Dahil sa over-the-shoulder throw na iyon ay tila naglaho ng parang bula ang kayabangan ng lalaki. Nanatili siyang nakahiga s sahig, at napatigil ng ilang segundo bago siya tumayo ulit. “Ikaw… t*ngina mo! Mandurugas ka!”Pinitik ni Jackson ang isang maluwag na hibla ng kanyang bangs palayo sa kanyang noo, walang pakialam. “Meh, ang bagal mo lang. Maaari mong subukang ituro muli ako kung hindi ka naniniwala sa akin. sa personal? Pinaninindigan kong pinakamahusay na pag-usapan ito, ngunit hey, kung gusto mo ng gulo, sino ako para tanggihan ka? Sa totoo lang, hindi kailanman natalo ang Jackson West sa sinuman sa isang laban."Jackson... Kanluran? Isang kakaiba, malabo na pakiramdam ng pagiging pamilyar ang lumitaw sa isip ng ama. Kinuha niya ang malabo at sinubukang gumawa ng higit pang mga detalye, ngunit sa kasamaang palad, ang lalaki ay nagkaroon ng isang bungo ng maraming beses na masyadong malaki para sa kanyang utak. “Pahhh, you can be Jackie East or North or whatever for all I car
Isa sa ilang mga bagay sa buhay na nagpapagalit kay Arianne ay ang makita na saktan ng isang lalaki ang kanyang asawa. Ang mismong kilos nito ay sumakit sa kanyang mga mata at umukit ng pagkasimangot sa kanyang mukha. "Babayaran namin ang mga medikal na bayarin ng iyong anak, at iyan ang aming huling salita sa bagay na iyon. Excuse us, hindi kami interesado sa internal debacle ng iyong pamilya—at talagang, ang mga bagay na iyon ay kabilang sa mga hangganan ng iyong bahay, hindi ba? Ang ilabas ito sa mga lansangan na ganoon—Diyos, nakakahiya! Sa totoo lang, kung tayo ay mahigpit na layunin dito, kung gayon ang lahat ay may kasalanan dito. Lahat tayo ay kailangang umuwi at turuan ang ating mga anak ng wastong asal.”Sa kasamaang palad, ang plano ni Arianne ay nahadlangan sa sandaling sila ay bumalik sa bahay-Smore ay sprinted up ang hagdanan sa kanyang silid bago ito bolting sarado mula sa loob. Ilang minutong kumatok si Arianne sa pinto, ngunit ayaw sumagot ng brat. “Umalis ka na, Mama
Tumango si Arianne. "Ang menu, please. Paki-abot sa akin.”Biglang nagtanong ang waitress, "Ikaw lang mag-isa dito, hmm?"Tumigil sandali si Arianne. Sa totoo lang, gusto niyang isama si Mark noon pa man, ngunit hindi siya nagkaroon ng pagkakataon... At siyempre, nagkaroon lang sila ng matinding away na nagpabigat sa kanyang puso ngayong naaalala niya ito. “Oo... Mag-isa yata akong kakain ngayong gabi. Ang mga simpleng pagkain ay sapat na para sa isang taong kumakain ng mag-isa."Pagkatapos pumili ng kanyang mga pagkain, kaswal niyang tinanong, “So, andito ba ang boss mo? Ever since the restaurant’s opening, parang lagi siyang nandiyan, ha? Pero wala siya ngayon... Bakit ganun?""Nakalabas siya kaninang hapon," nakangiting sagot ng waitress. "Hindi ako sigurado kung babalik siya sa gabi, ngunit kung hinahanap mo siya ngayon, maaari mo siyang bigyan ng singsing."Ngumiti si Arianne sa kanya. “Ay, wala lang. nagtatanong lang naman ako. Anyway, huwag mong hayaang itago kita."Mabili
Tinimplahan ni Arianne ang bawat pagkain na nasa mesa. “Hindi, sa totoo lang, masarap silang lahat para sa akin! Sa totoo lang, hindi ako yung tipong magsisinungaling hangga’t maari,” sagot ni Arianne. “Napaka-successful ng business mo, pre. Nakakapagtaka lang, hindi ba? Dahil ibang business ang tinatahak ng pamilya mo, hindi ba sila magkakaroon ng kaunting opinyon tungkol sa pagfocus mo sa iyong restaurant?"Bumaba ang mga mata ni Mateo sa sahig at umiling. “Lagi silang gumagalang sa mga pinili ko sa buhay. Anumang bagay na gusto kong gawin ay hindi nahaharap sa pagsalungat ng aking pamilya—sa karamihan ng mga pangyayari, gayon pa man. Siyempre, hindi ko rin kayang talikuran ang negosyo ng pamilya, kaya sa palagay ko pagkatapos ng ilang sandali ay hindi ko na mapapanood ang aking restaurant nang madalas hangga't gusto ko."Tumango si Arianne. "Sumasang-ayon ako. Hindi ko nais na gumugol ka ng masyadong maraming oras at tumuon din sa isang kainan. Ang pangunahing negosyo ng iyong pam
Medyo masakit ang ulo ni Arianne. “Tumigil ka muna sa pag-iyak at hayaan mo akong tingnan iyan! So, inagaw ni Chubby Chuck ang laruan ni Lil’ P at tinulak pa siya, tama ba? Tamang protektahan mo ang iyong nakababatang kapatid, pero hindi naman tama na lapitan mo siya at bigla nalang sapakin ‘di ba? Paano kung nasugatan mo ang kanyang mga mata o kung anumang mahalagang parte ng katawan niya? Dapat muna tayong maging mabait; kung hindi natin sila magagawang makausap, saka tayo magsusumbong sa mga guro. Hindi makaligtaan ng mga guro ang sitwasyon mula nang mangyari ito sa paaralan. Siyempre, hindi ko hinihiling na itago mo ito sa loob at huwag gumanti kapag binu-bully ka. Malaya kang lumaban kung may unang nanakit sa iyo. Kailangan mong maging matigas kapag kailangan mo, pero kailangan mo ring timbangin ang kalubhaan ng sitwasyon."Habang nagsasalita si Arianne, mas naagrabyado si Smore. Iyak siya ng iyak, nahihirapan siyang lumuhod. Niyakap siya ni Arianne na hindi na nakatiis na makita
Noong weekend, niyaya ni Melanie at Tiffany si Arianne na magkita sa restaurant ni Mateo, ngunit tumanggi siya.Hindi alintana kung ang kakaibang pakiramdam na ibinigay sa kanya noon ni Mateo o ang kasinungalingang ibinunyag ni Mark, wala na siyang dahilan upang pumunta doon muli.'Ang mas kaunting problema ay mas mabuti. Hindi ko pa nagawang talunin si Mark sa mental games. Pakiramdam ko ay napaamo ko lang siya kapag naging masunurin siya, ngunit sa sandaling ilabas niya ang kanyang mga pangil, hindi ko na siya makokontrol.'Pagdating nila sa restaurant, habang nag-o-order siya ng kanyang pagkain, nagreklamo si Tiffany, “D*mn it, it's such a rare opportunity for us to be able to come out and have fun on the weekend, yet Ari refused to join in and iiwan tayong dalawa sa sarili natin. Hindi ba niya sinabing na-in love siya sa pagkain sa restaurant ni Mateo? Palihim ba siyang pumupunta rito sa likuran natin at ngayon ay pagod na sa pagkain dito?”Si Melanie ay medyo mas maselan kaysa
Hindi alam ni Arianne kung pupunta ba siya dahil wala namang ibang nakalagay sa text message.‘Nasa bahay si Mark tuwing weekend, kaya wala akong maisip na dahilan para lumabas ngayong gabi.’ Sa isiping iyon, naisipan ni Arianne na tanggihan si Mateo. Gayunpaman, bago pa man niya matapos ang pag-type ng pangungusap, pinadalhan siya ni Mateo ng isa pang text message. ‘Alam kong maaring medyo mahirap para sa iyo na tanggapin ang aking kahilingan, ngunit ito ay matagal na kong hiling at kinailangan ko ng maraming lakas ng loob upang makapagpaalam sa iyo nang pribado. Marami akong gustong sabihin sa iyo; matutupad mo ba ang hiling ko?'Sa sandaling iyon, kinumpirma ni Arianne na hindi si Melanie ang liwanag ng buhay ni Mateo—ito ay walang iba kundi siya.‘Di ko maintindihan sa buhay ko kung bakit may taong magtatago sa akin sa puso nila sa loob ng maraming taon. Matagal na akong may impluwensya kay Mateo, pero hindi ko pa siya kilala noon. Ang lahat ng ito ay naging hindi patas para sa
Natawa si Mateo sa kanyang sarili. "Tama ka, maaaring mukhang kalokohan ito sa iyo, ngunit pinanghahawakan ko ito ng ganito katagal. Minsan, kinasusuklaman ko ang sarili ko dahil sa pagkatao ko, kung paano ako patuloy na humahawak sa isang tao nang hindi ko siya makakalimutan. Naalala ko ang unang beses na nakilala kita; nasa art studio kami sa school. Noong panahong iyon, ang lahat ay nagpapahinga habang ikaw lang ang nakaupo doon, gumuguhit na may seryosong ekspresyon sa iyong mukha habang nakaupo ka sa araw... Sinubukan kong lumapit sa iyo, ngunit palagi mong tatanggihan ang sinuman sa paglapit sa iyo. Bukod kina Tiffany at Will, hindi mo nagawang tanggapin ang sinuman sa iyong lupon. At saka, aalis na sana ako papuntang ibang bansa, kaya hindi ko sinasadyang mapalapit sa iyo. Pagkatapos noon, nagpatuloy ako sa pag-iisip, kung naglagay ako ng kaunting pagsisikap, magagawa ko bang maging katulad ni Tiffany at Will... Isa sa iyong mga kaibigan? At least, hindi ako magsisisi."Ang pag