Dahil sa magiliw na tingin ni Mark, naalala ni Arianne ang mga sinabi ni Geralt. 'Papatayin ba talaga ako ni Mark? Magiging kasing malupit ba siya sa iba...'Pagkatapos, biglang nagtanong si Arianne, “Kung gagawa ako ng isang bagay na hindi mo kayang tiisin, gusto mo bang patayin ako?”Bahagyang natigilan si Mark bago siya sumagot. “Hindi, kung hindi ko na matitiis, makikipag-divorce na lang ako. Bakit kailangan kong kunin ang buhay mo? Magpahinga ka na, maliligo na ako."'Divorce sabi mo...‘Kung talagang dumating sa ganu’n, madali ba talaga siyang makipaghiwalay?’Nang marinig niya ang lagaslas ng tubig, humiga si Arianne sa kama at itinaas ang kamay. Pagkatapos, sinundan niya ang magulong marka na iniwan ni Mateo habang gumuhit siya sa hangin. ‘Mahirap talagang ukit ang salitang “Mark” kung ang isang tao ay namamatay, kaya lang ba isang “M” ang naiwan?’…Hindi pa natatagpuan ang bangkay ni Mateo, kaya hindi na nakapaghintay ang mga Rodrigueze. Makalipas ang isang buwan pagka
Habang papunta sa libing ni Mateo, dumaan si Arianne sa Chinese restaurant ng lalaki.Ang araw ay bata pa, kaya natural, ang tindahan ay hindi nagbukas, at sa sandaling iyon ay mukhang baog. Walang laman, kahit na.Kasing walang laman ang isang lugar kapag nawala ang amo nito, naisip ni Arianne.Nagsuot siya ng pares ng shades at mask nang makarating siya sa kanyang destinasyon para maiwasang makilala. Bagama't marami ang nagpakita upang magbigay ng kanilang huling paggalang, na dapat ay mas lalo siyang namumukod-tangi, nakaramdam pa rin si Arianne ng kaunting pagkabalisa at hindi ligtas sa kanyang hitsura.Mabilis na hinanap ng laging-perceptive na si Melanie si Arianne sa kabila ng dami ng tao pagkatapos ng maingat na sulyap. Tumango sila sa isa't isa bilang pagsang-ayon at nagkaroon ng simpleng palitan.At pagkatapos ay hinayaan nilang lunurin silang dalawa ng katahimikan.Tulad ng nasa ibaba, gayon din sa itaas. Ang kulay abong makulimlim ay nakasabit sa itaas ng karamihan ng
Isang batang mga pito hanggang walong taong gulang ang naghatid kay Arianne palayo sa isang lugar kung saan walang ibang tao. Nang mapansin ang full black getup ng bata, tinanong niya, "So, kamag-anak ka ng pamilya Rodriguez?""Yeah," tumango ang bata. "Um, alam mo, sinabi nila sa akin na patay na si Mat, ngunit hindi ako sigurado tungkol dito? Sa tingin mo ba seryoso sila? ‘Kasi kung patay na siya... hindi ba’t hindi na babalik si Mat?”Nahirapan si Arianne na sagutin siya. Hindi niya matiis na putulin ang pag-asa ng isang bata na may talim na kasing lupit at mapurol ng katotohanan.Nagpatuloy ang dalawa hanggang sa halos mawala na sa paningin ang libing. Napahinto si Arianne sa kalagitnaan ng pagkalito at tinanggal ang kanyang maskara. “Saan tayo pupunta, honey? Sinabi mo sa akin na may naghahanap sa akin, ha? Nasaan na ang taong iyon?"Ang bata ay tumingin sa kanilang paligid, ang kanyang ulo ay indayog. “Hoy... sandali! Ito ang lugar, bagaman! Okay, iniiwan ba tayo ng lalaking
Nang sa wakas ay maunawaan ni Melanie ang nangyari, mabilis siyang tumabi para tumawag kay Alejandro para humingi ng tulong. “May nangyaring kakila-kilabot—nawala si Arianne habang dumadalo sa libing ni Mateo! At ngayon nabaliw na ang kapatid mo sa pag-aalala... Tulungan ako ng Diyos, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko!"Natural, ang bombshell na ito ay sumuntok kay Alejandro sa pagkalito. “Maghintay ka. Pumunta si Arianne sa libing ni Mateo Rodriguez? At dumadalo rin si Mark?!”Wala sa mood si Melanie na ibunyag ang mga detalye. "Ang pinakamahalagang bagay ay nawala si Arianne," ulit niya. “At si Mark—para alam ng Diyos kung bakit—narito, tulad ngayon, nagsasagawa ng galit na galit na paghahanap para sa kanya. Sa hitsura nito, wala pang nakakahanap sa kanya. Diyos ko, Alejandro, puro kaguluhan! Mangyaring pumunta dito sa lalong madaling panahon!"Walang ibang salita, ibinaba ni Alejandro ang tawag. Naunawaan ni Melanie na hindi siya tatalikuran sa ganoong kahilingan at nakahinga
Ang mga salita ng pagkawala ni Arianne ay mabilis na nakarating kay Tiffany at Jackson. Pagkatapos, sa tulong ni Alejandro, tatlong makapangyarihang pamilya ang naglunsad sa isang malawakang paghahanap sa buong lungsod nang magkasama.Sa buong buhay niya, hindi pa alam ni Mark Tremont ang totoong takot gaya ng nararanasan niya ngayon. For once, natakot siya sa paghihiganti sa kanya—sa anyo ni Arianne, na mamamatay gaya ng ginawa ni Mateo!Hindi siya mabubuhay kung wala siya!Ang araw ay mabilis na namatay hanggang sa gabi, ngunit ang mga bagay na nangyari sa una ay hindi natapos sa huli. Sa katunayan, ang gabi ay tila nagtulak lamang ng panlabas na kaguluhan sa panloob na pagkabalisa.Si Mark ay naninigarilyo sa kanyang pag-aaral habang hawak niya ang kanyang telepono gamit ang kanyang kabilang kamay. Lahat para makasigurado na hindi niya palalampasin ang anumang bagong development tungkol sa kinaroroonan ni Arianne.Takot na itinulak ni Smore ang kanyang pinto at inilabas ang kan
Ilang sandali pa ay sinundan siya ng matandang babae palabas ng silid. “Miss Wynn, kapag nagutom ka na, sabihin mo lang at ipaghahanda kita ng masarap para sa walang laman na tiyan. Mga patakaran sa bahay, mahal: maaari kang lumipat at gawin ang anumang gusto mo sa loob ng bahay na ito, ngunit dapat kang sumuko sa paglabas, alam mo ba? Hindi ka lalabas ng bahay."“Miyembro ka ba ng pamilya Rodriguez?” Pansamantalang tanong ni Arianne. "Ang pamilya ba ni Mateo ang nasa likod nito?"Bale kung paano ipinangako ni Geralt kay Arianne na hindi na siya guguluhin ni Mrs. Rodriguez...Ang sagot ng matandang babae ay parang de-latang maaaring makuha nito. "Paumanhin, mahal, ngunit ako ay isang matandang babae lamang na ginagawa ang trabaho na ipinapagawa sa kanya para sa pera. Wala akong ideya tungkol sa buong bagay na ito kaya hindi ka makakakuha ng anumang halaga sa pagtatanong sa akin. Oh, pero handa ako sa mga gawaing pang-bahay—pagkain, paglilinis, pangalanan mo ‘yan. Anytime you need me
Ang anumang hindi gaanong desperado kaysa sa ngayon ay gagawing napakalaking "hindi!" ang pananakit sa isang matandang babae. kay Arianne—ngunit ang mga panahong desperado ay nangangailangan ng mga desperadong hakbang. Sino ang makakapagsabi ng motibo sa likod ng kung sino man ang misteryosong nanghuli sa kanya sa puntong ito? Si Arianne ay hindi basta-basta ipapaikot ang kanyang hinlalaki at maghintay!Sa isiping iyon, ini-scan niya ang kanyang paligid upang mahanap ang perpektong sandata. Sa isip, ito ay isang bagay na maaaring bludgeon isang tao na walang malay sa halip na tahasan nakamamatay; kahit ngayon, hindi pa handa si Arianne na mapasakanya ang buhay ng isang tao.Bago pa man siya makakilos, gayunpaman, biglang nagsalita ang matandang babae, “Miss Wynn, nakikita ko kung ano ang bumabagabag sa iyong isipan, at nakita mo na: Ako ay isang matanda, walang kapangyarihan na lola na madali mong makuha. sa. Ngunit ang aking amo ay tila ayaw kang makita sa ngayon. Hindi lang siya ma
Tinapon ni Arianne ang nabasag na tipak sa kanyang kamay at umupo para magamot ng matandang babae ang kanyang sugat. Siya ay hindi sinasadyang naglapat ng kaunti pang puwersa kaysa sa inilaan niya para sa pagganap, na nagresulta sa isang mas malalim na hiwa kaysa sa kinakailangan. Ang pilak na lining ay ang matinding sakit na iyon ang kailangan niyang tiisin, dahil ang pagdurugo ay tumigil nang walang pagkukulang.All this time iniisip niya kung kailan magpapakita ang hamak na iyon. Gayunpaman, habang naghihintay siya, unti-unti siyang sinakop ng antok. Wala siyang tulog kagabi, at nang isama iyon sa sikolohikal na pahirap na dinanas niya, natalo si Arianne sa kanyang bleariness at nakatulog.Bumalik sa Tremont Tower, si Mark ay nakaupo sa likod ng kanyang karaniwang mesa, ang kanyang mukha ay puno ng pag-aalala. Hindi naalis sa kanyang mga mata ang kanyang telepono.Wala pa ring balita kay Arianne. Iyon ay sa kabila ng lahat ng pagsisikap ng kanilang search party.Ang laganap, hin
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy