sa libing ni Mateo! At ngayon nabaliw na ang kapatid mo sa pag-aalala... Tulungan ako ng Diyos, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko!"Natural, ang bombshell na ito ay sumuntok kay Alejandro sa pagkalito. “Maghintay ka. Pumunta si Arianne sa libing ni Mateo Rodriguez? At dumadalo rin si Mark?!”Wala sa mood si Melanie na ibunyag ang mga detalye. "Ang pinakamahalagang bagay ay nawala si Arianne," ulit niya. “At si Mark—para alam ng Diyos kung bakit—narito, tulad ngayon, nagsasagawa ng galit na galit na paghahanap para sa kanya. Sa hitsura nito, wala pang nakakahanap sa kanya. Diyos ko, Alejandro, puro kaguluhan! Mangyaring pumunta dito sa lalong madaling panahon!"Walang ibang salita, ibinaba ni Alejandro ang tawag. Naunawaan ni Melanie na hindi siya tatalikuran sa ganoong kahilingan at nakahinga
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy