Hindi alam ni Arianne kung pupunta ba siya dahil wala namang ibang nakalagay sa text message.‘Nasa bahay si Mark tuwing weekend, kaya wala akong maisip na dahilan para lumabas ngayong gabi.’ Sa isiping iyon, naisipan ni Arianne na tanggihan si Mateo. Gayunpaman, bago pa man niya matapos ang pag-type ng pangungusap, pinadalhan siya ni Mateo ng isa pang text message. ‘Alam kong maaring medyo mahirap para sa iyo na tanggapin ang aking kahilingan, ngunit ito ay matagal na kong hiling at kinailangan ko ng maraming lakas ng loob upang makapagpaalam sa iyo nang pribado. Marami akong gustong sabihin sa iyo; matutupad mo ba ang hiling ko?'Sa sandaling iyon, kinumpirma ni Arianne na hindi si Melanie ang liwanag ng buhay ni Mateo—ito ay walang iba kundi siya.‘Di ko maintindihan sa buhay ko kung bakit may taong magtatago sa akin sa puso nila sa loob ng maraming taon. Matagal na akong may impluwensya kay Mateo, pero hindi ko pa siya kilala noon. Ang lahat ng ito ay naging hindi patas para sa
Natawa si Mateo sa kanyang sarili. "Tama ka, maaaring mukhang kalokohan ito sa iyo, ngunit pinanghahawakan ko ito ng ganito katagal. Minsan, kinasusuklaman ko ang sarili ko dahil sa pagkatao ko, kung paano ako patuloy na humahawak sa isang tao nang hindi ko siya makakalimutan. Naalala ko ang unang beses na nakilala kita; nasa art studio kami sa school. Noong panahong iyon, ang lahat ay nagpapahinga habang ikaw lang ang nakaupo doon, gumuguhit na may seryosong ekspresyon sa iyong mukha habang nakaupo ka sa araw... Sinubukan kong lumapit sa iyo, ngunit palagi mong tatanggihan ang sinuman sa paglapit sa iyo. Bukod kina Tiffany at Will, hindi mo nagawang tanggapin ang sinuman sa iyong lupon. At saka, aalis na sana ako papuntang ibang bansa, kaya hindi ko sinasadyang mapalapit sa iyo. Pagkatapos noon, nagpatuloy ako sa pag-iisip, kung naglagay ako ng kaunting pagsisikap, magagawa ko bang maging katulad ni Tiffany at Will... Isa sa iyong mga kaibigan? At least, hindi ako magsisisi."Ang pag
Natauhan muli si Arianne at nagmamadaling pumunta sa harapan para paghiwalayin sila. "Marka! Hindi ito ang iniisip mo! Hayaan mo akong magpaliwanag!"Agad siyang tinulak ni Mark. “Bastos ka!”Naka-high heels si Arianne, kaya hindi na matatag ang mga paa niya sa damuhan. Ngunit matapos itulak ni Mark, agad siyang bumagsak sa lupa at tumama ang palad niya sa bato, na naglabas ng taimtim na sigaw ng sakit mula sa kanya.Parehong dumudugo ang ilong at bibig ni Mateo. Itinaas niya ang kanyang mga kamay upang protektahan ang kanyang mukha habang sinusubukan niyang magpaliwanag. "Ginoo. Tremont, hindi ito ang iniisip mo. Mabuti kung hindi mo ako maintindihan; Wala akong pakialam kung paano mo ako makitungo. Pero hindi mo dapat intindihin si Arianne!"Nang pumasok sa pandinig ni Mark ang mga salitang pang-proteksyon, naramdaman lang niya na mas malinaw na talagang may nangyayari sa pagitan nina Mateo at Arianne. Ang anumang paliwanag sa puntong iyon ay magmumukha lamang na mas malungkot.
Hindi akalain ni Arianne na magiging ganito katuwid ang ugali niya dahil sa bagay na ito. Naisipan niyang ipaliwanag sa kanya ng maayos ang mga bagay-bagay at sana ay maiintindihan siya ni Mark. Gayunpaman, hindi lamang siya tumanggi na makinig sa anumang paliwanag, hinampas pa niya si Mateo at itinapon ito sa lupa ng dalawang beses. Higit sa lahat, ayaw niyang pinapanood siya ng iba at sinusundan din siya; kinasusuklaman niya iyon mula pa noong una!'Sinasabi niya na pinakaayaw niya ang pagtataksil, ngunit hindi ko man lang naisip na ipagkanulo siya. Hindi dapat ako madamot na yakapin ang isang taong umaalala sa akin sa loob ng maraming taon, iyon lang.'Sinabi ko rin na ayaw kong pinapanood at sinusundan, ngunit patuloy niyang ginagawa iyon...'Nang maisip ni Arianne kung gaano kalmado si Mark bago siya umalis, nakita niyang biro ito. ‘Malinaw niyang alam na nagsisinungaling ako, pero nagagawa pa rin niyang magpanggap na parang walang nangyayari. Naghihintay ba siya ng sandali par
“Kahit sino?”Malamig na binitawan ni Mark ang kamay ni Arianne habang sinasabi niya ang mga katagang iyon.Tumayo si Arianne. “Isang yakap lang, napakanormal na gawin. Bakit mo sinasabi 'kahit sino man'?"Naglakad si Mark patungo sa roof-to-floor window bago umupo at nagsindi ng sigarilyo. "Maraming babae ang nagkakagusto sa akin. Dapat ko bang yakapin silang lahat? Kung iyon ang kaso, wala na akong gagawin pa. Bakit hindi mo maibigay sa kanya? May asawa ka na, at hindi mo man lang ako tinanong. Wala ba akong karapatang magalit? Ganoon ba kahirap para sa iyo na aminin ang iyong mga pagkakamali?"Tuluyan nang natahimik si Arianne. ‘Tama siya. May dahilan at karapatan naman siya para magalit sa akin.'Kung bakit ako pumayag sa kahilingan ni Mateo noong una ay dahil marami siyang nagawa para sa akin at iniisip niya ako sa lahat ng mga taon na ito na hindi ko maiwasang makaramdam ng kaunting hiya at isipin na ito ay isang pasanin na kailangan malutas sa lalong madaling panahon.‘Fur
Agad na natigilan si Arianne at hindi na muling naglakas loob na kumilos. ‘Kakatapos lang namin mag-away ng malaki, nakaka-leisure na siya ngayon. Sinabi ng mga tao na hangga't humihinga pa ang mga lalaki, ang kanilang mga utak ay tiyak na puno ng lahat ng uri ng hindi nararapat na bagay. Parang hindi sila nagkakamali.’Biglang nagring ang phone ni Arianne.Naging seryoso ang ekspresyon ni Mark habang nakataas ang mga mata para titigan siya. Obviously, gusto niyang panoorin itong sinasagot niya ang tawag sa telepono. ‘Si Mateo lang yata ang tatawag sa oras na ito, di ba?'Bahagyang nakaramdam ng pagkadismaya si Arianne. 'Paano kung talagang tinawag ako ni Mateo dahil sa pag-aalala? Napakarami kong pinagdaanan bago siya tuluyang mapatahimik. Hindi ko siya mapipigilan kung magalit pa siya.'Matapos magmuni-muni ng ilang sandali, nag-atubili na kinuha ni Arianne ang kanyang telepono. Nang makita niyang si Melanie ang tumatawag sa kanya ay dahan-dahan siyang nakahinga ng maluwag. “Mela
Sinamaan siya ng tingin ni Arianne. “Anong kalokohan ang isinusuka mo? Ano ang ibig mong sabihin na lumabas ako para salubungin si Mateo nang mag-isa sa gabi? Parang may something talaga sa pagitan ko at sa kanya! Sa tingin mo ba tatamaan ako ni Mark? Paano? Base sa pagkakaintindi ko sa kanya, mas gugustuhin niyang mamatay sa galit kesa saktan ako. Ang pagtulak sa akin ng dalawang beses ay itinuturing na niyang limitasyon na. Anong klaseng best friend ka? Gusto mo ba akong mabugbog? Kung talagang tinalo niya ako, that would be the end of us already.”Napa-pout si Tiffany sa labi. "Sa palagay ko tama ka, ngunit sa palagay ko ay may dahilan si Mark para magalit sa bagay na ito. Kung nagkaroon ng pagbabago ng karakter at siya ang nakipag-away sa ibang babae, matatanggap mo ba siya nang yakapin? Si Mateo ay medyo trahedya; hindi madali ang maging matiyaga at hayaan ang kanyang damdamin na kontrolin siya sa lahat ng mga taon na ito. Gayunpaman, hindi mo rin pinangasiwaan ang bagay na ito n
Sabi ni Mark, “Gusto niyang humiram ng pera. May pagkakataon na gumaling si Aery, ngunit gagastos ito ng malaking halaga para sa kanyang follow-up na paggamot, at magiging napakahabang proseso ito. Parang may mga isyu sa kumpanya niya sa ngayon at nahihirapan siya sa cash flow niya, kaya wala siyang choice kundi hilingin ito sa akin.”‘Pahiram ng pera, sabi mo?’ Medyo nakaramdam ng sama ng loob si Arianne. 'Mas gugustuhin pa ba ni Helen na hanapin si Mark kaysa sa sarili niyang anak?'Napakagat labi si Arianne. “Ikaw ang hinihiling niya, hindi ako. Kaya, gawin mo ang gusto mo. Hindi mo kailangang sabihin sa akin."Naglakad si Mark sa gilid ni Arianne at umupo bago inabot ang kamay para hawakan ito sa balikat. “Bakit niya ako hahanapin? Hindi kaya dahil sa relasyon natin? Pareho lang, ako man o ikaw ang hinahanap niya, kaya kailangan bang mag-iba nang malinaw? Sinasabi ko sa iyo na hingin ang iyong opinyon; the person who’s asking for a loan is your mom after all. Alam kong hindi mo
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy